Search results

1

Wpływ czynników społeczno-demograficznych i klinicznych na proces akceptacji choroby wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

100%

Chrobak-Bień J., Gawor A., Paplaczyk M., Małecka-Panas E., Gąsiorowska A.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(6)

6-12

PL

Wstęp: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o nieznanej dotychczas etiologii. Może wystąpić w każdym wieku, jednak szczyt zapadalności przypada na okres między 20. a 40. rokiem życia, następnie po 65. roku życia. Charakteryzuje się naprzemiennie występującymi okresami remisji i zaostrzeń, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Cel: Celem pracy było określenie stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z WZJG w zależności od wybranych zmiennych społeczno-demograficznych i klinicznych. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z potwierdzonym WZJG, leczonych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi i pozostających pod opieką specjalistycznej Poradni Gastroenterologicznej przy Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 w Łodzi. Badanie przeprowadzono przy użyciu autorskiego kwestionariusza oraz Skali Akceptacji Choroby (Acceptance of Illness Scale; AIS). Wyniki: W badanej grupie dominowali ludzie młodzi. Średnia wieku wynosiła 38,82 lat. Analiza wyników wykazała obniżony stopień akceptacji choroby wśród pacjentów w fazie jej zaostrzenia. Średni wynik punktowy w skali AIS dla badanej grupy wynosił 29,65, co świadczy o średnim poziomie akceptacji schorzenia. Wnioski: Osoby z wykształceniem wyższym, aktywne zawodowo i leczone zachowawczo w większym stopniu akceptowały swoją chorobę. Nie wykazano wpływu posiadania potomstwa na lepsze przystosowanie się do schorzenia. Faza zaostrzenia oraz konieczność leczenia chirurgicznego miały istotny wpływ na obniżenie poziomu jego akceptacji.

2

Wpływ wytworzenia zbiornika jelitowego typu J na życie seksualne pacjentów po proktokolektomii

80%

Kluska P., Dzika-Andrysiak K., Mik M., Zelga P., Włodarczyk M., Kujawski R., Dziki Ł., Dziki A., Trzciński R.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 1

19-24

PL

Wstęp: Proktokolektomia odtwórcza (RPC-IPAA) jest „złotym standardem” w leczeniu chirurgicznym chorych z: wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, rodzinną polipowatością gruczolakowatą i innymi chorobami jelita grubego wymagającymi kolektomii. Zabieg polega na usunięciu jelita grubego i odbytnicy oraz wytworzeniu zbiornika jelitowego z ostatniej pętli jelita krętego, a następnie zespoleniu zbiornika jelitowego z kanałem odbytu. Jak każda procedura chirurgiczna, tak również ta, niesie za sobą ryzyko powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych. Wśród późnych powikłań pooperacyjnych wymienia się m.in. zaburzenia funkcji seksualnych. Cel: Celem niniejszego badania jest ocena jakości życia i aktywności seksualnej u pacjentów po RPC-IPAA operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili pacjenci w wieku od 19 do 79 lat, leczeni w naszej Klinice w latach 2010–2019. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ankiety składającej się z 50 pytań dotyczących: stanu społecznego i psychicznego, wywiadu chorobowego i dotychczasowego leczenia oraz jakości życia seksualnego przed i po leczeniu operacyjnym. Skala oceny i jakości życia seksualnego była 5-stopniowa (bardzo niska, niska, średnia, wysoka, bardzo wysoka). W ankiecie wzięło udział 30 osób (21 mężczyzn i 9 kobiet). Najczęstszą przyczynę kwalifikacji RPC-IPAA wśród badanych chorych stanowiło wrzodziejące zapalenie jelita grubego (80%), rzadziej – rodzinna polipowatość gruczolakowata (16,6%) oraz synchroniczny rak jelita grubego (3,3%). U zdecydowanej większości operacja została wykonana powyżej 10 lat trwania choroby, a zbiornik jelitowy w chwili badania funkcjonował powyżej roku. Ponadto oceniano wpływ przyjmowania kortykosteroidów przed zabiegiem oraz wpływ powikłań pooperacyjnych na jakość i aktywność seksualną chorych. Wyniki: Czterdzieści sześć procent pacjentów oceniało aktywność seksualną przed zabiegiem na wysoką lub bardzo wysoką, a 13% na niską lub bardzo niską. Po zabiegu operacyjnym 23% pacjentów oceniło aktywność seksualną na wysoką lub bardzo wysoką, a 36,6% na niską lub bardzo niską (p = 0,07). Zauważono również, że przyjmowanie kortykosteroidów przed leczeniem operacyjnym pogarszało jakość życia seksualnego po zabiegu (p = 0,07 aktywności seksualnej, p = 0,04 dla jakości życia seksualnego). Wśród ankietowanych kobiet żadna nie stosowała sztucznego nawilżania miejsc intymnych w czasie stosunków płciowych. Po zabiegu jedynie 1 osoba zadeklarowała rozpoczęcie stosowania sztucznego nawilżania miejsc intymnych (p = 0,5). Wśród ankietowanych mężczyzn żaden nie korzystał ze środków farmakologicznych wspomagających uzyskać erekcję, natomiast po zabiegu aż 33% ankietowanych zgłosiło konieczność ich stosowania (p = 0,008). Zarejestrowano także inne pooperacyjne zaburzenia funkcji seksualnych, m.in.: dyspareunię (13,3%), zaburzenia czucia sfer intymnych, zaparcia, nietrzymanie stolca, nietrzymanie moczu. Wnioski: Wśród badanych przez nas pacjentów aktywność i jakość życia seksualnego uległy pogorszeniu po zabiegu RPC-IPAA.

3

Wieloogniskowy rak jelita grubego w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego powikłanego stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych – opis przypadku

80%

Kosmowska A., Krokowicz P., Nelke M.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(6)

51-54

PL

Wprowadzenie: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (CU) to choroba zapalna, predysponująca do występowania raka jelita grubego; częściej niż w raku sporadycznym występują tu raki metachroniczne i synchroniczne. Opis przypadku: W tym opisie prezentujemy przypadek pacjentki z wieloogniskowym rakiem jelita grubego w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz jej leczenie operacyjne. Dodatkowo u kobiety pooperacyjnie rozpoznano pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (primary sclerosing cholangitis; PSC).

4

Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych

70%

Turkot M., Sobocki J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(5)

23-28

PL

Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.

5

Nadwrażliwość na preparaty cyklosporyny u dzieci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego - opis dwóch przypadków

70%

Kowalczyk A., Tunowska D., Krogulska A.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 23

|

issue 3

160-164

EN

Ciclosporin is an immunosuppressive drug that is used in many fields of medicine, including e.g. gastroenterology in the treatment of inflammatory bowel diseases. Hypersensitivity reactions to cyclosporin medicines are rare and may be related to the drug's additional component - polyethyloxylated castor oil . In this paper, we present a case report of a 10-year-old girl and a 7-year-old boy who were both treated with cyclosporin because of ulcerative colitis. During the course of therapy we observed cutaneous and systemic reactions which may suggest hypersensitivity to the drug. The cases of both allergic and non-allergic hypersensitivity to cyclosporin medicines described in the literature are also presented.

PL

Cyklosporyna jako lek immunosupresyjny jest wykorzystywana w wielu dziedzinach medycyny w tym w gastroenterologii w terapii nieswoistych zapaleń jelit. Reakcje nadwrażliwości na preparaty cyklosporyny występują rzadko i mogą mieć związek ze składnikiem dodatkowym leku - polioksyetylowanym olejem rycynowym. W niniejszej pracy przedstawiamy opis przypadków 10-letniej dziewczynki oraz 7-letniego chłopca leczonych w naszej Klinice preparatami cyklosporyny z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. U dzieci w trakcie terapii obserwowano objawy kliniczne, pod postacią reakcji skórnej i ogólnoustrojowej, mogące sugerować nadwrażliwość na lek. Przedstawiono także opisywane w literaturze przypadki zarówno alergicznej, jak i niealergicznej nadwrażliwości na preparaty cyklosporyny.

