Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 8

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Synchronous rectal prolapse and midgut volvulus presenting as complete small bowel gangrene

100%
Agarwal N., Kumar P., Gupta N.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 94
|
issue 1
82-84
EN
Introduction: Adult midgut malrotation is very rare. The presentation in adults is mostly subtle; the diagnosis is often made on imaging. Case report: A 32-year-old man presented with a 3-day history of an irreducible painful mass protruding per rectum, followed by abdominal pain and constipation. The patient was febrile and toxic, with marked signs of peritonitis and complete fullthickness irreducible rectal prolapse. Abdominal radiographs showed multiple air-fluid levels. A diagnosis of irreducible rectal prolapse with intestinal obstruction was made. Laparotomy revealed complete small bowel gangrene, abnormal rotation of the small bowel 180° around the mesenteric root, hypermobile duodenojejunal flexure and ileocaecal junction and an abnormally mobile caecum lying in the central abdomen. Abnormal mobility of the sigmoid colon with a large mesocolon, and a large irreducible rectosigmoid intussusception, was also noted. Our patient is probably the first case in literature, which may prompt awareness of simultaneously-occurring disorders of fixation, and preventive steps.
2
Publication available in full text mode
Content available

Rola pomiaru ciśnienia wewnątrzbrzusznego u pacjentów z zespołem ostrego brzucha wymagających laparotomii zwiadowczej

88%
Pathania S., Gupta A. K., Gupta N., Agrawal H., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2022
|
vol. 94
|
issue 5
40-45
PL
Wprowadzenie: Zespół ostrego brzucha jest jedną z najczęstszych przyczyn wykonywania zabiegów chirurgicznych w trybie ratunkowym. Monitorowanie ciśnienia wewnątrzbrzusznego (IAP) u pacjentów z zespołem ostrego brzucha, u których planuje się wykonanie rozpoznawczej laparotomii, może pomóc w określeniu potrzeby wczesnej interwencji. Cel: Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu ustalenia, czy przedoperacyjny wynik pomiaru IAP ma jakikolwiek istotny związek z niewydolnością narządową ocenianą przy użyciu punktacji SOFA. Ponadto w badaniu oceniono wpływ IAP na wyniki leczenia pacjentów, takie jak długość hospitalizacji i śmiertelność. Materiał i metody: W niniejszym prospektywnym badaniu obserwacyjnym, przeprowadzonym od listopada 2013 r. do marca 2015 r., wzięło udział 60 pacjentów w wieku powyżej 18 lat, u których podczas prezentacji stwierdzono zespół ostrego brzucha, wymagający zwiadowczej laparotomii. Przy przyjęciu mierzono IAP i obliczano wynik w punktacji SOFA. Wyniki leczenia oceniano, opierając się na długości hospitalizacji, zachorowalności i śmiertelności w grupie badanej. Wyniki IAP i SOFA zostały również poddane analizie korelacji w celu określenia ryzyka niewydolności narządowej. Wnioski wyciągnięto, opierając się na analizach wykonanych z użyciem pakietu oprogramowania do analiz statystycznych SPSS wer. 22.0. Użyto testów ANOVA, chi-kwadrat i t-Studenta. Wyniki: Stwierdzono istnienie dodatniej zależności między wynikami w punktacji SOFA a wynikami pomiarów IAP. Zależność ta została uznana za istotną statystycznie przy współczynniku korelacji Pearsona, wynoszącym 0,6247, i poziomie istotności wynoszącym < 0,0001. Zarówno długość hospitalizacji, jak i śmiertelność w grupie badanej były dodatnio skorelowane ze stopniem IAH. Wnioski: U pacjentów z zespołem ostrego brzucha, wymagającym zwiadowczej laparotomii, należy rutynowo dokonywać przedoperacyjnych pomiarów IAP. W celu poprawy wyników leczenia, pacjentów z podwyższonym wynikiem przedoperacyjnego pomiaru IAP należy poddawać jak najszybszym operacjom w trybie pilnym.
3
Publication available in full text mode
Content available

Role of intra-abdominal pressure measurement in patients with acute abdomen requiring exploratory laparotomy

