Search results

1

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

100%

Gryglewska B.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 1

40-46

EN

Dizziness and disequilibrium are one of the more frequent complaints reported by elderly patients. They are significant intrinsic risk factors for falls among the elderly. Balance depends on many factors, including adequate function of sensory, vestibular, visual, somatosensory structures, muscle strength and joint mobility. The structure of the balance system can be impaired by common diseases of aging and by senility of the peripheral and central vestibular system. Dizziness may vary from real vertigo with a precisely described illusion of environmental motion to the feeling of instability, imbalance or fear of falling. Peripheral vestibular pathologies, responsible for half of the cases, are associated with a good prognosis. However, the quality of life of elderly patients with vestibular disorders is greatly impaired by dizziness causing functional limitations in their activities of daily living. Common peripheral vestibular disorders in the elderly include benign paroxysmal positional vertigo, Ménière’s disease and vestibular neuritis. Dizziness caused by diseases of the central nervous system or orthostatic disorders are, on the other hand, associated with a poor prognosis. Transient ischaemic attacks, strokes, migraines, tumours and neurodegenerative disease of the brain may lead to central vertigo. Orthostatic hypotension may cause dizziness and increase the risk of falls, cardiovascular disease, heart failure and stroke. History and careful examination will typically reveal the underlying cause in the majority of cases, allowing the full diagnostic workup and management to be targeted appropriately.

PL

Zawroty głowy i zaburzenia równowagi są jednymi z częstszych dolegliwości zgłaszanych przez osoby starsze. Należą do istotnych wewnętrznych czynników ryzyka upadków w tej grupie wiekowej. Równowaga zależy od wielu czynników, w tym od odpowiedniej funkcji struktur czuciowych, przedsionkowych, wzrokowych i somatosensorycznych, siły mięśni i ruchomości stawów. Struktura układu równowagi może być upośledzona przez powszechne choroby związane z wiekiem oraz z procesem starzenia obwodowego i centralnego układu przedsionkowego. Zawroty głowy mają zróżnicowany charakter – od zawrotów prawdziwych, z dokładnie opisaną iluzją ruchu otoczenia, do rzekomych, z poczuciem niestabilności, braku równowagi czy lęku przed upadkiem. Obwodowe patologie przedsionkowe, odpowiedzialne za połowę przypadków, wiążą się z dobrym rokowaniem, jednak jakość życia starszych pacjentów z zaburzeniami przedsionkowymi jest znacznie ograniczona przez zawroty głowy, które prowadzą do funkcjonalnych ograniczeń w wykonywaniu codziennych czynności. Powszechne obwodowe zaburzenia przedsionkowe u osób w podeszłym wieku obejmują łagodne napadowe pozorne zawroty głowy, chorobę Ménière’a i zapalenie nerwu przedsionkowego. Rokowanie w przypadku zawrotów głowy spowodowanych chorobami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ortostatycznymi jest złe. Przejściowe ataki niedokrwienne, udary, migreny, guzy i choroby neurodegeneracyjne mózgu są związane z zawrotami głowy. Niedociśnienie ortostatyczne może powodować zawroty głowy oraz zwiększać ryzyko upadków, chorób sercowo-naczyniowych, niewydolności serca i udaru. Wywiad i badanie fizykalne pozwalają zazwyczaj na ustalenie prawidłowego rozpoznania, a co za tym idzie – na właściwe ukierunkowanie postępowania diagnostycznego i terapeutycznego.

2

Osteoporoza starcza

75%

Kuczera W., Pluskiewicz W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 6

57-65

EN

Osteoporosis is the most common metabolic bone disease. Clinical signs of the disease are bone fractures and complications arising therefrom. These fractures are preceded by a long-term, asymptomatic process of bone mass decline. The incidence of senile osteoporosis is continuously growing, which is associated with the increase in the proportion of elderly people in the society and the change of our lifestyles. The demographic situation of Europe creates a need for even greater concern of health issues associated with people over 65 years of age. As a result of aging, there are many physiological and pathophysiological changes, which deteriorate the functionality of systems responsible for coordination and balance. In that way, the number of falls, fractures and complications in the form of disability increases. The prevention of falls, multidirectional treatment and comprehensive rehabilitation are the basis to limit elderly disability and reduce associated state budget costs.

PL

Osteoporoza jest najczęściej występującą chorobą metaboliczną kości. Jej klinicznymi objawami są złamania kości i wynikające z nich powikłania. Złamania te poprzedzone są wieloletnim, bezobjawowym procesem spadku gęstości mineralnej kości. Liczba zachorowań na osteoporozę starczą stale rośnie, co związane jest ze wzrostem odsetka osób starszych w społeczeństwie oraz zmianą stylu życia. Sytuacja demograficzna Europy stwarza konieczność większego zainteresowania się problemami zdrowotnymi osób po 65. roku życia. Na skutek starzenia się organizmu dochodzi do wielu zmian fizjologicznych i patofizjologicznych, pogarszających funkcjonowanie układów odpowiedzialnych za koordynację i równowagę. Zwiększa to ryzyko upadków, złamań i powikłań w postaci niepełnosprawności. Zapobieganie upadkom, wielokierunkowe leczenie i kompleksowa rehabilitacja są podstawą ograniczenia niepełnosprawności osób w podeszłym wieku oraz obniżenia związanych z nią kosztów ponoszonych przez system opieki zdrowotnej.

3

Prevention of falls in Parkinson Disease

75%

Opara J., Błaszczyk J., Dyszkiewicz A.

Medical Rehabilitation

|

2005

|

vol. 9(1)

25-28

PL

Co najmniej połowa pacjentów z chorobą Parkinsona ma doświadczenie związane z upadkiem, zaś w późniejszych stadiach choroby dotyka to dwóch spośród trzech chorych. Rehabilitacja chorych z chorobą Parkinsona, zwłaszcza w rozwiniętej postaci choroby, jest trudna i skomplikowana. Ważnym jej elementem są ćwiczenia koordynacyjno-równoważne i zapobieganie upadkom. W pracy poglądowej przedstawiono zasady kompleksowej rehabilitacji osób z chorobą Parkinsona, omówiono zasady profilaktyki upadków, zaprezentowano wykorzystanie stabilometrii, posturometrii i analizy chodu dla wczesnej diagnostyki, rehabilitacji i profilaktyki upadków.

EN

Some people suffering from Parkinson Disease experience problems with gait and keeping stable posture. Sometimes they fall down, which can be dangerous. Statistics show that more than 50% of PD patients happen to fall. The rehabilitation of those patients is difficult and complicated and its most important elements are coordination and balance exercises. The factors predicting falls are the following: age, cognitive disturbances, troubles with eyesight, bowel and bladder incontinence, intake of drugs. According to Hoehn and Yahr, in stages III, IV and V a loss of balance or/and a loss of body stability control can be observed. In this review the common rules of comprehensive rehabilitation of the patients suffering from Parkinson Disease and the prevention of falls have been described. The paper also presents the use of stabilometry, posturometry and gait analysis for early diagnosis, rehabilitation and prevention of falls.

4

Upadki chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym

75%

Mazur K., Otremba I., Bieniek J., Szewieczek J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 4

218-225

EN

INTRODUCTION Falls as a major cause of injuries and disability have been a subject of numerous studies in community-dwelling elderly people. However, few studies have analysed falls among inpatients. The aim of the study was to evaluate the risk factors of falls in patients of a geriatric ward and the effectiveness of a falls prevention program. MATERIALS AND METHODS The study included 100 consecutive patients admitted to the Geriatric Ward aged 80.2 ± 7.65 (mean ± SD) (69 women and 31 men). Barthel and IADL scales were used to assess independence and mobility, VAS – to assess the pain level, and MMSE – for mental status examination. Balance was assessed using a stabilometric platform, and the risk of falling using the Tinetti scale. The body structure was analysed using the bioimpedance method. All the patients were qualified to an appropriate category of the falls prevention program. RESULTS The most common risk factors for falling were: asthenia – 78%, age ≥ 80 years – 61%, leg pain – 53%, back pain – 50%, dizziness – 49%, visual impairment – 47%, a history of falls – 45%, and osteoarthritis – 44%. Among the respondents, 9% had 1–3 fall risk factors, 27% – 4–6, 44% – 7–9, 20% – ≥ 10 factors. Four patients had experienced a fall. All the cases were connected with noncompliance of patients with falls prevention. Among those who had fallen , three subjects had normal cognitive function, another one – delirium. One fall was complicated with a slight facial injury. CONCLUSIONS Geriatric ward patients constitute a group with a high risk of falls. The main risk

