Search results

1

Sepsa jako powikłanie drobnego zranienia

100%

Jurkiewicz B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

324-327

EN

Sepsis is a severe generalised infection caused usually by pathogenic bacteria. Natural defence mechanisms are destroyed by bacterial toxin and systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is developed. High virulence pathogens like meningococcus, pneumococcus, Haemophilus influenzae, Salmonella, Streptococcus, Staphylococcus (generally Staphylococcus aureus) are factors causing general infection. Other microorganisms causing SIRS are viruses, fungus, or parasites. Mechanisms developing sepsis are complex. Respiratory system, infection in abdominal cavity, encephalomyelitis, and urinary system infection are usually entry of septicaemia. Particular type of infection is sepsis developed after surgical procedure or invasive diagnostic investigation. Rare cause of fully symptomatic SIRS are small skin wounds causing damage of skin barrier and penetration of skin bacteria inside the organism. In propitious conditions i.e. decrease of immunity bacteria can spread via bloodstream, destroy vessel endothelium and provoke septic shock. The article presents two cases of sepsis induced by Staphylococcus aureus. No other deviation but small wounds were found in general state of those children. Early diagnostics and highly specialistic treatment carried out on Pediatric Surgery and Orthopedics Department resulted in complete recovery of presented patients.

PL

Sepsa jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Toksyny bakteryjne uszkadzają naturalne mechanizmy obronne organizmu, wywołując uogólniony zespół odczynu zapalnego (SIRS). Do czynników wywołujących zakażenie należą bakterie chorobotwórcze o dużej zjadliwości, takie jak: meningokoki, pneumokoki, pałeczka hemofilna, salmonella, paciorkowce czy gronkowce (najczęściej Staphylococcus aureus). Innymi drobnoustrojami odpowiadającymi za wystąpienie zespołu SIRS mogą być wirusy, grzyby lub pasożyty. Mechanizm powstawania sepsy jest złożony. Wrotami zakażenia krwi najczęściej są układ oddechowy, infekcje w obrębie jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zakażenia układu moczowego. Szczególnym rodzajem zakażenia jest sepsa rozwijająca się po zabiegach operacyjnych lub inwazyjnych badaniach diagnostycznych. Rzadką przyczyną wystąpienia pełnoobjawowego zespołu SIRS mogą być drobne zranienia skóry powodujące uszkodzenie bariery skórnej i przeniknięcie do organizmu bakterii, które zwykle znajdują się na powierzchni skóry. W sprzyjających warunkach, na przykład zmniejszonej odporności, mogą one rozprzestrzenić się drogą krwionośną, uszkadzając śródbłonek naczyń, i w efekcie wywołać wstrząs septyczny. W pracy przedstawiono dwa przypadki sepsy wywołanej bakterią Staphyloccocus aureus u dzieci, u których stwierdzono jedynie drobne zranienia skóry bez żadnych innych odchyleń od stanu prawidłowego. Wczesna diagnostyka i wczesne wysokospecjalistyczne leczenie wprowadzone w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej pozwoliło na opanowanie sepsy i doprowadziło do całkowitego wyleczenia dzieci.

2

Perception of people with intellectual disabilities by residents of the Tarnów region, Poland

64%

Gieniec W., Jurkiewicz B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2023

|

vol. 24

|

issue 3

1-6

PL

Wstęp: Społeczne postrzeganie niepełnosprawności jest często poważniejszym problemem niż sama niepełnosprawność. Akceptacja osób z niepełnosprawnością przez otoczenie społeczne ma kluczowe znaczenie, gdyż sprzyja ich wszechstronnemu rozwojowi lepiej niż działania podejmowanie w ramach rehabilitacji indywidualnej. Celem pracy była analiza postrzegania osób z niepełnosprawnością intelektualną przez społeczeństwo. Materiał i metody: Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego przy użyciu autorskiego kwestionariusza ankiety w marcu 2023 roku. Do badań włączono 314 poprawnie wypełnionych ankiet, wypełnianych przez osoby w wieku pomiędzy 18 a 67 lat (śr. 25,97 ± 7,97 lat). Przyjęto poziom istotności p<0,05. Wyniki: Aż 32,48% (n = 102) ankietowanych przyznaje, że ma w swojej rodzinie lub otoczeniu osobę niepełnosprawną intelektualnie. Wśród badanych 54,14% zna lokalne organizacje zrzeszające osoby niepełnosprawne intelektualnie i ich rodziny, gdzie 17,20% osób przyznało, że pełniło wolontariat w takiej organizacji. Chęć zastania wolontariuszem takiej organizacji wyraziło 44,90% osób. Ankietowani zdecydowaną większością zgodzili się, że osoby niepełnosprawne intelektualnie powinny brać udział w życiu lokalnej wspólnoty (91,40%). Większość badanych (79,62%) uważa, że osoby niepełnosprawne intelektualnie posiadają takie same potrzeby seksualne jak reszta społeczeństwa, następnie 15,61% twierdzi, że nie posiadają one potrzeb seksualnych, a 2,87% powiązuje potrzeby seksualne osób niepełnosprawnych intelektualnie z ich stopniem i rodzajem niepełnosprawności. Wnioski: Społeczeństwo wykazuje przejawy tolerancji bezwysiłkowej – nie chce mieć bliższych relacji z osobami z niepełnosprawnością intelektualną, ale jednocześnie nie ma nic przeciwko, aby takie osoby brały udział w życiu społecznym. Badani wykazują się niedostateczną wiedzą z zakresu seksualności osób niepełnosprawnych intelektualnie.

EN

Introduction: Social perception of disability is often a more serious problem than the disability itself. Acceptance of people with disabilities by the social environment is crucial, as it promotes their all-round development better than measures taken in individual rehabilitation. The aim of the study was to analyze the perception of people with intellectual disabilities by residents of the Tarnów region. Material and methods: The study was conducted by a diagnostic survey method using the author's survey questionnaire in March-May 2023. 314 correctly completed questionnaires were included in the study, completed by people between 18 and 67 years of age (mean 25.97 ± 7.97 years). A significance level of p < 0.05 was adopted. Results: As many as 32.48% (n = 102) of the respondents admit that they have a person with intellectual disabilities in their family or neighborhood. Among the respondents, 54.14% are familiar with local organizations for people with intellectual disabilities and their families, where 17.20% of people admitted that they have done volunteer work for such an organization. A willingness to become a volunteer for such an organization was expressed by 44.90% of people. Respondents overwhelmingly agreed that people with intellectual disabilities should participate in the life of the local community (91.40%). The majority of respondents (79.62%) believe that intellectually disabled people have the same sexual needs as the rest of society, followed by 15.61% who say they have no sexual needs, and 2.87% associate the sexual needs of intellectually disabled people with their degree and type of disability. Conclusions: Society shows signs of effortless tolerance – it does not want to have closer relations with people with intellectual disabilities, but at the same time does not mind that such people participate in society. Respondents show insufficient knowledge of the sexuality of people with intellectual disabilities.

3

Patient satisfaction with tele-advice during the COVID-19 pandemic

64%

Gieniec W., Jurkiewicz B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2021

|

vol. 17

|

issue 4

25-29

EN

Introduction: The coronavirus pandemic has shed a whole new light on telehealth, which has become an alternative for diagnosis, monitoring, treatment and support without physical contact between patient and healthcare professional. The aim of this study was to examine patient satisfaction with medical services provided with tele-advice during the Covid-19 pandemic.Material and methods: The study was conducted using our own questionnaire via Google Form that was correctly completed by 133 individuals between the ages of 18 and 76 years (mean 33.1 ± 13.1 years) who received medical services via tele-advice.Results: Patients with chronic conditions were statistically more likely to seek specialist services via tele-advice (p = 0.003). Slightly less than one-third of respondents (n = 39; 29.3%) were asked during the tele-advice to attend the clinic / office in person to complete the visit with a physical examination. The vast majority of subjects (n = 95; 71.4%) responded that their health status had not changed since the pandemic and the introduction of tele-advice. Nearly half (n = 64; 48.1%) believed that their health problem had been solved via tele-advice. Only 4.5% of the respondents (n = 6) strongly agreed with the statement that “tele-advice enables proper diagnosis and matching of effective treatment”, 18.0% (n = 24) tended to agree. The vast majority of respondents believed that everyone should be able to choose between tele-advice and a traditional medical visit (n = 121; 91.0%).Conclusions: The majority of people surveyed did not perceive a difference in their health since the pandemic and the introduction of tele-advice. Nearly half of respondents believed that their health problem had been resolved with a telemedicine consultation, with even fewer people convinced that “tele-advice allows for proper diagnosis and matching of effective treatment.” Patients would mostly like to have a choice between tele-visit and in-person visits, with no clear indication of the superiority of one or the other. Continuous improvement of current solutions will certainly contribute to increased patient satisfaction with the medical services provided.

4

Nowoczesne, małoinwazyjne metody leczenia kamicy moczowej u dzieci

51%

Samotyjek J., Jurkiewicz B., Bochniewska V., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

315-319, 331

EN

Invasive treatment modalities of urolithiasis are extracorporeal shock wave lithotripsy, endoscopic procedures (PCNL, URSL) and open surgery. This article presents single institution experiences in the use of endoscopic treatment of urolithiasis which is ureterolithotripsy. From January 2006 to August 2010 on our Department 69 (38 girls and 31 boys) children aged from 2 to 17 years old, of body mass above 10 kg were qualified for USRL. All patients had an extended pyelocalyceal system and ureter above the concrement. Pneumatic, laser (Ho:YAG – pulsed laser) and ultrasonic lithotriptors with rigid and flexible ureteroscopes 4.5/6Ch and 6.5/8Ch were used. URSL was performed on 65 children out of 69 qualified. Seventyeight ureteroscopies were performed. A very good result after first session was obtained in 55/78 procedures. In 11 cases URSL had to be repeated. Finally a very good result was achieved in 66/78 (84.6%) of the performed procedures. In 3 cases complications were observed. Obtained results show the high efficiency of URSL in the treatment of urolithiasis in children. URSL is a safe method of treatment of urolithiasis in children due to the low rate of observed complications.

