Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 8

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of female joggers and non-joggers forefoot loading pattern during push-off phase

100%
Masłoń A., Golec E.
Medical Rehabilitation
|
2013
|
vol. 17(3)
13-22
PL
Wstęp: Charakterystyczne dla człowieka formy lokomocji to chód oraz jego szybsza forma czyli bieg. Podstawowa cecha chodu polegająca na cyklicznie następujących po sobie fazach wymachu i podporu jest wspólna dla chodu i biegu, jednak przebiegają one w innej proporcji czasowej i ze zmienioną wielkością oraz charakterystyką oddziałujących sił. Badania wskazują, że stopy mają możliwość zmiany zachowań motorycznych pod wpływem długotrwałego trenowania zróżnicowanych wzorców ruchowych stąd przypuszcza się, że długotrwały trening biegowy może wywołać adaptacyjne zmiany w schemacie ruchowym chodu. Projekt badań: Analiza wpływu rekreacyjnego biegania na trwałe zmiany we wzorcu obciążania przodostopia u kobiet. Materiał i metody: Materiał badań stanowiło 96 kobiet w wieku od 20 do 50 roku życia, w tym 50 uprawiających bieganie (Grupa Badana) oraz 46, które biegania nie uprawiają (Grupa Kontrolna). Grupy Badana i Kontrolna zostały zebrane losowo spośród mieszkanek Krakowa i okolic spełniających kryteria badań. Badania przeprowadzono przy użyciu platformy stykowej EMED-SF. Dokonano podziału stopy na tzw. maski Cavanagha, dla których wyznaczono 3 parametry dotyczące czasu ich obciążenia. Na podstawie powyższych parametrów wyliczono czas trwania poszczególnych podfaz fazy podporu. Ustalono również wielkość i obszar oddziaływania siły maksymalnej w fazie odbicia z przodostopia. Wyniki: Dla grupy kobiet uprawiających bieganie w porównaniu z Grupą Kontrolną zaobserwowano: wydłużenie fazy odbicia z przodostopia stopy lewej, dla obu stóp wyższe siły maksymalne działające w fazie odbicia z przodostopia; dla stóp lewych dodatkowo częstsze oddziaływanie sił maksymalnych na zewnętrzną, a rzadsze na centralną część śródstopia. Wnioski: Uzyskane wyniki wydają się wskazywać na wpływ treningu biegowego na trwałe zmiany w sposobie obciążania przodostopia przejawiające się w trakcie swobodnego chodu. Przeprowadzona analiza sugeruje większą dynamikę zmian wzorca obciążenia przodostopia po stronie lewej.
EN
Introduction: The distinctive modes of human locomotion are walking and its faster form running. The basic feature of gait cycle, the successive phases of swing and stance, is common for walking and running, however, they differ in the time proportions of the gait cycle phases and the characteristics of the acting forces. Research suggests, that the motor behavior of the foot can be changed as a result of long-term training of different movement patterns. Hence, it can be assumed that long-term training of running gait can induce adaptive changes in the walking pattern. The research project: Analysis of the impact of recreational jogging on female forefoot loading pattern change.Materials and methods: The research included 96 women aged between 20 and 50 years, including 50 female joggers (the Research Group) and 46 non-joggers (the Control Group). Women who met the study criteria from both groups were assembled randomly from Cracow residents and its surroundings. The research was performed on an EMED-SF force platform. The foot was divided into 10 masks according to Cavanagh, for which three parameters of their time of their loading were assessed. On the basis of these parameters the duration of each subphase of the stance phase was calculated. The magnitude and the area of maximum forces acting during the push-off phase were also found.Results: For the female runners group when compared with the Control Group the following differences were observed: extension of the left forefoot push-off phase, higher maximum forces during the push-off phase for both feet; and a more frequent greater loading of the lateral than the central forefoot for the left feet. Conclusions: Our results seem to indicate the effect of running training on a permanent change in the forefoot loading pattern manifested during free walking. The analysis suggests more dynamic changes in the forefoot loading pattern on the left side.
2
Publication available in full text mode
Content available

Characteristics of static and dynamic loading of the plantar surface of the foot in women with hallux valgus deformity

81%
Masłoń A., Czechowska D., Szczygieł E., Golec J.
|
PL
Wstęp: Koślawość palucha jest jedną z najczęstszych deformacji stopy, która z dwa razy większą częstotliwością występuje u kobiet. Celem pracy była ocena wzorca obciążenia powierzchni podeszwowej stóp młodych kobiet z deformacją koślawą palucha. Materiał i metody: Materiał badany stanowiły 23 młode kobiety (21-27 lat). U 14 badanych wykazano występowanie koślawości palucha jedno- lub obustronne (grupa badana – łącznie 22 stopy z koślawością palucha), a u 15 kobiet wykazano prawidłowy kąt ustawienia palucha dla jednej lub obu stóp (grupa kontrolna – łącznie 23 stopy bez deformacji). Narzędzie badawcze stanowił Podoscan 2D oraz platforma sił reakcji podłoża FreeMED (Sensor Medica, Włochy). Wykorzystując oprogramowanie FreeStep Professional na plantokonturogramach stóp wyznaczono kąt koślawości palucha (kąt ALFA), w statyce oceniono parametry: maksymalne obciążenie przodo- i tyłostopia, procentowe obciążenie przodostopia oraz wskaźnik Wejsfloga, a w dynamice (chód): procentowe obciążenie przodostopia i przyśrodkowej części stopy, wartość maksymalną sił nacisku stopy na podłoże oraz miejsce wyjścia linii centrów nacisków. Wyniki: Nie wykazano różnic pomiędzy grupą badaną i kontrolną w obciążeniu przodostopia i tyłostopia oraz w rozkładzie obciążeń na boczną i przyśrodkową stronę stopy, zaobserwowano natomiast statystycznie istotne różnice w wartości wskaźnika Wejfsloga i w miejscu wyjścia linii centrów nacisków. Wnioski: 1. Koślawość palucha zmienia wzorzec odbicia stopy od podłoża, w którym zamiast palucha, jako głównego miejsca przeniesienia sił w trakcie końcowej fazy podporu, zwiększone obciążenie przenoszone jest przez drugi promień stopy. 2. Koślawość palucha sprzyja spłaszczeniu łuku poprzecznego stopy. 3. Obserwowane w grupie kobiet z koślawością palucha zmiany w obciążeniu stopy nie są zależne od kąta koślawości.
EN
Hallux valgus is one of the most common foot deformations, which occurs twice as frequently in women than in men. The aim of the study was to evaluate the feet soles pressure distribution pattern of young women with hallux valgus deformity. The study sample consisted of 23 young women (21-27 years). Among the participants, 14 demonstrated the presence of single- or double-sided hallux valgus (study group – a total of 22 feet with hallux valgus) and 15 women had the correct angle of the big toe for one or both feet (control group – a total of 23 feet without deformation). The research tool was the Podoscan 2D platform and the FreeMED force platform (Sensor Medica, Italy). Using the FreeStep Professional software on the plantocontourograms of the feet, the angle of hallux valgus was determined (ALFA angle). In statics the following parameters were assessed: maximal fore- and rear-foot loading, percentage loading of forefoot and the Weissflog indicator, and in dynamics (gait): the percentage loading of forefoot and medial part of the foot, the value of maximum foot pressure and the passage point of the center of pressure line. There were no differences between the study and control group regarding loading of the fore- and rear-foot or pressure distribution pattern on the lateral and medial side of the foot, however, statistically significant differences were observed in the value of the Weissflog indicator and the exit place of the center of pressure line. 1. Hallux valgus deformity changes the foot rollover pattern, in which instead of the big toe as the main place to transfer forces during the fi nal support phase, the increased load is transferred through the second foot ray. 2. hallux valgus promotes fl attening of the transverse arch of the foot. 3. changes in foot pressure pattern observed in the group of women with hallux valgus are not dependent on the valgus angle. Masłoń A., Czechowska D., Szczygieł E., Golec J. Characteristics of static and dynamic loading of the plantar surface of the foot in women with hallux valgus deformity. Med Rehabil 2016; 20(2): 5-12. DOI: 10.5604/01.3001.0009.4804
3
Publication available in full text mode
Content available

Osłabienie siły mięśni stawu biodrowego, a konflikt rzepkowo-udowy. Przegląd systematyczny

71%
Szczygieł E., Gołębiowska M., Golec J., Masłoń A., Golec E.
Polish Journal of Sports Medicine
|
2019
|
vol. 35(2)
85-98
EN
Background: Knee pain turns out to be a frequent symptom in people practicing both professional and amateur sports disciplines. A group of diseases manifesting in the pain of the anterior part of the knee includes the Patellofemoral Pain Syndrome (PFPS). Due to the fact that in poor hip control, many authors find factors predisposing the occurrence of patellofemoral conflict, the aim of the work was a systematic review of the work on the condition of hip muscles in people with this syndrome. Methods: The research of scientific articles in 3 databases has been carried out: Science Direct, PubMed, Google Scholar. Results: Analysis of the obtained results revealed that the hip muscle strength was decreased statistically more frequently for women with PFPS. For men, no differences in these measurements were observed. The recorded disproportions of muscle strength occur within the groups of abductors, extensors and external rotators of the hip joint. Conclusions: The data obtained from this study can be used both in preventing and therapy of PFPS. The data are especially useful when combined with the clinical assessment of patients who would like to return to sport. Despite the fact that in men there were no differences in the aforementioned measurements, it seems that the exercises of proper hip control should be a permanent component of the training.
PL
Wstęp: Ból kolana okazuje się częstym objawem u osób uprawiających zarówno zawodowo, jak i amatorsko różne dyscypliny sportowe. Do grupy schorzeń manifestujących się bólem przedniej części kolana zalicza się konflikt rzepkowo–udowy. Z uwagi na fakt, iż w złej kontroli stawu biodrowego, wielu autorów znajduje czynniki predysponujące do wystąpienia konfliktu rzepkowo-udowego celem pracy był przegląd systematyczny prac traktujących o kondycji mięśni stawu biodrowego u osób z tym zespołem. Materiał i metody: Przeprowadzono wyszukiwanie artykułów naukowych w 3 bazach: Science Direct, PubMed, Google Scholar. Wyniki: Analiza uzyskanych wyników wykazała, że siła mięśni stawu biodrowego była statystycznie częściej mniejsza u kobiet z PFPS. W przypadku mężczyzn nie zaobserwowano znaczących różnic. Zarejestrowane dysproporcje siły mięśni występują w grupach odwodzicieli, prostowników i rotatorów zewnętrznych stawu biodrowego. Wnioski: Dane uzyskane w tym badaniu można wykorzystać zarówno w profilaktyce, jak i terapii PFPS. Dane są szczególnie przydatne w połączeniu z oceną kliniczną pacjentów, którzy chcieliby powrócić do sportu. Pomimo faktu, że u mężczyzn nie było różnic we wspomnianych wyżej pomiarach, uważa się, iż ćwiczenia prawidłowej kontroli stawu biodrowego powinny być stałym elementem treningu.
4
Publication available in full text mode
Content available

The influence of anterior cruciate ligament reconstruction on accelerometric gait analysis

61%
Golec J., Wójcik K., Bar A., Szczygieł E., Czechowska D., Masłoń A., Tomaszewska I. M.
Medical Rehabilitation
|
2017
|
vol. 21(1)
4-11
PL
Wstęp: Uszkodzenia ACL – obok uszkodzeń więzadeł pobocznych, łąkotek stawu kolanowego – należą do jednych z najczęstszych obrażeń stawu kolanowego, wymagających bardzo często rekonstrukcji chirurgicznej. Przywrócenie prawidłowego wzorca chodu staje się głównym celem leczenia. Celem pracy była ocena wpływu przebytej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) na wybrane parametry chodu w ocenie akcelerometrycznej. Materiał i metody: W badaniach wzięły udział 34 osoby w wieku 18-54 lat. Do pierwszej grupy włączono 20 osób po przebytej rekonstrukcji ACL w wieku 19-54 lat ( =29 lat). Do drugiej grupy zakwalifikowano 14 zdrowych osób bez uszkodzeń narządu ruchu w wieku 18-45 lat ( =25,36 lat). Przeprowadzono analizę chodu we własnym oraz szybkim tempie przy użyciu CQMotion Elektronik System typu MEMS. Wyniki: W pierwszej grupie, u 75% osób w czasie chodu wolnego, a u 95% podczas chodu szybkiego, wykazano różnicę przekraczającą 5% między kończyną zdrową a poddaną rekonstrukcji ACL. Szybkość chodu miała wpływ na wartość przyspieszenia zaobserwowaną w wartościach RMS w obu grupach. Wartość RMS była różna w zależności o tempa chodu. Wnioski: Akcelerometryczna analiza chodu pokazała, iż nie odnotowano dużych różnic w porównywanych wartościach przyspieszenia pomiędzy kończynami, natomiast tempo chodu miało wpływ na wybrane parametry chodu.
EN
ACL injuries – next to damage to the collateral ligaments, menisci of the knee – are the most common injuries of the knee joint and very often require surgical treatment. The main aim of the treatment is to restore normal gait pattern. The objective of this study was to determine the influence of reconstructed ACL on selected gait parameters by using an accelerometer system. The study involved 34 people aged 18-54 who were divided in two groups. The first group consisted of 20 people after ACL reconstruction, aged 19-54 years old (mean 29). The second group consisted of 14 healthy people between the age of 18-45 (mean 25.36). Gait analysis in normal and fast rate was performed using the CQMotion Electronik System, MEMS type. Differences in the results were observed in the first group. In 75% of people during normal walking and in 95% during fast walking, a 5% difference between the healthy limb and the limb after ACL reconstruction was observed. The gait rate had influence on acceleration value which was observed in RMS values in both of the groups. The RMS value was different, depending on the gait rate. Accelerometric gait analysis shows that the differences in comparing rate values between limbs are not so great, however, the gait pace has influence on some gait parameters. parameters.
5
Publication available in full text mode
Content available

