Search results

Sort By:

Limit search:

Diagnostyka i leczenie raka piersi u kobiet w ciąży

100%

Żyromska A., Adamczak-Sobczak M., Szablewska S.

Current Gynecologic Oncology

2017

vol. 15

issue 2

120-128

Rak piersi współistniejący z ciążą stanowi 10–20% wszystkich nowotworów piersi u kobiet poniżej 30. roku życia. Jego diagnostyka i leczenie wymagają uwzględnienia ryzyka poszczególnych metod postępowania dla zarodka lub płodu. Za badania bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży uważa się tomografię komputerową i pozytonową tomografię emisyjną. Standardem leczenia jest zabieg operacyjny: mastektomia radykalna, którą można przeprowadzić na każdym etapie ciąży, lub operacja oszczędzająca pierś, zalecana wyłącznie w III trymestrze. Chemioterapię opartą na doksorubicynie i antracyklinach uważa się za względnie bezpieczną w II i III trymestrze. Przeciwwskazane są: leczenie hormonalne, stosowanie trastuzumabu i bifosfonianów. Szczególne ograniczenia dotyczą stosowania radioterapii. Skutki wewnątrzmacicznej ekspozycji na promieniowanie zależą od okresu ciąży, dawki promieniowania oraz mocy dawki. Narażenie na promieniowanie w okresie preimplantacji może prowadzić do śmierci zarodka lub popromiennej karcynogenezy. W okresie organogenezy istnieje ryzyko opóźnienia wzrostu płodu oraz powstania malformacji narządowych. Ekspozycja na promieniowanie pomiędzy 8. a 25. tygodniem ciąży wiąże się z ryzykiem rozwoju upośledzenia umysłowego, mikrocefalii i karcynogenezy. Powyżej 25. tygodnia ciąży stwarza wyłącznie ryzyko karcynogenezy. Oszacowano, że zastosowanie u kobiet ciężarnych terapeutycznych dawek radioterapii na obszar klatki piersiowej wiąże się z niedopuszczalną ekspozycją płodu na promieniowanie. Jedyną metodą napromieniania dopuszczalną w ciąży, w I i II trymestrze, jest śródoperacyjna radioterapia wiązką elektronową na obszar loży po guzie piersi. Decyzja o podjęciu i kontynuacji leczenia onkologicznego u ciężarnych kobiet powinna być poprzedzona szczegółową analizą potencjalnych korzyści i ryzyka oraz uwzględniać wolę pacjentki.

Pregnancy-associated breast cancer accounts for 10–20% of all breast cancers in women under the age of 30 years. The diagnosis and treatment of this type of cancer require an assessment of the risk of different management methods for the embryo or fetus. Computed tomography and positron emission tomography are absolutely contraindicated in pregnancy. Surgical management, i.e. radical mastectomy, which may be performed at any stage of pregnancy, or breast conserving treatment, which is recommended only in the third trimester, is standard treatment. Doxorubicin/anthracycline-based chemotherapy is considered relatively safe in the second and the third trimester. Hormonal treatment, trastuzumab and bisphosphonates are contraindicated. Special restrictions have been introduced for radiation therapy. The consequences of intrauterine exposure to radiation depend on the stage of pregnancy, radiation dose and dose rate. Preimplantation radiation can cause death of the embryo or radiation-induced carcinogenesis. There is a risk of delayed fetal growth and organ malformations in the period of organogenesis. Exposure to radiation between 8 and 25 weeks gestation is associated with the risk of intellectual disability, microcephaly and carcinogenesis. Exposure after 25 weeks gestation is associated only with the risk of carcinogenesis. It was estimated that targeting the chest with therapeutic radiation doses during pregnancy causes unacceptable fetal exposure to radiation. Electron beam intraoperative irradiation of the breast tumor bed is the only acceptable radiation method in the first and the second trimester. The decision on initiation and continuation of cancer therapy in a pregnant patient should be based on a detailed analysis of potential benefits and risks as well as patient’s will.

Differential relationship between two hypoxia markers: HIF-1α and GLUT1 and classic prognostic factors in invasive breast carcinoma

88%

Żyromska A., Andrusewicz H., Łysik J., Jóźwicki W., Wiśniewski T.