PL

Do zabiegowych metod leczenia kamicy moczowej zalicza się: litotrypsję falą uderzeniową generowaną pozaustrojowo (ESWL), zabiegi endoskopowe (PCNL, URSL) i leczenie chirurgiczne. W pracy zaprezentowano doświadczenia jednego ośrodka w stosowaniu endoskopowego leczenia kamicy układu moczowego, jakim jest ureterolitotrypsja. W latach 2006-2010 w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej Warszawskiego Szpitala dla Dzieci do zabiegu URSL zakwalifikowano 69 dzieci z kamicą układu moczowego (38 dziewczynek i 31 chłopców) w wieku od 2 do 17 lat. Wszyscy pacjenci mieli w badaniu USG poszerzony układ kielichowo-miedniczkowy i poszerzony moczowód tuż nad złogiem. Podczas zabiegów wykorzystywano litotryptory pneumatyczne, laserowe (Ho:YAG – pulsed laser) oraz ultradźwiękowe wraz ze sztywnymi oraz giętkimi ureterorenoskopami 4.5/6Ch i 6.5/8Ch. URSL wykonano u 65 pacjentów spośród 69 zakwalifikowanych. Przeprowadzono 78 ureteroskopii, w tym u 2 dzieci w obydwu moczowodach. Bardzo dobry rezultat po pierwszym zabiegu URSL uzyskano po 55/78 zabiegów. W 11 przypadkach procedura URSL wymagała powtórzenia. Ostatecznie bardzo dobry wynik leczenia uzyskano w 66/78 (84,6%) wykonanych zabiegów. Powikłania wystąpiły jedynie u 3 pacjentów. Uzyskane wyniki wskazują na wysoką skuteczność metody URSL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci. URSL jest bezpieczną metodą leczenia kamicy moczowej u dzieci, o czym świadczy niski odsetek obserwowanych powikłań.

5

Blood donation during the coronavirus pandemic

51%

Jawień W., Kądziołka A., Kułaga D., Jurkiewicz B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2021

|

vol. 15

|

issue 2

15-20

EN

Introduction: Despite years of research and scientific work, it has not yet been possible to produce such a valuable medication as blood. The pandemic does not reduce the need for blood, quite the opposite. However, due to the pandemic, the number of blood donors has dropped dramatically across the country. The aim of the study was to find out the opinions and attitudes of the respondents towards blood donation during the pandemic period and to assess their knowledge of the principles related to safe blood donation during this period.Material and methods: The study was conducted using a diagnostic survey method and the tool was our own research questionnaire. The study was conducted in February 2021, using Google Forms platform. In total, data were collected from 150 individuals (females: 60.6%, males 39.4%) aged between 16 and 73 years (mean 31.4 ± 12.4 years). Statistical analyses used a significance level of p = 0.05.Results: Nearly 39.7% of the respondents were regular blood donors, 12% of the respondents donated blood several times (12.3%). Blood was donated more often by men, people aged over 30 years, urban residents, and people with higher education (p < 0.001). Most people continued to donate blood despite the COVID-19 pandemic (49.7%). Respondents who have donated blood so far still mostly want to donate blood after the pandemic (90%), among those who have not done so 38% want to do so after the pandemic (p < 0.001). The vast majority of respondents believed it was safe to donate blood during the pandemic (93%), and most were aware that symptoms of infection disqualify a blood donor (83.2%). Only 43.2% knew that “Convalescents who donate plasma are entitled to a blood donation deduction”.Conclusions: The current pandemic situation is not an obstacle to donating blood. Blood donations should not be withheld unless there are health contraindications. Due to additional procedures, it is still safe to donate blood. Efforts to promote blood donation during the COVID-19 pandemic should be continued.

6

Metody zabiegowe w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci

51%

Bochniewska V., Jung A., Jurkiewicz B., Jobs K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

309-314

EN

Significant progress in the treatment of urolithiasis especially towards surgical management has been made in the last years. Indications for open surgery of urolithiasis are extremely limited due to development of endoscopic methods. The stones with dimension exceeding 6 mm are qualified for surgical treatment. Surgical methods with the low invasiveness are: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), URSL/URS (ureterorenoscopic removal of ureteric stones), PCNL (percutaneous nephrolithotomy). Each of these methods can be used in monotherapy and can be combined with each other as well. High energy shock waves which are generate extracorporeal are used in ESWL method. Goal of that therapy is disintegration of the stone. The best effectiveness of ESWL is observed when the stones are smaller than 2 cm and are situated in: renal pelvis, upper and medium renal calyx, pelvicoureteral connection and upper ureter. It is effective if there is free outflow of urine from the renal pelvis. In case of difficult outflow of urine from the renal pelvis, the treatment of choice is PCNL. To remove the deposits located in the lower ureter or if the stone is large and obstruct the ureter, it is the best to use ureterorenoscopic lithotripsy. Open surgeries of nephrolithiasis are performed in cases of significant hydronephrosis, numerous kidney stones, after failed ESWL or failed ureterorenoscopy, in morbid obesity.

PL

W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w leczeniu kamicy układu moczowego, zwłaszcza w postępowaniu zabiegowym. Rozwój metod endoskopowych zdecydowanie ograniczył wskazania do operacyjnego leczenia tego schorzenia. Wskazaniem do zabiegowej formy leczenia kamicy moczowej są złogi powyżej 6 mm. Do zabiegowych metod leczenia kamicy układu moczowego o małej inwazyjności należą: ESWL (kruszenie kamieni falami generowanymi pozaustrojowo), URSL/URS (endoskopowe usuwanie złogów z moczowodu), PCNL (przezskórne usuwanie kamieni). Wszystkie wymienione metody mogą być stosowane jako jedyne w terapii, ale można je również ze sobą łączyć. Do zabiegów ESWL wykorzystywane są wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, wytwarzane poza ustrojem chorego. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu. ESWL jest najbardziej skuteczne u pacjentów ze złogami nieprzekraczającymi 2 cm, zlokalizowanymi w: miedniczce nerkowej, górnym i środkowym kielichu nerkowym, połączeniu miedniczkowo- moczowodowym i górnym odcinku moczowodu, pod warunkiem swobodnego odpływu moczu z miedniczki. W przypadku utrudnionego odpływu metodą z wyboru staje się PCNL. W celu usunięcia złogów w dolnych odcinkach moczowodów lub w przypadku, gdy kamień jest duży i blokuje moczowód, najkorzystniej jest zastosować ureterolitotrypsję (URSL). Operacje otwarte w kamicy nerkowej wykonuje się obecnie w przypadkach znacznego wodonercza, obecności licznych złogów w obrębie nerek, po nieudanych zabiegach endoskopowych i ESWL, w patologicznej otyłości.

7

Techniki małoinwazyjne stosowane w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci

51%

Samotyjek J., Jurkiewicz B., Uliasz M., Kwaśniewicz P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2019

|

vol. 15

|

issue 1

42–46

EN

The paediatric population is a special group among patients with urolithiasis. Within the past 25 years, the prevalence of this disease in the paediatric population has increased from 6% to 10%. The causes of this higher prevalence are not entirely clear but may be associated with various factors, such as: inappropriate eating habits, inappropriate diet, particularly rich in salt and animal protein, insufficient fluid intake, obesity, hypertension, pollution, faster pace of living as well as uncontrolled intake of multivitamin preparations and dietary supplements. The mean age of a paediatric patient with urolithiasis is 7–8 years. The aim of this publication is to present minimally invasive techniques used for treatment of urolithiasis in the paediatric population. Due to a high risk of disease recurrence, the selection of a treatment method that enables removal of calculi in the least invasive and the most effective way is vital in this group of patients. The choice of management depends on various factors, such as: location, size and composition of calculi, patient’s age, anatomical conditions, the degree of urinary outflow obstruction and recurring urinary tract infections. Surgical methods of urolithiasis treatment are identical in adults and in children. Minimally invasive techniques include extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL), percutaneous nephrolithotomy (PCNL), ureterorenoscopic lithotripsy (URSL; ureterolithotripsy) and retrograde intrarenal surgery (RIRS). Owing to the technical advancement, minimally invasive techniques are effective in children and help evacuate calculi fully, even with a single procedure. It must be remembered, however, that they should be performed by experienced urologists in highly specialised and well-equipped centres.