Body posture and selected stabilometric parameters among patients with depression

61%
Szczygieł E., Łopatka K., Madej M., Malec A., Golec J., Czechowska D., Masłoń A.
Medical Rehabilitation
|
2015
|
vol. 19(4)
13-18
PL
Wstęp: Pionowa postawa ciała wyróżnia człowieka spośród innych istot żywych. Wyznacza również specyficzne warunki dla ruchu. Elementem łączącym zarówno postawę, jak i ruch jest stabilność. Polega ona na statycznym i dynamicznym równoważeniu destabilizujących sił grawitacji oraz bezwładności przez pobudzenie odpowiednich grup mięśniowych. Zakłócenia kontroli posturalnej mogą być uwarunkowane różnymi czynnikami. Wśród nich wymieniany jest udział czynnika psychicznego. Celem przeprowadzonych badań była analiza wybranych zmiennych charakteryzujących stabilność posturalną osób z depresją. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 54 osoby, które przydzielono do dwóch grup. Do pierwszej grupy zakwalifikowano 28 pacjentów ze zdiagnozowaną depresją. Średnia wieku badanych wynosiła 37,25 +/- 3,88 lat. Do drugiej grupy zakwalifikowano 26 osób. Osoby te były w pełni zdrowe, rekrutowane z ogólnej populacji, u których wykluczono depresję i obniżenie nastroju. Średnia wieku badanych wynosiła 33,31 +/- 5,19 lat. Do badań oceniających stabilność wykorzystano platformę PEL 38 i oprogramowanie komputerowe TWIN 99. Wyniki: Uzyskane wyniki różniły się istotnie między grupami w zakresie pięciu zmiennych: zmian oscylacji środka ciężkości w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, średniego odchylenia w płaszczyźnie czołowej oraz w parametrach niestabilności: pola powierzchni i stosunku długości do powierzchni. Grupa z depresją w porównaniu z grupą kontrolną uzyskała wyższe wartości 4 z 5 ocenianych parametrów. Wnioski: Osoby z depresją cechuje zmniejszenie stabilności ciała w porównaniu do osób bez depresji.
EN
Introduction: A vertical posture distinguishes humans from other living beings. It also determines the specific conditions for movement. The element which connects body posture and movement is stability. It is based on the static and dynamic balancing of the destabilising forces of gravity and inertia through stimulating the appropriate muscle groups. A disruption of postural control may be conditioned by various factors, among which the literature mentions mental health. The purpose of this study was a comparative analysis of selected variables characterising the postural stability of persons with depression.Material and methods: The study involved fifty-four persons who were divided into two groups. The first group comprised 28 patients diagnosed with depression. The mean age of the participants was 37.25 +/ – 3.88. The second group consisted of 26 completely healthy persons who were recruited from the general population, excluding persons with depression or a low mood. The mean age of the participants was 33.31 +/ – 5.19 years. The postural stability was assessed using a PEL 38 posturographic platform and TWIN 99 computer software.Results: The results differed significantly between the two groups with regard to five variables: oscillations of the centre of gravity in the frontal and the sagittal planes, average deviation in the frontal plane, and deviations in the parameters of instability (the surface area and the ratio of length to the surface area). It was observed that the group with a diagnosis of depression displayed higher values in 4 out of 5 the evaluated parameters when compared to the control group.Conclusions: Persons with depression are characterised by a reduced body stability compared to those who do not suffer from depression.
6
Publication available in full text mode
Content available

