Search results

1

Operacje żylaków – czy niosą za sobą ryzyko zakrzepicy żył głębokich? Porównanie laserowej obliteracji żyły odpiszczelowej i klasycznej safenektomii

100%

Krasiński Z., Aniukiewicz K., Krasińska A., Krasińska B., Dzieciuchowicz Ł.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 3

317-326

EN

Venous diseases, in particular varicose veins of the lower extremities, are one of the most common chronic diseases and a significant cause of morbidity in Europe and the USA. Varicose veins are considered a risk factor for deep vein thrombosis. Most patients with varicose veins have great saphenous vein ostial insufficiency and reflux of varying degrees. Standard treatment in these cases is high ligation and stripping of the great saphenous vein. This surgery, however, carries a risk of thrombotic complications. Minimally invasive procedures, which include endovenous laser ablation of the great saphenous vein, are the current world trends. This method is a relatively new treatment option for great saphenous vein reflux. The authors present the current state of knowledge on the risk of deep vein thrombosis after different surgical procedures for the treatment of varicose veins in the lower extremity. The literature analysis has led to a hypothesis that lower limb varicose vein surgeries that involve laser obliteration of the great or small saphenous veins carry a lower risk of deep vein thrombosis compared with conventional surgeries. Tumescent anaesthesia, short duration of the procedure and rapid return to physical activity may play a role in deep vein thrombosis prevention. The authors underline that thromboprophylaxis should be implemented irrespective of the method, using risk evaluation, e.g. based on the Caprini scale.

PL

Choroby układu żylnego, a zwłaszcza żylaki kończyn dolnych, są jedną z najczęstszych chorób przewlekłych, a także zasadniczym powodem chorobowości w Europie i USA. Żylaki kończyn dolnych wymieniane są także jako czynnik ryzyka zakrzepicy żył głębokich. Większość chorych z żylakami ma niewydolne ujście żyły odpiszczelowej i różnego stopnia refluks. Standardowym leczeniem w tym wypadku jest wysokie podwiązanie żyły odpiszczelowej i jej stripping. Operacja ta jest obarczona również ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowych. Obecnie trend światowy stanowią operacje małoinwazyjne, do których należy wewnątrzżylna laserowa ablacja żyły odpiszczelowej. Jest ona stosunkowo nową opcją leczenia refluksu w żyle odpiszczelowej. Autorzy przedstawiają obecny stan wiedzy na temat ryzyka zakrzepicy żył głębokich w odniesieniu do różnych zabiegów operacyjnych żylaków kończyn dolnych. Po analizie piśmiennictwa światowego stawiają tezę, że operacje żylaków kończyn dolnych, w trakcie których wykonuje się obliterację laserową żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej, obarczone są mniejszym ryzykiem zakrzepicy żył głębokich w porównaniu z operacjami klasycznymi. Znaczenie w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich mogą mieć znieczulenie tumescencyjne, krótszy czas zabiegu oraz szybki powrót do normalnej aktywności fizycznej. Autorzy podkreślają jednocześnie, że profilaktykę przeciwzakrzepową należy wdrażać niezależnie od metody, stosując do określenia wskazań ocenę ryzyka wystąpienia tego typu powikłań, np. w oparciu o skalę Capriniego.

2

Awareness of venous thromboembolism during long-haul flights among medical students – what do they really know about its prevention and treatment?

75%

Wołkowski M., Witkowska J., Wojciechowska E., Zembura M., Urbanek T.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2022

|

issue 76

14-20

EN

INTRODUCTION: Worldwide air traffic reaches about 2.3 billion passengers annually. A complication of long-haul flights is venous thromboembolism (VTE). It manifests itself as deep vein thrombosis (DVT) and/or pulmonary embolism (PE). Despite the relatively high incidence of this disease, access to information about its risk factors as well as effective prevention is limited due to a small number of generally available articles and also the lack of sufficient attention to this problem by lecturers and doctors. In the study, an assessment of the awareness and knowledge related to the risk of VTE during long-haul flights among medical students was performed. MATERIAL AND METHODS: The study was performed from 10th of November 2017 till 28th of February 2018 in a group of 100 medical students from the Medical University of Silesia in Katowice. The study was conducted based on a survey questionnaire, which included 12 questions concerning the knowledge of the incidence and pathogenesis of VTE connected with long-haul flights. The participants of the study based their responses on knowledge acquired at university. RESULTS: The correct incidence rate of VTE associated with air flights was indicated by 43% the respondents. None of the students correctly indicated the VTE risk factors. 40% of the respondents was familiar with the pathogenesis of VTE occurring as a result of flights. The fact that 100% was aware that appropriate clothing can reduce the risk of VTE during flights was satisfying. CONCLUSIONS: The survey results show a low level of knowledge as well as awareness of the risk of VTE during flights in the population of the medical university students. The results of the survey should be included in the planning of the scope of classes in medical studies on the problems of VTE.