PL

Populacja pediatryczna stanowi szczególną grupę pacjentów z kamicą układu moczowego. W ciągu ostatnich 25 lat częstość występowania tej choroby w populacji pediatrycznej wzrosła z 6% do 10%. Przyczyny zwiększonej zachorowalności nie są do końca wyjaśnione, ale na wzrost częstości kamicy moczowej mogą mieć wpływ różne czynniki: nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niewłaściwa dieta, zwłaszcza z dużą zawartością soli i pokarmów bogatych w białko zwierzęce, niedostateczna podaż płynów, otyłość, nadciśnienie tętnicze, zanieczyszczenie środowiska, przyspieszenie tempa życia, niekontrolowana podaż preparatów wielowitaminowych i suplementów. Przeciętny wiek pacjenta pediatrycznego z kamicą wynosi około 7–8 lat. Celem pracy jest przedstawienie technik małoinwazyjnych w leczeniu kamicy układu moczowego w populacji pediatrycznej. Ze względu na wysokie ryzyko nawrotu choroby w tej grupie zasadnicze znaczenie ma wybór takiej metody leczenia, która umożliwiłaby usunięcie złogów w sposób jak najmniej inwazyjny i jednocześnie skuteczny. Wybór odpowiedniego sposobu postępowania zależy od wielu czynników, takich jak: lokalizacja, wielkość i skład złogu, wiek pacjenta, warunki anatomiczne, stopień utrudnienia spływu moczu, nawracające zakażenia układu moczowego. Procedury chirurgicznego leczenia kamicy u dzieci są takie same jak u dorosłych. Wśród technik małoinwazyjnych należy wymienić litotrypsję pozaustrojową (extracorporeal shock wave lithotripsy, ESWL), nefrolitotrypsję przezskórną (percutaneous nephrolithotomy, PCNL), litotrypsję ureterorenoskopową (ureterolithotripsy, URSL) i wsteczną chirurgię śródnerkową (retrograde intrarenal surgery, RIRS). Metody małoinwazyjnego leczenia kamicy u dzieci dzięki zaawansowanemu rozwojowi techniki są efektywne i umożliwiają całkowitą ewakuację złogów już podczas pierwszej procedury. Należy jednak pamiętać, że powinny być wykonywane przez doświadczonych urologów, w wysokospecjalistycznych i dobrze wyposażonych ośrodkach.

8

Możliwości leczenia kamicy moczowodowej u dzieci

51%

Straż-Żebrowska E., Jung A., Jurkiewicz B., Bochniewska V.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 2

141-145

EN

Urolithiasis is a disorder, in which deposits are formed either in kidneys or urinary tracts. Currently we can observe a rise of urolithiasis occurrence. The statistics show that approximately 0.5-5% adults and 0.1-5% of children suffer from this disease. To detect the presence of deposits is a significant problem when it comes to children and infants. Considering a rise of occurrence, relapses and complications of urolithiasis it is important to create treatment schemes, which will be both effective and safe, even if a necessity of repeating them arise. Non-operative procedures are effective in 80% as far as deposits to 4 mm size are concerned. The most common way to heal urolithiasis until the 80’s of 20th century was an open surgery. The aim of this surgery was to make an incision of the kidney pulp. Nowadays in most cases operation has been replaced by less invasive procedures such as: ESWL, PCNL, URSL. This report show the case of female patient, who suffer from urolithiasis and was treated by ESWL method several times, ineffectively. After this, URSL procedure was performed, because of the presence of deposits in the ureter. One of the complications of the ESWL procedure is a ”stone way”. After ESWL procedure, patient needs monitoring by USG, which can: quickly show the complication of ”stone way” and introduce additional treatment, which allow deposits to be expelled. ”Stone way” can cause difficulty in urine flow, which may lead to pain and dilatation of ureters and calyx-pelvis systems. In such situations often urgent surgery is the only solution. During last twenty years, a lot has changed when it comes to the methods of urolithiasis treatment in Poland. Today most common procedures are: ESWL, URSL. In comparison: setting up Zeiss loop or Dormia basket and open surgeries are rarely performed in order to remove deposits from the urinary system.

PL

Kamicą układu moczowego nazywamy schorzenie, w którym wytwarzane są złogi w obrębie nerek lub dróg moczowych. Obecnie obserwuje się wzrost częstości występowania kamicy. Szacuje się, iż częstość występowania kamicy układu moczowego wynosi 0,5-5% w grupie dorosłych i 0,1-5% u dzieci. Istotnym problemem jest wykrywanie złogów u małych dzieci, również u niemowląt. Biorąc pod uwagę coraz częstsze wykrywanie kamicy układu moczowego, jej nawrotowość i powikłania, ważne jest wypracowanie schematów leczniczych skutecznych i jednocześnie bezpiecznych, nawet przy konieczności ich kilkukrotnego powtarzania. Postępowanie zachowawcze jest skuteczne w 80%, w przypadkach złogów o wielkości do 4 mm. Powszechnie stosowane do lat 80. XX wieku leczenie operacyjne związane z nacięciem miąższu nerki obecnie w większości przypadków zastępowane jest metodami mniej inwazyjnymi, takimi jak ESWL, PCNL, URSL, a wskazania do leczenia chirurgicznego kamicy zostały znacznie ograniczone. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki z kamicą układu moczowego leczonej kilkakrotnie metodą ESWL bez efektu, a następnie z uwagi na obecność złogów w moczowodzie za pomocą URSL. Jednym z powikłań po zabiegu ESWL może być „droga kamieni”. Po wykonaniu zabiegu ESWL pacjent wymaga monitorowania poprzez wykonywanie badań USG, co pozwala na szybkie uwidocznienie powikłania w postaci „drogi kamieni” i wdrożenie dodatkowego postępowania ułatwiającego wydalenie złogów. „Droga kamieni” może spowodować utrudnienie odpływu moczu, co może być przyczyną dolegliwości bólowych oraz różnego stopnia poszerzeń moczowodów i układów kielichowo-miedniczkowych. Często wymaga interwencji zabiegowej w trybie pilnym. W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpiły w Polsce znaczne zmiany w sposobach leczenia kamicy moczowodowej. Rutynowo stosuje się URSL i ESWL, do rzadkości natomiast należy zakładanie pętli Zeissa, koszyczka Dormia, rzadko też przeprowadza się otwarte operacje w celu usunięcia złogów z układu moczowego.

9

Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci

51%

Bochniewska V., Jung A., Jurkiewicz B., Straż-Żebrowska E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

304-308

EN

Successful pharmacological treatment in patients with urolithiasis is currently possible. It is estimated that 80% of stones are passing urinary tract spontaneously. The essential management strategies in all type of urolithiasis is to sterilize the urinary tract, ensure proper diuresis and reduce salt intake. Low urine citrate levels is observed in 5-10% of the patients with the first episode of kidney stones. Potassium as well as sodium citrate are being used in medical practice. Surgical therapy should be considered when the stone dimension is increasing and at the same time recurrent episodes of renal colic or urinary tract infections are observed. Indications for surgical treatment of urolithiasis, regardless of the stone size, are: urinary tract infection coexisting with the high risk of pylonephritis or kidney abscess, difficulties in urine outflow with risk of worsening renal function, chronic pain, urolithiasis diagnosed in the single or transplanted kidney, bilateral block of the urine outflow from kidneys. The patients selection to ESWL depends on the present indications and contraindications. In recent years the view on the treatment of staghorn kidney stones has changed. In the past staghorn stones were qualified to open surgery. Nowadays ESWL and PCNL are recommended. The first-line treatment for ureteral stones is endoscopic treatment. Invasive treatment of urolithiasis has been changing lately, there is less open surgery in favour of endoscopic management.

PL

Obecnie wielu pacjentów z kamicą nerkową może być z powodzeniem leczonych zachowawczo. Ocenia się, że 80% złogów rokuje na samoistne wydalenie. Utrzymanie jałowości dróg moczowych, zapewnienie prawidłowej diurezy, ograniczenie podaży soli stanowią podstawę terapii wszystkich typów kamicy. U 5-10% chorych z pierwszym incydentem kamicy moczowej obserwuje się zmniejszone wydalanie cytrynianów z moczem. W praktyce klinicznej cytryniany stosowane są w postaci soli sodowych i potasowych. W przypadku zwiększenia wymiarów konkrementów, zwłaszcza przy częstych nawrotach kolek nerkowych i zakażeń układu moczowego, należy rozważyć postępowanie zabiegowe. Wskazaniami do zabiegu usunięcia złogu, niezależnie od jego wielkości, są: współistnienie zakażenia układu moczowego z ryzykiem rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek lub roponercza, znaczne utrudnienie odpływu moczu z dróg moczowych z zagrożeniem pogorszenia funkcji nerki, przewlekły ból, kamica jedynej lub przeszczepionej nerki, obustronny blok odpływu z nerek. W kwalifikacji do ESWL należy uwzględnić obowiązujące aktualnie wskazania i przeciwwskazania. W ostatnich latach zmienił się pogląd na temat leczenia złogów odlewowych. Dawniej kamica odlewowa była wskazaniem do postępowania operacyjnego. Obecnie zaleca się stosowanie ESWL i/lub PCNL. W leczeniu kamicy moczowodowej podstawową metodę stanowią zabiegi endoskopowe. Obecnie w zabiegowym leczeniu kamicy układu moczowego obserwuje się zmniejszenie liczby zabiegów otwartych na korzyść endoskopowych metod usuwania złogów.

10

Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego

45%

Bochniewska V., Straż-Żebrowska E., Jurkiewicz B., Jung A., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2008

|

vol. 4

|

issue 3

205-210

EN

Increase of interest among physicians of variable specialty in urolithiasis problem is a result of frequent recognition of that disease in children as well as in adults over the last few years. Urolithiasis is a recurrent and familial disease. Until recently, open stone surgery was the treatment of choice and the only opportunity to conventional therapy. Actually surgical indications are extremely limited. At present there are less invasive treatments recommended, like: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percoutaneous nephro lithotripsy) and URSL (ureteroscopic lithotripsy). The choice of urolithiasis treatment depends mostly on size and localizations of the stone, anatomical circumstances, accessibility of treatments methods, clinical experience of the operator. Lithotripsy methods (ESWL) use high energetic extracorporeal shock waves, which are produced by litothriptor in order to disintegrate the stone. Calculi are qualified to the ESWL when are over the 5 mm but smaller than 2 cm. Preferred localizations are: ureteropelvic junction, upper ureter, renal pelvic, upper and medium renal calyx. The ESWL is also helpful in therapy of multiple and staghorn calculi, however usually requires several sessions. Contraindications to the ESWL are: pregnancy, coagulation disorders, anatomical obstruction under the calculi and active infection of urinary tract. Typical ESWL adverse effects are: coetaneous lesions, oedema of kidney parenchyma, haematomas, erythrocyturia, proteinuria, dilated pyelocalyceal systems, urinary retention, hydronephrosis. Therefore clinically we can observe: hematuria, renal colic, fever and hypertension. The aim of ESWL therapy is disintegration of the stone. Thus measure of ESWL’s efficacy is complete excretion of the stone. This procedure is carried out under control of renal ultrasound or X-ray. In this paper authors present variable clinical problems that may occur in patients treated by lithotripsy. Entire diagnostic and therapeutic processes were taking into account. Reported complications are supported by clinical cases. Summation: 1) Effectiveness of ESWL in children with urolithiasis depends mostly on careful selection of patients to the lithotripsy. 2) Good cooperation between nephrologist and urologist allows using combination of variable treatment methods due to current needs and determines effectiveness and safety of therapy as well. 3) Clinical complications are possible and may come out in each stage of urolithiasis treatment, that’s why individual control during whole therapeutic process is recommended.

PL

Wzrost zainteresowania lekarzy wielu specjalności problemem kamicy układu moczowego wynika z częstszego w ostatnich latach rozpoznawania tej choroby, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Kamica jest chorobą o charakterze nawrotowym i rodzinnym. Do niedawna alternatywą dla postępowania zachowawczego był zabieg operacyjny. Obecnie bezwzględne wskazania do zabiegu operacyjnego są ograniczone. Aktualnie stosuje się zabiegi mniej inwazyjne, takie jak: ESWL (extracorporealshock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotripsy) i URSL (ureteroscopic lithotripsy). Na wybór metody leczenia kamicy moczowej wpływają: wielkość i położenie złogu, warunki anatomiczne dróg moczowych, dostępność do poszczególnych sposobów leczenia oraz doświadczenie lekarza wykonującego zabieg. Zabiegi litotrypsji (ESWL) wykorzystują do rozkruszania złogu wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, które są wytwarzane poza ustrojem chorego w urządzeniach zwanych litotryptorami. Do zabiegu ESWL na ogół kwalifikowane są złogi powyżej 5 mm i nieprzekraczające 2 cm. Najlepsza lokalizacja to: połączenie miedniczkowo-moczowodowe, górny odcinek moczowodu, miedniczka nerkowa, górny i środkowy kielich nerkowy. ESWL można stosować również w leczeniu kamicy mnogiej i odlewowej, jednak przebiega ono wieloetapowo. Przeciwwskazaniem do wykonania ESWL są: ciąża, zaburzenia krzepnięcia, obecność anatomicznej przeszkody poniżej złogu i aktualne objawowe zakażenie układu moczowego. Do najczęstszych powikłań ESWL należą: zmiany skórne, obrzęk miąższu nerki, krwiaki, krwinkomocz, białkomocz, poszerzenia układów kielichowo-miedniczkowych, zastój moczu, wodonercze. Objawy kliniczne powikłań to: krwiomocz, kolka nerkowa, gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu, a miarą skuteczności zabiegu jest jego wydalenie. ESWL odbywa się pod kontrolą USG lub RTG. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problemy kliniczne pacjentów leczonych z powodu kamicy metodą ESWL - dotyczą one całego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Przedstawione problemy poparte są opisami przypadków. Podsumowanie: 1) Skuteczność zabiegów ESWL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci zależy w dużej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentów do tej formy leczenia. 2) Dobra współpraca nefrologa i urologa, pozwalająca na stosowanie różnych metod leczenia kamicy w zależności od aktualnych potrzeb, zwiększa powodzenie i bezpieczeństwo terapii. 3) Możliwość pojawienia się różnych problemów klinicznych na wszystkich etapach leczenia kamicy układu moczowego nakazuje monitorowanie pacjenta w ciągu całego procesu terapeutycznego.

11

Periodic health examinations during a pandemic

45%

Janus J., Kołton D., Kępowicz N., Kobos M., Jurkiewicz B.

