Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nowe aspekty elastografii fali poprzecznej w diagnostyce raka stercza

100%
Porsch M., Wendler J. J., Liehr U.-B., Lux A., Schostak M., Pech M.
|
EN
Aim: This study was designed to evaluate the performance of shear-wave elastography as a diagnostic tool for prostate cancer in a larger cohort of patients than previously reported. Patients and methods: Seventy-three patients with suspected prostate carcinoma were investigated by ultrasound elastography followed by directed biopsy. The elastographic and histological results for all biopsies were compared. Results: After exclusion of invalid and non-assessable results, 794 samples were obtained for which both a histological assessment and an elastometric result (tissue stiffness in kPa) were available: according to the histology 589 were benign and 205 were malignant. Tissue elasticity was found to be weakly correlated with patient’s age, PSA level and gland volume. ROC analysis showed that, for the set of results acquired, elastometry did not fulfi l literature claims that it could identify malignant neoplasia with high sensitivity and specifi city. However, it did show promise in distinguishing between Gleason scores ≤6 and >6 when malignancy had already been identifi ed. Unexpected observations were the fi nding of a smaller proportion of tumours in the lateral regions of the prostate than generally expected, and also the observation that the elasticity of benign prostate tissue is region-sensitive, the tissue being stiffest in the basal region and more elastic at the apex. Conclusions: Shear-wave elastography was found to be a poor predictor of malignancy, but for malignant lesions an elasticity cut-off of 80 kPa allowed a fairly reliable distinction between lesions with Gleason ≤6 and those with Gleason >6. We demonstrate an increase in elasticity of benign prostate tissue from the basal to the apical region.
PL
Cel: Badanie przeprowadzono w celu ustalenia wartości diagnostycznej elastografi i fali poprzecznej w raku stercza, analizując większą grupę chorych, niż dotychczas przedstawiano w piśmiennictwie. Pacjenci i metoda: Badaniem objęto 73 pacjentów z podejrzeniem raka stercza. Ocenę gruczołu krokowego wykonywano za pomocą elastografi i, po której stosowano biopsję celowaną. Wyniki: Po wykluczeniu nieważnych i trudnych do oceny wyników uzyskano 794 przypadki, które oceniono zarówno histopatologicznie, jak i metodą elastografi i (sztywność tkanek mierzona w kPa), stwierdzając w badaniu histopatologicznym 589 zmian łagodnych i 205 złośliwych. Wykazano słabą korelację sprężystości tkanek z wiekiem chorych, poziomem PSA i objętością gruczołu krokowego. Analiza ROC otrzymanych wyników udowodniła, że elastometria w diagnostyce ognisk złośliwego nowotworzenia nie jest tak czułą i swoistą metodą, jak zakładano w piśmiennictwie. W przypadkach, w których zdiagnozowano proces złośliwy, metoda ta umożliwia rozróżnienie ognisk ocenianych w skali Gleasona ≤6 od tych >6 punktów. Te nieoczekiwane obserwacje dotyczyły mniejszego odsetka nowotworów, niż wcześniej zakładano, położonych w bocznych częściach prostaty. Ponadto zaobserwowano zależność między poziomem sprężystości tkanek objętych procesem łagodnym w poszczególnych częściach gruczołu krokowego: największą sztywność wykazano w części podstawnej, a większą sprężystość w części wierzchołkowej. Wnioski: Elastografi a fali poprzecznej jest słabym predyktorem złośliwości, chociaż w diagnostyce ognisk złośliwych, z punktem odcięcia poziomu sprężystości wynoszącym 80 kPA, umożliwia dość wiarygodne zróżnicowanie zmian o stopniu zaawansowania ≤6 punktów i zmian o stopniu zaawansowania >6 punktów w skali Gleasona.
2
Publication available in full text mode
Content available

Selecting patients for embolization of varicoceles based on ultrasonography

84%
Światłowski Ł., Pyra K., Kuczyńska M., Kuklik E., Sobstyl J., Sojka M., Drelich-Zbroja A., Pech M., Powerski M., Jargiełło T.
Journal of Ultrasonography
|
2018
|
vol. 18
|
issue 73
90-95
EN
Aim: The aim of the study was to assess patient selection for embolization of varicoceles based on ultrasonography. An additional objective of the work was to evaluate the results of endovascular treatment. Material and methods: From January 2015 till August 2017, 53 patients with varicoceles diagnosed in an ultrasound examination underwent endovascular treatment in the Department of Interventional Radiology and Neuroradiology in Lublin, Poland. Each ultrasound examination was performed using the Logiq 7 GE Medical System with a linear probe at 6–12 MHz using the B-mode and Doppler functions. The study was performed in both the supine and standing position of the patient. The morphological structures of the scrotum and the width of the pampiniform venous plexus were assessed. Based on clinical signs and symptoms as well as ultrasound findings, the patients were selected for endovascular treatment. This procedure involved the implantation of coils in the distal and proximal parts of the testicular vein and administration of a sclerosing agent between the coils. Results: Varicoceles were confirmed in all patients during a color Doppler scan. Diagnostic venography confirmed venous stasis or retrograde flow in the testicular vein and widened vessels of the pampiniform venous plexus over 2 mm in diameter in all patients undergoing endovascular treatment. The diagnostic efficacy of ultrasound was 100%. The technical success of the procedure was 89%. One patient had a recurrence of varicose veins (2.2%). There were no complications in any of the patients. Conclusions: Ultrasound is the preferred method in the diagnosis of varicoceles and selection for their treatment. Testicular vein embolization is a minimally invasive procedure characterized by high efficacy and safety.
PL
Cel: Celem pracy jest ocena ultrasonograficznej kwalifikacji do zabiegu embolizacji żylaków powrózka nasiennego, a także ocena wyników zabiegu wewnątrznaczyniowego.Materiał i metoda: W okresie od stycznia 2015 do sierpnia 2017 roku w Zakładzie Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii w Lublinie poddano leczeniu zabiegowemu 53 chorych, u których rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym żylaki powrózka nasiennego. Każde badanie ultrasonograficzne wykonywano aparatem Logiq 7 GE Medical System przy użyciu sondy linearnej o częstotliwości 6–12 MHz z wykorzystaniem opcji B-mode oraz dopplerowskich. Badanie przeprowadzono zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej chorego. Oceniano morfologiczne struktury worka mosznowego i szerokość naczyń splotu wiciowatego. Na podstawie objawów klinicznych i wyniku badania ultrasonograficznego chorzy byli kwalifikowani do leczenia wewnątrznaczyniowego. Zabieg polegał na implantacji spiral w odcinku dystalnym i proksymalnym żyły jądrowej i podawaniu pomiędzy spirale substancji obliterującej naczynie.Wyniki: U wszystkich chorych w wykonanym badaniu ultrasonograficznym z opcją kolorowego dopplera potwierdzono występowanie żylaków powrózka nasiennego. U wszystkich chorych poddanych zabiegowi embolizacji podczas diagnostycznej flebografii potwierdzono występowanie zastoju żylnego lub refluksu wstecznego w żyle jądrowej oraz poszerzone naczynia żylne, powyżej 2 mm średnicy. Skuteczność rozpoznania żylaków powrózka nasiennego za pomocą badania ultrasonograficznego wyniosła 100%. Powodzenie techniczne procedury wyniosło 89%. U jednego chorego nastąpił nawrót żylaków (2,2%). U żadnego chorego nie wystąpiły jakiekolwiek powikłania. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne jest metodą z wyboru w rozpoznawaniu żylaków powrózka nasiennego i kwalifikowaniu chorych do zabiegu. Embolizacja żyły jądrowej to zabieg charakteryzujący się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem w leczeniu żylaków powrózka nasiennego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Inability of shear-wave elastography to distinguish malignant from benign prostate tissue – a comparison of biopsy, whole-mount sectioning and shear-wave elastography

84%
Porsch M., Görner C., Wendler J. J., Liehr U.-B., Lux A., Siedentopf S., Schostak M., Pech M.
Journal of Ultrasonography
|
2016
|
vol. 16
|
issue 67
348-358
EN
Aim: This study was designed to assess the possible usefulness of shear-wave elastography in differentiating between benign and malignant tissue in prostate neoplasia. Patients and methods: A total of 120 prostate tissue samples were obtained from 10 patients treated by radical prostatectomy and investigated pre-operatively by ultrasound elastography followed by directed biopsy. After resection, whole-mount sectioning and histological examination was performed. The predictions based on shear-wave elastography were compared with biopsy and histological results. Results: The comparison between the results of shear-wave elastography and those of biopsy was performed by receiver operating characteristic analysis, which suggested an optimum cut-off tissue elasticity value of 50 kPa, in agreement with earlier studies aimed at distinguishing between benign and malignant tissue. However, the diagnostic selectivity (and thus the diagnostic power) was poor (area under the curve 0.527, which hardly differs from the value of 0.500 that would correspond to a complete lack of predictive power); furthermore, application of this cut-off value to the samples led to a sensitivity of only 74% and a specificity of only 43%. An analogous comparison between the results of shear-wave elastography and those of whole-mount histology, which itself is more reliable than biopsy, gave an even poorer diagnostic selectivity (sensitivity of 62%, specificity of 35%). Meaningful association with Gleason score was not found for D’Amico risk groups (p = 0.35). Conclusions: The (negative) findings of this investigation add to the dissonance among results of studies investigating the possible value of shear-wave elastography as a diagnostic tool to identify malignant neoplasia. There is a clear need for further research to elucidate the diversity of study results and to identify the usefulness, if any, of the method in question.
PL
Cel pracy: Celem badania była ocena użyteczności elastografii fali poprzecznej w odróżnianiu zmian złośliwych stercza od łagodnych. Pacjenci i metody: W sumie uzyskano 120 próbek tkanek gruczołu krokowego od 10 pacjentów, u których przeprowadzono zabieg radykalnej prostatektomii, poprzedzony biopsją i badaniem elastograficznym. Po resekcji wykonano badanie histopatologiczne pełnych przekrojów poprzecznych preparatu. Przypuszczenia wysunięte po elastografii fali poprzecznej porównano z wynikami biopsji i badania histopatologicznego. Wyniki: Wyniki badania elastograficznego i biopsji porównano za pomocą analizy wskaźnika zmian, w której określono optymalną wartość odcięcia dla sztywności tkanek na poziomie 50 kPa, co jest zgodne z wcześniejszymi badaniami prowadzonymi w celu rozróżnienia zmian złośliwych oraz łagodnych. Jednak selektywność diagnostyczna (a tym samym moc diagnostyczna) metody okazała się niska (pole powierzchni pod krzywą wyniosło 0,527, co tylko nieznacznie różni się od wartości 0,500, odpowiadającej zupełnemu brakowi mocy predykcyjnej). Ponadto czułość i swoistość po zastosowaniu tej wartości odcięcia wyniosły odpowiednio 74% i 43%. Analogiczna analiza, porównująca wyniki badania elastograficznego i histologicznego, które samo w sobie jest bardziej miarodajne niż biopsja, wykazała jeszcze niższą selektywność diagnostyczną metody (czułość 62%, swoistość 35%). Nie zaobserwowano znaczącej korelacji między stopniem w skali Gleasona i grupami ryzyka określonymi przez D’Amico (p = 0,35). Wnioski: Powyższe (negatywne) obserwacje zwiększają dysonans między dostępnymi wynikami badań dotyczących potencjalnej wartości diagnostycznej elastografii fali poprzecznej w nowotworach złośliwych. Konieczne są więc dalsze badania, wyjaśniające rozbieżność dotychczasowych obserwacji, aby jednoznacznie określić przydatność opisywanej metody (bądź potwierdzić jej brak).
