Wstęp: W populacji dziecięcej najczęstszą przyczyną niedosłuchu przewodzeniowego jest wysiękowe zapalenie ucha środkowego. W przypadku przewodzeniowego charakteru niedosłuchu i wykluczenia obecności płynu w jamie bębenkowej wskazana jest dokładna ocena układu transmisyjnego ucha środkowego. Cel: Prezentacja klinicznego przypadku atrofii wyrostka długiego kowadełka u 17-letniego pacjenta z 10-letnim wywiadem niedosłuchu przewodzeniowego, z rezerwą ślimakową od 30 do 50 dB w uchu prawym, zakwalifikowanego do tympanotomii eksploratywnej. Przegląd literaturowych baz danych w poszukiwaniu podobnych przypadków. Materiał i metody: Zastosowano wytyczne CARE dla standaryzacji opisu przypadku. Leczenie operacyjne obejmowało tympanotomię eksploratywną z dostępu endauralnego, uwidoczniono atrofię odnogi długiej kowadełka i pasmo łącznotkankowe łączące główkę strzemiączka z promontorium. Błona bębenkowa była zachowana. Wykonano ossikuloplastykę z zastosowaniem materiałów autogenicznych - interpozycję kowadełka. Dokonano przeglądu baz danych PubMED i Scopus zgodnie z wytycznymi PRISMA. Zastosowano słowa kluczowe: „Incus atrophy” OR „Incus necrosis” AND NOT „Stapedectomy”. Wyniki: W kontrolnej audiometrii tonalnej po miesiącu od zabiegu uzyskano zmniejszenie rezerwy ślimakowej do 10–15 dB. Nie obserwowano powikłań. Dyskusja: Idiopatyczny zanik odnogi długiej kowadełka jest bardzo rzadką przyczyną nabytego niedosłuchu przewodzeniowego. Przegląd piśmiennictwa ujawnił 8 prac opisujących podobne przypadki, które zostały przedstawione i omówione w niniejszym artykule. W takich przypadkach ossikuloplastyka może być wykonana przy użyciu autogenicznych lub sztucznych materiałów, takich jak częściowe protezy kostne lub cement kostny. Wnioski: Dokładna ocena badań obrazowych i badań słuchu często pozwala zidentyfikować defekt układu przewodzącego, w przypadkach wątpliwych wskazana jest tympanotomia eksploratywna. Interpozycja kowadełka jest jedną z możliwości w przypadkach podobnych do prezentowanego.
Introduction: Among the pediatric population, the most common cause of conductive hearing loss is exudative otitis media. If fluid is not present in the tympanic cavity, an assessment of the middle ear transmission system is recommended. Aim: To present a clinical case of atrophy of the long process of the incus in a 17-year-old patient with a 10-year history of conductive hearing loss, exhibiting an air-bone gap of 30 to 50 dB in the right ear qualified for exploratory tympanotomy. Literature review of internet databases to identify similar clinical cases. Material and methods: CARE guidelines were used to standardize the description of the clinical case. Surgical treatment included an exploratory tympanotomy using an endaural approach, visualizing atrophy of the long process of the incus and the connective tissue band connecting the stapes head to the lateral wall of the tympanic cavity. The eardrum was preserved. An ossiculoplasty was performed using autogenic materials – interposition of the incus. Internet databases PubMed and Scopus were searched using the search string „Incus atrophy” OR „Incus necrosis” AND NOT „Stapedectomy”. Results: On follow-up one month after surgery a hearing improvement was observed with a reduction in air-bone gap to 10–15 dB. No complications were observed. Discussion: Atrophy of the long process of unknown origin is a very rare cause of acquired conductive hearing loss. A review of literature revealed 8 manuscripts describing similar cases, which are presented and discussed in the manuscript. Ossiculoplasty in such cases might be performed using autogenic or artificial materials as partial ossicular prostheses or bone cement. Conclusions: Careful evaluation of imaging studies and hearing tests can often identify a defect in the conductive system; exploratory tympanotomy is often required. In cases such as the one presented, interposition of the incus might be a viable option.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.