Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 13

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Spontaneous bacterial peritonitis is caused by infection of ascitic fluid without any apparent intraabdominal source of infection. The disease most commonly occurs in patients with cirrhosis and 70% of cases of infections are caused by pathogenes from gastrointestinal tract. The article presents the case of 38-year-old patient with spontaneous peritonitis who was treated surgically. The primary nature of the disease was confirmed by laparotomy and bacteriological examination results (Streptoccocus pneumonia) of ascitic fluid. After 54 days of hospitalisation and undergoing re-laparotomy, he was discharged in good condition.
EN
Introduction. The main reason of the emergence of enteric stoma is colorectal cancer. Enteric stoma is a serious health, as well as life problem. In Poland, there are about 6,000 stoma surgeries yearly. It changes the functioning of patients, restricts their daily activity and influences their quality of life significantly. Therefore, in the modern treatment process, all spheres of human life and its surroundings are considered. The evaluation of the quality of life and the level of acceptance of the disease enables us to identify the regions in which patients require attention and help, as well as places to which health promotion among patients with a stoma should be directed. The aim of the study was the evaluation of the acceptance of the disease and the quality of life in patients with colostomy. Material and methods. The study conducted between February 2015 and February 2016 included101 patients with enteric stoma of the Provincial Specialist Hospital in Wrocław at Kamieńskiego St. in the departments of General Surgery with the Subdivision of Traumatology and Orthopedic Surgery, Subdivision of Metabolic Surgery, Subdivision of Endocrine Surgery and Oncological Surgery . Two anonymous questionnaires, i.e., health-related quality of life (HRQoL) and acceptance of illness scale (AIS), were used. 60% (61 people) were women, and 40% (40 people) were men. The mean age was 48; the youngest respondent was 20 years old, and the oldest was 79 years old. 17% of the respondents had primary education, 25% - vocational, 33% - secondary and 26% - university-level. Results. The most common reason for the emergence of a stoma among the respondents was colon cancer (44%), followed by: mechanical bowel onstruction (26%), intestinal damage following injuries (25%), inflammatory bowel disease (6%). The quality of life of patients with colostomy was evaluated in view of their health condition, postoperative recovery, everyday limitations, and self-evaluation. The majority of participants pointed to the deterioration of their quality of life. A higher level of acceptance of the disease was revealed in men as 75% of men, and 61% of women acceptted their health status. The education level also influences the acceptance of the disease, as 41% participants with higher education, and only 6% participants with primary education did not accept their health status. We revealed some social factors influencing the quality of life and the acceptance of the disease, i.e., gender, age, education, job, and place of living. Conclusions. Gender and education have an impact on the level of the acceptance of the disease, but they do not influence the quality of life. The acceptance of the disease is connected with the quality of life in patients with a stoma. The higher the level of acceptance of the disease, the better the quality of life. Research indicates the need to deepen patients’ education regarding their functioning in society.
EN
The amputation of the lower limb is a crippling procedure, which impairs both physical and mental aspect of the patient’s life and therefore, it is important to provide these patients with comprehensive health care. Patients and their families must change their lives and reorganize them, which is undoubtedly associated with a decrease in the quality of life. The aim of this study was to analyze various determinants of quality of life in patients after lower limb amputation and their impact on the physical, mental and social aspect of life. Based on the available literature, this paper discusses certain factors determining quality of life, including the presence of phantom pain and stump pain, the way patients move, independence in daily activity, occupational activity, and access to rehabilitation. Analysis of the impact of particular factors on quality of life in people after lower limb amputation may contribute to the improvement and introduction of new paradigms regarding care provided for amputees.
PL
W przy przedstawiono opis przypadku pacjenta z kłębczakiem żołądka, mezenchymalnym nowotworem, manifestującym się krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego (Forrest IB). Pacjenta operowano dwukrotnie. Za pierwszym razem w trybie planowym podczas laparotomii resekowano żołądek sposobem Billrotha I (Rydygier), a za drugim razem – wykonano resekcję sposobem Billrotha II z zespoleniem Brauna. W badaniu histopatologicznym rozpoznano utkanie glomangioma. Przedstawiono dane z piśmiennictwa dotyczące kłębczaków żołądka.
