Wstęp: Przyzwojaki są rzadkimi nowotworami neuroendokrynnymi. Lokalizują się głównie w kłębku szyjnym, otworze szyjnym i nerwie błędnym. Charakteryzują się bogatym unaczynieniem, powolnym wzrostem oraz przeważnie łagodnym przebiegiem, jednak często powodują szereg uciążliwych objawów. Cel: Celem niniejszej pracy jest analiza kierunków szerzenia się oraz korelacji z obrazem klinicznym tych guzów, umiejscowionych w okolicy otworu szyjnego. Materiały i metody: Analiza obrazu klinicznego i przebieg leczenia 6 pacjentów (4 kobiety i 2 mężczyzn), w wieku od 36 do 72 lat, operowanych w listopadzie 2022 roku w Klinice Otorynolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zwrócono szczególną uwagę na zależność między morfologią guzów, obrazem klinicznym oraz przebiegiem leczenia. Wyniki: Wśród objawów u czterech z sześciu pacjentów występował niedosłuch, u trzech z sześciu zawroty głowy, szumy uszne i dolegliwości bólowe. U jednego pacjenta stwierdzono guz opuszki żyły szyjnej, rozrastający się do przestrzeni przygardłowej. U dwóch chorych guz zajmował jamę bębenkową. U jednego pacjenta wrastał do dołu tylnego czaszki. Zajęcie zatoki esowatej stwierdzono w dwóch przypadkach. W najbardziej zaawansowanym przypadku guz zajmował tętnicę, żyłę szyjną wewnętrzną, zatokę esowatą i tylny dół czaszki. U pięciu chorych guz zajmował opuszkę żyły szyjnej wewnętrznej, jednak była ona zajęta w różnych częściach. Kierunek wzrostu guza może być wynikiem pierwotnej lokalizacji ciałka przyzwojowego w relacji do struktur otworu szyjnego. Wnioski: Obraz kliniczny opisanych pacjentów przedstawia różnorodność rozwoju guzów otworu szyjnego. Określenie i przewidzenie kierunku wzrostu przyzwojaków może stanowić ważny element w planowaniu leczenia, szczególnie chirurgicznego. Ich rozwój wymaga dalszych badań, które pozwoliłyby określić dokładniej zarówno miejsce ich powstania, jak i potencjalne ryzyko kliniczne dla pacjentów.
Introduction: Paragangliomas are rare neuroendocrine tumors. Most frequently located at the carotid body, jugular foramen and vagus nerve. They are hypervascular, slow-growing and generally benign, but they can cause significant complications due to the associated mass effect and compression or even erosion of the local structures. Aim: The aim of this study is to analyze the directions of spreading and correlation with the clinical characteristics of these tumors located in the jugular foramen area. Materials and methods: Analysis of the clinical presentation and treatment of 6 patients (4 women and 2 men), aged 36 to 72, who underwent surgery in November 2022 at the Department of Otorhinolaryngology of the Medical University of Warsaw. Particular attention was paid to the relationship between tumor morphology, clinical manifestations and course of treatment. Results: Four out of six patients developed hypoacusis, three out of six suffered from vertigo, tinnitus and pain. One patient had a tumor of the bulb of the jugular vein spreading to the parapharyngeal space. In two patients, the tumor occupied the tympanic cavity. In one patient, it grew into the posterior cranial fossa. Sigmoid sinus involvement was found in two cases. In the most advanced case, the tumor involved the internal carotid artery, internal jugular vein, sigmoid sinus, and posterior cranial fossa. In five patients, the tumor involved the bulb of the internal jugular vein, but in different parts. The direction of tumor growth may be a result of the original location of the paraganglionic body in relation to the structures of the jugular foramen. Conclusions: The clinical manifestations of the described patients shows the diversity of paragangliomas development. Determining and predicting the direction of growth may play an important role in planning treatment, especially surgical. The development of these tumors requires more research to determine exactly where they form, as well as the potential risk of a disease-causing event.
Wstęp: Kliniczna ocena odruchu przedsionkowo-ocznego stanowi kluczowy element badania otoneurologicznego. Rozwój technologii w postaci okularów z kamerą wideo i czujnikiem ruchów głowy wraz z odpowiednim oprogramowaniem komputerowym doprowadził do udoskonalenia i zobiektywizowania badania odruchu przedsionkowo-ocznego za pomocą video Head Impulse Test (vHIT). Przebieg badania vHIT: Badanie to stwarza unikalną możliwość oceny wszystkich sześciu kanałów półkolistych. W interpretacji wyniku vHIT kluczowa jest analiza kształtu krzywej prędkości ruchów gałek ocznych w porównaniu z krzywą ruchu głowy. Pod uwagę brany jest także współczynnik nadążania będący stosunkiem prędkości ruchu gałek ocznych do prędkości ruchu głowy (gain). Zastosowani e badania vHIT: Metoda vHIT jest skuteczna w diagnostyce i monitorowaniu obwodowych uszkodzeń układu przedsionkowego takich jak zapalenie nerwu przedsionkowego, schwannoma nerwu przedsionkowo-ślimakowego czy choroba Meniere’a. Podsumowanie: W pracy przedstawiono podstawowe aspekty techniczne, zasady interpretacji wyników badania, a także możliwe zastosowania tej metody w codziennej praktyce.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.