Artykuł poświęcony jest prezentacji narzędzia badawczego do pomiaru stopnia klarowności Ja opracowanego przez Campbell i in. (1996). Skala SCC składa się z 12 pytań. Im wyższy wynik uzyskuje osoba badana, tym bardziej jasne i stabilne są jej przekonania na temat siebie, niezależnie od ich treści. W artykule zaprezentowano trzy badania empiryczne, w których łącznie udział wzięło 519 osób, w tym 329 kobiet. We wszystkich badaniach wykorzystano SCC w polskiej adaptacji Błażek, Besty i Kaźmierczak z 2011 roku oraz SES Rosenberga (2008). W badaniu pierwszym wykorzystany został ponadto pomiar formalnych aspektów działań ukierunkowanych na cele przy użyciu Kwestionariusza Upodobań WKP Błażek, Kadzikowskiej-Wrzosek i Baryły (Błażek, Kadzikowska-Wrzosek, 2002). W badaniu drugim wykorzystano skalę sprawczości i wspólnotowości Wojciszke i Szlendaka (2010), a w badaniu trzecim PLP Szaroty (1995). Uzyskane we wszystkich trzech badaniach wyniki wskazują na wysoki wskaźnik rzetelności skali SCC oraz zgodne z teoretycznymi założeniami, a także dotychczasowymi wynikami badań empirycznych korelacje z badanymi zmiennymi. Narzędzie można zatem uznać za przydatne do pomiaru strukturalnego aspektu Ja, jakim jest klarowność samowiedzy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.