Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 10

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Introduction: Distorted processing of auditory information has a negative impact on the child’s cognitive development. There are only a few studies conducted by Polish researchers determining the normative values of psychoacoustic tests in auditory processing disorders. They are inconsistent due to different methodologies and different research protocols. Objective: The aim of the work was to determine the reference values of selected psychoacoustic tests for the population of Polish children between 7 and 12 years of age. Material and method: The study group consisted of 213 healthy children from 7 to 12 years of age. The condition for including the child in the study was an intellectual norm, proper sound sensitivity, proper development of children’s voice and speech. All children underwent two auditory temporal processing tests. The diagnostic procedure used a standardized Frequency Pattern Test (FPT) and Duration Pattern Test (DPT). The tests were carried out in accordance with the authors’ recommendations, using the original versions available on the CD for 60 dB SL intensity, simultaneously for the right and left ear. Results: The reference values for FPT and DPT tests were determined at various age ranges in children aged 7–12. It has been shown that auditory functions change with age and development of the child. Reference values including age, language, cultural and educational differences were prepared. Conclusions: The development of reference values for individual tests for the Polish children population is a key element in the reliable diagnosis of auditory processing.
PL
Wprowadzenie: Zaburzone przetwarzanie informacji słuchowych wpływa niekorzystnie na rozwój poznawczy dziecka. Badania polskich badaczy w zakresie określania wartości normatywnych testów psychoakustycznych w zaburzeniach przetwarzania słuchowego są niestety nieliczne i niespójne z uwagi na różną metodologię i odmienne protokoły badawcze. Cel: Celem pracy było wyznaczenie wartości referencyjnych wybranych testów psychoakustycznych dla populacji dzieci polskich w wieku od 7. do 12. roku życia. Materiał i metoda: Grupę badaną stanowiło 213 zdrowych dzieci w wieku od 7. do 12. roku życia. Warunkiem włączenia dziecka do badania była norma intelektualna, prawidłowa czułość słuchu, prawidłowy rozwój głosu i mowy dzieci. U wszystkich dzieci wykonano dwa testy słuchowego przetwarzania czasowego. W procedurze diagnostycznej wykorzystano wystandaryzowany test oceny sekwencji tonów różniących się częstotliwością oraz test oceny sekwencji tonów różniących się długością DPT. Testy były przeprowadzone zgodnie z zaleceniami autorów przy użyciu oryginalnych wersji dostępnych na CD, dla natężenia 60 dB SL, jednoczasowo dla prawego i lewego ucha. Wyniki: Wyznaczono wartości referencyjne dla testów FPT oraz DPT w różnych przedziałach wiekowych u dzieci pomiędzy 7–12. rokiem życia. Wykazano, ze funkcje słuchowe zmieniają się wraz z wiekiem i rozwojem dziecka. Opracowano wartości referencyjne z uwzględnieniem wieku, odrębności językowych, kulturowych i edukacyjnych dziecka. Wnioski: Opracowanie wartości referencyjnych poszczególnych testów dla populacji dzieci polskich stanowi kluczowy element w rzetelnej diagnostyce procesów przetwarzania słuchowego.
PL
Prawidłowy przebieg procesu kształtowania się mowy wywiera silny wpływ na rozwój poznawczy i osobowościowy dziecka. Jest to warunek osiągnięcia sukcesu przedszkolnego i szkolnego – ułatwia nawiązywanie kontaktów społecznych oraz umożliwia wyrażanie potrzeb i uczuć. Zaburzenia mowy i jej rozwoju u dzieci stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne dla lekarzy oraz terapeutów. Wczesne rozpoznanie współistniejących deficytów oraz wczesne podjęcie terapii wpływają na sukces terapeutyczny. Jednym z podstawowych badań diagnostycznych u dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy i języka (specific language impairment; SLI) jest badanie słuchu, dotychczas rozumiane jako test progu słyszenia. Wiadomo jednak, że przetwarzanie słuchowe jest tak samo ważne, jak prawidłowy próg słyszenia. Diagnostyka centralnych zaburzeń słuchu może być zatem cennym uzupełnieniem diagnostyki zaburzeń mowy i języka. Ich szybkie rozpoznanie oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia może przyczynić się do skuteczniejszej terapii mowy i języka.
EN
The proper course of speech development heavily influences the cognitive and personal development of children. It is a condition for achieving preschool and school successes – it facilitates socializing and expressing feelings and needs. Impairment of language and its development in children represents a major diagnostic and therapeutic challenge for physicians and therapists. Early diagnosis of coexisting deficits and starting the therapy influence the therapeutic success. One of the basic diagnostic tests for children suffering from specific language impairment (SLI) is audiometry, thus far referred to as a hearing test. Auditory processing is just as important as a proper hearing threshold. Therefore, diagnosis of central auditory disorder may be a valuable supplementation of diagnosis of language impairment. Early diagnosis and implementation of appropriate treatment may contribute to an effective language therapy.
EN
RSI and RFS questionnaires are a basic and common method used for initial diagnosis of laryngopharyngeal reflux (LPR). However, they only measure symptoms which may or may not be concurrent with LPR. The severity of these symptoms is assessed either by the patients themselves (with the use of the Reflux Symptoms Index – RSI) or by the doctor specialising in the field (with the use of the Reflux Finding Score – RFS). Therefore, the findings of the questionnaire may to a large extent depend on the study population – its demographic and cultural characteristics; the extent to which the medical terms used in the questionnaires are understood; and on the linguistic aspects and translation choices. As for the Polish language versions of these questionnaires, there is no reliable analysis of their consistency and if they reach the assumed goal. The studies we have conducted on a group of 84 patients show that we encounter at least one of the above-mentioned problems. Therefore, to make the questionnaires reliable and useful for diagnosis, it is necessary to conduct a formal validation of their translation and to conduct studies on reference groups.
EN
Introduction: Coexistence of dysphagia with voice disorders is a topic rarely raised in the literature. Particular attention is paid to the aspect of dysfunction of laryngeal and pharyngeal muscles. Aim: The aim of the study was to analyse cases of patients with dysphonia in relation to coexistence of swallowing disorder. Material and method: The material of the study included 515 patients hospitalised due to dysphonia in 2018. Patients whose interview indicated swallowing difficulties were subjected to additional diagnosis for dysphagia (FEES, extended speech therapy test, SEMG). R esults: 11.8% of people requiring treatment for voice disorders reported coexistence of swallowing difficulties. Dysphagia was diagnosed in 9.3%. The percentage of respondents diagnosed with swallowing disorder differed depending on the type of underlying disease and was the highest in the group with neurological disorders. Analysis of the correlation between the severity of dysphagia (according to the assessed grade, DHI, EAT-10 results) and the severity of VHI showed a weak correlation between VHI and EAT-10 (p = 0.1), statistically significant correlations (p < 0,05) between the value of VHI and RSI in people with diagnosed neurological disease, between the value of VHI and DHI in people with hyperfunctional dysphonia and the value of VHI and BMI and EAT- 10 in people with chronic laryngitis. Moreover, statistically significant correlations were found between the severity of dysphagia and EAT-10 and DHI (p < 0.05). The speech therapy test indicated the co-existing problem of non-normative swallowing pattern. The electromyographic study showed the largest asymmetries in recording the average and maximum amplitude from masseters. C onclusions: Treatment of patients with voice disorders requires interdisciplinary care. A history of dysphagia in these patients should complement the medical history of voice disorders. The characteristics of swallowing disorders vary depending on the cause of the voice disorder and their co-occurrence affects on average 9.3% of patients. Coexistence of muscle tension dysphagia with voice disorder requires separate diagnostic protocol. Logopaedic procedure ought to be a key element in the interdisciplinary care of patients suffering from muscle tension dysphagia.
PL
Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.
PL
Kwestionariusze RSI oraz RFS są podstawowymi i powszechnie przyjętymi metodami wstępnej diagnostyki refluksu krtaniowo-gardłowego (LPR). Jednakże, mierzą one jedynie objawy, które mogą, lecz nie muszą współwystępować z LPR. Ocena nasilenia tych objawów jest określana albo samodzielnie przez pacjenta (w tym przypadku ma zastosowanie kwestionariusz RSI Reflux Symptoms Index – Skala Dolegliwości Refluksowych), bądź też przez lekarza specjalistę (w tym przypadku stosujemy RFS Reflux Finding Score – Skala Patologii Refluksowej RFS). Tym samym, wynik zastosowanych ankiet może w znaczącym stopniu zależeć od badanej populacji ‒ jej cech demograficznych, jak i kulturowych; stopnia rozumienia pojęć medycznych użytych w tych kwestionariuszach; oraz kwestii językowych i wybranego tłumaczenia. W przypadku polskich wersji tych kwestionariuszy brak jest rzetelnej analizy ich spójności oraz tego, czy spełniają zamierzony cel. Przeprowadzone przez nas badania na grupie 84 pacjentów świadczą o tym, iż mamy do czynienia co najmniej z jednym z powyższych problemów. W związku z tym, aby kwestionariusze te były wiarygodne i użyteczne w diagnostyce, konieczna jest formalna walidacja ich tłumaczenia oraz wykonanie badań na grupach referencyjnych.