Current Gynecologic Oncology

2016

vol. 14

issue 4

197-203

Background: Tumor hypoxia is an adverse prognostic factor which promotes cancer aggressiveness and limits its radio- and chemosensitivity. The aim of our study was to explore the relationship between endogenous hypoxia markers and classic prognostic factors, including clinical stage and the expression of ER, PR, and HER2 in primary untreated breast carcinoma. Methods: A retrospective immunohistochemical analysis of archived tissue blocks collected from 153 women, who underwent total mastectomy and lymph node dissection, included the expression of two hypoxia-related proteins: HIF-1α and GLUT1. Results: GLUT1 labelling index (LI) showed a positive correlation with T stage (R = 0.18, p = 0.026) and HER2 status (R = 0.25, p = 0.002), and a negative correlation with the expression of ER (R = −0.19, p = 0.017) and PR (R = −0.17, p = 0.032). HIF-1α LI showed a positive correlation with ER expression (R = 0.16, p = 0.045). In the multivariate regression analysis, a different relationship between classic prognostic factors and the two tested hypoxia proteins was proven. Higher GLUT1 expression correlated with ER and PR negativity (p = 0.02 and p = 0.01, respectively) as well as with higher expression of HER2 (p = 0.04). HIF-1α showed no association with PR and HER2, but a positive correlation with ER (p = 0.02). Neither of the hypoxia proteins was associated with a tumor grade. Only one clinical feature, T stage, correlated with both of the hypoxia markers: positively with GLUT1 (p = 0.049) and negatively with HIF-1α (p = 0.01) expression. Conclusions: In breast cancer, GLUT1 expression may be considered an additional prognostic factor which correlates with an adverse status of HER2 and hormonal receptors, and indicates a more hypoxic, radio- and chemotherapy refractory profile of carcinoma.

Tło: Hipoksja w guzie nowotworowym stanowi niekorzystny czynnik prognostyczny, ogranicza jego promienioi chemiowrażliwość oraz promuje bardziej agresywny przebieg choroby. Przewidywanie rokowania i odpowiedzi na leczenie wymaga wiedzy o związku hipoksji z uznanymi czynnikami prognostycznymi. Celem badania było określenie zależności pomiędzy endogennymi markerami hipoksji w pierwotnym przewodowym raku piersi a klasycznymi czynnikami prognostycznymi, takimi jak stopień zaawansowania klinicznego oraz ekspresja receptorów ER, PR i HER2. Metody: Retrospektywna analiza immunohistochemiczna archiwizowanych bloczków tkanek pobranych od 153 kobiet, poddanych mastektomii i limfadenektomii pachowej, objęła ekspresję dwóch związanych z hipoksją białek: HIF-1α i GLUT1. Wyniki: Indeks wiązania GLUT1 (GLUT1 LI) wykazał korelację dodatnią z wielkością guza (R = 0,18, p = 0,026) i ekspresją HER2 (R = 0,25, p = 0,002) oraz ujemną z ekspresją ER (R = −0,19, p = 0,017) i PR (R = −0,17, p = 0,032). HIF-1α LI korelował wyłącznie z ekspresją ER (R = 0,16, p = 0,045). W analizie wieloczynnikowej wykazano zróżnicowaną zależność pomiędzy klasycznymi czynnikami prognostycznymi i testowanymi markerami hipoksji. GLUT1 LI korelował negatywnie z ekspresją ER i PR (odpowiednio p = 0,02 i p = 0,01) oraz pozytywnie z ekspresją HER2 (p = 0,04). Nie udowodniono korelacji pomiędzy HIF-1α LI a ekspresją PR czy HER2, natomiast wykazano jego dodatnią zależność z ekspresją ER (p = 0,02). Żaden marker hipoksji nie korelował ze stopniem zróżnicowania histologicznego nowotworu. Tylko jeden kliniczny czynnik – wielkość guza (T) – korelował z ekspresją badanych białek: dodatnio z GLUT1 (p = 0,049), a ujemnie z HIF-1α (p = 0,01). Wnioski: Ekspresja GLUT1 w raku piersi może stanowić dodatkowy czynnik prognostyczny, korelujący z niekorzystnym statusem receptora HER2 i receptorów hormonalnych oraz wskazywać na bardziej hipoksyczny, oporny na radioi chemioterapię, profil raka.

Refine search results

2 Current Gynecologic Oncology

1 2017

1 2016

2 Żyromska A.

1 Adamczak-Sobczak M.

1 Andrusewicz H.

1 Jóźwicki W.

1 Szablewska S.

1 Wiśniewski T.

1 Łysik J.

Search results

Diagnostyka i leczenie raka piersi u kobiet w ciąży

Differential relationship between two hypoxia markers: HIF-1α and GLUT1 and classic prognostic factors in invasive breast carcinoma