Search results

1

Towards understanding the role of sialylation in melanoma progression

100%

Kolasińska E., Przybyło M., Janik M., Lityńska A.

Acta Biochimica Polonica

|

2016

|

vol. 63

|

issue 3

533-541

EN

Aberrant expression of sialic acids or altered linkage types is closely associated with malignant phenotype and metastatic potential, and can have prognostic significance in human cancer. The present study was undertaken to evaluate whether expression of sialylated derivatives on melanoma cell surface is associated with tumour progression. Four cell lines (WM1552C, WM115, IGR-39 and WM266-4) were used in the study. Cell surface expression of sialic acids was evaluated by flow cytometry with the use of Maackia amurensis and Sambucus nigra lectins. Moreover, adhesion and migration potential of melanoma cells and involvement of sialic acids in these processes were analysed. We have demonstrated that WM266-4 cells have a significantly higher level of α2,3-linked sialic acid residues than other cells, whereas IGR-39 cells had lower expression of α2,6-linked sialic acids. The adhesion efficiencies of WM1552C and WM115 cells were significantly lower than that of IGR-39 and WM266-4 cells. In contrast, WM266-4 cells repaired scratch wounds at least twice as fast as other cells. Melanoma cell adhesion to fibronectin in the presence of Sambucus nigra agglutinin (SNA) was reduced only in IGR-39 and WM266-4 cells, whereas the impact of Maackia amurensis agglutinin (MAA) on this process was much more important. Migration efficiency of melanoma cells was reduced more strongly in the presence of MAA than SNA. In conclusion, our results show that melanoma progression is associated with the increased expression of α2,3-linked sialic acids on the cell surface and these residues could promote melanoma cell interaction with fibronectin.

2

Dwie twarze cholesterolu: znaczenie fizjologiczne i udział w patogenezie wybranych schorzeń

100%

Użarowska M., Surman M., Janik M.

Kosmos

|

2018

|

vol. 67

|

issue 2

375-390

PL

Cholesterol to cząsteczka zbudowana z 17-węglowej struktury cyklopentanoperhydrofenantrenu i dołączonego do niej 6-węglowego łańcucha bocznego, klasyfikowana jako alkohol steroidowy ze względu na obecność pojedynczej grupy hydroksylowej. Główną funkcją cholesterolu jest zależna od temperatury modulacja płynności błon komórkowych. Duża ilość cholesterolu występuje w nanodomenach błonowych (tratwach lipidowych i kaweolach), które pełnią ważną rolę w procesie endocytozy i przekaźnictwie międzykomórkowym. Ponadto, jest on prekursorem hormonów steroidowych produkowanych przez gonady i korę nadnerczy oraz warunkuje właściwy przebieg rozwoju embrionalnego. Poza pełnieniem istotnej roli fizjologicznej, cholesterol może przyczyniać się do rozwoju wielu stanów patologicznych, wynikających zarówno z nagromadzenia jego cząsteczek w ustroju, jak i zaburzeń ich metabolizmu. Jego udział opisano m.in. w rozwoju schorzeń neurodegeneracyjnych, chorób układu krążenia, chorób nerek oraz chorób nowotworowych. Obecnie prowadzone badania zmierzają do opracowania nowych strategii terapeutycznych, pozwalających na skuteczniejszą i bezpieczniejszą kontrolę poziomu cholesterolu i regulację jego metabolizmu, oraz mających na celu wykorzystanie cholesterolu jako składnika nowych, skuteczniejszych leków.

EN

Cholesterol is a molecule build of 17-carbon cyclopentano-perhydro-phenanthrene structure and 6- carbon side chain, classified as steroid alcohol due to the presence of a single hydroxyl group. The main function of cholesterol is temperature-dependent modulation of cell membrane liquidity. Large amounts of cholesterol are found in membrane nanodomains (lipid rafts and caveolae) that are essential for endocytosis and intercellular signaling. Moreover, cholesterol is a substrate in steroid hormones biosynthesis in gonads and adrenal glands, and determines the proper course of embryonic development. Besides its physiological role, cholesterol may contribute to pathogenesis of different diseases, resulting from its accumulation in the system or from metabolic disorders. The significance of cholesterol has already been described in several neurodegenerative disorders, cardiovascular and renal diseases, and in cancer. Therefore, current research focus on providing some new therapeutic strategies, allowing for cholesterol level control, regulation of its metabolism, or for using cholesterol molecules as effective drug component.

3

Śródbłonek - niedoceniany organ. 1. budowa i rola w procesach fizjologicznych.

100%

Trojan P., Janik M., Przybyło M.