4
Publication available in full text mode
Content available

Ultrasound-guided thrombin injection in the management of pseudoaneurysm after percutaneous arterial access

84%
Jargiełło T., Sobstyl J., Światłowski Ł., Kuczyńska M., Kuklik E., Sojka M., Drelich-Zbroja A., Pech M., Powerski M.
Journal of Ultrasonography
|
2018
|
vol. 18
|
issue 73
85-89
EN
Aim: The purpose of this paper was to evaluate the efficacy of ultrasound-guided percutaneous thrombin injection as a treatment method for arterial access site pseudoaneurysm. Materials and methods: A total of 148 patients with iatrogenic arterial access site pseudoaneurysms were treated in the Department of Interventional Radiology and Neuroradiology, Medical University of Lublin. Of those, 142 pseudoaneurysms were located in the common femoral artery, 3 in the brachial artery and the remaining 3 in the radial artery. The study included 77 woman and 71 men (mean age 64.5 ± 14 years). Patients were qualified for percutaneous thrombin injection after Doppler examination during which pseudoaneurysm size and morphology were assessed as well as the presence of arteriovenous fistula was excluded. Results: In the reported study, 94.8% (128/135) of patients were successfully treated during the initial thrombin injection. Additional 400 IU dose of thrombin after 24 hours was effective in 5 out of 7 patients with recanalization during the follow-up. A total of 98.5% (133/135) of patients were successfully treated with a percutaneous ultrasound-guided thrombin injection. Conclusions: The 10-year experience presented in this study as well as literature reports prove that percutaneous ultrasound-guided thrombin injection is an effective and safe treatment method for iatrogenic arterial access site pseudoaneurysm.
PL
Cel pracy: Celem pracy była ocena skuteczności przezskórnego wstrzyknięcia trombiny pod kontrolą ultrasonografii jako sposobu leczenia tętniaka rzekomego w miejscu dostępu tętniczego. Materiał i metody: W Zakładzie Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie leczeniu poddano 148 pacjentów z jatrogennymi tętniakami rzekomymi w miejscu dostępu tętniczego, przy czym 142 pseudotętniaki były umiejscowione w tętnicy udowej wspólnej, 3 w tętnicy ramiennej oraz pozostałe 3 w tętnicy promieniowej. W badaniu udział wzięło 77 kobiet i 71 mężczyzn (średni wiek 64,5 ± 14 lat). Pacjentów kwalifikowano do przezskórnego wstrzyknięcia trombiny po wykonaniu badania ultrasonograficznego z funkcją dopplera w celu oceny wielkości i morfologii tętniaka rzekomego oraz wykluczenia obecności przetoki tętniczo-żylnej. Wyniki: W przedstawionym badaniu skuteczność leczenia po pierwszym wstrzyknięciu trombiny uzyskano u 94,8% (128/135) pacjentów. Dodatkowa dawka trombiny wynosząca 400 j.m. podana po upływie 24 godzin okazała się skuteczna u 5 na 7 pacjentów, u których podczas badania kontrolnego stwierdzono rekanalizację. Skuteczność leczenia metodą przezskórnego wstrzyknięcia trombiny pod kontrolą ultrasonografii uzyskano u 98,5% (133/135) badanych. Wnioski: Z przedstawionego w niniejszej pracy 10-letniego doświadczenia oraz doniesień z piśmiennictwa wynika, że przezskórna podaż trombiny pod kontrolą ultrasonografii stanowi skuteczną i bezpieczną metodę leczenia jatrogennych tętniaków rzekomych w miejscu dostępu tętniczego.
5
Publication available in full text mode
Content available

3D/4D contrast-enhanced urosonography (ceVUS) in children – is it superior to the 2D technique?

68%
Woźniak M. M., Osemlak P., Ntoulia A., Borzęcka H., Bieniaś B., Brodzisz A., Jędrzejewski G., Drelich-Zbroja A., Powerski M., Pech M., Wieczorek A. P.
