Search results

1

Radioterapia jako wyłączna metoda leczenia chorych na raka trzonu macicy – retrospektywna ocena metod i wyników leczenia

100%

Kozakiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2011

|

vol. 9

|

issue 2

104-113

EN

Since 1929, surgical treatment is an accepted treatment for endometrial cancer. Implementation of radiotherapy as an adjunct to surgical excision resulted in improved cure rates in patients with unfavorable prognostic factors. In this group of patients, many are those with internal medical comorbidities coexisting with their endometrial cancer, precluding surgical treatment. The paper presents a retrospective analysis of outcomes obtained using radiotherapy as the sole therapeutic modality since 1968 thru 1985. Study population includes 107 patients aged 43 to 83 years (mean age: 76 years). In 55 patients at clinical stages I and II, surgical treatment was impracticable mostly because of severe comorbidity. Fifty-two patients were at clinical stage III. Brachytherapy by application of Heyman capsules was performed in 75 patients, irradiation from external sources combined with radium brachytherapy using vaginal applicators and uterine probes – in 24 patients, while external beam radiotherapy only – in 8 patients. Upon irradiation, all patients underwent triple fractionated curettage of uterine cavity. Hysteroscopic inspection of uterine cavity is being performed since 1981, combined with collection of tissue samples under visual control for microscopic study. In the entire study population, 5-year survival rate was 47%. In the subgroup treated by Heyman capsules only, 5-year survival rate was 45%. Patients at clinical stages I and III had 5-year survival rates of 56% and 44%, respectively.

PL

Leczenie operacyjne jest uznaną i zaakceptowaną od 1929 roku metodą leczenia raka trzonu macicy. Wykorzystanie radioterapii jako metody uzupełniającej leczenie operacyjne przyczyniło się do poprawy wskaźnika wyleczeń wśród chorych ze stwierdzonymi niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi. W tej grupie chorych jest wiele pacjentek z obciążeniami internistycznymi współistniejącymi z rakiem, które uniemożliwiają leczenie operacyjne. W pracy przedstawiono retrospektywną ocenę wyników leczenia wyłącznie za pomocą radioterapii stosowanej w okresie od 1968 do 1985 roku. Analiza obejmuje 107 chorych w wieku od 43 do 83 lat (średnia 76 lat). W I i II stopniu zaawansowania radioterapią leczono 55 chorych, u których leczenie chirurgiczne było niemożliwe najczęściej z powodu innych chorób, III stopień rozpoznano u 52 chorych. Brachyterapię stosowano za pomocą wyłącznych aplikacji ładunków Heymana u 75 chorych, napromienianie z pól zewnętrznych i brachyterapię z użyciem radu w formie aplikatorów pochwowych i sondy wewnątrzmacicznej – u 24 pacjentek; 8 chorych napromieniano wyłącznie z pól zewnętrznych. Wszystkie chore po leczeniu miały wykonywane trzykrotne frakcjonowane wyłyżeczkowanie macicy. Od 1981 roku przeprowadzano histeroskopową ocenę wnętrza macicy, połączoną z celowanym pobieraniem materiału do oceny mikroskopowej. Spośród wszystkich obserwowanych chorych okres 5 lat przeżyło 47%. W grupie leczonej wyłącznie ładunkami Heymana okres ten przeżyło 45% badanych. W I stopniu zaawansowania 5 lat przeżyło 56%, a w III stopniu – 44% chorych.

2

Pierwotny rak płaskonabłonkowy gruczołu Bartholina. Raport o trzech przypadkach

100%

Kozakiewicz B.

|

2010

|

vol. 8

|

issue 1

51-57

EN

The greater vestibular gland was first described by Danish anatomist Bartholin in 1675. Cancer of this organ was first reported 190 years later by J.M. Klob. To date, there are about 300 cases of squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland reported in the literature. These conditions constitute about 0.03% of all female genital malignancies. During 28 years of activity of the Center of Oncology in Warsaw, Poland, 3 patients with primary squamous cell carcinoma of Bartholin’s gland have been treated. Prior to admission, they were observed at their place of residence and received antiinflammatory treatment. The lesions did not respond to this treatment but did not cause pain either. The patients suffered only moderate discomfort in this area. On admission, tumors measuring 4 cm and over were noticed, deeply infiltrating adjacent tissues without ulceration of overlying skin. One patient had a coexisting rectovaginal fistula. All patients underwent surgical treatment only. Radical vulvectomy with bilateral inguinal and pelvic lymphadenectomy was performed in 2 patients. One patient underwent local vulvectomy without lymphadenectomy due to internal-medical comorbidities and lack of consent to radiotherapy. She survived 30 months with dramatic recurrence of disease taking place during the final 6 months. One patient survived 11 years after undergoing 3 repeated excisions of recurrent tumors. One patient died 3 years after primary surgery due to cardiovascular events.