Kosmos

|

2014

|

vol. 63

|

issue 4

555-568

PL

Śródbłonek to warstwa komórek stanowiąca wyściółkę naczyń krwionośnych i limfatycznych. W związku z liczbą budujących go komórek, ich masą, powierzchnią oraz rolą jaką odgrywa w wielu fizjologicznych procesach śródbłonek został uznany za integralny narząd w organizmie człowieka. Jego komórki są zakotwiczone w błonie podstawnej, a równocześnie kontaktują się ze sobą za pomocą różnego typu połączeń międzykomórkowych. Jest to możliwe dzięki obecności na ich powierzchni zestawu białek adhezyjnych, które ponadto uczestniczą w szeregu innych biomechanicznych (transmigracja komórek nowotworowych w procesie tworzenia przerzutów) oraz biochemicznych (przekaz wewnątrzkomórkowego sygnału) procesach. W ich przebiegu istotną rolę odgrywają także obecne na powierzchni komórek śródbłonka cukrowce tworzące charakterystyczną strukturę glikokaliksu. Typową dla komórek śródbłonka jest obecność ciałek Weible-Palade'a, licznych kaweoli oraz zakotwiczonych w błonie komórkowej enzymów uczestniczących m.in. w procesie krzepnięcia krwi. Specyficzny typ śródbłonka stanowią komórki śródbłonka wysokiego występującego przede wszystkim w narządach limfatycznych. Dzięki swej budowie śródbłonek wysoki umożliwia leukocytom fizjologiczną transmigrację z naczyń do tkanki limfatycznej, podczas gdy śródbłonek naczyń krwionośnych jest przepuszczalny dla leukocytów jedynie w przypadku toczącego się stanu zapalnego. Głównym zadaniem śródbłonka jest utrzymanie w warunkach fizjologicznych stałego przepływu krwi poprzez regulację jej krzepliwości. Jego komórki w tej sytuacji pozostają w stanie spoczynku (nie prezentują receptorów adhezyjnych), a jednocześnie uwalniają do środowiska czynniki antykoagulacyjne, które w warunkach fizjologicznych przeważają nad czynnikami prokoagulacyjnymi. Kolejną grupę substancji wydzielanych przez śródbłonek stanowią czynniki wazodylatacyjne - powodujące relaksację naczynia krwionośnego i wazokonstrykcyjne - wywołujące jego skurcz, produkowane w odpowiedzi na obecność bodźców chemicznych i biomechanicznych. Ważną grupą czynników produkowanych przez komórki śródbłonka są czynniki pro- i antyangiogenne, które odpowiednio stymulują lub hamują powstawanie nowych naczyń krwionośnych. Ze względu na ogromne znacznie dla utrzymania homeostazy i uniwersalność produkowanych przez jego komórki czynników poznanie fizjologii śródbłonka jest przedmiotem intensywnych badań, coraz częściej prowadzonych in vitro na modelach wyprowadzonych linii komórkowych śródbłonka izolowanego z różnych narządów. Hodowle te choć posiadają swe ograniczenia wydają się być dobrym modelem do analizy udziału śródbłonka w procesach fizjologicznych czy patologicznych zachodzących w organizmie.

EN

The endothelium is made of a layer of cells located on the inner surface of blood and lymphatic vessels. It is considered as the integral organ of human body. It is formed of endothelial cells anchoring in extracellular matrix and at the same time tightly connected one with another through various types of cellular junctions. There is a number of adhesion molecules: proteins and glycans, taking part in this cell-to-cell and cell-to-ECM adhesion, and many of them are involved in variety of biomechanical and biochemical processes occurring in the endothelial cells. One of the most characteristic feature of the endothelial cells is the presence of the Weible-Palade bodies as well as numerous caveolae and cellular membrane-anchored enzymes regulating blood clotting. It has been shown that there is a specific type of endothelial cells called high endothelial cells, which are characteristic for the lymphatic vessels. This high endothelium facilitates physiological transmigration of leukocytes form vessels to surrounding lymphatic tissue. The endothelium is known to have the uppermost role in maintaining the constant flow of blood in vessels through its regulatory influence on blood clotting processes. The endothelial cells produces a wide variety of factors including: anticoagulants, vasodilators - causing relaxation of vessels, vasoconstrictors - leading to constriction of blood vessels, as well as pro- and antiangiogenic factors that regulates formation of new blood vessels. Therefore, it seems to be very important to fully analyze the physiology of endothelium. In vitro cultures of endotelial cells, despite their limitations, seems to be and reliable model s for biochemical and molecular analysis of this tissue under physiological and pathological conditions.

4

Effect of α3β1 and αvβ3 integrin glycosylation on interaction of melanoma cells with vitronectin

88%

Janik M., Przybyło M., Pocheć E., Pokrywka M., Lityńska A.

Acta Biochimica Polonica

|

2010

|

vol. 57

|

issue 1

55-61

EN

The metastatic transformation of melanocytes is associated with altered expression of adhesion molecules, including αvβ3 and α3β1 integrins. Integrin αvβ3 is a primary vitronectin (VN) receptor, while both integrin types take part in adhesion to VN when they are in complex with uPAR. Although their role in melanoma cell interaction with VN is of great interest, the influence of N-oligosaccharides attached to these glycoproteins is still unappreciated. The present study assesses the role of αvβ3 and α3β1 integrins and the influence of their glycosylation status on WM9 and WM239 metastatic melanoma cell interactions with VN. Cell adhesion to and migration on VN were selected as the studied cell behaviour parameters. Functionblocking antibodies and swainsonine (SW) treatment were used in these tests. Both cell lines interacted with VN in an integrin-mediated but cell-line-specific manner. In WM9 cells, migration was not completely inhibited by antibodies against α3β1 or αvβ3 integrins, suggesting the participation of other VN receptors. In both cell lines in coprecipitation test the formation of an integrins/uPAR complex was shown. In the presence of SW formation of the complex did not occur, suggesting the participation of glycosylation in this proccess. Additionally, the adhesion properties of WM9 cells were changed after SW treatment. Our results suggest that in these two metastatic cell lines integrin-linked N-oligosaccharides influence the VN adhesion receptor activity and function.

Refine search results

2 Acta Biochimica Polonica

2 Kosmos

1 2018

1 2016

1 2014

1 2010

4 Janik M.

3 Przybyło M.

2 Lityńska A.

1 Kolasińska E.

1 Pocheć E.

1 Pokrywka M.

1 Surman M.

1 Trojan P.

1 Użarowska M.

Towards understanding the role of sialylation in melanoma progression

Dwie twarze cholesterolu: znaczenie fizjologiczne i udział w patogenezie wybranych schorzeń

Śródbłonek - niedoceniany organ. 1. budowa i rola w procesach fizjologicznych.

Effect of α3β1 and αvβ3 integrin glycosylation on interaction of melanoma cells with vitronectin