Changes in the contraction ratio of transversus abdominis and quality of life in patients after total hip replacement and three-compartment knee arthroplasty with implant posterior stabilization

52%
Golec J., Nafalski K., Turzański D., Masłoń A., Szczygieł E., Czechowska D., Balicka-Bom J., Kuzaj A., Golec E.
Medical Rehabilitation
|
2018
|
vol. 22(2)
4-10
PL
Wstęp: „Stabilizacja centralna” (ang. core stability) jest terminem odnoszącym się do wydolności mięśni głębokich tułowia, które zapewniają stabilność funkcjonalną okolicy lędźwiowo-krzyżowo-biodrowej oraz kontrolują ciało człowieka w pozycjach statycznych i dynamicznych. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 chorych w przedziale wiekowym 42-76 lat (średnia 61,4 lat) po przebytej aloplastyce całkowitej stawu biodrowego (endoprotezoplastyce – Grupa I) i kolanowego (aloplastyka trójprzedziałowa ze stabilizacją tylną implantu – Grupa II). Spośród nich 18. (60%) chorych stanowiły osoby, u których implantowano endoprotezę do stawu biodrowego, 12 natomiast, (40%) endoprotezę trójprzedziałową stawu kolanowego ze stabilizacją tylną implantu. W grupie badanej wykonano fizjoterapeutyczne obrazowanie ultrasonograficzne (RUSI) grubości mięśnia poprzecznego brzucha w stanie skurczu i rozkurczu, określono współczynnik aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha, zastosowano Kwestionariusz Jakości Życia SF-36 oraz przeprowadzono 3-tygodniowy cykl leczenia. Badania wykonano 2-krotnie tzn. przed rozpoczęciem i po zakończeniu leczenia. Wyniki: W grupie chorych po endoprotezoplastyce całkowitej stawu biodrowego współczynnik aktywacji skurczu mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) przed rozpoczęciem programu ćwiczeń wynosił 0,79±0,06, a po jego zakończeniu 0,91±0,02. Ustalona jego różnica było istotna statystycznie na poziomie p<0,001. W grupie chorych po endoprotezoplastyce trójprzedziałowej stawu kolanowego współczynnik aktywacji skurczu TrA przed rozpoczęciem programu ćwiczeń kształtował się na poziomie 0,78±0,09, a po jego zakończeniu 0,91±0,02. Różnica tych wartości było istotna statystycznie na poziomie p<0,05. Wyniki kwestionariusza SF-36 w obu grupach świadczą o poprawie funkcjonowania w sferze fizycznej. Różnica ta była istotna statystycznie na poziomie p<0,001. Wnioski: Przeprowadzona 3-tygodniowa fizjoterapia w połączeniu z treningiem mięśni głębokich wpływa na zwiększenie grubości mięśnia TrA podczas badania w rozkurczu oraz w skurczu oraz wpływa na zwiększenie współczynnika aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha w fizjoterapeutycznym obrazowaniu ultrasonograficznym w badanych grupach. Zaobserwowano również poprawę poziomu funkcjonowania fizycznego w badanych grupach.
EN
Core stability is a reference term for the performance of the deep trunk muscles, which provide functional stability of the lumbopelvic area and control the human body in static and dynamic positions. The study group consisted of 30 patients between the age of 42 and 76 years (mean=61.4) after total hip arthroplasty (total hip replacement, Group I) and total knee arthroplasty (three-compartment arthroplasty with posterior stabilization of the implant - Group II). In 18 (60%) patients, hip endoprosthesis was performed, whereas in 12 (40%), three-compartment knee endoprosthesis with posterior stabilization has been implanted. In the study group, Rehabilitative Ultrasound Imaging (RUSI) of the transversus abdominis muscle thickness was conducted at rest and in contraction, the transversus abdominis activation ratio was specified, the SF-36 Life Quality Questionnaire was applied and a three-week treatment cycle was performed. The tests were carried out twice, i.e. before and after treatment. In the group of patients after total hip replacement, the transversus abdominis (TrA) contraction ratio before the beginning of the exercise programme was 0.79±0.06, and after its completion 0.9 ±0.02. The observed difference was statistically significant at p<0.001. In the group of patients after three-compartment knee arthroplasty, the TrA contraction ratio before the beginning of the exercise programme was 0.78±0.09, and after its completion0 0.91±0.02. The difference of these values was statistically significant at the level of p<0.05. The results of the SF-36 questionnaire in both groups indicate improvement in physical functioning. The observed difference was statistically significant at p<0.001. The performed three-week physiotherapy treatment in conjunction with deep muscle training increases the thickness of the TrA muscle during rest and contraction testing, and increases the transversus abdominis contraction ratio in Rehabilitative Ultrasound Imaging in the study groups. Furthermore, improvement in the level of physical functioning was observed within the studied groups.
7
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of transverse abdominal muscle thickness and the quality of life in patients undergoing rehabilitation due to disc-root conflict in the lumbo-sacral spine treated surgically using the spinal disc resection method

52%
Golec J., Turzański D., Golec J. J., Tomaszewski K., Szczygieł E., Masłoń A., Czechowska D., Golec E.
Medical Rehabilitation
|
2019
|
vol. 23(1)
4-10
PL
Wstęp: Celem pracy było określenie zależności pomiędzy zmianą grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) po przeprowadzonej terapii z elementami reedukacji stabilizacji centralnej, a zmniejszeniem dolegliwości bólowych i jakością życia u chorych po przebytej resekcji krążka międzykręgowego kręgosłupa LS. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 chorych (17 kobiet i 13 mężczyzn) w wieku 28-87 lat (58 ±15 lat) przebywających na turnusie rehabilitacyjnym. Wszyscy badani przebyli resekcję krążka międzykręgowego na poziomie LS w latach od 2012 do 2016 roku. U wszystkich włączonych do badania dokonano oceny ultrasonograficznej grubości mięśnia TrA, współczynnika aktywacji, procentowej zmiany grubości mięśnia, oceny jakości życia SF-36, oceny komponenty bólowej w skali VAS oraz do oceny sprawności wykorzystano skalę Barthel. Wszyscy badani zostali skierowani na 3-tygodniową terapię połączoną z reedukacją kontroli motorycznej uwzględniającą trening mięśni głębokich. Badania wykonano przed i po przeprowadzonej fizjoterapii w oparciu o autorski program ćwiczeń. Wyniki i wnioski: Procent zmiany grubości mięśnia TrA w pierwszym badaniu wynosił 15,84 ±0,1 %, natomiast po leczeniu 16,09 ±0,13 %. Między pomiarami nie odnotowano istotnie statystycznie różnic. W ocenie jakości życia pacjenci w pierwszym badaniu uzyskiwali średni wynik 113,23 ±28,07 pkt., natomiast w drugim 85,1 ±27,05 pkt. Różnica między wynikami była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena komponenty bólowej w skali VAS wynosiła średnio w pierwszym badaniu 4,3 ±0,83 pkt., z kolei po interwencji 2,83 ±1,04 pkt. Różnica w pomiarach była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena poziomu niepełnosprawności za pomocą skali Barthel ze średnim wynikiem 93,66 ±8,4 pkt. wykonana w badaniu pierwszym świadczyła o pełnej sprawności badanych osób. Przeprowadzona u chorych operowanych z powodu konfliktu korzeniowo-dyskowego kręgosłupa LS autorska terapia, wpływa korzystnie na zmianę grubości mięśnia TrA zarówno w skurczu jak i w spoczynku, wpływa również na obniżenie poziomu dolegliwości bólowych i poprawia jakość życia.
EN
Purpose: The aim of the study was to determine the relationship between the changes in abdominal transverse muscle thickness (TrA) after therapy that included elements of reeducation of central stabilisation, and pain reduction as well as quality of patients’ life after intervertebral disc resection of lumbar spine. Material and methods: The study group consisted of 30 patients (17 women and 13 men) aged 28-87 (58 ± 15) participating in a rehabilitation stay. All subjects underwent intervertebral disc resection (LS level) within the years 2012-2016. All subjects included in the study underwent ultrasound evaluation of the thickness of the TrA muscle, evaluation of activation ratio, percentage change in muscle thickness, evaluation of the quality of life with SF-36, assessment of pain components on the VAS scale and level of disability using the Barthel index. All the subjects were referred to a 3-week therapy programme combined with motor control re-education including deep muscle training. The tests were performed before and after the physiotherapy on the basis of the original exercise programme. Results and conclusions: The percentage of TrA muscle thickness change in the first exam was 15.84 ±0.1%, and 16.09 ±0.13% after treatment. There were no statistically significant differences between the measurements. In the assessment of quality of life, patients in the first exam reached the score of 113.23 ±28.07 points, whereas in the second one - 85.1 ±27.05 points. The difference between the results was statistically significant (p<0.001). Pain components on the VAS scale were assessed at 4.3 ±0.83 points on average in the former exam, and 2.83 ±1.04 points in the latter one. The difference in measurements was statistically significant (p<0.001). The assessment of the level of disability using the Barthel scale with an average score of 93.66 ±8.4 points, conducted in the first exam, indicated that the studied persons were characterised by full efficiency. The original therapy, carried out among subjects operated on due to disc-root conflict of the LS spine, has a positive effect on the thickness of the TrA muscle both in contraction and at rest, and also reduces the level of pain while improving quality of life.
8
Publication available in full text mode
Content available

Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age

52%
Golec J., Mazur J., Turzański D., Golec J., Masłoń A., Szczygieł E., Czechowska D., Kuzaj A., Golec E.
Medical Rehabilitation
|
2019
|
vol. 23(2)
10-16
PL
Wstep: Celem pracy była ocena jakości życia oraz zmian grubości mięśnia poprzecznego brzucha w zależności od wieku u osób poddanych fizjoterapii z elementami stabilizacji centralnej. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 osób podzielonych na dwie grupy: poniżej 60 roku życia (r.ż.) (n=16, średnia 43 ±12 lat) oraz powyżej 60 r.ż. (n=19, średnia 68 ±5 lata) leczonych na Oddziale Rehabilitacji Ogólnoustrojowej. Celem hospitalizacji była rehabilitacja w przebiegu choroby zwyrodnieniowej dużych stawów. Wszyscy włączeni do badania oceniali subiektywnie jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36, dokonano ultrasonograficznej oceny grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA), dodatkowo wyznaczono współczynnik aktywacji oraz procentowe zmiany grubości mięśnia. Wyniki i wnioski: W grupie chorych powyżej 60 r.ż. w badaniu I średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem, a skurczem wyniosła 0,07 ±0,06 mm., w II badaniu 0,06 ±0,05 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wyniki 103,5 ±16,08 pkt. a po zastosowanej fizjoterapii średni wynik wyniósł 93,4 ±17,2 pkt. W grupie osób poniżej 60 r. ż. w I badaniu średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem a skurczem wyniosła 0,08 ±0,06 mm a badaniu II 0,09 ±0,06 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wynik 91,8 ±26,7 pkt. w I badaniu a w kolejnym 86,1 ±28,19 pkt. Po zastosowaniu programu fizjoterapii z elementami treningu mięśni głębokich w obydwu grupach badanych jakość życia uległa wyraźnej poprawie. Korzystnie zmieniła się grubość mięśnia TrA, szczególnie w grupie osób powyżej 60 r.ż.
EN
Introduction: The aim of the study was to evaluate quality of life and changes in transverse abdominal muscle thickness depending on the age of patients’ subjected to physiotherapy with elements of central stabilisation. Material and methods: The study involved 35 persons divided into 2 groups: under the age of 60 (n=16, mean age 43 ± 12) and above 60 (n=19, mean age 68 ± 5 years) treated at the Whole-body Rehabilitation Unit. The aim of hospitalisation was to rehabilitate large joints in the course of osteoarthritis. All those involved in the study assessed the quality of life subjectively using the SF-36 questionnaire; ultrasound evaluation of transverse abdominal muscle thickness (TrA) was performed, and additionally, activation ratio and percentage changes in muscle thickness were determined. Results and conclusions: In the group of patients above the age of 60, the average difference in thickness of the muscle (TrA) measured between rest and contraction was 0.07±0.06 mm in exam 1, and 0.06 ±0.05 mm in exam 2. In the assessment of quality of life, the patients obtained the mean score of 103.5 ± 16.08 points and after the physiotherapy, the mean score was 93.4 ± 17.2 points. In the group of people below the age of 60, in exam 1, the average difference in the thickness of the TrA muscle measured between rest and contraction was 0.08 ± 0.06 mm and in exam 2, 0.09 ± 0.06 mm. In the assessment of quality of life, patients received an average score of 91.8 ±26.7 points in exam 1, and 86.1 ± 28.19 points in the second one. After the application of the physiotherapy programme with elements of deep muscle training, quality of life improved significantly in both groups. The TrA muscle thickness changed positively, especially in the group of people age 60 and above.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.