PL

Gruczoł przedsionkowy większy został po raz pierwszy opisany przez duńskiego anatoma Bartholina w 1675 roku; raka tego narządu jako pierwszy 190 lat później opisał J.M. Klob. Dotąd w piśmiennictwie przedstawiono około 300 przypadków zachorowań na raka płaskonabłonkowego gruczołu Bartholina (GB). Zachorowania te stanowią około 0,03% wszystkich nowotworów złośliwych narządu rodnego. W okresie 28 lat w Centrum Onkologii w Warszawie leczono 3 pacjentki z rakiem płaskonabłonkowym GB. Wszystkie były obserwowane od 12 do 24 miesięcy i leczone przeciwzapalnie w miejscu zamieszkania. Zmiany te nie reagowały na leczenie, ale też nie sprawiały dolegliwości bólowych. Pacjentki odczuwały jedynie dyskomfort w ich okolicy. W chwili zgłoszenia stwierdzone zostały czterocentymetrowe i większe guzy, które naciekały głęboko tkanki sąsiednie bez owrzodzeń skóry. U jednej chorej była obecna przetoka odbytniczo-pochwowa. Wszystkie chore leczono wyłącznie chirurgicznie. Radykalne wycięcie sromu wraz z obustronnymi węzłami pachwinowymi i miedniczymi wykonano u 2 pacjentek. Jedna, z powodów internistycznych i braku zgody na radioterapię, miała wykonane miejscowe wycięcie sromu bez węzłów chłonnych. Okres przeżycia bez wznowy wyniósł u tej chorej 30 miesięcy, gwałtowny nawrót choroby nastąpił w ostatnich 6 miesiącach życia. U jednej pacjentki, po trzykrotnym usunięciu wznów, okres przeżycia wyniósł 11 lat, inna bez stwierdzanej wznowy zmarła w trzecim roku obserwacji z powodów kardiologicznych.

3

Radiodiagnostyka i radioterapia kobiet w ciąży – fakty bez mitów

100%

Kozakiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2018

|

vol. 16

|

issue 1

30-41

EN

Cancer in pregnancy is an increasingly common phenomenon faced by oncologist. This is a consequence of postponed motherhood until a later age and high rates of malignant tumors in the group of adolescents and young adults (20–44 years). The most common diseases diagnosed in pregnant women are breast cancer and hematological malignancies. Both, diagnosis and later treatment require the use of radiation. Irradiation of a pregnant woman is perceived as fetal exposure to irreversible damage and even death. There are no studies describing the actual effect of different doses and types of radiation on the fetus. Furthermore, due to anxiety and stereotypes pointing to the harmfulness of radiation, women requiring radiation are offered pregnancy termination before initiation of cancer therapy. However, the increasing data based on a review of literature from different parts of the world show that such management is not in line with the current medical knowledge in the field of radiodiagnosis and radiotherapy. This article presents data based on a literature review devoted to the assessment of the impact of radiation on living organisms and the use of radiation for diagnostic and therapeutic purposes in pregnant women. The data clearly indicate that both diagnostic and therapeutic ionizing radiation can be safely used also in pregnant women.

PL

Ze współistnieniem ciąży i choroby nowotworowej onkolodzy spotykają się coraz częściej. Jest to konsekwencja odkładania decyzji o macierzyństwie przez współczesne kobiety oraz wysokiej zachorowalności na nowotwory złośliwe w grupie młodzieży i młodych dorosłych (20–44 lata). U ciężarnych rozpoznaje się najczęściej raka piersi i nowotwory hematologiczne. Zarówno diagnostyka, jak i późniejsze leczenie wymagają użycia promieniowania. Poddanie kobiety ciężarnej wpływowi napromienienia postrzegane jest jako narażenie płodu na nieodwracalne uszkodzenie, a nawet śmierć. Brakuje badań oceniających rzeczywisty wpływ różnych dawek i rodzajów promieniowania na płód, a lęk i stereotypy mówiące o szkodliwości promieniowania sprawiają, że pacjentkom proponuje się terminację ciąży, a potem leczenie nowotworu. Coraz liczniejsze dane literaturowe dowodzą jednak, że nie jest to postępowanie zgodne z aktualną wiedzą medyczną z zakresu radiodiagnostyki i radioterapii. W pracy przedstawiono dane dotyczące wpływu promieniowania na organizmy żywe oraz zastosowania promieniowania do celów diagnostycznych i terapeutycznych u kobiet w ciąży. Przegląd literatury przedmiotu jednoznacznie wskazuje, że badania i leczenie wykorzystujące promieniowanie jonizujące są procedurami bezpiecznymi także w przypadku ciężarnych pacjentek.

4

Lekarska odpowiedzialność zawodowa

64%

Kozakiewicz B., Winciunas P. A.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 3

216-224

EN

This paper discusses the responsibility of physicians for medical malpractice based on legislative acts. The profession of a physician has been subjected to evaluation since the ancient ages, which contributed to various laws, decrees and norms. It was Hippocrates who included the ethical norms of medical practice in his ethical works. They are well-known today as the Hippocratic Oath which is taken by each physician upon the conclusion of their education. This oath was probably created between 420 and 400 BC and includes ethical, not legal, principles concerning the profession of a physician. Contemporary conduct of physicians is not devoid of negligence, harming and even hurting patients. Therefore, a system of investigation proceedings has appeared – accused physicians are evaluated by physicians-screeners and judged by physicians-judges. This paper presents principles on which the work of screeners for professional liability and judges is based on the territory of the Republic of Poland. Moreover, the entire Hippocratic Oath is quoted. At present, when we are observing such considerable changes in the manners of treatment, in creating new drugs or when comfort of the healthy is forcing physicians to perform euthanasia or abortion, it is worth referring to the ethos of our profession in order to perform our work in accordance with moral principles.

PL

Opierając się na aktach prawnych, podjęto próbę opisania odpowiedzialności lekarzy za popełniane przewinienia zawodowe. Zawód lekarza od czasów starożytnych podlegał ocenie, co przyczyniło się do stworzenia różnych praw, nakazów i norm. Dopiero Hipokrates, w swych pismach etycznych zawartych w Corpus Hippocraticum, przedstawił treści norm etycznych postępowania lekarza, które do dziś znane są jako przysięga Hipokratesa i wypowiadane przez każdego kończącego naukę lekarza jako ślubowanie lekarskie. Najprawdopodobniej przyrzeczenie to powstało między 420 a 400 rokiem p.n.e. i zawiera zasady etyczne zawodu lekarza, nie zaś prawne. Współcześnie postępowanie lekarskie nie jest wolne od lekceważenia, szkodzenia i wręcz wyrządzania krzywdy chorym. Dlatego powstał system postępowania dochodzeniowego – system ocen dokonywanych przez lekarzy-rzeczników wobec działań oskarżonych lekarzy, osądzanych przez lekarzy-sędziów. W niniejszej pracy przedstawiono zasady, którymi kierują się rzecznicy odpowiedzialności zawodowej i sędziowie na terenie całej Rzeczypospolitej Polskiej. Przytoczono również w całości tekst przysięgi Hipokratesa. Dziś, gdy dokonują się tak duże zmiany w sposobach leczenia, w pozyskiwaniu nowych leków, gdy wygoda życia zdrowych narzuca lekarzom przeprowadzanie eutanazji czy aborcji, warto odwołać się do etosu naszego zawodu, aby wykonywać go zgodnie z zasadami moralnymi, a więc w sposób godny.

5

Radioterapia konformalna w ginekologii onkologicznej – jej wymogi i pułapki

51%

Kozakiewicz B., Semaniak A., Chądzyńska M.

Current Gynecologic Oncology

|

2009

|

vol. 7

|

issue 4

256-263

EN

Radiotherapy implemented in the treatment of patients with female genital malignancies consists in fractionated irradiation of the patients in the same therapeutic position, lasting for 4 to 6 weeks. Currently used conformal techniques with intense dose modulation (intensity modulated radiation therapy, IMRT) precisely define treated area and critical organs located within. This paper explores the difference in volume of treated and protected areas in patients with cervical cancer and endometrial cancer placed prone for radiotherapy in a belly board BBD support, as compared with traditional positions used to date, i.e. supine or prone position BBD support. Treatment plans were elaborated for 20 patients for these three therapeutic positions and treated and protected areas were compared. Analysis revealed that only obese patients (BMI>27) in prone position with BBD support had smaller volume of irradiated bowel as compared with prone position without support (p=0.049), and particularly with supine position (p=0.008). Other patients with normal BMI value or slim persons did not benefit from the use of BBD support. After an at least 24 months’ long follow-up we monitored the incidence of radiation-induced reactions among patients using the BBD support and persons irradiated according to the same conformal technique but placed prone without BBD support. The study revealed that the incidence and severity of radiation-induced reaction in both groups of patients were similar.

PL

Radioterapia stosowana w leczeniu chorych na nowotwory narządu rodnego to frakcjonowane napromienianie pacjentek w tej samej pozycji terapeutycznej, prowadzone przez 4 do 6 tygodni. Obecnie wykorzystywane konformalne techniki napromieniania z intensywną modulacją wiązki – IMRT, precyzyjnie określają obszar leczony i narządy krytyczne. W pracy zbadano różnicę w objętościach obszarów leczonych i chronionych u chorych na raka szyjki i trzonu macicy układanych do radioterapii w podstawce (belly board) BBD na brzuchu, w porównaniu z pozycjami dotąd stosowanymi, tj. na brzuchu bez podstawki BBD i na plecach. U 20 pacjentek wykonano plany leczenia w tych trzech pozycjach terapeutycznych i porównano obszar wymagający leczenia i chroniony. Stwierdzono, że jedynie chore otyłe (BMI>27) mają mniejszą objętość napromienianych jelit w pozycji na brzuchu z podstawką BBD, w stosunku do pozycji bez deski (statystycznie znamiennie p=0,049), a zwłaszcza do pozycji na plecach (p=0,008). Pozostałe pacjentki, o prawidłowym indeksie masy BMI i szczupłe, takich korzyści z ułożenia w BBD nie odniosły. W toku minimum 24-miesięcznej obserwacji oceniono występowanie odczynów popromiennych wśród chorych leczonych z podstawką BBD oraz pacjentek napromienianych tą samą techniką konformalną, ale układanych na brzuchu bez podstawki BBD. Wykazano, że częstość i nasilenie odczynów popromiennych w obu grupach badanych były takie same.

6

Ocena oznaczeń markera TATI – trzustkowego inhibitora trypsyny – u chorych na raka trzonu macicy z niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi

51%

Kozakiewicz B., Chądzyńska M., Dmoch-Gajzlerska E.

Current Gynecologic Oncology

|

2013

|

vol. 11

|

issue 2

103-114

EN

TATI marker (tumor-associated trypsin inhibitor) is most often assessed in patients with ovarian cancer. This paper presents the role and the usefulness of the marker in the evaluation of the treatment results in patients with endometrial cancer. The study was based on the evaluation of TATI marker level in 305 patients suffering from endometrial cancer treated at the Cancer Center between 1994 and1995 in Warsaw. In each patient the TATI marker level was measured from 3 to 7 times in the blood serum after each stage of the adjuvant treatment and in the initial part of the follow-up period. In order to assess the staging a postoperative protocol in force in 1988 (FIGO) was used and in accordance with this protocol, the patients were qualified for the adjuvant therapy, which consisted of the teletherapy, brachytherapy and hormonal therapy. All patients were observed on an outpatient basis after the treatment. The analysis of TATI marker levels in correlation with the features of cancer were carried out after a 17-year-long follow-up period. TATI marker levels have been evaluated in patients with unfavorable predictors identified in the operation protocol and in the histopathological protocol of the removed tumor. It was found that TATI level in the fourth sampling after the treatment was the most important value. TATI level increase in this assay was significantly correlated with the occurrence of local relapse or distant metastasis. The comparison of the results of patients with and without surgical removal of the lymph nodes has shown a significantly longer disease-free period in patients whose lymph nodes were not removed.

PL

Marker TATI (tumor-associated trypsin inhibitor) najczęściej oceniany jest u chorych na raka jajnika. W pracy przedstawiono jego rolę i przydatność w ocenie wyników leczenia u chorych na raka trzonu macicy. Badanie przeprowadzono na podstawie oceny poziomu markera TATI wśród 305 chorych na raka trzonu macicy leczonych w Centrum Onkologii w latach 1994–1995 w Warszawie. U każdej chorej wykonano od 3 do 7 oznaczeń markera z surowicy krwi po każdym z etapów leczenia uzupełniającego i w początkowym okresie obserwacji po zakończeniu leczenia. W ocenie zaawansowania posługiwano się wówczas obowiązującym protokołem pooperacyjnym FIGO z 1988 roku i zgodnie z nim chore kwalifikowano do leczenia uzupełniającego, na które składały się teleterapia, brachyterapia lub hormonoterapia. Wszystkie chore po leczeniu były obserwowane ambulatoryjnie. Analizę poziomów markera TATI w korelacji z cechami raka przeprowadzono po 17-letnim okresie obserwacji. Oceniono poziomy markera TATI w grupie chorych z niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi stwierdzonymi na podstawie protokołu operacyjnego i histopatologicznego usuniętego guza nowotworowego. Stwierdzono, że poziom TATI w czwartym pobraniu, po ukończeniu leczenia jest najistotniejszą wartością. Wzrost poziomu TATI w tym oznaczeniu znamiennie koreluje z wystąpieniem wznowy lub przerzutów odległych. Porównując wyniki leczenia operacyjnego bez usunięcia węzłów chłonnych i z ich usunięciem, stwierdzono znamiennie dłuższy czas wolny od choroby u chorych, u których nie były usuwane węzły chłonne.

7

Wiedza ciężarnych na temat szkodliwości palenia dla płodu i świadomość wpływu zakażenia wirusem HPV na rozwój raka szyjki macicy

51%

Kozakiewicz B., Chądzyńska M., Dmoch-Gajzlerska E.

Current Gynecologic Oncology

|

2016

|

vol. 14

|

issue 1

13-22

EN

Aim of the paper: The aim of the paper was to evaluate gravida’s knowledge concerning the harmful effect of smoking on the fetus and the awareness concerning the impact of nicotine on the development of cervical cancer in women infected with HPV. Material and method: The study covered 127 women – healthy gravidas provided with a specialist care of K clinic, inhabitants of cities and villages. The study was conducted from March to June 2015 with the utilization of a diagnostic survey. To that end, an author’s questionnaire was drafted, which consisted of 23 questions concerning smoking tobacco and respondent’s knowledge in terms of the HPV infection. Results: Responses of 127 women were evaluated, out of whom 76% had never smoked tobacco, 8% stopped smoking due to pregnancy and 16% limited smoking in that time or moved to “light” cigarettes, or used nicotine patches and limited smoking simultaneously. The majority of gravidas (94%) were aware that smoking is harmful to the child and toxic substances penetrate through the placenta; 76% knew that toxic substances also penetrate to breast milk. The largest group of women (36%) was exposed to passive smoking in own houses, among the closest family. A problem with motivation may be observed in the group of smoking gravidas – it may be necessary to consider obligatory consultations with a psychologist related to motivation and addiction for all the smokers being pregnant or planning their pregnancy. Moreover, the survey proved that young women lack basic knowledge in the field of HPV infection.

PL

Cel pracy: Celem pracy była ocena wiedzy ciężarnych na temat szkodliwości palenia tytoniu dla płodu oraz wpływu nikotyny na rozwój raka szyjki macicy u kobiet zainfekowanych wirusem HPV. Materiał i metoda: Badaniem objęto 127 kobiet – zdrowych ciężarnych będących pod opieką specjalistycznej poradni K, mieszkanek miast i wsi. Badanie prowadzono od marca do czerwca 2015 roku metodą sondażu diagnostycznego. W tym celu skonstruowano autorską ankietę, złożoną z 23 pytań dotyczących palenia tytoniu i wiedzy uczestniczek na temat infekcji HPV. Wyniki: Oceniono wypowiedzi 127 kobiet, spośród których 76% nigdy nie paliło tytoniu, 8% zaprzestało palenia ze względu na ciążę, a 16% ograniczyło w tym czasie palenie lub zmieniło papierosy na „light”, lub stosowało plastry nikotynowe i jednocześnie ograniczyło palenie. Przeważająca część ciężarnych (94%) była świadoma, że palenie szkodzi dziecku, a substancje toksyczne przechodzą przez łożysko; 76% wiedziało, iż substancje toksyczne przedostają się również do pokarmu matki. Na bierne palenie najliczniejsza grupa kobiet (36%) była narażona we własnym domu, w towarzystwie najbliższej rodziny. W grupie ciężarnych palaczek występuje problem motywacyjny – być może należy więc rozważyć obowiązkową poradę u psychologa związaną z obszarem motywacji i nałogu dla wszystkich palaczek w ciąży i planujących ciążę. Ponadto badanie wykazało, że młode kobiety nie mają podstawowej wiedzy na temat infekcji wirusem HPV.