PL

W S T Ę P Upadki stanowiące główną przyczynę urazów osób starszych były przedmiotem licznych badań w środowisku mieszkalnym i komunalnym. Nieliczne analizy poświęcono upadkom u chorych hospitalizowanych. Celem pracy była ocena czynników ryzyka upadków u chorych na oddziale geriatrycznym oraz analiza skuteczności programu profilaktyki upadków. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Badaniem objęto 100 kolejnych chorych przyjętych do Oddziału Geriatrii, o średniej wieku 80,2 ± 7,65 roku ( x ± SD), w tym 69 kobiet i 31 mężczyzn. Zastosowano skale Barthel oraz IADL (ocena samodzielności i zdolności poruszania się), VAS (ocena natężenia bólu), MMSE (ocena stanu umysłowego). Zachowanie równowagi oceniono za pomocą platformy stabilometrycznej, ryzyko upadku za pomocą skali Tinetti. Metodą bioimpedancji analizowano strukturę ciała. Wszyscy chorzy kwalifikowani byli do jednej z trzech kategorii programu profilaktyki upadków. WYNIKI Do najczęstszych czynników ryzyka upadku należały: osłabienie – 78%, wiek ≥ 80 lat – 61%, ból kończyn dolnych – 53%, ból kręgosłupa – 50%, zawroty głowy – 49%, upośledzenie wzroku – 47%, upadki w przeszłości – 45%, choroba zwyrodnieniowa stawów – 44%. U 9% badanych stwierdzono 1–3 czynniki ryzyka upadku, u 27% – 4–6, u 44% – 7–9, zaś u 20% ≥ 10 czynników ryzyka upadku. Upadku doznało 4 chorych z zaburzeniami równowagi, którzy nie zastosowali się do zaleceń profilaktyki upadków; w 3 przypadkach byli to pacjenci bez istotnych zaburzeń poznawczych, w 1 – z zespołem majaczeniowym. Jeden upadek był powikłany lekkim urazem twarzy, pozostałe były niepowikłane. WNIOSKI Pacjenci oddziału geriatrycznego stanowią grupę obarczoną dużym ryzykiem upadków. Do najważniejszych czynników ryzyka upadku na oddziale geriatrycznym należą majaczenie i nieprzestrzeganie przez chorych zaleceń personelu.

5

Fear of falling among the elderly: evaluation of the assessment methods

63%

Żak M.

Medical Rehabilitation

|

2014

|

vol. 18(2)

17-22

PL

Lęk przed upadkami dotyka znacznej części osób starszych. Jest złożonym problemem mającym istotne znaczenie dla utraty samodzielności i pogorszenia jakości życia. Początkowo opisywany jako jedna z psychologicznych konsekwencji upadku, z czasem został uznany za niezależne zjawisko o złożonej genezie. Lęk przed upadkiem to nie tylko obawa przed urazem fizycznym, długoterminowym uszczerbkiem na zdrowiu i niepełnosprawnością. Dotyczy także społecznych konsekwencji upadku, takich jak wstyd, utrata pewności siebie, czy poczucie zależności od innych. Badania donoszą, iż lęk przed upadkami dotyczy różnych grup w populacji osób po 65 r.ż. Wśród osób starszych żyjących samodzielnie występowanie lęku przed upadkami szacuje się na 12-65% u osób nieupadających i 29- 92% u tych, które w niedalekiej przeszłości doświadczyły upadku. Występowanie upadków w grupie osób po 65 r.ż. objętych opieką instytucjonalną szacuje się na około 30%. Do konsekwencji lęku przed upadkami należą: ograniczenie aktywności, niepełnosprawność w zakresie wykonywania czynności życia codziennego, zaburzenia chodu i równowagi, zwiększenie ryzyka upadków i objęcia opieką instytucjonalną oraz pogorszenie jakości życia. Możliwie precyzyjny i ujednolicony pomiar subiektywnych odczuć lęku przed upadkami jest warunkiem prowadzenia badań naukowych nad tym zjawiskiem oraz identyfikowania osób zagrożonych konsekwencjami tego lęku w warunkach klinicznych. Przegląd literatury dotyczącej problematyki badania lęku przed upadkami wykazał, iż Falls Efficacy Scale – International jest narzędziem, które doskonale nadaje się do tego celu. Jego zastosowanie w Polsce przyczyni się do pogłębienia wiedzy na temat występowania tego zjawiska w procesie starzenia oraz pozwoli na porównanie rodzimych badań z pracami zagranicznymi.

EN

The fear of falling affects a large percentage of the elderly population. This complex fear can significantly curtail an individual’s independence and diminish their overall quality of life. Initially described as merely the psychological consequence of a fall, this fear has gradually been acknowledged as a complex phenomenon within its own right. The fear of falling is not just a fear of physical injury, long-term health damage or physical disability. It also engages a series of social consequences, e.g., shame, the sense of being a burden to others, and an appreciable loss of self-confidence. Studies reveal that a fear of falling actually affects a larger proportion of the population than the actual incidence of falling itself. Fear of falling in an elderly community is estimated to affect between 12% – 65% of the population of non-fallers, and 29% – 92% of those who have sustained a recent fall. The overall incidence of falls is estimated to be approximately 30%. Fear of falling not only imposes limitations on individual activity, resulting in a reduced ability to pursue the activities involved in daily living, but also results in impaired gait and balance, which itself further increases the risk of falls, institutionalization, and an overall decline in quality of life. A precise and standardized measurement of the fear of falling, from a subjective perspective, is necessary for an effective evaluation of this phenomenon with a view to effectively identifying the individuals most at risk of exposure to its consequences within a clinical environment. A review of the literature on this subject acknowledges the appropriateness of the Falls Efficacy Scale – International as an effective instrument for this assessment. Its prospective application across Poland should significantly contribute to an improved appreciation of this phenomenon within the aging process, and facilitate a viable comparison of Polish research data with results obtained in foreign studies.

6

Application of two structured rehabilitation regimens in the frail octogenarians (over 85) with disturbances of daily-life functioning

63%

Żak M., Gryglewska B.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(2)

20-24

PL

Wstęp. Istotnymi problemami starości są rozmaite zaburzenia występujące podczas wykonywania czynności życia codziennego oraz upadki. Cel. Ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności ruchowych i ryzyko upadków u osób po 85 roku życia z zaburzeniami czynności życia codziennego. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 osób (32 K, 18 M., śr. wieku 87 lat), podzielonych losowo na dwie grupy. Grupa I realizowała program rehabilitacji, obejmujący ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne, ćwiczenia zmiany pozycji i marsz na krótkim dystansie oraz naukę podnoszenia się po upadku. Grupa II wykonywała ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne. Oba programy rehabilitacji trwały 3 miesiące i były realizowane 2 razy w tygodniu. W grupie I ukończyło program 25 badanych, a w grupie II – 18. Na początku i końcu badań wykonywano test Timed UP & GO oraz test Tinetti (POMA). Przed rozpoczęciem badań nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami. Do opisu materiału badawczego wykorzystano podstawowe parametry statystyczne, a w celu porównania uzyskanych wyników zastosowano test t-Studenta oraz nieparametryczny test Wilcoxona. Wyniki. Rezultaty wykonywania testów poprawiły się w sposób istotny statystycznie (p<0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykonania testu UP & GO przed programem wynosił 26,1 s, a po jego zakończeniu 20,9 s. Wyniki testu Tinetti, zarówno wynik sumaryczny, jak i ocena równowagi (przed programem 11,2 ±1,8 po 13,1 ±1,8) oraz chodu (przed programem 8,9 ±1,5 po 10,4 ±1,7) były lepsze. W grupie II różnice przed i po programie rehabilitacji nie były istotne statystycznie. Wnioski. Ćwiczenia sensomotoryczne połączone z nauką podnoszenia się po upadku i nauką zmiany pozycji oraz marszem na krótkim odcinku, stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego, wpływają na poprawę wykonywania tych czynności i zmniejszenie ryzyka upadków

EN

Background. Disturbances in functioning associated with performing simple tasks of daily living, especially in conjunction with a constant hazard of incidental falls, constitute major challenges any elderly population has to face.Aim. To assess the effects of two specifically structured physical rehabilitation regimens on enhancing individual functional capabilities and minimising the risk of incidental falls among the frail octogenarians (over 85).Material and methods. Duration of the study was 3 months (comprising two exercise sessions a week). Fifty subjects (mean age: 87 years) randomised into two groups: Group I – 25, Group II (controls) – 18. Group I was assigned an intensive rehabilitation regimen combining active exercises, multi-sensory training, instruction on performing safe postural shifts and rising effectively from falls, walking short distances; Group II – active exercises and multi-sensory training. Twenty five subjects in Group I and 18 subjects in Group II completed the study,. The Timed UP & GO and Tinetti (POMA) tests were applied respectively to assess individual mobility before and upon completion of the study. The results were subsequently processed, inter alia, with a non-parametric Wilcoxon test.Results. Statistically significant improvement was observed in Group I (p<0.05) in the Timed UP & GO test score (mean time 26.1 sec. vs. 20.9 sec.), as well as in the Tinetti (POMA) test (balance assessed before: 11.2 ±1.8 after 13.1 ±1.8, gait assessed before: 8.9 ±1.5; after 10.4 ±1.7), whereas the changes observed in Group II were not statistically significant.Conclusions. Structured rehabilitation regimen combining diverse active exercises, walking training, multi-sensory training, instruction on safe postural shifts and rising effectively from incidental falls is believed to significantly enhance individual functional capabilities in the frail octogenarians.

7

Evaluation of balance and gait in the elderly residents of a nursing home

63%

Ostrowska B., Giemza C., Demczuk-Włodarczyk E., Adamska M.

Physiotherapy

|

2010

|

vol. 18

|

issue 4

40-48

PL

Zaburzenia równowagi i chodu należą do najbardziej niepokojących objawów starzenia. Ich następstwem są upadki, które stanowią główną przyczynę złamań kośćca u starszych osób. Celem pracy była ocena stanu równowagi i zdolności lokomocyjnych starszych osób zamieszkujących w domu opieki społecznej. Badaniami objęto 58 osób (30 kobiet i 28 mężczyzn) w wieku od 65 do 93 lat (średnio 77,1 ± 7,7), zamieszkujących w Domu Pomocy Społecznej "Pogodna Jesień" w Cieplicach. Ocenę równowagi i chodu przeprowadzono za pomocą testu Tinetti, który pozwala oszacować zagrożenie upadkami. Uzyskane wyniki wskazują na znaczne deficyty w utrzymywaniu równowagi i chodzie badanych osób. Tylko u 13% uczestników wynik wskaźnika Tinetti wskazał na niewielkie ryzyko upadku. Umiarkowane zagrożenie upadkiem stwierdzono u 50% osób, a u 37% prawdopodobieństwo, że do upadku dojdzie, było pięciokrotnie większe niż u pozostałych. Wykazano istotny związek między wiekiem a stopniem zagrożenia upadkami. W badanej grupie deficyty w równowadze ciała i związane z tym podwyższone ryzyko upadków dotyczyły 87% starszych osób. W zapobieganiu upadkom szczególna rola przypada rehabilitacji ruchowej.

EN

Disorders of balance and gait are one of the most disturbing symptoms of ageing. They lead to repeated falls, that are the main reason for injuries in the elderly. They result in suffering, disability, loss of self-dependence and social isolation of the affected individuals. The aim of the study was to evaluate the balance and locomotor abilities in the elderly people living in a nursing home. The study was performed on 58 individuals (30 women and 28 men) aged 65-93 (mean age 77.1 ± 7.7) living in a nursing home in Jelenia Góra. Balance and gait were evaluated by means of the Tinetti test. The result of the test, called Tinetti mobility index, can help evaluate the risk of falls. The results suggest significant deficits in maintaining balance and quality of gait in the examined. The results in women were worse than in men, yet he differences were not statistically significant. Only in four people (13%) the Tinetti index showed the risk of falling. The risk of falling was observed in 15 patients (50%) and in eleven of them the probability of falls was 5 times higher than in the rest. Age significantly influenced body balance and the risk of falls. In the examined group the deficits of body balance and the increased risk of falling related to them were observed in 87% of the elderly. Physiotherapy plays an important role in prophylaxis of falls and it should be introduced in nursing homes for the elderly.

Refine search results

3 Medical Rehabilitation

2 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Aktualności Neurologiczne

1 Physiotherapy

1 2018

2 2014

1 2012

1 2010

1 2006

1 2005

2 Gryglewska B.

2 Żak M.

1 Adamska M.

1 Bieniek J.

1 Błaszczyk J.

1 Demczuk-Włodarczyk E.

1 Dyszkiewicz A.

1 Giemza C.

1 Kuczera W.

1 Mazur K.

1 Opara J.

1 Ostrowska B.

1 Otremba I.

1 Pluskiewicz W.

1 Szewieczek J.

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

Osteoporoza starcza

Prevention of falls in Parkinson Disease

Upadki chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym

Fear of falling among the elderly: evaluation of the assessment methods

Application of two structured rehabilitation regimens in the frail octogenarians (over 85) with disturbances of daily-life functioning

Evaluation of balance and gait in the elderly residents of a nursing home