88%
Pathania S., Gupta A. K., Gupta N., Agrawal H., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2022
|
vol. 94
|
issue 5
40-45
EN
Introduction: Acute abdomen is one of the most common surgical emergencies faced by a surgeon. Monitoring Intra-Abdominal Pressure (IAP) in patients with acute abdomen referred for exploratory laparotomy may help guide the need for early intervention. Aim: This study was performed to determine whether preoperative IAP had any significant association with organ failure as assessed using SOFA score. Furthermore, effect of IAP on patient outcome in terms of hospital stay, mortality was also evaluated. Materials and methods: 60 patients above 18 years of age presenting with acute abdomen requiring exploratory laparotomy were included in this prospective observational study from November 2013 until March 2015. IAP and SOFA scores were calculated at the time of admission. The outcome of patients was assessed in terms of hospital stay, morbidity and mortality. The correlation between IAP and SOFA scores was also assessed to determine the risk of organ failure. The inferences were drawn with the use of SPSS v22.0 statistical software. ANOVA, Chi-square and Student’s t-test were used in the analysis. Results: There was a positive correlation between SOFA score and IAP; and this correlation was found to be statistically significant with Pearson’s correlation coefficient being 0.6247 and significance levels being <0.0001. Both hospital stay and mortality positively correlated with the degree of IAP. Conclusions: IAP should be routinely measured in patients with acute abdomen requiring exploratory laparotomy. Patients with preoperatively raised IAP should be referred for emergency surgery as soon as possible for better outcome.
4
Publication available in full text mode
Content available

Ewaluacja skal ISS, RTS, CASS i TRISS w ocenie rokowania u pacjentów po urazie tępym jamy brzusznej

76%
Alam A., Gupta A., Gupta N., Yelamanchi R., Bansal L., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2021
|
vol. 93
|
issue 2
9-15
PL
Wstęp: Urazy pozostają główną przyczyną zgonów u osób poniżej 45. r.ż. Jedną czwartą wszystkich urazów stanowią urazy jamy brzusznej. Skale kliniczne stosowane w urazach są niezbędne dla oceny ich ciężkości i wcześniejszego zorganizowania środków w oczekiwaniu na przyjazd chorego. Cel: Celem badania była ocena zastosowania skal RTS, ISS, CASS i TRISS w urazach tępych jamy brzusznej.Materiały i metody: Przeprowadzono prospektywne jednoośrodkowe badanie kliniczne na 43 pacjentach z urazem tępym jamy brzusznej. Obliczono wyniki w: skali oceny ciężkości urazów (RTS), skali oceny ciężkości mnogich obrażeń ciała (ISS), klinicznej skali oceny jamy brzusznej (CASS) oraz w skali ciężkości urazu i obrażeń (TRISS), a także porównano je z punktami końcowymi, takimi jak: potrzeba leczenia zabiegowego, powikłania pooperacyjne i zgon.Wyniki: W niniejszym badaniu większość stanowili mężczyźni (83,7%). Uraz jamy brzusznej był głównie wynikiem wypadku komunikacyjnego (72,1%). Najczęściej dochodziło do urazu śledziony. Wyniki CASS i TRISS były istotne w przewidywaniu potrzeby interwencji zabiegowej. Jedynie dla ISS wykazano istotność w przewidywaniu powikłań pooperacyjnych. Wszystkie skale, z wyjątkiem CASS, istotnie przewidywały ryzyko zgonu. Wnioski: Spośród przeanalizowanych skal, CASS i TRISS przewidywały konieczność interwencji zabiegowej z dobrą dokładnością. W przypadku ryzyka powikłań pooperacyjnych jedynie wynik w skali ISS wykazywał istotność statystyczną. Skale ISS, RTS i TRISS przewidywały zgon z dużą dokładnością, bez przewagi jednej ze skal nad pozostałymi.
5
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of ISS, RTS, CASS and TRISS scoring systems for predicting outcomes of blunt trauma abdomen

76%
Alam A., Gupta A., Gupta N., Yelamanchi R., Bansal L., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2021
|
vol. 93
|
issue 2
9-15
EN
Introduction: Trauma is the leading cause of mortality in people below the age of 45 years. Abdominal trauma constitutes one-fourth of the trauma burden. Scoring systems in trauma are necessary for grading the severity of the injury and prior mobilization of resources in anticipation. Aim: The aim of this study was to evaluate RTS, ISS, CASS and TRISS scoring systems in blunt trauma abdomen. Materials and methods: A prospective single-center study was conducted on 43 patients of blunt trauma abdomen. Revised trauma score (RTS), Injury Severity Score (ISS), Clinical Abdominal Scoring System (CASS) and Trauma and Injury Severity Score (TRISS) were calculated and compared with the outcomes such as need for surgical intervention, post-operative complications and mortality. Results: The majority of the study subjects were males (83.7%). The most common etiology for blunt trauma abdomen as per this study was road traffic accident (72.1%). Spleen was the most commonly injured organ as per the study. CASS and TRISS were significant in predicting the need for operative intervention. Only ISS significantly predicted post-operative complications. All scores except CASS significantly predicted mortality. Conclusions: Among the scoring systems studied CASS and TRISS predicted the need for operative intervention with good accuracy. For the prediction of post-operative complications, only the ISS score showed statistical significance. ISS, RTS and TRISS predicted mortality with good accuracy but the superiority of one score over the other could not be proved.
6
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ mocowania płata podczas mastektomii na objętość drenowanego płynu i tworzenie się torbieli chłonnych w okresie pooperacyjnym u pacjentek z rakiem piersi – badanie kliniczne z randomizacją i podwójnie ślepą próbą

76%
Manjunath P., Yelamanchi R., Agrawal H., Yadav E., Gupta N., Gupta A. K., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2022
|
vol. 95
|
issue 2
18-26
PL
Wstęp: Tworzenie się torbieli chłonnych po leczeniu operacyjnym jest jednym z najczęstszych powikłań występujących po zmodyfikowanej mastektomii radykalnej (ang. modified radical mastectomy; MRM). Szew przytwierdzający to technika polegająca na przyszywaniu za pomocą szwów płatów wytworzonych podczas mastektomii do leżących poniżej mięśni ściany klatki piersiowej z zamknięciem pustej przestrzeni. Cel: Autorzy przedstawili hipotezę, że zamknięcie pustej przestrzeni powstającej po mastektomii, dzięki przytwierdzeniu płata szwami, skutkuje obniżeniem objętości drenowanego płynu i ograniczeniem tworzenia się torbieli chłonnych. Materiał i metody: W naszym Instytucie w Indiach od listopada 2019 r. do marca 2021 r. przeprowadzono badanie kliniczne z randomizacją i zastosowaniem podwójnie ślepej próby z 2 grupami leczenia. Pacjentki z rakiem piersi bez obecności przerzutów, u których planowano przeprowadzenie operacji MRM, były w sposób losowy przydzielane do 2 grup, liczących po 35 osób. W grupie badanej każdy płat był przyszywany do leżącego poniżej mięśnia z zastosowaniem 4 szwów przerywanych 3-0, wykonanych z poliglaktyny z następowym zeszyciem skóry, natomiast w grupie kontrolnej wykonywano tylko zeszycie skóry. Wyniki: Grupa badana i grupa kontrolna nie różniły się istotnie pod względem cech demograficznych i cech nowotworu. Średnia objętość drenowanego płynu w grupie badanej (155,43 ml) była istotnie mniejsza niż w grupie kontrolnej (206,29 ml). Ogólna częstość występowania torbieli chłonnych była mniejsza w grupie badanej (5,7%) w porównaniu z grupą kontrolną (28,6%). Czas hospitalizacji w grupie badanej (4,63 dnia) był istotnie krótszy w porównaniu z grupą kontrolną (6,66 dnia). W związku z wykonaniem mocowania płata nie stwierdzono istotnego wydłużenia całkowitego czasu trwania operacji lub częstości występowania powikłań, takich jak zakażenie miejsca operowanego lub wciągnięcia skóry. Wnioski: Przytwierdzenie płatów podczas operacji MRM wiąże się z lepszymi wynikami pooperacyjnymi związanymi z objętością drenażu i tworzeniem się torbieli chłonnych bez istotnego wzrostu częstości występowania powikłań lub wykorzystania zasobów.
7
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of risk factors for prognosticating blunt trauma chest

