Istotą postępu naukowego jest wątpienie w dotychczasowe ustalenia oraz poszukiwanie nowych wyników badań i ich interpretacji. Dlatego debata akademicka dopuszcza kwestionowanie przyjętych ujęć i formułowanie krytycznych stanowisk. W reakcji na pytania, wokół których zbudowany został wykład Janusza Trempały wygłoszony podczas 30. Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Rozwojowej, nasuwa się kilka wątpliwości. Ich wyartykułowanie jest poszukiwaniem alternatywnych twierdzeń. W takiej intelektualnej eksploracji pomocne mogą być kolejne pytania. Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na zadane podczas wykładu pytania, opracowaną w postaci czterech komentarzy. W ten sposób powstał zinterioryzowany wewnętrzny dialog zainicjowany wykładem. Komentarze dotyczą doboru przesłanek podczas wnioskowania o rzeczywistości, relacji między wiarą a naukowym obrazem świata, myślenia postformalnego w odniesieniu do zaufania wobec wiedzy naukowej oraz tezy o braku dobrej teorii zachowania i rozwoju człowieka.
Janusz Trempała (2023) zidentyfikował problemy fundamentalne dla współczesnej nauki, a w związku z tym, w szczególności, też dla psychologii. Ponieważ dotyczą one podstaw racjonalności nauki we współczesnym kontekście społecznym, wykraczając tym samym poza psychologiczny dyskurs, komentarz również utrzymany został w dyskursie granicznym, odwołując się do europejskiej tradycji dyskusji zarówno w treści, jak i formie. Komentarz skupia się na trzech problemach: (1) problem konieczności uzasadniania racjonalności z perspektywy dziedzictwa myśli europejskiej i konsekwencje tej konieczności, (2) problem statusu (nie)uznawania faktu w sytuacji kryzysu racjonalności oraz (3) problem pragmatycznej skuteczności jako ratunku dla nadwątlonej racjonalności.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.