8

Oznaczenia klasycznych markerów nowotworowych u chorych na nowotwory złośliwe narządu rodnego

51%

Kozakiewicz B., Stefaniak M., Dmoch-Gajzlerska E.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

vol. 10

|

issue 3

226-235

EN

Since the 1970s we are witnessing a continuing search for new markers that would assist in the treatment and follow- up of patients with malignant tumors. First reports on benefits of assessment of tumor markers authored by Goldman and Freedman date back to 1965. Discovery of the first carcinoembryonic antigen (CEA) initiate an era of search for substances, still insufficiently sensitive and specific as to be used to screen tumors, but increasingly helpful in the assessment of treatment effects. This paper discusses the role of tumor markers, increasingly often referred to as “classic” in the monitoring of tumors. We present an update on markers with the longest history in oncology practice, e.g. CEA and on the recently introduced marker TATI. Selection of markers was made based on their role in three basic processes taking place in tumor cells, i.e. proliferation, differentiation and apoptosis. We highlight novel and expanding fields of research – genomics and proteomics, which appear to be the future of oncology. They are extremely useful in the evaluation of molecular prognostic factors, enabling implementationof individually tailored targeted therapies in cancer patients. We discuss classic markers and the few known cancer- specific substances. To sum-up, we state that understanding of the role of more sensitive and more specific markers in oncology may contribute to a more personalized treatment and thus may improve the outcome in cancer patients.

PL

Od lat siedemdziesiątych XX wieku nieustannie poszukuje się nowych markerów, które mogą być pomocne w leczeniu i kontroli po jego ukończeniu u chorych na nowotwory złośliwe. Po raz pierwszy przydatność określania markerów nowotworowych opisali Goldman i Freedman w 1965 roku. Oznaczyli pierwszy marker CEA (karcynoembrionalny) i tak zapoczątkowali erę odkryć substancji o wciąż niezadowalającej czułości i swoistości, aby mogły być używane do skriningu chorób nowotworowych, lecz coraz bardziej przydatnych w ocenie efektu leczenia. W pracy opisano zastosowanie markerów nowotworowych coraz częściej określanych mianem klasycznych w procesie śledzenia chorób nowotworowych. Zaprezentowano najnowsze informacje o markerach najdłużej stosowanych w praktyce onkologicznej, na przykład CEA, jak również o nowo wykorzystywanym markerze TATI. Doboru markerów dokonano na podstawie ich udziału w trzech procesach toczących się w komórkach nowotworowych: proliferacji, różnicowaniu i obumieraniu komórek. Zwrócono uwagę na rozwijające się nowe dyscypliny nauki – genomikę i proteomikę, stanowiące przyszłość onkologii. Są one niezwykle pomocne w określeniu molekularnych czynników predykcyjnych umożliwiających stosowanie leczenia celowanego u chorych na nowotwory złośliwe. Opisano markery klasyczne, a także nieliczne markery molekularne występujące w różnych nowotworach. W podsumowaniu stwierdzono, że poznanie natury markerów o znaczącej czułości i swoistości w chorobach nowotworowych może wpłynąć na personalizację leczenia i tą drogą na poprawę wyleczeń chorych na nowotwory złośliwe.

Refine search results

8 Current Gynecologic Oncology

1 2018

1 2016

1 2014

1 2013

1 2012

1 2011

1 2010

1 2009

8 Kozakiewicz B.

3 Chądzyńska M.

3 Dmoch-Gajzlerska E.

1 Semaniak A.

1 Stefaniak M.

1 Winciunas P. A.

Radioterapia jako wyłączna metoda leczenia chorych na raka trzonu macicy – retrospektywna ocena metod i wyników leczenia

Pierwotny rak płaskonabłonkowy gruczołu Bartholina. Raport o trzech przypadkach

Radiodiagnostyka i radioterapia kobiet w ciąży – fakty bez mitów

Lekarska odpowiedzialność zawodowa

Radioterapia konformalna w ginekologii onkologicznej – jej wymogi i pułapki

Ocena oznaczeń markera TATI – trzustkowego inhibitora trypsyny – u chorych na raka trzonu macicy z niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi

Wiedza ciężarnych na temat szkodliwości palenia dla płodu i świadomość wpływu zakażenia wirusem HPV na rozwój raka szyjki macicy

Oznaczenia klasycznych markerów nowotworowych u chorych na nowotwory złośliwe narządu rodnego