Search results

1

Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania

100%

Brzozowska A., Wzorek A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 3

189-193

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.

PL

Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.

2

Prowokacja odrzucenia czy pragnienie bliskości? Znaczenie relacji rodzic zastępczy – dziecko dla niwelowania deficytów wynikających z diagnozy „zaburzenia więzi”

100%

Nowak M., Gawęda A., Janas-Kozik M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 1

59-63

EN

The authors discuss the issue of significance of a relationship between a foster family and a child manifesting the reactive attachment disorder (RAD) symptoms. The domain of these symptoms is a disposition – developed due to numerous traumas, including a rejection in the critical period of a child’s life (3-month-old to 3-year-old) – to reproduce and provoke early rejection in future relationships, either through exaggerated attempts to attract attention and gain support from any of the available adults, or through an extreme resentment to initiate or accept consolation and affection, especially in the melancholy state. The presented case of Patryk reveals difficulties which may appear in the process of shaping the parent – child relationship in a newlyestablished family unit – a foster family. The case also shows the importance of institutional support in this process which covers both the child’s individual therapy and family therapy. The aim of the former is to give the child a possibility to work outthe initial rejection and disadaptation mechanisms of functioning, the most frequent of which is the rejection of emotions and emerging needs. On the other hand, the aim of the latter is to facilitate the implementation of those changes into the family system, to help in developing a correlative relation between the child and the new family, as well as in consecutive working out of emerging problems. The case description also discusses the difficulties experienced by the children diagnosed with RAD and points out the dilemmas frequently encountered by their foster parents. The paper also highlights the dependencies between a child’s normal development, the effectiveness of therapeutic influence and the personality construct of the foster parents, which are the critical elements for the quality of the relationship which starts to emerge between the “new” parents and a child.

PL

Autorki podejmują temat znaczenia relacji pomiędzy rodziną zastępczą a dzieckiem prezentującym objawy zaburzeń więzi, których domeną jest wykształcona wskutek rozlicznych traum, w tym odrzucenia w krytycznym okresie życia dziecka (od 6. miesiąca do 3. roku życia), jego skłonność do odtwarzania i prowokowania w późniejszych relacjach wczesnego odrzucenia – czyni to albo przez przesadne próby uzyskania uwagi i wsparcia od jakiejkolwiek dostępnej osoby dorosłej, albo poprzez skrajną niechęć do inicjowania lub przyjmowania pociechy i uczucia, szczególnie w stanie przygnębienia. Zaprezentowany przypadek Patryka przedstawia trudności, jakie mogą pojawiać się na drodze kształtowania się więzi rodzic – dziecko w nowo powstającej jednostce rodzinnej – rodzina zastępcza, oraz pokazuje, jak ważne w tym okresie jest wsparcie instytucjonalne obejmujące zarówno indywidualną terapię dziecka, jak i terapię rodzinną. Pierwsza z nich ma na celu umożliwienie dziecku przepracowania pierwotnego odrzucenia i związanych z tym dezadaptacyjnych mechanizmów funkcjonowania, z których najczęstszym jest niewątpliwie zaprzeczanie emocjom i pojawiającym się potrzebom. Celem drugiej jest z kolei ułatwienie wdrożenia owych zmian do systemu rodzinnego, pomoc w rozwoju korektywnej relacji pomiędzy dzieckiem a nową rodziną oraz sukcesywne przepracowywanie pojawiających się problemów. W opisie tego przypadku autorki poruszają również problem trudności, jakich doświadczają dzieci diagnozowane w kategorii zaburzeń więzi, oraz uwidaczniają dylematy, jakie napotykają ich zastępczy rodzice. Prezentowany przypadek uwydatnia również zależność pomiędzy prawidłowym rozwojem dziecka, skutecznością oddziaływań terapeutycznych a konstruktem osobowościowym nowych opiekunów, elementów mających istotne znaczenie dla jakości relacji powstającej pomiędzy „nowymi” rodzicami a dzieckiem.

3

Studium kliniczne udaremnienia rozwoju psychoseksualnego u kobiety z zespołem Downa

80%

Lessing J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2006

|

vol. 6

|

issue 3

147-150

EN

This work presents, in the form of a clinical study, materials from diagnostic and therapeutic meetings with a 23-year-old woman with Down syndrome. She was applied to the Academic Centre of Psychological Help with concerns for her surroundings the symptom – under controlled shouts and with psychiatric diagnosis of obsessive-compulsive disorder and hyperactivity disorder. All symptoms coincided in the time of the patient’s entry in her adolescent period, until this time her development ran correctly. The goal of the study is the analysis of wide conditioning of psychopathological symptoms presented by patient within perspective of clinical psychology. Interpretation of the patient’s symptoms was based on theory of psychosexual development by Kooecielska, the theory of attachment by Bowlby and the regulative theory of temperament by Strelau. It was put the thesis about development of psychopathological symptoms as a result: of the patient’s basic needs deprivations, frustration of psychosexual development, interrupted attachment and specific interactions between the mental handicap as a result of Down syndrome and the temperament, heightening the patient’s clinical pathological presentment. In the face of the impossibility of practical verification of the thesis put forth, in result of a lack of social and family support, the therapeutic meetings were suspended.

PL

Praca prezentuje w formie studium klinicznego materiał ze spotkań diagnostyczno-terapeutycznych z 23-letnią kobietą z zespołem Downa. Pacjentka zgłosiła się do Akademickiego Centrum Pomocy Psychologicznej z objawem uciążliwego dla otoczenia krzyku, nad którym nie miała kontroli, oraz z diagnozą psychiatryczną zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego oraz nadpobudliwości psychoruchowej. Wszystkie symptomy chorobowe zbiegły się w czasie z wejściem pacjentki w okres dojrzewania, do tego momentu rozwój przebiegał prawidłowo. Studium ma na celu analizę szerokich uwarunkowań prezentowanych przez pacjentkę objawów psychopatologicznych z perspektywy psychologii klinicznej. Interpretację symptomów oparto na teorii rozwoju psychoseksualnego Kościelskiej, teorii przywiązania Bowlby’ego oraz regulacyjnej teorii temperamentu Strelaua. Postawiono tezę o rozwoju symptomów psychopatologicznych w wyniku niezaspokojenia podstawowych potrzeb pacjentki, udaremnienia rozwoju psychoseksualnego, zaburzonej więzi oraz specyficznej interakcji upośledzenia umysłowego w wyniku zespołu Downa i temperamentu, potęgujących patologiczny obraz kliniczny chorej. W obliczu niemożności praktycznej weryfikacji postawionej tezy, w wyniku braku wsparcia społecznego i rodzinnego zawieszono spotkania terapeutyczne.

Refine search results

3 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2 2011

1 2006

1 Brzozowska A.

1 Gawęda A.

1 Janas-Kozik M.

1 Lessing J.

1 Nowak M.

1 Wzorek A.

Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania

Prowokacja odrzucenia czy pragnienie bliskości? Znaczenie relacji rodzic zastępczy – dziecko dla niwelowania deficytów wynikających z diagnozy „zaburzenia więzi”

Studium kliniczne udaremnienia rozwoju psychoseksualnego u kobiety z zespołem Downa