Search results

Search:
in the keywords: urticaria

Sort By:

Limit search:

Adherencja terapeutyczna pacjentów ze schorzeniami atopowymi leczonych loratadyną

100%

Adamek B.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2012

vol. 8

issue 1

46-55

Introduction: Atopic diseases are mainly chronic disorders developing at the base of hypersensitivity reactions. Loratadine is an anti‑histamine drug with potential of inflammation and allergy symptoms minimizing. Reaching the best treatment results needs patient’s cooperation. The study was focused on loratadine treated patients’ adherence. Material and methods: In adult patients taking loratadine according to doctor’s recommendations minimum one month before enrolment the questionnaire survey was realized during two consecutive routine control visits in an outpatient clinic. The data of clinical indication for loratadine, other chronic diseases and prescribed medications, regularity of loratadine taking and the possible causes of doses omission as well as patient’s and doctor’s estimation of clinical course of atopic disease were collected. Results: In 36 960 adult patients (41.38±15.05 years old; 53.3% of women) treated by general practitioners (58.76% of doctors) and specialists, loratadine was recommended because of seasonal allergic rhinitis (44.82%), allergic conjunctivitis (25.25%), perennial allergic rhinitis (16.37%) and urticaria (13.56%). The majority of participants stated that loratadine treatment should not be ceased, but regular intake was realized only in about 40%. The irregular treatment was most frequent in patients beneath 30 years old (25.85% of study group) and in patients with concomitant diseases (37.71% of all participants). Predominant cause of irregular loratadine taking were organizational fails, symptoms relief and belief, that the disease is cured, and apprehension of drug side effects. In the end of the first visit 97% of patients were given additional information about atopic diseases and during the next one the percentage of organizational fails in treatment was significantly lower. Conclusions: Adherence of loratadine treated patients appeared far unsatisfied. Patients with atopic diseases should be offered more information about them and the rules of treatment.

Wstęp: Schorzenia atopowe to w większości przewlekłe zaburzenia rozwijające się na podłożu reakcji z nadwrażliwości. Loratadyna jest lekiem antyhistaminowym o właściwości zmniejszającej nasilenie stanu zapalnego i objawów alergii. Uzyskanie optymalnego efektu terapeutycznego wymaga współpracy pacjenta. Badanie zogniskowano na adherencji terapeutycznej pacjentów leczonych loratadyną. Materiał i metody: W grupie dorosłych pacjentów zażywających loratadynę zaleconą przez lekarza co najmniej jeden miesiąc przed włączeniem do badania przeprowadzono badanie ankietowe w ramach dwóch kolejnych rutynowych wizyt ambulatoryjnych. Zebrano dane dotyczące wskazania do włączenia loratadyny, schorzeń towarzyszących i przepisywanych z tego powodu leków, regularności zażywania loratadyny i prawdopodobnych przyczyn pomijania dawek, jak również oceny przebiegu klinicznego schorzenia atopowego dokonanej przez pacjenta i lekarza. Wyniki: U 36 960 dorosłych pacjentów (41,38±15,05 roku; 53,3% kobiet) leczonych przez lekarzy rodzinnych (58,76% lekarzy) i specjalistów loratadynę zlecono z powodu sezonowego alergicznego nieżytu nosa (44,82%), alergicznego nieżytu spojówek (25,25%), całorocznego alergicznego nieżytu nosa (16,37%) i pokrzywki (13,56%). Większość pacjentów twierdziła, że leczenie loratadyną nie powinno być przerywane, jednak regularne przyjmowanie leku realizowało jedynie około 40%. Nieregularne leczenie najczęściej dotyczyło pacjentów poniżej 30. roku życia (25,85% grupy badanej) i pacjentów ze schorzeniami towarzyszącymi (37,71% wszystkich uczestników). Dominującą przyczyną nieregularnego zażywania loratadyny były niedostatki organizacyjne, ustąpienie objawów i wiara, że oznacza to wyleczenie, oraz obawa przed wystąpieniem działań ubocznych leku. Na zakończenie pierwszej wizyty 97% pacjentów otrzymało dodatkowe informacje na temat chorób atopowych – podczas następnej odnotowano istotnie niższy odsetek niepowodzeń organizacyjnych w leczeniu. Wnioski: Adherencja terapeutyczna pacjentów leczonych loratadyną okazała się dalece niesatysfakcjonująca. Pacjenci ze schorzeniami atopowymi powinni otrzymywać więcej informacji na temat tych chorób oraz zasad leczenia.

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej

80%

Narbutt J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2012

vol. 8

issue 4

351-359

Second generation antihistamines have been commonly used in treatment of allergic disorders for decades, especially in allergic rhinitis, urticaria, atopic dermatitis and allergic conjunctivitis. They are frequently used in everyday clinical practice, mainly because of high efficacy and excellent safety profile. In allergic disorders we use the potency of antihistamines to bind to histamine receptors, while in other diseases we use them because of their possible anti‑inflammatory mechanisms. Antihistamines are usually administered in monotherapy, however, in some cases we combine them with other agents. Certain antihistamines drugs have similar mechanisms of action, however, we can find distinct differences between the drugs. This is the reason why in case of no significant clinical improvement it is possible to add one antihistamine drug to another in order to enhance efficacy, it is also possible to increase a single therapeutic dose even up to four times. These observations based on clinical experience are the reason why it is necessary to conduct further studies on schemes of antihistamines drugs’ administration. In the article frequently used drugs are presented, especially their clinical efficacy and safety. Results of chosen clinical trials are also reported. Some controversial topics are mentioned, especially combined use of certain drugs and the possibility of applying higher daily doses.

Leki przeciwhistaminowe II generacji stosowane są od wielu lat w leczeniu chorób alergicznych, szczególnie alergicznego nieżytu nosa, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry i alergicznego zapalenia spojówek. Należą do najczęściej przepisywanych leków w codziennej praktyce lekarskiej, głównie ze względu na wysoką skuteczność terapeutyczną i dobry profil bezpieczeństwa. W chorobach alergicznych istotny jest ich efekt wiązania z receptorami histaminowymi, natomiast w innych jednostkach opieramy się na własnym doświadczeniu i wykorzystujemy ich potencjalne działanie przeciwzapalne. Leki przeciwhistaminowe często stosowane są w monoterapii, niekiedy w skojarzeniu z innymi lekami. Poszczególne leki, mimo że mechanizm ich działania jest podobny, nieznacznie różnią się od siebie. Z tego względu przy braku efektu klinicznego zawsze warto zamienić lek antyhistaminowy na inny lub dołączyć inny preparat w dowolnym schemacie. Można również manipulować dawkami, podwyższając je nawet czterokrotnie w stosunku do dawek zarejestrowanych. Chociaż leki przeciwhistaminowe stosuje się od wielu lat, konieczne są zatem dalsze badania, mające na celu optymalizację schematów postępowania, ze szczególnym uwzględnieniem łączenia poszczególnych preparatów i stosowania zróżnicowanych dawek. W artykule omówiono najczęściej stosowane leki przeciwhistaminowe, ich skuteczność terapeutyczną i bezpieczeństwo ich stosowania. Przedstawiono wyniki wybranych badań klinicznych oraz poruszono zagadnienia kontrowersyjne, takie jak łączenie oraz stosowanie poszczególnych preparatów w wyższych dawkach dziennych.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2012

1 Adamek B.

1 Narbutt J.

Search results

Adherencja terapeutyczna pacjentów ze schorzeniami atopowymi leczonych loratadyną

Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej