Search results

1

Long-term results of a hearing test in patients operated for chronic otitis media

100%

Boroń A., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(6)

9-15

EN

Introduction: Chronic otitis media is characterized by tympanic membrane perforation and conductive hearing loss. In the active form of this disease, there will also be periodic or permanent otorrhea. With a number of surgical techniques available depending on intraoperative findings, otosurgery is the treatment of choice in such cases, the extent of which depends on the type and extent of the pathological changes. Material and Method: We carried out an analysis of 79 patients with chronic otitis media undergoing surgery at the Department of Otolaryngology, Jagiellonian University Medical College in Kraków between 2005 and 2014. Total audiometry was used as a part of hearing assessment, before the surgery, 6 months after the surgery and in the distant 10-year observation period. In addition, each patient completed the questionnaire and was examined by an otolaryngologist. Results: The analysis included 79 patients operated on due to chronic otitis media. The mean bone conduction (for frequencies 500,1000 and 2000 Hz) before surgery was 31.8 dB, it did not differ significantly (p = 0.355) after 6 months after surgery (32.8 dB), while it significantly increased (p < 0.001) in a distant 10-year control of 43.4 dB. The mean air conduction (for frequencies 500, 1000 and 2000 Hz) before the procedure was 57.6 dB, it significantly improved in the early control by 50.5 dB, at p < 0.001. In long-term follow-up it increased again to 61.3 dB and was significantly different from the early postoperative period (p < 0.001). The mean air-bone gap for frequencies 500, 1000 and 2000 Hz before surgery was on average 26.4 dB, it was significantly (p < 0.001) reduced in the postoperative period by 17.6 dB. The level of air-bone gap remained at a similar level in distant control. Conclusions: (1) A completely preserved ossicular chain in the absence of active chronic otitis media is the best prognosis for stable hearing improvement over the years with normal inner ear function; (2) Reoperation worsens the long-term results of a hearing test compared to the first operation.

2

Challenges of modern medicine - geriatric otolaryngology or the advantages of cooperation between an otolaryngologist and a geriatrician

100%

Skalska A., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(1)

1-6

EN

Advanced age is often burdened with many deficits that are a consequence of the aging process, unfavorable lifestyle and multi-morbidity. They contribute to increased morbidity and disability of the older people. Laryngological problems often concern seniors, particularly progressing with age hearing impairment, dizziness, balance disorders, epistaxis, nasopharyngeal diseases, larynx, sinuses, and salivary glands disorders. They are not only a health threat, such as head and neck cancer, but they contribute to the deterioration of mobility, falls and injuries, depression, cognitive functions impairment and, consequently, functional disability, loss of independence and a sense of isolation. In this context, taking as an example the most common ailment, which is hearing impairment, laryngological procedures in the form of the use of hearing aids or cochlear implant improves cognitive functions, mood, self-esteem, opportunities for social interaction and everyday functioning, and the quality of life of older people. In turn, in view of the typical for older age polypathology and of significant reduction of the reserves of the organism, effective treatment aimed at improving health, preventing complications of diagnostics and therapy as well as disability with the desire to maintain independence and good quality of life requires the cooperation of different specialists. The knowledge and experience of geriatricians and the comprehensive geriatric assessment used as the diagnostic tool, aimed at identifying deficits typical of seniors’ age may significantly contribute to a more adequate risk and benefit assessment, selection of optimal treatment for a given health situation and identification of high-risk individuals requiring during the treatment period special supervision to reduce the risk of complications and the risk of development of geriatric syndromes such as delirium, cognitive disorders, malnutrition, falls and injuries, functional disability.

3

Odległe wyniki badania słuchu u pacjentów operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego

100%

Boroń A., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(6)