PL

WSTĘP: Ogólnoświatowy ruch samolotowy osiąga rocznie liczbę 2,3 miliarda pasażerów. Powikłaniem długich lotów samolotem jest żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (venous thromboembolism – VTE). Obejmuje ona zakrzepicę żył głębokich (deep vein thrombosis – DVT) i zatorowość płucną (pulmonary embolism – PE). Pomimo stosunkowo dużej częstości występowania tej choroby dostęp do informacji na temat czynników ryzyka oraz prewencji VTE jest ograniczony, co może wynikać ze zbyt małej liczby ogólnodostępnych artykułów dotyczących problemu, jak również z niedostatecznej uwagi poświęcanej tej jednostce chorobowej przez wykładowców i lekarzy. W pracy podjęto próbę oceny świadomości i wiedzy studentów medycyny na temat powikłań zakrzepowych związanych z długotrwałymi lotami samolotem. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono między 10 listopada 2017 r. a 28 lutego 2018 r. w grupie 100 studentów medycyny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Do badania wykorzystano kwestionariusz ankiety, który zawierał 12 pytań dotyczących wiedzy na temat występowania i patogenezy VTE związanej z długotrwałymi lotami samolotem. Uczestnicy badania opierali swoje odpowiedzi na wiedzy zdobytej podczas nauki na uniwersytecie. WYNIKI: Prawidłowo częstość występowania VTE związanej z lotami samolotem wskazało 43% ankietowa-nych. Żaden ze studentów nie wskazał poprawnie czynników ryzyka VTE. Spośród badanych 40% znało patogenezę VTE w wyniku długotrwałych lotów. Zadowalający jest fakt, że 100% ankietowanych wiedziało, że odpowiedni ubiór może redukować ryzyko VTE podczas lotów samolotem. WNIOSKI: Ankieta wykazała niski poziom wiedzy, jak również świadomości studentów związanej z zagrożeniem VTE podczas lotów samolotem. Wyniki badania powinny zostać uwzględnione podczas planowania na studiach medycznych zajęć dotyczących problematyki VTE.

3

Wskazania do niestandardowego stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z rakiem jajnika – opis dwóch przypadków i przegląd piśmiennictwa

75%

Krasiński Z., Lisiecki R., Krasińska A.

Current Gynecologic Oncology

|

2016

|

vol. 14

|

issue 1

53-62

EN

The authors report two cases of gynecologic malignancy in women receiving different thromboprophylactic regimens. Presently, everyday clinical problems are not always solved based on the well-established standards for the preventive management in venous thromboembolism. The paper presents a review of the literature on the principles for the use of lowmolecular- weight heparins in patients undergoing oncologic surgeries, with particular attention to the aspects of thrombotic risk and suggestions on non-standard management in cases not included in the guidelines. The recommendations of scientific associations, due to their inertia, are released with a delay relative to research, and may present inconsistent views due to the differences in publication timing. This article is to raise readers’ awareness of the scale of the problem and the importance of the effects of thromboembolic complications on prognosis in cancer. The need to assess the risk of these complications at every stage of cancer treatment should be emphasized. Additionally, risk assessment can be used as an opportunity to educate patients in this aspect.

PL

Autorzy opisują dwa przypadki kobiet z nowotworami narządów rodnych, u których zastosowano różne schematy profilaktyki przeciwzakrzepowej. Obecnie dobrze opracowane standardy postępowania zapobiegającego żylnej chorobie zatorowo-zakrzepowej nie zawsze są w stanie rozwiązać problemy kliniczne dnia codziennego. W pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego zasad stosowania heparyn drobnocząsteczkowych u chorych poddawanych zabiegom onkologicznym, zwracając uwagę na aspekty ryzyka zakrzepowego oraz sugerując niestandardowe postępowanie w przypadkach, które nie są uwzględniane w wytycznych. Zalecenia towarzystw naukowych ze względu na swoją inercję ukazują się z pewnym opóźnieniem w stosunku do szeregu prowadzonych badań, a niekiedy ze względu na różny czas publikacji w pewnych zagadnieniach przedstawiają niespójne poglądy. Niniejszy artykuł ma uświadomić czytelnikom skalę problemu, wagę wpływu powikłań zatorowo-zakrzepowych na rokowania w chorobie nowotworowej. Należy podkreślać konieczność oceny ryzyka występowania tych powikłań na każdym etapie leczenia onkologicznego. Dodatkowo ocenę ryzyka można wykorzystać jako okazję do edukacji chorych w tym aspekcie.

4

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – epidemiologia oraz profilaktyka

63%

Nalewczyńska A., Maździarz A., Krynicki R., Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2015

|

vol. 13

|

issue 3

191-200

EN

The term “venous thromboembolism” encompasses two disease entities, i.e. deep vein thrombosis and its very serious complication – pulmonary embolism. In Poland, this disease affects almost 50 thousand people, nearly a half of whom develop pulmonary embolism which accounts for 10% of all hospital deaths. The incidence rate increases with age, and 70% of cases concern people above the age of 60. The treatment of complications caused by these symptoms is very expensive. It is estimated that the cost is nearly as high as in the treatment of neoplasms. Risk factors of thromboembolism include: age >40, family and personal history of venous thromboembolism, major surgeries (within lower extremities, pelvis and abdomen), malignant cancers and certain anticancer treatment regimens as well as pregnancy and postpartum period. The severity of symptoms mainly depends on disorders of blood outflow from the lower extremities and the extent of thrombotic lesions. The more extensive thrombosis is, the greater the blood stasis and the greater the vascular disorders. The most common symptoms include pain and edema. Thromboembolism is asymptomatic is nearly a half of patients. That is why a careful interview and risk factor estimation are so important. Non-invasive methods are used, such as: ultrasound assessment of venous flow, Doppler ultrasound, plethysmography (assessment of blood volume in the lower extremities), venography and D-dimer level assessment. Proper thromboprophylaxis is the most important element that increases the safety of patients and considerably decreases health care expenditure. This review presents indications for venous thromboembolism prophylaxis in accordance with the latest guidelines.

PL

Nazwa „żylna choroba zakrzepowo-zatorowa” (venous thromboembolism) zawiera w sobie dwie jednostki chorobowe, a mianowicie zakrzepicę żył głębokich oraz bardzo poważne jej następstwo, jakim jest zator tętnicy płucnej. W Polsce choroba ta dotyka blisko 50 tys. osób, z czego prawie u połowy wystąpi zator tętnicy płucnej, który powoduje 10% wszystkich zgonów w szpitalu. Liczba zachorowań zwiększa się z wiekiem, a 70% dotyczy osób >60. roku życia. Leczenie powikłań spowodowanych przez ten zespół objawów jest niezwykle kosztowne – szacuje się, że wydatki są zbliżone nawet do kosztów leczenia chorób nowotworowych. Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą: wiek >40 lat, żylna choroba zakrzepowozatorowa w wywiadzie rodzinnym, przebyta choroba zakrzepowo-zatorowa, duże zabiegi operacyjne (w zakresie kończyn dolnych, miednicy i jamy brzusznej), nowotwory złośliwe i niektóre schematy leczenia przeciwnowotworowego, ciąża i połóg. Ciężkość objawów zależy głównie od stopnia zaburzenia odpływu krwi z kończyn dolnych, a także rozległości zmian zakrzepowych. Im rozleglejsza zakrzepica, tym większy zastój krwi i większe zaburzenia naczyniowe. Najczęstszymi objawami są ból oraz obrzęk. Niemal u połowa pacjentów żylna choroba zakrzepowo-zatorowa przebiega bez objawów, dlatego tak ważny jest dokładny wywiad oraz oszacowanie czynników ryzyka. Stosuje się metody nieinwazyjne, takie jak: ultradźwiękowa ocena przepływu krwi w żyłach, ultrasonografia dopplerowska, pletyzmografia – ocena objętości krwi w kończynach dolnych, flebografia oraz ocena stężenia D-dimerów. Prawidłowa profilaktyka stanowi najważniejszy element zwiększający bezpieczeństwo chorych, a także zdecydowanie zmniejszający koszty opieki zdrowotnej. W opracowaniu przedstawiono wskazania do profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej według najnowszych wytycznych.

