Search results

1

Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki

100%

Mech K., Wysocki Ł., Guzel T., Makiewicz M., Nyckowski P., Słodkowski M.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

38-44

PL

Przetoka trzustkowa to jedno z cięższych powikłań po operacjach trzustki. Resekcja obwodowa trzustki obarczona jest 60-proc. ryzykiem występowania tego powikłania. W dalszym ciągu nie ma skutecznych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej. Wprowadzona w 2005 roku przez International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS) ujednolicona definicja przetoki trzustkowej, pozwoliła na łatwiejsze postawienie rozpoznania i określenie stopnia ciężkości przetoki, a także umożliwiła wiarygodne porównywanie danych pomiędzy ośrodkami. Ponadto w wielu publikacjach zwraca się uwagę na czynniki ryzyka przetoki trzustkowej, które można podzielić na: zależne od chorego, takie jak: BMI, płeć, palenie tytoniu czy strukturę trzustki oraz zależne od przebiegu operacji, do których należą: utrata krwi, przedłużający się czas zabiegu oraz nie podkłuwanie przewodu Wirsunga. Analiza czynników ryzyka – wraz z zastosowaniem różnych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej, w tym przede wszystkim stosowanie nowych technik operacyjnych – może przyczynić się do ograniczenia powstawania przetoki i zmniejszenia stopnia jej ciężkości. Wiąże się to z ograniczeniem powikłań wtórnych, śmiertelności oraz skróceniem czasu hospitalizacji. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa, w którym omówione są różne strategie stosowane w celu rozwiązania problemu przetoki trzustkowej. Wydaje się jednak, że dla ustalenia jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania w przetoce trzustkowej potrzebne są wieloośrodkowe, prospektywne badania randomizowane, które obejmowałyby duże grupy chorych po resekcjach trzustki

2

Rzadki przypadek izolowanej gruźlicy trzustki u 70-letniej pacjentki – opis przypadku

51%

Słupski M., Wiciński M., Khuat D., Pawlak-Osińska K.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(2)

48-50

PL

W niniejszej pracy opisaliśmy rzadki przypadek izolowanej gruźlicy trzustki u 70-letniej pacjentki, która została przyjęta do szpitala w celu przeprowadzenia diagnostyki guza zlokalizowanego w trzonie trzustki. Objawy kliniczne występujące u chorej wskazywały na toczący się proces nowotworowy w obrębie trzustki, lecz wyniki badań histopatologicznych nie były jednoznaczne. Ponadto nie stwierdzono żadnych klinicznych objawów gruźlicy płuc. Rtg klatki piersiowej nie wykazało charakterystycznych zmian, a pacjentka twierdziła, że w przeszłości nie przebyła gruźlicy. W plwocinie nie stwierdzono obecności prątków. Podczas laparotomii zwiadowczej pobrano próbki tkanek do badania patomorfologicznego. Obraz mikroskopowy wysunął podejrzenie etiologii Mycobacterium tuberculosis, która została potwierdzona przez barwienie Ziehla-Neelsena. Gruźlica w ostatnich latach staje się coraz bardziej powszechna na terenie Europy, dlatego opisany przypadek może stanowić wskazówkę dla lekarzy, dzięki której możliwe będzie uniknięcie błędów diagnostycznych i przyśpieszenie procesu leczenia.

3

Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne

51%

Jabłońska B., Braszczok Ł., Szczęsny-Karczewska W., Dubiel-Braszczok B., Lampe P.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(1)

1-8

PL

Celem niniejszego badania było dokonanie oceny krótkoterminowych wyników leczenia chirurgicznego guzów torbielowatych trzustki. Materiał i metody: Dokonaliśmy retrospektywnej oceny dokumentacji medycznej 46 pacjentów (31 kobiet i 15 mężczyzn), którzy zostali poddani w naszym oddziale operacjom chirurgicznym w związku z guzami torbielowatymi trzustki. Wyniki: Guzy torbielowate trzustki zlokalizowane były w głowie trzustki (21), trzonie trzustki (11), ogonie trzustki (13), a także w całym narządzie trzustki (1). Wykonano następujące zabiegi chirurgiczne: pankreatoduodenektomię (20), pankreatektomię centralną (9), pankreatektomię dystalną (3), pankreatektomię ze splenektomią (3), pankreatektomię dystalną poszerzoną ze splenektomia (2), całkowitą pankreatektomię (1), resekcję głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy (1), lokalne wycięcie guza (4) i inne (2). Zidentyfikowano następujące histopatologiczne typy guzów: torbielakogruczolaka surowiczego (14), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego gruczolaka śluzowego (5), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego raka śluzowego (5), litego guza pseudobrodawkowatego (5), torbielakogruczolaka śluzowego (5), torbielakogruczolaka śluzowego o granicznej złośliwości (1), torbielakogruczolakoraka śluzowego (2), gruczolakoraka (4) i inne (5). Wczesne powikłania pooperacyjne stwierdzono u 14 chorych (30,43%). Reoperacje wykonano u 9 pacjentów (19,56%). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 6,52%. Wnioski: Najczęstszym guzem torbielowatym w badanej grupie pacjentów był torbielakogruczolak surowiczy trzustki. Guzy torbielowate trzustki najczęściej zlokalizowane były w głowie narządu. U większości pacjentów możliwa była resekcja trzustki, przy czym najczęściej wykonywanym rodzajem resekcji trzustki był zabieg pankreatoduodenektomii.