9-15

PL

Wstęp: Przewlekłe zapalenie ucha środkowego (PZUŚ) charakteryzuje się: przewodzeniowym upośledzeniem słuchu, możliwym ubytkiem błony bębenkowej, a w aktywnej formie – okresowym lub stałym wyciekiem z ucha. Leczeniem z wyboru PZUŚ jest operacja, której zakres zależy od rodzaju i rozległości zmian patologicznych. Cel: W pracy przeprowadzono prospektywną analizę wczesnych i odległych wyników leczenia otochirurgicznego u pacjentów operowanych z powodu PZUŚ. Materiał i metoda: W materiale rozpatrywano dane uzyskane od 79 pacjentów, którzy zgłosili się do odległej kontroli, a byli operowani z powodu PZUŚ w Klinice Otolaryngologii CM UJ w latach 2005–2014. W ocenie słuchu wykorzystano audiogram tonalny wykonany: przed zabiegiem operacyjnym, 6 miesięcy po zabiegu oraz w odległym, 10-letnim okresie obserwacji. Dodatkowo każdy pacjent wypełnił ankietę i był zbadany przez specjalistę otolaryngologa. Wyniki: Analiza obejmowała 79 chorych operowanych z PZUŚ. Średnie przewodnictwo kostne (dla częstotliwości: 500, 1000 i 2000 Hz) przed zabiegiem wynosiło 31,8 dB, nie różniło się istotnie (p = 0,355) po 6 miesiącach od zabiegu, wynosząc 32,8 dB. Istotnie powiększyło się (p < 0,001) w odległej 10-letniej kontroli, wynosząc 43,4 dB. Średnie przewodnictwo powietrzne (dla częstotliwości: 500, 1000 i 2000 Hz) przed zabiegiem wynosiło 57,6 dB; istotnie poprawiało się we wczesnej kontroli, wynosząc 50,5 dB przy p < 0,001. W odległej kontroli ponownie ulegało powiększeniu do wartości 61,3 dB i istotnie różniło się od wczesnego okresu pooperacyjnego (p < 0,001). Średnia rezerwa ślimakowa dla częstotliwości 500, 1000 i 2000 Hz przed zabiegiem wynosiła 26,4 dB; ulegała istotnemu (p < 0,001) zmniejszeniu w okresie pooperacyjnym, wynosząc 17,6 dB. Poziom rezerwy ślimakowej utrzymywał się na podobnym poziomie w odległej kontroli. Wnioski: Niniejsze badania wykazały, że: (1) całkowicie zachowany łańcuch kosteczek słuchowych przy braku aktywnego PZUŚ najlepiej rokuje na stabilną w latach poprawę słuchu z zachowaną prawidłową funkcją ucha wewnętrznego; (2) reoperacja pogarsza odległe wyniki badania słuchu w porównaniu do operacji wykonanej po raz pierwszy.

4

Wyzwania współczesnej medycyny – otolaryngologia geriatryczna, czyli korzyści współpracy laryngologa i geriatry

100%

Skalska A., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(1)

1-6

PL

Zaawansowany wiek często obarczony jest wieloma deficytami będącymi konsekwencją procesu starzenia się, niekorzystnego stylu życia i wielochorobowości. Przyczyniają się one do zwiększenia chorobowości i niepełnosprawności osób starszych. Problemy laryngologiczne często dotyczą seniorów, szczególnie postępujące z wiekiem upośledzenie słuchu, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, krwawienia z nosa, choroby nosogardła, krtani, zatok, ślinianek. Stanowią one nie tylko zagrożenie zdrowotne, jak np. choroby nowotworowe w obrębie głowy i szyi, ale przyczyniają się do pogorszenia mobilności, występowania upadków i urazów, depresji, pogorszenia funkcji poznawczych, a w konsekwencji do upośledzenia funkcjonalnego, utraty samodzielności, poczucia izolacji. W tym kontekście, biorąc za przykład najczęstszą dolegliwość, jaką jest upośledzenie słuchu, postępowanie laryngologiczne w postaci zastosowania aparatów słuchowych lub implantacji ślimaka poprawia funkcje poznawcze, nastrój, poczucie własnej wartości, możliwości interakcji społecznych i codziennego funkcjonowania oraz jakość życia osób starszych. Z kolei wobec charakteryzującej okres starości polipatologii i stanu znacznego ograniczenia rezerw organizmu, skuteczne postępowanie mające na celu poprawę stanu zdrowia, zapobieganie powikłaniom diagnostyki i terapii, a także niepełnosprawności z dążeniem do utrzymania samodzielności i dobrej jakości życia wymaga współpracy specjalistów różnych dziedzin. Wiedza i doświadczenie geriatrów oraz stosowana w procesie diagnostycznym całościowa ocena geriatryczna ukierunkowana na identyfikację typowych dla wieku senioralnego deficytów może istotnie przyczynić się do bardziej adekwatnej oceny ryzyka i korzyści, doboru optymalnego dla danej sytuacji zdrowotnej sposobu postępowania oraz identyfikacji osób wysokiego ryzyka wymagających objęcia w okresie leczenia szczególnym nadzorem celem redukcji ryzyka powikłań oraz ryzyka ujawniania się zespołów geriatrycznych, takich jak: majaczenie, zaburzenia poznawcze, niedożywienie, upadki i urazy, niesprawność funkcjonalna.

5

Launching of a cochlear implant program at the Cracow Otolaryngology Clinic

81%

Wiatr M., Niemczyk K., Składzień J., Wiatr A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(1)

1-6

EN

Introduction: It is estimated that hearing impediment affects approximately 12% of the population. Some forms of hearing disorders can be successfully treated conservatively, while in others surgery plays a key role. Often, therapeutic methods are exhausted and the patient faces the decision about the need for acoustic organ prosthesis. Depending on the causes of anomalies, apparatus for air conduction, bone conduction or cochlear implants are used. A cochlear implant replaces the damaged sensory cells of the inner ear. It constitutes an electronic prosthesis of the acoustic organ, composed of two parts. The internal part (implanted in the inner ear) consists of an implant and electrodes, which conduct electrical signals to the cochlea. The external part consists of a microphone, a speech processor, and a transmitter. Care report: A 70-year-old patient with deep hearing loss in the right ear and deafness of the left ear. During the interview, the patient denied mechanical injuries of the head and neck, acoustic trauma, inflammation or otorrhea. Based on the conducted tests, qualification otolaryngology, audiology, and otoneurology, radiology, surdologopedy and psychology were performed for cochlear implant insertion. The patient was qualified for cochlear implantation in the left ear under general anesthesia. The surgical team was composed of dr hab. Maciej Wiatr, prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk, prof. dr hab. Jacek Składzień, MD Agnieszka Wiatr with anesthetic monitoring under the supervision of MD Renata Witkowska. The patient was discharged home on day 7 after surgery in good general and local condition. Simultaneous rehabilitation was started at the Center for Daily Rehabilitation of Hearing and Speech at the Specialist Center of Diagnosis and Rehabilitation for Children and Adolescents with Hearing Disabilities of the Polish Association of the Deaf in Cracow.

6

Czynniki wpływające na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego przy zachowanym łańcuchu kosteczek słuchowych

81%

Wiatr M., Wiatr A., Kocoń S., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(4)

26-33

PL

Wstęp: Celem operacji ucha środkowego jest usunięcie nieprawidłowości, poprawa drenażu i wentylacji jamy pooperacyjnej oraz rekonstrukcja układu przewodzącego dźwięk w uchu środkowym, czego miarą jest poprawa przewodnictwa powietrznego i zamknięcie rezerwy ślimakowej. Liczne doniesienia wskazują na możliwe zmiany przewodnictwa kostnego jako konsekwencję operacji na uchu środkowym. Cel pracy: Celem pracy jest wskazanie czynników, które wpływają na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu perforacji błony bębenkowej przy zachowanym i prawidłowo ruchomym. łańcuchu kosteczek słuchowych. Materiał i metody: Przeprowadzono prospektywną analizę chorych operowanych po raz pierwszy z powodu schorzeń ucha środkowego w latach 2009–2012. Do badania włączono pacjentów, u których wykonano myryngoplastykę przy nieuszkodzonym łańcuchu kosteczek słuchowych. Ta grupa została dalej podzielona zależnie od obserwowanych prawidłowości wyściółki ucha środkowego. Niezależnie od poprawy słuchu – wyrażającej się zmianą przewodnictwa powietrznego – zwrócono uwagę na zachowanie krzywej progowej przewodnictwa kostnego u operowanych chorych. Wyniki: Istotną poprawę przewodnictwa kostnego obserwowano po leczeniu operacyjnym chorych z suchą perforacją błony bębenkowej, bez innych nieprawidłowości wyściólki ucha środkowego. Istotną pooperacyjną poprawę progowej krzywej kostnej obserwowano także u pacjentów z wyciekiem z ucha w wywiadzie przedoperacyjnym, u których przed zabiegiem zastosowano właściwe leczenie farmakologiczne. Stwierdzono także, iż usuniecie zmian ziarninowych z jamy bębenkowej wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego po przeprowadzonym leczeniu chirurgicznym. Wnioski: 1. Brak nieprawidłowości wyściółki ucha środkowego po przeprowadzonej myryngoplastyce wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego. 2. Wyciek z ucha – skutecznie leczony zachowawczo w okresie przedoperacyjnym – nie jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym co do poprawy słuchu po myringoplastyce. 3. Zrosty w jamie bębenkowej, a szczególnie w rejonie niszy okienka okrągłego, mają negatywny wpływ na poprawę przewodnictwa kostnego po myryngoplastyce.

7

Wpływ zachowanej suprastruktury strzemiączka na poprawę słuchu

81%

Boroń A., Wiatr A., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(1)

17-22

PL

Wprowadzenie: Zabiegi ossikuloplastyki mogą być wykonywane na różne sposoby, w zależności od warunków anatomicznych i czynnościowych napotykanych w trakcie operacji otochirurgicznych oraz doświadczenia danej placówki. C el: Celem badania było przeprowadzenie analizy wyników leczenia w zakresie pooperacyjnej poprawy słuchu u pacjentów z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania suprastruktury strzemiączka. Metody: Przeanalizowano dokumentację 294 kolejnych pacjentów poddanych w latach 2009–2013 w Klinice Otolaryngologii w Krakowie pierwszej operacji ENT w związku z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego. Do dalszej analizy z uwzględnieniem oceny roli zachowania suprastruktury strzemiączka kwalifikowało się 96 osób. Wyniki: Analiza wykazała znaczną poprawę słyszenia u osób po zabiegu ossikuloplastyki z zachowaniem suprastruktury strzemiączka w porównaniu z pacjentami po zabiegu mobilizacji płytki strzemiączka. Z drugiej strony, wyniki badań wskazują na znacznie mniejszą poprawę słuchu u chorych, u których zachowano jedynie strzemiączko w porównaniu z tymi, u których możliwa była bardziej rozległa rekonstrukcja łańcucha kosteczek słuchowych. Wniosek: Wartość rezerwy ślimakowej mierzona przed operacją ucha często nie odzwierciedla skali anomalii, a tym samym, nie może być uznawana za jedyny prognostyk pooperacyjnej poprawy słuchu.

8

Auditory ossicles in ScanningElectron Microscopy

81%

Wiatr A., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(4)

1-7

EN

Introduction: Knowledge about the physiology of a healthy middle ear is essential for understanding the activity and mechanics of the ear as well as the basics of ossiculoplasty. Trauma of the epithelial lining of the tympanic cavity as well as the ossicular chain may be the result of chronic inflammation and surgery. Depending on the observed changes of the middle ear lining, there are several types of distinguished chronic inflammatory changes: simple, with cholesteatoma, with the formation of inflammatory granulation tissue, in course of specific diseases. Purpose: The aim of the article is presentation of the microstructure and vasculature of the ossicular chain in the Scanning Electron Microscope. Particular attention is drawn to the anatomical aspects of the structure and connections of auditory ossicles as vital elements for reconstruction of the conduction system of the middle ear. Material and method: The analysis covered auditory ossicles standardly removed in accordance with the methodology of the investigated surgical procedures. The preparations were evaluated in a scanning electron microscope. Results: The exposure of bone surface promotes deep erosion. The advanced process of destruction of bone surface in the case of chronic otitis media correlates with a significant degree of damage to both the lining covering the auditory ossicles and that surrounding articular surfaces. Conclusions: (1) The ossicles in the image of the Scanning Electron Microscope are covered with lining. It passes from the surface of the ossicles to the vascular bundles, forming vascular sheaths; (2) Damage to lining continuity on the surface of the auditory ossicles promotes the rapid destruction of bone tissue in the inflammatory process; (3) The dimensions of the individual ossicles are respectively: malleus – 8.36 +/- 0.01, incus – 8.14 +/- 0.0, stapes – 3.23 +/- 0.01 mm. Behavior of the anatomical length of ossicular chain during tympanoplasty appears to be essential to maintaining adequate vibration amplitude of the conductive system of the middle ear.

9

Obraz kosteczek słuchowych w Elektronowym Mikroskopie Skaningowym

81%

Wiatr A., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(4)

1-7

PL

Wstęp: Wiedza o fizjologii prawidłowego ucha środkowego jest niezbędna do zrozumienia czynności i mechaniki ucha oraz podstaw ossiculoplastyk. Uszkodzenie nabłonka wyścielającego jamę bębenkową oraz łańcuch kosteczek słuchowych może wynikać z przewlekłego stanu zapalnego oraz postępowania chirurgicznego. W zależności od obserwowanych zmian wyściółki ucha środkowego wyróżnia się kilka typów przewlekłych zmian zapalnych: proste, perlakowe, z tworzeniem ziarniny zapalnej, w przebiegu chorób swoistych. Cel: Celem pracy jest przedstawienie mikrostruktury oraz unaczynienia łańcucha kosteczek słuchowych w Elektronowym Mikroskopie Skaningowym. Zwrócono uwagę na anatomiczne aspekty budowy oraz połączeń łańcucha kosteczek słuchowych jako istotnych elementów dla rekonstrukcji układu przewodzącego ucha środkowego. Materiał i Metoda: Analizą objęto kosteczki słuchowe standardowo usuwane zgodnie z metodyką rozpatrywanych zabiegów operacyjnych. Preparaty oceniono w Elektronowym Mikroskopie Skaningowym. Wyniki: Odsłonięcie powierzchni kostnej sprzyja głębokiej erozji. Zaawansowany proces niszczenia powierzchni kostnej w przypadku przewlekłego zapalenia ucha środkowego koreluje ze znacznym stopniem uszkodzenia zarówno wyściółki pokrywającej kosteczki słuchowe, jak i tej otaczającej powierzchnie stawowe. Wnioski: (1) Kosteczki słuchowe w obrazie Elektronowego Mikroskopu Skaningowego pokryte są wyściółką. Przechodzi ona z powierzchni kosteczek na pęczki naczyniowe, tworząc pochewki naczyniowe; (2) Uszkodzenie ciągłości wyściółki na powierzchni kosteczek słuchowych sprzyja szybkiemu procesowi niszczenia tkanki kostnej w procesie zapalnym; (3) Wymiary poszczególnych kosteczek słuchowych wynoszą odpowiednio: młoteczek – 8,36+/-0,01, kowadełko – 8,14+/-0,0, strzemię – 3,23+/-0,01 mm. Zachowanie podczas tympanoplastyk anatomicznej długości łańcucha kosteczek wydaje się być istotne dla zachowania odpowiedniej amplitudy drgań układu przewodzącego ucha środkowego.

10

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

81%

Wiatr A., Job K., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

vol. 75(2)

15-20

PL

Wstęp: Otoskleroza jest określana jako choroba podstawowa błędnika kostnego. Związana z nią utrata słuchu najczęściej ma charakter przewodzeniowy, a w niektórych przypadkach zajęcie kostnej tkanki ślimaka skutkuje mieszanym ubytkiem słuchu. Cel: Celem analizy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy operacja jednego ucha wpływa na stan ucha przeciwnego w przebiegu otosklerozy? Metody: Badaniami objęto 140 pacjentów hospitalizowanych i operowanych w latach 2010–2016. Do badania zakwalifikowano tylko tych chorych, którzy przed włączeniem do analizy nie przeszli operacji ucha środkowego z powodu otosklerozy. W ocenie audiologicznej wykorzystano audiometrię tonalną (progową). Wyniki: W grupie osób bez załamka Carharta średni próg słyszenia przewodnictwa kostnego był statystycznie niższy niż przed zabiegiem dla częstotliwości 500 oraz 1000 Hz i statystycznie równy dla częstotliwości 2000 Hz. W tej samej analizie przeprowadzonej w grupie pacjentów z załamkiem Carharta obecnym w przedoperacyjnym audiogramie tonalnym ucha nieoperowanego wykazano istotnie statystycznie niższą wartość pooperacyjnego progu przewodzenia kostnego. Wnioski: Badanie potwierdziło możliwość poprawy słyszenia w uchu nieoperowanym po wykonaniu stapedektomii w przeciwnym uchu średnio o 5 dB w zakresie niskich częstotliwości.

11

Otwarcie programu implantów ślimakowych w Krakowskiej Klinice Otolaryngologii

81%

Wiatr M., Niemczyk K., Składzień J., Wiatr A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(1)

1-6

PL

Wstęp: Ocenia się, że zaburzenie słuchu dotyczy około 12% populacji. Niektóre formy zaburzeń słuchu z powodzeniem można leczyć zachowawczo, w innych kluczowe jest postępowanie chirurgiczne. Niejednokrotnie metody terapeutyczne ulegają wyczerpaniu i pacjent stoi przed decyzja o konieczności protezowania narządu słuchu. Zależnie od przyczyn nieprawidłowości stosuje się aparaty na przewodnictwo powietrzne, przewodnictwo kostne czy implanty ślimakowe. Implant ślimakowy zastępuje uszkodzone komórki słuchowe ucha wewnętrznego. Jest to elektroniczna proteza narządu słuchu, złożona z dwóch części. Część wewnętrzna (wszczepiana do ucha wewnętrznego) składa się z implantu i elektrod przewodzących sygnały elektryczne do ślimaka. Część zewnętrzna, złożona jest z mikrofonu, mikroprocesora mowy i transmitera. Opis przypadku: Chory lat 70 z głębokim niedosłuchem odbiorczym ucha prawego oraz głuchotą ucha lewego. W wywiadzie pacjent negował urazy mechaniczne głowy i szyi, urazy akustyczne, stany zapalne czy wycieki z uszu. Na podstawie przeprowadzonych badań przeprowadzono kwalifikacje otolaryngologiczną oraz audiologiczno – otoneurologiczną, radiologiczną, surdologopedyczna oraz psychologiczną do założenia implantu ślimakowego. Pacjent został zakwalifikowany do założenia implantu ślimakowego na ucho lewe w znieczuleniu ogólnym. Przeprowadzono zabieg operacyjny w składzie dr hab. Maciej Wiatr, prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk, prof. dr hab. Jacek Składzień, dr n. med. Agnieszka Wiatr pod nadzorem anestezjologicznym pod kierunkiem dr n. med. Renaty Witkowskiej. Chory wypisany został do domu w 7 dobie po zabiegu operacyjnym w stanie ogólnym i miejscowym dobrym. Równoczasowo rozpoczęto rehabilitację w Ośrodku Dziennym Rehabilitacji Słuchu i Mowy przy Specjalistycznej Poradni Diagnozy i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży z Wadą Słuchu PZG w Krakowie.

12

The effect of preserved stapedial superstructure on hearing improvement

81%

Boroń A., Wiatr A., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(1)

17-22

EN

Introduction: Ossiculoplasty can be carried out in a number of ways, depending on the anatomical and functional conditions encountered during otosurgery and the experience of a given centre. The extent of damage to the ossicular chain determines the reconstruction method. Aim: The objective of the study was to analyse treatment effects in terms of postoperative hearing improvement in patients with chronic otitis media, with a particular emphasis on stapedial superstructure preservation. Material and method: The records of 294 consecutive patients undergoing their first ENT surgery due to chronic otitis media at the Department of Otolaryngology of Collegium Medicum, Jagiellonian University of Kraków in 2009–2013 were analysed. In order to assess the role of preserved stapedial superstructure, 96 patients were eligible for further analysis. Results: The analysis points to a significant hearing improvement after ossiculoplasty with the preserved stapedial superstructure as compared with the patients after footplate mobilisation. On the other hand, the research results point to significantly smaller hearing improvement in those patients, in whom only stapes was preserved, as compared with those, in whom a more extensive reconstruction of the ossicular chain was possible. Conclusions: The air-bone gap measured before otosurgery often fails to reflect the extent of abnormalities and cannot, therefore, be considered as the only prognostic factor for postoperative hearing improvement. Stapes preservation is crucial for hearing improvement after middle ear surgery.

13

Factors that have an influence on bone conduction thresholds changes after otosurgery in the patients operated on due to the perforation of the tympanic membrane with the preserved ossicular chain

81%

Wiatr M., Wiatr A., Kocoń S., Składzień J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(4)

26-33

EN

Introduction: The aim of the middle ear surgery is to eliminate abnormalities from the mucous, ensure the due airing of the postoperative cavity and reconstruct the sound-conducting system in the middle ear. Numerous reports can be found in literature on the changes to bone conduction as a consequence of middle ear surgery. Study objective: The aim of the work is to define the factors that affect bone conduction in the patients operated on due to the perforation of the tympanic membrane with the preserved and normal mobile ossicular chain. Material and method: A prospective analysis of patients operated on due to diseases of the middle ear in 2009–2012 was carried out. The cases of patients operated on for the first time due to chronic otitis media were taken into consideration. The analysis encompassed the patients who had undergone myringoplasty. The patients were divided into several groups taking into account the abnormalities of the mucous observed during otosurgery. Results: A significant improvement of bone conduction was observed in the patients with dry perforation, without other lesions in the middle ear. The appropriate pharmacological treatment before otosurgery in patients with permanent discharge from the ear resulted in significant bone conduction improvement. The elimination of granulation lesions turned out to be a positive factor for the future improvement of the function of the inner ear. Conclusions: The lack of abnormalities on the mucous of the middle ear (e.g. granulation,) and discharge has a positive impact on improvement of bone conduction after myringoplasty. Adhesions in the tympanic cavity, especially in the niche of the round window, have a negative impact on improvement of bone conduction in patients after myringoplasty.

14

Impact of surgery in otosclerosis on the non-operated ear

81%

Wiatr A., Job K., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

vol. 75(2)

15-20

EN

Backgrounds Otosclerosis is an underlying disease of the bony labyrinth. The hearing loss is most often of conductive nature, in some cases the involvement of the bony part of the cochlea results in mixed hearing loss. Aims: The aim of the analysis was to answer the question whether a surgery on one of the ears affects the state of the other ear in the course of otosclerosis. Methods The analysis included 140 patients hospitalized and operated on between 2010 - 2016. Only patients who had not had a surgical operation within the middle ear due to otosclerosis prior to the study were included in it. An audiological assessment was performed with the use of pure tone threshold audiometry taking into account. Results In the group of patients with no Carhart's notch, the mean threshold of bone conduction was statistically lower than before the procedure for the frequencies of 500, 1000 Hz and statistically equal for the frequency of 2000 Hz. The same analysis in the group of patients with Carhart's notch present in the pre-surgical tonal audiogram of the non-operated ear showed a statistically significant lower value of the post-surgical threshold bone conduction value. Conclusion It was confirmed the possibility of improving the hearing of the non-operated ear after the stapedotomy of the opposite ear, in the author's own studies by an average of 5 dB in the low-frequency range.

15

Polskie Towarzystwo Oto - Rinolaryngologiczne – geneza, powstanie, założyciele

71%

Kierzek A., Szlenk Z., Niemczyk K., Składzień J., Bruzgielewicz A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(2)

12-20

PL

-

16

Otolaryngological symptoms in patients treated for tick-borne diseases

71%

Sowula K., Składzień J., Szaleniec J., Tomik J., Gawlik J.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(1)

30-34

EN

Introduction: In recent years tick-borne diseases have become a very serious problem. The most common of these infections are borreliosis (Lyme disease) and tick-borne encephalitis (TBE). Lately there is growing incidence of Bartonella, Babesia, Anaplasma and Brucella co-infections. The similarity between the symptoms of tick-borne diseases and other pathologies causes serious diagnostic issues. Material and methods: 216 patients aged 18–55, who presented to the outpatient clinic for tick-borne diseases in the years 2014–2016, were enrolled in the study. The patients had been diagnosed with Lyme disease and co-infections. The principal diagnostic tests to confirm the infections included ELISA, Western-Blot and circulating immune complexes (CIC).Results: In the group of 216 patients, 162 presented with otolaryngological symptoms. The most common complaint was tinnitus (76,5%) accompanied by vertigo and dizziness (53,7%), headache (39%), unilateral sensorineural hearing loss (16,7%). The patients also had tick-borne coinfections, among them the most common was Bartonella henselae (33,4%) and Bartonella quintana (13%).Conclusions: Otolaryngological symptoms are a common manifestation of tick-borne diseases. They are most frequently observed in Lyme disease and Bartonella spp. infections. The symptoms in the head and neck region are usually occur in chronic Lyme disease with predominant IgG antibodies nad VlsE antigen.

17

Objawy otolaryngologiczne u chorych leczonych z powodu chorób przenoszonych przez kleszcze

71%

Sowula K., Składzień J., Szaleniec J., Tomik J., Gawlik J.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(1)

30-34

PL

Wstęp: Choroby przenoszone przez kleszcze stały się w ciągu kilkunastu ostatnich lat bardzo poważnym problemem. Najbardziej rozpowszechnionymi są borelioza oraz kleszczowe zapalenie mózgu (KZM). W ostatnim czasie znacząco rośnie również liczba zakażeń patogenami z rodzaju Bartonella, Babesia, Anaplasma, Brucella i in. Podobieństwo objawów chorób odkleszczowych do objawów innych chorób jest poważnym wyzwaniem diagnostycznym. Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 216 chorych w wieku 18–55 lat, zgłaszających się na wizytę w poradni otolaryngologicznej z powodu chorób odkleszczowych w latach 2014–2016. Chorzy mieli zdiagnozowaną boreliozę i koinfekcje, a głównymi testami potwierdzającymi obecność tych chorób były testy: ELISA, Western-Blot oraz badanie KKI (krążące kompleksy immunologiczne). Wyniki: Spośród 216 chorych wyodrębniono grupę 162 pacjentów manifestujących objawy otolaryngologiczne. Głównym objawem zgłaszanym przez pacjentów były uciążliwe szumy uszne (76,5%) – w przeważającej mierze wysokoczęstotliwościowe, zawroty głowy i zaburzenia równowagi (53,7%), bóle głowy (39%), niedosłuch odbiorczy jednostronny (16,7%). Wśród badanych oprócz boreliozy zaobserwowano również obecność innych chorób odkleszczowych. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci zakażeni bakteriami z rodzaju Bartonella henselae (33,4%) oraz Bartonella quintana (13%). Dyskusja: Objawy otolaryngologiczne są częstą manifestacją chorób przenoszonych przez kleszcze. Najczęściej występują w przebiegu boreliozy oraz zakażeń bakteriami z rodzaju Bartonella spp. Objawy ze strony narządów głowy i szyi najczęściej występują w przebiegu przewlekłego procesu chorobowego. Świadczy o tym zdecydowana przewaga przeciwciał IgG i antygenu VlsE w grupie badanych chorych.

18

Wpływ leczenia w warunkach subterraneoterapii w Uzdrowisku Kopalnia Soli „Wieliczka” na objawy w chorobach nosa i zatok przynosowych

62%

Woźniak A., Nowak K., Pełkowska A., Rys K., Gawlik J., Składzień J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

vol. 10(1)

22-27

PL

Wstęp: Przewlekły nieżyt nosa i zatok przynosowych jest istotnym schorzeniem górnych dróg oddechowych, znacznie upośledzającym jakość życia pacjentów. Metody jego leczenia objawowego są jednak niezwykle ograniczone. Cel: Celem niniejszej pracy była ocena opcji terapeutycznej leczenia objawowego przewlekłego niealergicznego nieżytu nosa i/lub zatok przynosowych w postaci połączenia rehabilitacji oddechowej z subterraneoterapią. Materiał i metody: Badaniem objęto 57 pacjentów, 15 mężczyzn i 42 kobiety. Wiek badanych wynosił 60,6 +/- 10,87 (odch. st.) lat. Pełne leczenie (15 dni zabiegowych) ukończyło 44 pacjentów, 11 mężczyzn i 33 kobiety. Wiek badanych, którzy ukończyli leczenie, to: 59,7 +/- 11,6 (odch. st.) lat. Wyniki: W badanej grupie wystąpiło statystycznie istotne zmniejszenie nasilenia wszystkich analizowanych objawów przewlekłego nieżytu nosa i/lub zatok przynosowych. Ogólne nasilenie objawów zmniejszyło się z 5,66 cm do 2,57 cm (p < 0,001), blokada nosa z 5,49 do 2,23 cm (p < 0,001), wydzielina z nosa z 5,33 cm do 2,5 cm (p < 0,001), uczucie spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardła z 6,04 cm do 2,71 cm (p < 0,001), uczucie bólu lub rozpierania twarzy z 3,43 do 1,45 cm (p < 0,001), ból głowy z 3,73 do 1,19 cm (p < 0,001) i uczucie ograniczenia węchu z 4,17 do 1,94 cm (p < 0,001). Wnioski: Tak znacząca poprawa w zakresie wszystkich analizowanych objawów pozwala nam wysnuć wniosek, że rehabilitacja oddechowa, w szczególności prowadzona w odpowiednich warunkach klimatycznych, powinna być cenną opcją terapeutyczną w leczeniu objawowym pacjentów z przewlekłym nieżytem nosa i zatok przynosowych.