EN
Introduction: The patients with the aortic abdominal aneurysym of 55 mm in diameter are qualified to surgery. There are open repair (OR) by means of the vascular prosthesis implantation or the less invassive endovascular method by means of the stentgraft implantation through femoral arteries incision (EndovascularAorticRepair – EVAR). Aim: The aim of the study was the evaluation of the postoperative course in patients operated due to aortic abdominal aneurysm and the evaluation of the impact of the surgical method on the short-time results. Material and methods: 124 patients operated due to abdominal aortic aneurysm in Dept of Surgery of 4th Military Hospital in Wroclaw in 2014 were enrolled into the study: 53 patients with OR, 53 patients with EVAR, and 19 patients with ruptured aneurysm. Results: Mortality was 0% in EVAR and 6% in OR and 39% in ruptured aneurysm. Time of hospital stay was 5.8 days in EVAR vs 10 days in OR. The stay in ICU was 0% in EVAR vs 13% in OR. Blood transfusion was 9.4% in EVAR vs 66% in OR. Time of postoperative analgesia was 27 h in EVAR vs 76.8 h in OR. Cardio-respiratory decompensation was 1.9% in EVAR vs 7.6% in OR. Renal insufficiency was 2% in EVAR vs 9% in OR. The lower rate of organ complications was in EVAR. The ruptured aneurysm presented the most complicated postoperative course: hospital stay of 11.4 days, ICU stay of 78%, blood transfusion of 100%, painkillers of 136 hours, cardio-respiratory decompensation of 81% and renal insufficiency of 69%. Conclusions: The method of treatment, the conditions of the admision and the type of surgery influenced the postoperative course. The elective EVAR patients presented both the 0% of mortality and the lightest postoperative course. The ruptured abdominal aortic aneurysms operated as an emergency had the most complicated postoperative course.
PL
Wstęp: Do leczenia operacyjnego w trybie planowym kwalifikowani są pacjenci z tętniakami aorty o średnicy przekraczającej 5,5cm. Wyróżnia się leczenie klasyczną metodą otwartą operacyjną poprzez wszczepienie protezy naczyniowej w miejsce tętniaka (Open-Repair - OR), bądź leczenie mało inwazyjną metodą wewnątrznaczyniową poprzez wszczepienie stentgraftu przez nacięcie tętnic udowych (EndovascularAorticRepair - EVAR) Cel pracy: Celem pracy była ocena stanu pacjentów w okresie okołooperacyjnym tętniaka aorty brzusznej oraz próba określenia wpływu rodzaju metody zabiegu na wczesny wynik leczenia. Materiał i metody: Badaniami objęto 124 chorych leczonych z powodu tętniaka aorty brzusznej w Klinice Chirurgicznej 4WSK we Wrocławiu w 2014 roku. Analizie poddano dokumentację medyczną 3 grup pacjentów: leczonych metodą otwartą (OR, 53 osoby), leczonych metodą wewnątrznaczyniową (EVAR,53 osoby), oraz operowanych z powodu pękniętego tętniaka (19 osób). Wyniki: Śmiertelność w grupie leczonych metodą EVAR wyniosła 0%, w grupie leczonej metodą OR 6%, a u leczonych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej 39%. Czas hospitalizacji EVAR 5,8 dni vs OR 10,0 dni. Pobyt na OIT: EVAR 0% vs OR 13%. Przetoczenie krwi: EVAR 9,4% vs OR 66%. Czas analgezji pooperacyjnej EVAR27,1 godz. vs OR 76,8 godz. Dekompensacja krążeniowo-oddechowa EVAR 1,9% vs OR 7,6%. Anuria: EVAR 2% vs OR 9%. Niższy procent powikłań ze strony narządów w EVAR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny u chorych leczonych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej: pobyt w szpitalu 11,4 dni, pobyt na OIT 78%, konieczność transfuzji u 100%, długi czas stosowania leków przeciwbólowych, średnio 136 godz., dekompensacja krążeniowo-oddechowa u 81%, anuria u 69%. Wnioski: Zastosowane metody leczenia tętniaków aorty brzusznej, tryb przyjęcia i rodzaj zabiegu miało wpływ na przebieg okołooperacyjny. Operowani planowo metodą EVAR mieli najlżejszy przebieg okołooperacyjny przy zerowej śmiertelności w porównaniu z leczonymi metodą OR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny obserwowano u operowanych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej.
EN
Tumors of the appendix are extremely rare and constitute about 0.4% of all tumors of the gastrointestinal tract. The most common benign neoplasm is mucinous cystadenoma, which can be found in 0.6% of all excised appendices and it rarely produces any symptoms. We present the case of a female patient who underwent surgery in the Department of Surgery due to suspicion of an appendicular abscess. On the postoperative pathology study, the diagnosis of a tumor of the appendix (mucinous cystadenoma) was made. Mucinous cystadenoma is rarely included in the differential diagnosis of a non-specific abdominal pain accompanied by non-characteristic laboratory test results and imaging studies. There are no unequivocal guidelines and algorithms of managing this disease. Long-term prognosis is good in the case of a benign tumor.
PL
Amputacja kończyny dolnej jest zabiegiem okaleczającym, przyczyniającym się do zaburzeń sfer zarówno fizycznej, jak i psychicznej pacjenta. Dlatego tak ważne jest zapewnienie kompleksowej opieki zdrowotnej. Pacjenci oraz ich rodziny muszą zmienić swoje życie, przeorganizować je, co niewątpliwie wiąże się z obniżeniem jakości życia. Celem pracy była analiza poszczególnych determinantów jakości życia chorych po amputacji kończyn dolnych oraz ich wpływu na sferę fizyczną, psychiczną i społeczną pacjentów. Na podstawie dostępnej literatury omówiono określone czynniki warunkujące jakość życia, m.in. obecność bólów fantomowych czy bólów kikuta, sposób poruszania się, samodzielność w zakresie codziennych czynności, aktywność zawodową, dostęp do rehabilitacji. Analiza wpływu określonych determinantów na jakość życia ludzi po amputacji kończyny dolnej może przyczynić się do poprawy i wprowadzania nowych paradygmatów opieki nad osobami po amputacji.
EN
The study presented a case of a patient with a glomus tumor of the stomach, a mesenchymal neoplasm manifesting with upper gastrointestinal bleeding (Forrest IB). The patient was operated twice. First, he underwent elective laparotomy, during which Billroth I (Rydygier’s method) gastric resection was performed. This his was followed by Billroth II resection with Braun’s anastomosis. Histopathological examination revealed glomus tumor tissue. Literature data on the glomus tumor of the stomach are presented.
PL
Wprowadzenie: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii jelitowej jest rak jelita grubego. Stomia jelitowa stanowi dla pacjenta nie tylko bardzo duży problem zdrowotny, ale także życiowy. Wyłonienie stomii zmienia dotychczasowe funkcjonowanie, znacznie ogranicza aktywność i w decydujący sposób wpływa na jakość życia. Dlatego też we współczesnym procesie terapeutycznym rozpatrywane są wszystkie sfery życia człowieka, wraz z jego otoczeniem. Ocena jakości życia i stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z wyłonioną stomią pozwala stwierdzić, w której z płaszczyzn pacjenci wymagają uwagi i pomocy, oraz na którą z nich skierować promocję zdrowia. Cel pracy: Zbadanie wpływu akceptacji choroby na jakość życia pacjentów z wyłonioną stomią. Materiał i metody: Badaniem objęto chorych po wyłonieniu stomii przebywających w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Wrocławiu przy ulicy Kamieńskiego na oddziałach Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Pododdziałem Chirurgii Metabolicznej, Pododdziałem Chirurgii Endokrynologicznej oraz Chirurgii Onkologicznej. W badaniach posłużono się dwoma kwestionariuszami: ankietą oceny jakości życia (HRQOL) oraz skalą akceptacji choroby (AIS). Ankiety były anonimowe. Badania przeprowadzano od lutego 2015 roku do lutego 2016 roku wśród 101 osób z wyłonioną stomią, z czego 60% pacjentów (60,4% osób) stanowiły kobiety, a 40% (39,60% osób) mężczyźni. Średnia wieku osób ankietowanych wyniosła 48 lat. Najmłodszy z respondentów miał 20 lat, natomiast najstarszy 79 lat. Wśród badanych pacjentów: 16,83% (wykształcenie podstawowe) , 24,75% zawodowe, 32,67% średnie i 25,74% wyższe. Wyniki: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii wśród respondentów był nowotwór jelita grubego (43,56%).Kolejne to: niedrożność mechaniczna jelita (25,74%), uszkodzenie jelita w następstwie urazów (24,75%), nieswoiste zapalenie jelit (5,95%). Jakość życia pacjentów ze stomią oceniano w odniesieniu do stanu zdrowia, sposobu wypoczynku po operacji, występowania utrudnień i ograniczeń w życiu codziennym, samooceny zaobserwowanych zmian w wyglądzie. Na wyraźne obniżenie jakości życia w tych aspektach wskazała większość badanych. Akceptacja choroby była wyższa u mężczyzn (75%) niż u kobiet (61%). Na stopień akceptacji choroby wpływało również wykształcanie – swojego stanu nie akceptowało 41% osób z wykształceniem wyższym oraz zaledwie 6% osób z wykształceniem podstawowym. Prowadząc badania, zwrócono uwagę na czynniki socjologiczne mające wpływ na ocenę poziomu jakości życia i akceptacji choroby: płeć, wiek, wykształcenie, charakter wykonywanej pracy i miejsce zamieszkania. Wnioski: Płeć i wykształcenie pacjentów wpływają na stopień akceptacji choroby, ale nie mają wpływu na jakość życia. Im wyższy stopień akceptacji choroby, tym lepsza jakość życia. Badania wskazują na potrzebę pogłębienia edukacji pacjentów w zakresie ich funkcjonowania w społeczeństwie.