PL
Wprowadzenie: W niniejszej publikacji przedstawiono charakterystykę głośni w FD przy użyciu obiektywnych wskaźników, tzw. OQ, mierzonych za pomocą VSK i EGG. C el: Celem badania była obiektywizacja funkcji głośni w różnych typach FD oraz wykorzystanie współczynników otwarcia uzyskanych z różnych technik obrazowania fali śluzówkowej w diagnostyce różnicowej FD. Materiał i metoda: Badaniem objęto 204 osoby. Każdy uczestnik został poddany badaniu otolaryngologicznemu i foniatrycznemu. Przeprowadzono: LVS, EGG i VSK. Wyniki zarejestrowano przy użyciu urządzenia EndoSTROB-DX-Xion GmbH (Berlin) z oprogramowaniem DIVAS. Wyniki: Wszyscy pacjenci z FD wykazywali nieprawidłowości w LVS. Analiza statystyczna uwidoczniła różnice w charakterystyce LVS w zależności od rodzaju FD. Średnie wartości OQVSK w grupie kontrolnej wyniosły 0,521, a w badanej grupie 0,565 (p < 0,05). Istotne różnice stwierdzono między pacjentami z dysfonią hipofunkcjonalną – 0,584 i dysfonią hiperfunkcjonalną – 0,55. Średnia wartość QOQEGG u osób z FD wynosiła 0,581, a w grupie kontrolnej – 0,549 (p < 0,01). Istotne statystycznie różnice występowały również między grupami pacjentów z dysfonią hiper- i hipofunkcjonalną. Mediany wynosiły odpowiednio: 0,574 i 0,604. W pracy obserwowano różne wartości OQ związane z rodzajem FD. Autorzy postanowili wprowadzić nowy parametr ilustrujący stosunek QOQEGG/OQVSK. Wnioski: Uzyskane za pomocą VSK i EGG współczynniki otwarcia odróżniają eufonię od dysfonii. Wartości OQVSK i QOQEGG oraz ich iloraz różnią się w zależności od rodzaju dysfonii. OQVSK i QOQEGG powinny zostać włączone do algorytmu diagnostycznego zaburzeń głosu.
EN
ntroduction: The publication describes the characteristics of the glottis in FDs objectified by OQ, measured with VSK and EGG. Aim: The aim of the study was to objectify glottal function in different types of FDs. The scope was to use open quotients gained from various mucosal wave imaging techniques for differential diagnosis of FDs. Material and Method: The study included 204 individuals. In the study, each patient underwent otolaryngological and phoniatric examination. LVS, EGG and VSK were conducted, their results were recorded and stored using an EndoSTROB-DX- -Xion GmbH (Berlin) device with DIVAS software. Results: All patients with FDs had abnormalities in LVS. A statistical analysis showed differences in LVS characteristics according to the type of FD. The mean value of OQVSK was 0.521 in the control group and 0.565 in the study group (P < 0.05). Significant differences were found between patients with hypofunctional – 0.584 and hyperfunctional dysphonia – 0.55. The QOQEGG mean value in patients with FDs was 0.581 and in the control group 0.549 (P < 0.01). There were statistically significant differences between groups of patients with hyper- and hypofunctional dysphonias. Medians amounted to 0.574 and 0.604, respectively. Authors observed different relations of OQ with the type of FD. They decided to introduce a new parameter, illustrating the proportion of QOQEGG/OQVSK. Conclusions: Videostrobokymographic and electroglottographic open quotients differentiate euphony from dysphony. The value of OQVSK and QOQEGG and their proportion varies depending on different types of functional dysphonias. The OQVSK and QOQEGG should be included in the diagnostic algorithm of voice.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.