Results found: 3

Number of results on page

Search results

Sort By:

Limit search:

Value of ultrasonography in assessment of recent injury of anterior talofibular ligament in children

100%

Szczepaniak J., Ciszkowska-Łysoń B., Śmigielski R., Zdanowicz U.

Journal of Ultrasonography

2015

vol. 15

issue 62

259-266

Introduction: Sprained ankle is a very common injury in children. Proper treatment of ligament injuries enables full recovery. X-ray and US examinations are commonly available diagnostic methods. Material and methods: Two hundred and six children (113 girls and 93 boys, mean age 10.6) with recent ankle joint sprain (up to 7 days of injury) were subject to a retrospective analysis. All patients underwent an X-ray and US examination of the ankle joint within 7 days of injury. In 19 patients, anterior talofibular ligament reconstruction was conducted. Results: X-ray failed to visualize a pathology in 129 children (63%); in 24 patients (12%), avulsion fracture of the lateral malleolus was found, and in 36 cases (17%), effusion in the talocrural joint was detected. Ultrasonography failed to visualize a pathology in 19 children (9%); in 60 patients (29%), it showed avulsion fracture of the lateral malleolus involving the attachment of the anterior talofibular ligament (ATFL); in 34 cases (17%), complete ATFL tear was detected, and in 51 patients (25%), partial ATFL injury was found. Other injuries constituted 19%. The surgeries conducted to repair the anterior talofibular ligament (19) confirmed the US/X-ray diagnoses in 100% of cases. Avulsion ATFL injury, i.e. the one that involves the ligament attachment site, is usually found in younger children (median: 8 years of age). Complete ATFL tears (not involving the attachment site) concern older children (median: 14 years of age). Conclusions: Since X-ray is of limited value in diagnosing ankle joint pathologies in recent sprain injuries in children, soft tissue imaging, i.e. ultrasonography, is the basic examination to assess the ligament complex. Avulsion fractures, which involve the ATFL attachment site and are usually found in younger children, are a consequence of the incomplete ossification and require urgent diagnosis and orthopedic consultation.

Wstęp: Urazy skrętne stawu skokowego są bardzo częstą kontuzją u dzieci. Właściwe leczenie uszkodzeń więzadłowych umożliwia powrót do pełnej sprawności. Badania RTG i USG są powszechnie dostępnymi metodami diagnostycznymi. Materiał i metody: Analizie retrospektywnej poddano 206 dzieci (K – 113, M – 93; średnia wieku – 10,6 roku) ze świeżym urazem skrętnym stawu skokowego – do 7 dni od urazu. Wszyscy pacjenci mieli wykonane badania RTG i USG stawu skokowego do 7 dni od urazu. U 19 pacjentów wykonano rekonstrukcję więzadła skokowo-strzałkowego przedniego. Wyniki: W badaniu RTG nie stwierdzono patologii u 129 pacjentów (63%); u 24 pacjentów (12%) stwierdzono złamanie awulsyjne kostki bocznej; u 36 pacjentów (17%) stwierdzono wysięk w stawie skokowym górnym. W badaniu USG nie stwierdzono patologii u 19 pacjentów (9%); u 60 pacjentów (29%) stwierdzono złamanie awulsyjne kostki bocznej obejmujące przyczep więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (ATFL); u 34 pacjentów (17%) stwierdzono całkowite zerwanie ATFL; u 51 pacjentów (25%) stwierdzono częściowe uszkodzenia ATFL; inne uszkodzenia stanowiły 19%. Wykonane zabiegi operacyjne rekonstrukcji więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (19) potwierdziły rozpoznania USG/RTG w 100%. Zerwania awulsyjne ATFL, czyli obejmujące przyczep więzadła, występują u dzieci młodszych (mediana – 8 lat). Zerwania całkowite ATFL (na przebiegu więzadła, nieobejmujące przyczepu) występują u dzieci starszych (mediana – 14 lat). Wnioski: Ze względu na istotnie ograniczoną wartość badania RTG w rozpoznaniu patologii stawu skokowego w świeżych urazach skrętnych dzieci badanie wykorzystujące obrazowanie tkanek miękkich – ultrasonografia – jest podstawowe do oceny aparatu więzadłowego. Złamania awulsyjne obejmujące przyczep ATFL, przeważające u dzieci młodszych, wynikają z niezakończonego procesu kostnienia i wymagają pilnej diagnostyki oraz konsultacji ortopedycznej.

The characteristics of plantar flexors and dorsiflexors strength in patients after complete three-bundle Achilles tendon reconstruction

100%

Syrek M., Śmigielski R., Staniszewski M., Wychowański M.

Advances in Rehabilitation

2019

vol. 33

issue 2

37-45

Introduction Achilles tendon rupture is an injury resulting from occasional excessive physical activity that is undertaken in the absence of an adequate level of preparation. The calcaneal tendon forms the end of the triceps surae muscle which consists of the gastrocnemius and the soleus. The aim of the research was to evaluate the level of functional performance of the operated limb one and two years after the Achilles tendon reconstruction surgery. Material and methods The study group comprised of 20 men (age – 47.2±8.3 years; height – 182±7cm; weight – 88±12kg) who have undergone the Achilles tendon reconstruction surgery. The measurement of plantar flexor and dorsiflexor muscle torques was conducted in both extended- and flexed-knee position under isometric and isokinetic conditions Results The measurements of the plantar flexor and dorsiflexor muscle torques in the extended knee position performed one and two years after the surgery did not reveal any significant differences between the healthy and operated limb. The tests performed one year after the surgery in the flexed-knee position showed significantly lower values of the plantar flexor and dorsiflexor muscle torques in the operated limb measured under isokinetic conditions. The results obtained two years after the reconstruction surgery proved that muscular deficit was still visible; however, there were no statistically significant differences Conclusions The angular knee joint position affects the plantar flexor muscle torque in the operated limb. Due to the muscle strength deficit observed two years after the surgery, additional training should be implemented after the rehabilitation has been completed. The main focus should be on dynamic exercises performed in the flexed-knee position which help to rebuild deep muscles such as the soleus

Complete traumatic rupture of the proximal gluteus maximus attachment combined with the degloving injury. A case presentation and surgical technique

88%

Kopko D., Vilkyte A., Hubska J., Henzler M., Śmigielski R.

Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

2022

vol. 87

issue 2

78-82

Całkowite zerwanie proksymalnego przyczepu mięśnia pośladkowego większego jest niezwykle rzadkim urazem, mogącym wystąpić pod postacią urazu Morela-Lavallée’go (zamknięty uraz skalpacyjny). Uraz Morela-Lavallée’go polega na oddzieleniu skóry i tkanki podskórnej od leżącej głębiej powięzi. Tego typu urazy typu rzadko rozpoznawane są na dostatecznie wczesnym etapie diagnostyki, przez co często wiążą się z trudnościami w leczeniu i dużym ryzykiem długotrwałej niepełnosprawności pacjentów. Celem tej pracy jest przedstawienie całościowego obrazu urazu Morela-Lavallée’go oraz zaproponowanie metod skutecznego i szybkiego postępowania leczniczego. Opis przypadku dotyczy 33-letniego chorego, u którego zdiagnozowano całkowite zerwanie proksymalnego przyczepu mięśnia pośladkowego większego, do którego doszło podczas rekreacyjnej jazdy na snowboardzie. Chory został poddany skutecznemu leczeniu chirurgicznemu, które pozwoliło mu na powrót do aktywności sportowej 6 miesięcy po operacji. W ocenie klinicznej i funkcjonalnej za pomocą 4 różnych skal (Modified Harris Hip Score, Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score, Hip Outcome Score, MAHORN Hip Outcome Tool), wykazano stopniową poprawę stanu zdrowia chorego, z najlepszymi wynikami 6 miesięcy po operacji. Historia opisanego przypadku wskazuje na to, że wysokoenergetyczne urazy w obrębie miednicy zawsze wymagają dokładnej diagnostyki, nawet przy braku ewidentnych cech złamania kości. Badania radiologiczne (USG, MRI) powinny być wykonane w pierwszych dniach po urazie, natomiast w przypadkach objawowych urazów typu Morel-Lavallée w obrębie miednicy, postępowanie powinno polegać na leczeniu chirurgicznym.

Rupture of the proximal attachment of the gluteus maximus muscle is an extremely rare injury and can be considered a Morel-Lavallée lesion, which is a closed internal degloving injury usually caused by shear forces that traumatically separate the skin and subcutaneous tissue from the underlying fascia. According to previous literature, Morel-Lavallée lesions are rarely recognized early, which increases the difficulty of their management, and may lead to long-term patient morbidity. The aim of this case study is to give a comprehensive overview of this rare injury and suggest methods for the effective and prompt management of this condition. This article reports herein a case of a 33-year-old patient who experienced a trauma during recreational snowboarding. The patient was diagnosed with a complete rupture of the proximal attachment of the GMM and was treated successfully with surgery. All postoperative clinical and functional outcomes, which were assessed using 4 different scales (Modified Harris Hip Score, Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score, Hip Outcome Score, MAHORN Hip Outcome Tool) showed the gradual improvement of the patient’s condition, with the best outcomes observed 6 months post-surgery. High energy pelvic trauma, even with no evidence of fractures, must be examined thoroughly and radiological examinations (USG, MRI) must be done in the first days following injury. Surgical intervention should be recommended in cases of symptomatic Morel-Lavallée lesions in the peri-pelvic area.

Refine search results

1 Advances in Rehabilitation

1 Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska

1 Journal of Ultrasonography

1 2022

1 2019

1 2015

3 Śmigielski R.

1 Ciszkowska-Łysoń B.

1 Henzler M.

1 Hubska J.

1 Kopko D.

1 Staniszewski M.

1 Syrek M.

1 Szczepaniak J.

1 Vilkyte A.

1 Wychowański M.

1 Zdanowicz U.

Search results

Value of ultrasonography in assessment of recent injury of anterior talofibular ligament in children

The characteristics of plantar flexors and dorsiflexors strength in patients after complete three-bundle Achilles tendon reconstruction

Complete traumatic rupture of the proximal gluteus maximus attachment combined with the degloving injury. A case presentation and surgical technique