Health Promotion & Physical Activity

|

2021

|

vol. 16

|

issue 3

26-31

EN

Introduction: The coronavirus pandemic has changed daily lives. These changes affect many aspects of lives including periodic health examinations. Specialists warn that in the era of the pandemic people abandon examinations. This is a very dangerous phenomenon, which can negatively affect health and general well-being. The aim of this study was to determine the frequency of periodic health examinations during the pandemic period including the use of telephone advice services.Material and methods: The study was carried out in March 2021 among 147 people (120 women and 27 men), in the age range of 18-76 years. The study was carried out by the method of diagnostic survey, with the use of questionnaire technique (authors’ questionnaire). Questions included knowledge of prevention, frequency of periodic health examinations, and health services received by the respondents during the pandemic. Analysis of the survey results provided information on current health problems, time of diagnosis, and course of treatment to date. Results: During the pandemic, the majority of respondents had the opportunity to use a telephone advice, with women more likely to use the telephone advice than men (64.2% vs. 37.0%; p = 0.010). 36.9% of the respondents were satisfied with the service. The main reasons for dissatisfaction with the telephone advice included: inability to examine (33.3%), short telephone advice time (24.2%), misdiagnosis or ineffective treatment (21.2%), long waiting time, difficult contact with the facility (15.2%). Among telephone advice users, 39.1% had chronic diseases; among non- telephone advice users, the percentage was lower at 18.3%. Telephone advice users were significantly less likely to say they did not have periodic health examinations or did not remember when they had them done compared to non- telephone advice users (p = 0.019).Conclusions: During the pandemic, the majority of respondents had the opportunity to use telephone advice. Only 1/3 were satisfied with the telephone advice, and the main reasons for dissatisfaction were as follows: inability to examine, short telephone advice time, misdiagnosis or ineffective treatment. Telephone advice users were significantly less likely to say they did not have periodic examinations or could not remember when they had them done compared to non-telephone advice users.

12

Nietypowy przebieg zapalenia tkanek miękkich, najprawdopodobniej spowodowany zakażeniem Actinomyces – opis przypadku

39%

Jurkiewicz B., Jankowski Ł., Samotyjek J., Załęska K., Gut G., Rewicka D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 3

337-343

EN

Actinomycosis is a very rare cause of inflammation of the labial soft tissue in girls. It is characterised by hard inflammatory infiltrates accompanied by fibrosis, abscesses and fistulas. The non-specific course of the disease makes a correct diagnosis difficult. In this paper, we have presented diagnostic and therapeutic difficulties in the inflammation of the labial soft tissue of probable actinomycotic aetiology in a 7-year-old girl. The patient was hospitalised twice, including three surgical procedures due to labial tissue inflammation and abscess. Methicyllin-resistant Staphylococcus aureus was cultured from the abscess content. Systemic antibiotics from six different classes were used; however, no improvement in the local condition was achieved. The abscess was irrigated with gentamicin solution; steroid ointments and physical therapy were used, but with no effect. A suspicion of actinomycotic infection was raised due to the chronic course of the disease and poor response to treatment. Penicillin was administered for a total period of 3 months, resulting in rapid improvement and, ultimately, a complete recovery of the child. Although the actinomycotic aetiology was not confirmed by cultures or histopathological examination, the course of the therapy has allowed to suspect Actinomyces infection.

PL

Promienica jest bardzo rzadką przyczyną zapalenia tkanek miękkich okolicy warg sromowych u dziewczynek. Charakteryzuje się występowaniem twardych nacieków zapalnych z towarzyszącymi włóknieniem, ropniami i przetokami. Niecharakterystyczny przebieg utrudnia ustalenie właściwego rozpoznania. W artykule autorzy przedstawili trudności w diagnostyce i leczeniu zapalenia tkanek miękkich okolicy sromu o prawdopodobnej etiologii promieniczej u 7-letniej dziewczynki. Pacjentka była dwukrotnie hospitalizowana, w tym trzy razy operowana z powodu stanu zapalnego i ropnia w obrębie warg sromowych. W posiewach treści z ropnia wyhodowano Staphylococcus aureus MRSA. Stosowano leczenie ogólnoustrojowe antybiotykami z sześciu różnych grup, nie uzyskano jednak poprawy stanu miejscowego. Ropień płukano roztworem gentamycyny, stosowano maści steroidowe oraz fizykoterapię bez efektu. Ze względu na przewlekły przebieg oraz słabą odpowiedź na leczenie wysunięto podejrzenie zakażenia promieniczego. Podawano penicylinę przez łączny okres 3 miesięcy, uzyskując szybką poprawę i ostatecznie pełne wyleczenie dziecka. Pomimo braku potwierdzenia promieniczej etiologii zakażenia w posiewach oraz badaniu histopatologicznym przebieg terapii pozwala podejrzewać zakażenie Actinomyces.

13

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne

39%

Jobs K., Jung A., Jurkiewicz B., Bochniewska V., Kalin K., Zieniuk E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 3

218-223

EN

Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.

PL

Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.

Refine search results

Sepsa jako powikłanie drobnego zranienia

Perception of people with intellectual disabilities by residents of the Tarnów region, Poland

Patient satisfaction with tele-advice during the COVID-19 pandemic

Nowoczesne, małoinwazyjne metody leczenia kamicy moczowej u dzieci

Blood donation during the coronavirus pandemic

Metody zabiegowe w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci

Techniki małoinwazyjne stosowane w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci

Możliwości leczenia kamicy moczowodowej u dzieci

Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci

Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego

Periodic health examinations during a pandemic

Nietypowy przebieg zapalenia tkanek miękkich, najprawdopodobniej spowodowany zakażeniem Actinomyces – opis przypadku

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne