Wstęp: Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (ang. chronic sinusitis; CRS) jest chorobą często spotykaną w praktyce laryngologicznej, jednak wciąż nieposiadającą uzgodnionej metodologii diagnostycznej. W charakterze metod diagnostycznych z powodzeniem stosuje się badania endoskopowe nosa i tomografię komputerową zatok. Cel: Ocena korelacji między endoskopią nosa a obrazowaniem TK zatok w diagnostyce CRS. Materiał i metody: Niniejsze badanie było prospektywnym, randomizowanym badaniem z udziałem 80 pacjentów zgłaszających się do ambulatoryjnej przychodni laryngologicznej w okresie od marca 2018 r. do kwietnia 2019 r. i spełniających określone w wytycznych kryteria diagnostyczne CRS. Użytymi metodami diagnostycznymi były endoskopia nosa z oceną w systemie punktacji Lund-Kennedy’ego z następczą tomografią komputerową zatok z oceną w systemie punktacji Lund-Mackaya przed upływem 1 tygodnia. Obie metody porównano pod względem wyników, ze szczególnym uwzględnieniem wyników patologicznych, a także pod względem swoistości, czułości, dodatniej i ujemnej wartości predykcyjnej oraz pod względem danych dotyczących wariantów anatomicznych. Wszystkie wyżej wymienione parametry zostały poddane analizie statystycznej. Wyniki: U pacjentów obserwowano niedrożność nosa (92,5%), zatoki szczękowej (82,5%), zmętnienie i obrzęk błony śluzowej (83,75%) w badaniu TK oraz śluzowo-ropną wydzielinę z przewodu środkowego (73,75%) w endoskopii nosa. Związek między wynikami diagnostycznego badania endoskopowego a tomografią komputerową charakteryzował się wartością P = 0,001 w teście t-Studenta oraz współczynnikiem korelacji Pearsona r = 0,734. Dokładność diagnostyczna endoskopii nosa wyniosła 95% przy czułości 91,6% (95% CI: 87,38–93,67%), swoistości 88,3% (95% CI: 85,91–89,59%), dodatniej wartości predykcyjnej 81,7% i ujemnej wartości predykcyjnej 79,87%. Wnioski: Stwierdzono silną i statystycznie istotną korelację między wynikami badania endoskopowego nosa a obrazami TK zatok, a także między objawami niedrożności nosa a wynikami badania endoskopowego nosa przy braku istotnych różnic w danych dotyczących wariantów anatomicznych.
Introduction: Chronic rhinosinusitis (CRS) is a common disease encountered in otorhinolaryngology field, however, there is no consensus about its definitive diagnostic method. Nasal endoscopy and sinus CT scan are successfully used as diagnostic modalities. Aim: To evaluate the correlation between nasal endoscopy as compared to sinus CT in CRS diagnosis. Material and methods: A prospective randomized study, in which, 80 patients attended outpatient ENT clinic, from March 2018 to April 2019, whom met the diagnostic criteria of CRS guidelines, were recruited, and the diagnostic modalities were; nasal endoscopy using Lund-Kennedy scoring system, followed with sinus CT scan using Lund-Mackay scoring system within 1 week. Both modalities were compared, with focus on pathological findings, as well as, the specificity, sensitivity, positive predictive value and negative predictive values, in addition, to the anatomic variations data. All the above-mentioned respective parameters were statistically analyzed. Results: Nasal obstruction (92.5%), maxillary sinus (82.5%) with mucosal thicken opacity (83.75%) by CT scan, and muco-purulent middle meatus discharge (73.75%) by nasal endoscopy. The association between diagnostic endoscopy and CT scan had P value = 0.001 by Student-t-test, and r = 0.734 by Pearson`s correlation coefficient. Diagnostic accuracy of nasal endoscopy was 95%, sensitivity was 91.6 % (95% CI 87.38–93.67%), specificity was 88.3% (95% CI 85.91–89.59%), while positive predictive value 81.7% and negative predictive value was 79.87%. Conclusion: Strong and statistical correlation between the nasal endoscopic and sinus CT findings, also between nasal obstruction symptom and nasal endoscopy, while, no significant difference on anatomical variants data.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.