Głównym celem przedstawionych badań było opisanie dotychczas stosowanych metod pomiaru przywiązania oraz oceny stylu przywiązania lub wzorca przywiązania u pacjentów z zaburzeniami odżywiania. Zaprezentowano krytyczną dyskusję na temat różnych metod pomiaru stosowanych dotychczas w tym obszarze. Przeprowadzono krytyczny przegląd prac na powyższy temat z lat 2000-2015 opublikowanych w PubMed, ERIC, Psychology and Behavioral Science, PsycINFO, ScienceDirect, SCOPUS, SocINDEX. Główny nacisk był położony na porównanie metod opartych na self-report i metod narracyjnych stosowanych do pomiaru przywiązania u osób z zaburzeniami odżywiania, zarówno wśród dorosłych, jak i dorastających. W ostatnim czasie odnotowano wzrost zainteresowania związkiem pomiędzy występowaniem zaburzeń odżywiania a problemami dotyczącymi przywiązania. Dane na ten temat zbierano najczęściej za pomocą selfreport, zarówno w grupie dorosłych, jak i dorastających, niewiele badań przeprowadzono za pomocą Adult Attachment Interview, a zaledwie kilka – za pomocą technik projekcyjnych, takich jak Adult Attachment Projective Picture System, które okazały się wnosić dużo informacji. Nasze wyniki sugerują, że pozabezpieczne przywiązanie u osób wykazujących zaburzenia odżywiania powinno być badane bardziej szczegółowo, z uwzględnieniem nie tylko kategorii przywiązania (makroanaliza), ale również na podstawie mikroanalizy danych z badań narracyjnych (dotyczących np. procesów obronnych ujawnionych w wywiadach lub za pomocą metod projekcyjnych), aby uzyskać nowe i bardziej spójne wyniki umożliwiające wyjaśnienie występowania rożnego rodzaju pozabezpiecznego przywiązania u pacjentów z zaburzeniami odżywiania oraz aby promować bardziej zindywidualizowane interwencje terapeutyczne.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.