19

Recommendations of the Main Board of the Polish Society of Otorhinolaryngologists, Head and Neck Surgeons for providing services during the COVID-19 pandemic for outpatient and hospital practices

62%

Wierzbicka M., Niemczyk K., Jaworowska E., Burduk P., Składzień J., Szyfter W., Markowski J.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(3)

1-5

EN

Recommendations of the Main Board of the Polish Society of Otorhinolaryngologists, Head and Neck Surgeons for providing services during the COVID-19 pandemic constitute the guidance to outpatient and hospital practices in all cases where contact with a patient whose status of COVID-19 is unknown. They have been created based on world publications and recommendations due to the current state of the COVID-19 pandemic. Justification for suspension of planned provision of services in the first phase of a pandemic was presented. The indication of the best medical practices for the time of stabilization, but with the persistence of the risk of COVID-19 infection in the population are discussed. The possibility of providing services in the following months of the pandemic is important. We provide the rationale for launching medical activities and indicate optimal practices until the consolidation of SARS COV-2 prevention and treatment methods.

20

Endoscopic surgical treatment of patients with isolated sphenoid sinus disease

62%

Strąk P., Zagólski O., Składzień J., Oleś K., Konior M., Hydzik-Sobocińska K., Głowacki R.

Otolaryngologia Polska

|

2007

|

vol. 61(3)

254-259

EN

Introduction. Cases of isolated lesions of the sphenoid sinus are rare. For descriptive purposes, clinicians divide them into inflammatory and non-inflammatory with prevalence of the former. Symptoms of the sphenoid sinus disease are difficult to characterise, the most common of them being vague headache and visual disturbances. Thorough preoperative evaluation of the lesion is essential – nasal endoscopy must be performed and computerised tomography or magnetic resonance imaging results analysed. The purpose of the study is to present the assessment of endoscopic surgery outcome in the own group of patients with isolated sphenoid disease. Material and methods. Clinical data of 22 subjects were analysed retrospectively. There were 5 patients with bacterial sinusitis, 6 with fungal sinusitis, 4 with allergic thickening of the mucous membrane with no evidence of bacterial or fungal infection, 2 with mucocele, 1 with sphenoid osteoma, 1 with inverted papilloma, 1 with a foreign body and 2 with cerebral fluid fistula. Each patient had preoperative nasal endoscopy and CT/MRI imaging performed. Then they underwent endoscopic transnasal sphenoethmoidectomy with removal of the lesion or closure of the fistula. The sphenoid sinus was approached through its front wall. Results. The patients’ postoperative course was uneventful. They noted improvement in all preoperative symptoms, except for bilateral oculomotor nerve paralysis in one individual, and were asymptomatic to ophthalmological examination. Conclusions. Isolated lesions of the sphenoid sinus, even very rare tumours like those presented here, can be in most cases safely approached and removed endoscopically. All risks of the method must be considered prior to the operation. High frequency of fungal sinusitis should be noted.

Refine search results

Long-term results of a hearing test in patients operated for chronic otitis media

Challenges of modern medicine - geriatric otolaryngology or the advantages of cooperation between an otolaryngologist and a geriatrician

Odległe wyniki badania słuchu u pacjentów operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego

Wyzwania współczesnej medycyny – otolaryngologia geriatryczna, czyli korzyści współpracy laryngologa i geriatry

Launching of a cochlear implant program at the Cracow Otolaryngology Clinic

Czynniki wpływające na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego przy zachowanym łańcuchu kosteczek słuchowych

Wpływ zachowanej suprastruktury strzemiączka na poprawę słuchu

Auditory ossicles in ScanningElectron Microscopy

Obraz kosteczek słuchowych w Elektronowym Mikroskopie Skaningowym

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

Otwarcie programu implantów ślimakowych w Krakowskiej Klinice Otolaryngologii

The effect of preserved stapedial superstructure on hearing improvement

Factors that have an influence on bone conduction thresholds changes after otosurgery in the patients operated on due to the perforation of the tympanic membrane with the preserved ossicular chain

Impact of surgery in otosclerosis on the non-operated ear

Polskie Towarzystwo Oto - Rinolaryngologiczne – geneza, powstanie, założyciele

Otolaryngological symptoms in patients treated for tick-borne diseases

Objawy otolaryngologiczne u chorych leczonych z powodu chorób przenoszonych przez kleszcze

Wpływ leczenia w warunkach subterraneoterapii w Uzdrowisku Kopalnia Soli „Wieliczka” na objawy w chorobach nosa i zatok przynosowych

Recommendations of the Main Board of the Polish Society of Otorhinolaryngologists, Head and Neck Surgeons for providing services during the COVID-19 pandemic for outpatient and hospital practices

Endoscopic surgical treatment of patients with isolated sphenoid sinus disease