76%
Gupta A. K., Ansari A., Gupta N., Agrawal H., B M., Bansal L. K., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2021
|
vol. 94
|
issue 1
1-8
EN
Introduction: Blunt trauma chest contributes to significant number of trauma admissions globally and is a cause of major morbidity and mortality. Many scoring systems and risk factors have been defined in past for prognosticating blunt trauma chest but, none is considered to be gold standard. Aim: This study was conducted to reassess the significance of available scoring systems and others indicators of severity in prognosticating blunt trauma chest patients. Materials and Methods: In this prospective observational study from November 2016 till March 2018, 50 patients with age more than 12 years with blunt chest trauma who required hospitalization were included. Nine risk factors were assessed namely-age of the patient, duration of presentation after trauma, number of ribs fractured, bilateral thoracic injury, evidence of lung contusion, associated extra thoracic injury, need for mechanical ventilation, Revised trauma Score (RTS) and Modified Early Warning Sign Score (MEWS). Severity of blunt thoracic trauma was assessed on following outcomes-SIRS, ARDS and Death. The inferences were drawn with the use of statistical software package SPSS v22.0. Results: The age of 50 patients included in our study with a range of 15 to 76 years, the median age was 35.5 years. Statistically significant association was observed between occurrence of SIRS and multiple ribs fractured (p-value- 0.049), associated extra-thoracic injury (p-value-0.016) and higher MEWS score (p-value-0.025). ARDS occurrence was statistically significantly associated with all the risk factors except age. Death occurred more in patients with delayed duration of presentation to hospital (p-value <0.001), multiple ribs fractured (p-value-0.001), bilateral thoracic injury(p-value<0.001), associated extra-thoracic injury (p-value-0.004), patients who required ventilatory support (p-value<0.001), low RTS (p-value-0.006) and high MEWS (p-value-0.005) on admission. This association was found statistically significant. Conclusion: High MEWS, associated extra-thoracic injuries and multiple rib fractured can very well predict poor outcome in terms of SIRS, ARDS and death. Aggressive treatment protocols should be established for better outcome in these patients with blunt trauma chest.
8
Publication available in full text mode
Content available

Effect of Mastectomy Flap Fixation on Post-operative Fluid Drainage and Seroma Formation in Breast Cancer Patients – A Double-blinded Randomised Control Trial

76%
Manjunath P., Yelamanchi R., Agrawal H., Yadav E., Gupta N., Gupta A. K., Durga C.
Polish Journal of Surgery
|
2022
|
vol. 95
|
issue 2
18-26
EN
Introduction: Post-operative seroma formation is one of the most common complications following modified radical mastectomy (MRM). Quilting is a technique where the mastectomy flaps are sutured to the underlying chest wall muscles with sutures, obliterating the dead space. The authors hypothesised that post-mastectomy dead space obliteration by intermittent mastectomy flap fixation leads to decreased drain output and seroma formation. Material and methods: A double-blinded randomised control trial with two arms was conducted from November 2019 to March 2021 in our institute located in India. Patients with non metastatic breast carcinoma planned for MRM were randomly categorised into two groups of 35 patients each. In the test group, each flap was fixed to the underlying muscle using four intermittent 3-0 polyglactin sutures, which was followed by skin closure, and only skin closure was done in the control group. Results: The test and control groups did not differ significantly with respect to demographic and tumour characteristics. The average drain output of the test group (155.43 ml) was significantly less than of the control group (206.29 ml). The overall incidence of seroma formation is lower in the test group (5.7%) when compared to the control group (28.6%). The duration of hospital stay in the test group (4.63 days) was significantly shorter when compared to the control group (6.66 days). There was no significant increase in the overall operating time or complications like surgical site infection or skin dimpling due to flap fixation. Conclusions: Fixation of MRM flaps is associated with better post-operative outcomes related to drain output and seroma formation without a significant increase in other morbidities or usage of resources.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.