5

Zakrzepica w chorobie nowotworowej

63%

Chojnacki T., Rzepecki P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 1

48-67

EN

Malignant tumours are among the strongest risk factors for venous thromboembolism. The probability scores for deep vein thrombosis and pulmonary embolism, which we use in our everyday practice, have not yet been validated in patients with cancer, which is why they should be used with caution. Prevention of thrombosis should always be implemented in patients undergoing surgery and most patients treated conservatively, which results from the application of appropriate probability scores assessing the risk of thrombosis in these patients. The prevention method should be adjusted individually depending on the characteristics of the patient and the existence of contraindications to the use of given methods, bearing in mind their availability, cost and ability to monitor the anticoagulant effect. Treatment of venous thromboembolism in patients with cancer is different from treating it in patients with no concomitant tumour. These differences relate to both the type of treatment (anticoagulant drug selection and dosage) and its duration. Low-molecular-weight heparin is the preferred form of both initial and long-term treatment, which should last at least 6 months. Both oncologists and other health care professionals working in cancer teams should make sure at each time that the patient has at least minimal knowledge about the symptoms ensuring early detection of thrombosis. Good communication with the patient considerably facilitates effective prevention and treatment.

PL

Nowotwory złośliwe należą do najsilniejszych czynników ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Skale oceny prawdopodobieństwa zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej, którymi się posługujemy w codziennej praktyce, nie zostały dotychczas zwalidowane u pacjentów z chorobą nowotworową, dlatego należy z nich korzystać z dużą ostrożnością. Profilaktykę przeciwzakrzepową powinno się zastosować każdorazowo w przypadku osób poddawanych zabiegom chirurgicznym oraz u większości leczonych zachowawczo, co wynika z odpowiednich skal oceny ryzyka zakrzepicy u tych chorych. Metodę profilaktyki należy dobierać indywidualnie w zależności od charakterystyki pacjenta oraz istnienia przeciwwskazań do zastosowania danych metod, mając na względzie ich dostępność, koszty oraz możliwości monitorowania efektu przeciwkrzepliwego. Leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobą nowotworową różni się od leczenia pacjentów bez współistniejącego nowotworu. Różnice te odnoszą się zarówno do rodzaju leczenia (wybór leku przeciwkrzepliwego, jego dawkowanie), jak i czasu trwania terapii. Heparyna drobnocząsteczkowa jest preferowaną formą leczenia wstępnego, a także długoterminowego, które powinno trwać co najmniej 6 miesięcy. Onkolodzy wraz z pozostałym personelem służby zdrowia pracującym w teamach onkologicznych powinni każdorazowo upewnić się, że pacjent posiada przynajmniej minimum wiedzy o objawach umożliwiających wczesne wykrycie zakrzepicy. Dobra komunikacja z pacjentem zdecydowanie ułatwia prowadzenie skutecznej profilaktyki i leczenia.

Refine search results

2 Current Gynecologic Oncology

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 2022

1 2017

1 2016

2 2015

2 Krasińska A.

2 Krasiński Z.

1 Aniukiewicz K.

1 Chojnacki T.

1 Dzieciuchowicz Ł.

1 Krasińska B.

1 Krynicki R.

1 Lisiecki R.

1 Maździarz A.

1 Nalewczyńska A.

1 Rzepecki P.

1 Urbanek T.

1 Witkowska J.

1 Wojciechowska E.

1 Wołkowski M.

1 Zembura M.

1 Śpiewankiewicz B.

Operacje żylaków – czy niosą za sobą ryzyko zakrzepicy żył głębokich? Porównanie laserowej obliteracji żyły odpiszczelowej i klasycznej safenektomii

Awareness of venous thromboembolism during long-haul flights among medical students – what do they really know about its prevention and treatment?

Wskazania do niestandardowego stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej u chorych z rakiem jajnika – opis dwóch przypadków i przegląd piśmiennictwa

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – epidemiologia oraz profilaktyka

Zakrzepica w chorobie nowotworowej