6

The therapeutic potential of short-chain fatty acids enemas in inflammatory bowel diseases: a systematic review

51%

Kaczmarek N., Kokot M., Makarewicz A., Glapa-Nowak A., Nowak J. K., Jamka M., Walkowiak J.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 5

297-304

PL

Sugeruje się, że krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA) mogą redukować nasilenie objawów klinicznych, poprawiać wyniki badania endoskopowego i histopatologicznego u pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit (IBD). Jednakże, pomimo obiecujących badań in vitro, wyniki badań przeprowadzonych w modelu zwierzęcym oraz randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) są niejednoznaczne. Celem tego przeglądu systematycznego była ocena skuteczności SCFA podawanych doodbytniczo u pacjentów z IBD. Wyszukiwanie elektroniczne przeprowadzono w następujących bazach danych: PubMed, Scopus, Web of Science i Cochrane. Kryteria włączenia badań oryginalnych do przeglądu systematycznego obejmowały: 1) rodzaj badań: równoległe lub krzyżowe RCT; 2) język: artykuły w języku angielskim; 3) rodzaj interwencji: SCFA podawane doodbytniczo; 4) populacja badana: pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna, niezależnie od płci, wieku, pochodzenia etnicznego, lokalizacji badania i wielkości próby. Jako punkty końcowe przyjęto wpływ podaży SCFA na wskaźnik aktywności choroby (DAI) oraz wyniki badań endoskopowych i histopatologicznych. Do analizy zakwalifikowano 4 badania obejmujące łącznie 187 pacjentów z IBD. W 2 badaniach oceniano wpływ SCFA na DAI, w 4 badaniach – na wyniki badania endoskopowego i histopatologicznego. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupą interwencyjną a grupą kontrolną w zakresie wpływu na jakikolwiek analizowany parametr. W 2 badaniach wykazano istotny spadek DAI po okresie interwencji, zarówno w grupie SCFA, jak i w grupie kontrolnej. Podobnie, w 4 badaniach odnotowano statystycznie istotne różnice między wynikami endoskopowymi przed i po interwencji w grupie SCFA. Jednakże, w 3 badaniach podobny efekt zaobserwowano w grupie kontrolnej. Poza tym, w 3 badaniach nie zaobserwowano wpływu SCFA na wyniki histopatologiczne. Podsumowując, brak jest dowodów na skuteczność SCFA podawanych doodbytniczo u pacjentów z IBD.

EN

It has been suggested that short-chain fatty acid (SCFA) enemas might improve clinical, endoscopic and histological scores in patients with inflammatory bowel disease. However, despite the promising results of in vitro studies, the findings of animal studies and randomised controlled trials are inconclusive. Therefore, this review aimed to assess the efficacy of SCFA enemas in patients with inflammatory bowel diseases. Electronic searches were performed in PubMed, Scopus, Web of Science and Cochrane databases. Original studies were included in this systematic review if they met the following inclusion criteria: 1) types of studies: parallel or crossover randomised controlled trials; 2) language: articles published in English; 3) types of interventions: SCFA enemas; 4) population: studies conducted in subjects with ulcerative colitis or Crohn’s disease of either gender and any age and without restrictions based on the ethnicity of study participants, location of study or sample size. The outcomes included the effect of SCFA enemas on disease activity index (DAI), endoscopic and histological scores. In total, four studies enrolling 187 patients with inflammatory bowel diseases were included in this systematic review. Two studies assessed the effect of SCFA enemas on DAI. Four studies evaluated the effect of SCFA therapy on the endoscopic score and the histological score. There were no significant differences between the SCFA groups and the control groups regarding the impact on any analysed parameter. Two studies demonstrated a statistically significant decrease in DAI after the intervention period, both in the SCFA groups and the control groups. Similarly, statistically significant differences between pre- and post-intervention endoscopic scores in the SCFA groups were reported in four studies. However, in three studies, a similar effect was demonstrated in the control groups. Besides, in three studies no effect of SCFA enemas on the histological score was observed. In conclusion, there is no evidence for the effectiveness of SCFA enemas in patients with inflammatory bowel diseases.

7

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit

51%

Wojtuń S., Gil J., Szwed Ł., Dyrla P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

61-66

EN

Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.

PL

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.

Refine search results

Wpływ czynników społeczno-demograficznych i klinicznych na proces akceptacji choroby wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Wpływ wytworzenia zbiornika jelitowego typu J na życie seksualne pacjentów po proktokolektomii

Wieloogniskowy rak jelita grubego w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego powikłanego stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych – opis przypadku

Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych

Nadwrażliwość na preparaty cyklosporyny u dzieci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego - opis dwóch przypadków

The therapeutic potential of short-chain fatty acids enemas in inflammatory bowel diseases: a systematic review

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit