Introduction: Epistaxis is one of the most common challenges for emergency departments. Hypertension is regarded as a risk factor of epistaxis. Anticoagulant therapy in hypertensive patients increases the risk of nosebleed even more. Approximately 10% of patients with epistaxis require hospital admission for this condition, some of which need surgical intervention. Management can be problematic, mainly in case of recurrent posterior epistaxis. Over the past decade, with the widespread popularization of endoscopic sinus surgery and the deeper understanding of local regional anatomy, endoscopic control of the sphenopalatine artery (SPA) has been advocated as an effective alternative for the control of posterior epistaxis. Aim: The aim of this article is to familiarize the reader with local anatomy and surgical technique of SPA ligation/coagulation. Material and method: The SPA ligation or coagulation is indicated for intractable epistaxis, which is defined as recurrent bleeding despite adequate anterior and posterior nasal packing. The sphenopalatine artery (SPA) is a terminal branch of the internal maxillary artery, which is a branch of the external carotid artery. The SPA supplies the turbinates, the lateral nasal wall and nasal septum. The most important anatomical landmark enabling to identify the artery at its entry to the nasal cavity is crista ethmoidalis, which is typically located above the sphenopalatine foramen. The artery can be localized with or without creating the middle antrostomy. Locating the SPA without opening of the maxillary sinus can be challenging for inexperienced surgeon. The middle-meatal antrostomy prior to SPA ligation reveals more anatomical landmarks. Efficacy of SPA coagulation/ligation ranges between 74 to 100%. Failure to localize all the branches of the SPA is regarded as the most common reason for re-bleeding. Complications of the procedure are rare, mild and transient. Conclusion: Endoscopic sphenopalatine artery coagulation or ligation is a safe and effective technique for controlling persistent posterior epistaxis. Understanding the anatomic relationships is important in performing this procedure. It has become established standard treatment for intractable epistaxis.
Wstęp: Krwawienie z nosa jest częstym wyzwaniem dla lekarzy szpitalnych oddziałów ratunkowych. Nadciśnienie tętnicze jest uznawane za główny czynnik ryzyka krwawienia z nosa. Stosowanie leków przeciwkrzepliwych dodatkowo zwiększa ryzyko krwawienia. Przyjmuje się, że około 10% pacjentów z krwawieniem z nosa wymaga hospitalizacji. Opanowanie nawracającego krwawienia z tylnej części jamy nosa może być trudne. W ostatniej dekadzie, wraz z rozwojem chirurgii endoskopowej zatok i pogłębieniem znajomości anatomii coraz częściej stosowane są endoskopowe metody zamykania tętnicy klinowo-podniebiennej. Cel: Celem pracy jest zwięzłe przedstawienie najważniejszych zagadnień z zakresu anatomii i techniki operacyjnej endoskopowej koagulacji tętnicy klinowo-podniebiennej. Materiał i metoda: Tętnica klinowo-podniebienna jest gałęzią tętnicy szczękowej – odgałęzienia tętnicy szyjnej zewnętrznej. Zapewnia ukrwienie małżowin nosowych, bocznej ściany jamy nosowej i tylnej części przegrody nosa. Najważniejszym punktem topograficznym umożliwiającym identyfikację tętnicy na bocznej ścianie jamy nosowej jest grzebień sitowy położony typowo nad otworem klinowo-podniebiennym. Wskazaniem do koagulacji tętnicy klinowo-podniebiennej jest krwawienie z nosa nawracające mimo zastosowania tamponady. Istnieją dwa warianty koagulacji tętnicy klinowopodniebiennej. Tętnica może być zidentyfikowana po uprzednim wytworzeniu nasoantrostomii środkowej lub bez otwierania zatoki szczękowej. Wariant z otwarciem zatoki szczękowej jest prostszy dla mniej doświadczonego operatora ze względu na większą ilość dostępnych punktów topograficznych pozwalających odnaleźć tętnicę. Skuteczność koagulacji/zaklipsowania tętnicy klinowo-podniebiennej wynosi od 74 do 100% wg różnych autorów. Jako najczęstszą przyczynę niepowodzenia zabiegu i ponownego krwawienia uważa się pozostawienie co najmniej jednej gałęzi tętnicy. Powikłania zabiegu są stosunkowo rzadkie, przemijające i łagodne. Wnioski: Endoskopowa koagulacja/zaklipsowanie tętnicy klinowo-podniebiennej jest bezpieczną i skuteczną metodą zaopatrywania nawracających krwawień z nosa. Dla powodzenia zabiegu niezbędna jest gruntowna znajomość anatomii okolicy otworu klinowo-podniebiennego. Zabieg należy traktować jako standardową metodę leczenia uporczywych krwawień z nosa.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.