PL
Nowotwory wyrostka robaczkowego należą do rzadkości i stanowią ok. 0,4% nowotworów przewodu pokarmowego. Wśród nich najczęściej występującym nowotworem łagodnym jest gruczolakotorbielak śluzowy. Występuje w 0,6% resekowanych wyrostków robaczkowych, przeważnie nie dając wyraźnych objawów. Prezentujemy przypadek pacjentki operowanej w Klinice Chirurgii IV Wojskowego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu z powodu podejrzenia obecności ropnia okołowyrostkowego. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym rozpoznano nowotwór wyrostka robaczkowego (gruczolakotorbielak śluzowy). Gruczolakotorbielak śluzowy jest rzadko brany pod uwagę w różnicowaniu i diagnostyce niespecyficznych bólów brzucha z towarzyszącymi im niecharakterystycznymi wynikami badań laboratoryjnych oraz obrazowych jamy brzusznej. Brakuje jednoznacznych wytycznych i schematów postępowania dotyczących tego schorzenia. Rokowanie odległe w przypadku tego niezłośliwego nowotworu jest dobre
EN
At present, sentinel lymph node biopsy is a standard procedure to assess the advancement of breast cancer and cutaneous melanoma. The aim of the study was to assess the role of the sentinel lymph node biopsy in the treatment of patients with breast cancer in our own material. Material and methods. Analyzed was medical documentation of 258 patients with initially operable breast cancer, qualified for operation with sentinel lymph node biopsy in 2004-2014 in the Department of Surgery of the 4th Military Teaching Hospital. A few hours prior to the planned surgery, radioisotope (technitium-99 sulfur colloid) was applied in the area of tumor or under the areola. 1-2 hours after administering the tracer, the lymphoscintigraphy with the labelling of the sentinel lymph node on the skin was performed. Results. On the basis of the gathered material, obtained were the following parameters: sensitivity – 100%, and specificity – 94.6%. Four cases were false negative (5.5%). Conclusions. 1. Marking the sentinel lymph node in breast cancer, based on the single visualisation method with the use of radioisotope, is a useful and effective technique. 2. The factor influencing the results of the sentinel lymph node biopsy (true positive and negative results and false negative result) was the number of the excised lymph nodes except for the sentinel lymph node. 3. Patients with estrogen receptor expression had often metastases to sentinel lymph node (145 cases – 56%). 4. The false negative rate, i.e. 5.5% in our material, is within the limits of acceptability given in the literature. 5. The sentinel lymph node biopsy performed by the experienced surgical team is a reliable diagnostic tool with a low complication rate.
PL
W chwili obecnej biopsja węzła chłonnego wartowniczego jest standardem stosowanym do oceny stopnia zaawansowania raka gruczołu piersiowego oraz czerniaka skóry. Celem pracy była ocena roli biopsji węzła wartowniczego w leczeniu pacjentek z rakiem piersi w naszym materiale. Materiał i metodyka. Przeanalizowano dokumentację medyczną 258 pacjentek z pierwotnie operacyjnym rakiem piersi, zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego z biopsją węzła chłonnego wartowniczego w latach 2004-2014 w Klinice Chirurgicznej 4. WSKzP. Na kilka godzin przed planowanym leczeniem operacyjnym podawany jest w okolicę guza lub podotoczkowo radioizotop (Technet-99 znakowany koloidem). Po 1-2 godzinach od podania znacznika wykonywana jest limfoscyntygrafia z oznaczeniem na skórze orientacyjnej lokalizacji węzła chłonnego wartowniczego. Wyniki. Na podstawie zgromadzonego materiału uzyskano: czułość – 100%, swoistość – 94,6%. Wyniki fałszywie ujemne uzyskano w 4 (5,5%) przypadkach. Wnioski. 1. Technika oznaczania węzła chłonnego wartowniczego w raku piersi oparta na pojedynczej metodzie wizualizacji przy użyciu radioizotopu jest techniką przydatną i dobrą. 2. Czynnikiem wpływającym na uzyskane wyniki biopsji węzła chłonnego wartowniczego (wyniki prawdziwie dodatni i ujemne oraz fałszywie ujemne) była liczba wyciętych węzłów chłonnych poza węzłem chłonnym wartowniczym. 3. Pacjentki z ekspresją receptora estrogenowego miały częściej przerzuty nowotworowe do węzła chłonnego wartowniczego (145 przypadków 56%). 4. Odsetek wyników fałszywie ujemnych był w granicy dopuszczalności podawanej w piśmiennictwie, tj. 5,5% w naszym materiale. 5. W rękach doświadczonego zespołu biopsja węzła chłonnego wartowniczego jest wiarygodnym i obciążonym małym ryzykiem powikłań narzędziem diagnostycznym
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.