Journal of Ultrasonography
|
2018
|
vol. 18
|
issue 73
120-125
EN
Background: By now, two-dimensional contrast-enhanced voiding urosonography (ceVUS) has become a well-established method for the diagnosis and treatment monitoring of vesicoureteral reflux in children, particularly after the recent approval for this application in children in the USA and in Europe. The introduction of three-dimensional static (3D) and real-time (4D) techniques with ultrasound contrast agents opens up new diagnostic opportunities for this imaging modality. Objective: To analyze whether 3D and 4D ceVUS is a superior technique compared to standard 2D ceVUS in diagnosing vesicoureteral reflux in children. Material and methods: The study included 150 patients (mean age 3.7 years) who underwent 2D and 3D/4D ceVUS for the diagnosis and grading of vesicoureteral reflux. Results: 2D ceVUS and 3D/4D ceVUS diagnosed the same number of vesicoureteral refluxes, however, there was a statistically significant difference in grading between the two methods. Performing 3D/4D ceVUS resulted in changing the initial grade compared to 2D ceVUS in 19 out of 107 refluxing units (17.76%) diagnosed. The 4D technique enabled a more conspicuous visualization of vesicoureteral reflux than the 3D technique. Conclusions: 2D ceVUS and 3D/4D ceVUS diagnosed the same number of vesicoureteral refluxes, however, there was a statistically significant difference in grading between the two methods. Thus 3D/4D ceVUS appears at least a valid, if not even a more conspicuous technique compared to 2D ceVUS.
PL
Wprowadzenie: Sonocystografia mikcyjna wykonywana techniką dwuwymiarową (2D) posiada ugruntowaną pozycję jako metoda diagnostyki i monitorowania leczenia odpływu pęcherzowo-moczowodowego u dzieci, szczególnie w kontekście uzyskanej niedawno rejestracji środka do stosowania w tym wskazaniu w USA i Europie. Wprowadzenie trójwymiarowych technik statycznych (3D) i dynamicznych (4D) z zastosowaniem ultrasonograficznych środków kontrastujących otwiera nowe możliwości diagnostyczne przed tą metodą obrazowania. Cel pracy: Celem pracy było określenie, czy sonocystografia mikcyjna 3D i 4D wnosi więcej informacji w porównaniu do standardowej sonocystografii mikcyjnej 2D w diagnostyce odpływu pęcherzowo-moczowodowego u dzieci. Materiał i metoda: Grupa badana obejmowała 150 pacjentów (średnia wieku 3,7 roku), którzy zostali poddani badaniu sonocystografii mikcyjnej 2D i 3D/4D w celu zdiagnozowania i oceny stopnia odpływu pęcherzowo-moczowodowego. Wyniki: Przy użyciu techniki 2D zdiagnozowano taką samą liczbę odpływów pęcherzowo-moczowodowych jak w badaniu 3D/4D. Istniała jednak statystycznie istotna różnica pomiędzy obiema metodami w aspekcie oceny stopnia odpływu. W 19 spośród 107 (17,76%) jednostek miedniczkowo-moczowodowych (JMM) ze zdiagnozowanym odpływem rozszerzenie badania o sonocystografię techniką 3D/4D skutkowało zmianą pierwotnego stopnia odpływu określonego na podstawie sonocystografii mikcyjnej 2D. Technika 4D umożliwiała uzyskanie obrazowania odpływu pęcherzowo-moczowodowego w sposób dokładniejszy niż technika 3D. Wnioski: Przy użyciu sonocystografii mikcyjnej 2D zdiagnozowano taką samą liczbę odpływów pęcherzowo-moczowodowych jak w przypadku techniki 3D/4D. Istniała jednak statystycznie istotna różnica pomiędzy obiema metodami w aspekcie oceny stopnia odpływu. Można zatem stwierdzić, iż sonocystografia mikcyjna 3D/4D to skuteczna technika diagnostyczna, która dodatkowo umożliwia bardziej dokładne w porównaniu z techniką 2D zobrazowanie odpływu, ułatwiając ocenę jego stopnia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.