4

Torbiele trzustki czy nowotwory torbielowate trzustki? Analiza 145 przypadków

44%

Wlaźlak M., Oleśna A., Danilewicz M., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(5)

22-26

PL

Częstość wykrywania zmian torbielowatych w trzustce w ostatnich latach wzrosła. Większość to torbiele rzekome (pozapalne), pozostałe stanowią głównie nowotwory. Wewnątrzprzewodowe brodawkowate nowotwory śluzowe (IPMN – Intraductal papillary mucinous neoplasms) i nowotwory śluzowo torbielowate (MCN – mucinous cystic neoplasms) to zmiany o udowodnionym ryzyku złośliwości. Celem pracy była analiza danych klinicznych pacjentów z torbielami lub guzami torbielowatymi trzustki operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpitala im. Barlickiego w Łodzi. Materiał i metody 145 chorych operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpitala im. Barlickiego w Łodzi w latach 2007-2016 z powodu zmiany torbielowatej trzustki. Przeanalizowano rodzaj operacji, rozpoznanie histopatologiczne oraz dane demograficzne. Wyniki Torbiel nienowotworową (rzekomą) stwierdzono u 66,9% pacjentów, nowotwory wykryto u 33,1%. Średnia wieku była istotnie wyższa u pacjentów z nowotworem niż bez nowotworu (57,06 lat vs. 50,88 lat, p=0,009). Torbiel nowotworowa wystąpiła częściej u kobiet, (68,75% kobiet, 31,25% mężczyzn, p=0,001). Nowotwór złośliwy wykryto w 14,58% przypadków nowotworów i 4,83% przypadków wszystkich analizowanych zmian torbielowatych trzustki. Wnioski Na podstawie analizowanego materiału istnieje istotne ryzyko obecności nowotworu złośliwego u pacjentów z torbielą trzustki. Torbiele nowotworowe trzustki występują częściej u kobiet. Dyskusja Leczenie guzów torbielowatych trzustki stanowią głównie operacje resekcyjne. W przypadku zmian łagodnych o niskim ryzyku złośliwości wykonuje się również operacje mniej rozległe, takie jak wyłuszczenie zmiany. Nie istnieją obecnie wytyczne, które w zadowalający sposób mogłyby być użyte do nadzoru pacjentów z torbielą trzustki.

5

Nerwiak (Schwannoma). Rzadko występujący guz trzustki

44%

Witkowski G., Kołos M., Nasierowska-Guttmejer A., Durlik M.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(1)

48-51

PL

Wstęp: Nerwiak (łac. schwannoma) to otorebkowany, wywodzący się z komórek Schwanna, mezenchymalny guz związany z otoczką nerwów. W związku z tym może pojawić się on w każdym miejscu w organizmie, gdzie przebiegają nerwy obwodowe. Najczęstsze jego lokalizacje to: głowa, szyja i kończyny. Po raz pierwszy guz wywodzący się z komórek Schwanna został opisany przez Stouta i Carsona w 1935 r. Nerwiaki trzustki to niezwykle rzadkie nowotwory. W literaturze anglojęzycznej do 2017 r. opisanych zostało 67 przypadków. Leczenie operacyjne jest najczęstszym sposobem terapii nerwiaków trzustki, a rokowania pooperacyjne są dobre. Opis przypadku: 63-letnia chora została przyjęta do Kliniki Chirurgii Gastroenterologicznej i Transplantacyjnej CSK MSWiA w Warszawie z powodu guza głowy trzustki. W wykonanej biopsji igłowej – zarówno pod kontrolą USG, jak i tomografii komputerowej (TK) – oraz otwartej biopsji zmiany w trzustce nie stwierdzono komórek nowotworowych w żadnym z pobranych materiałów. W badaniu TK jamy brzusznej uwidoczniono w rzucie wyrostka haczykowatego trzustki owalną zmianę wysoce podejrzaną o proces nowotworowy. Następnie poszerzono diagnostykę o badanie rezonansu magnetycznego (MRI) jamy brzusznej, w którym stwierdzono zaotrzewnowo masę guzowatą o charakterze grubościennej torbieli wypełnionej płynem. Pacjentka została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. 22 VIII 2017 r. wykonano pankreatoduodenktomię sposobem Whipple’a. W materiale przesłanym do badania histopatologicznego stwierdzono schwannoma capitis pancreatis. W praktyce chirurgicznej nerwiak dotyczący trzustki występuje niezwykle rzadko, ale w ośrodkach wykonujących dużą liczbę zabiegów operacyjnych w obrębie trzustki, taki przypadek może się zdarzyć.

6

PRZEDRUK POLSKIEGO TŁUMACZENIA ARTYKUŁU Z CZASOPISMA ANNALS OF SURGERY ZA ZGODĄ REDAKTORA NACZELNEGO: Annals of Surgery: Vol. 266, Nr 5, November 2017; 703 - 705: Czy współczesny chirurg jest jeszcze mistrzem, czy jest zależny tylko od postępu technologicznego?

38%

Krawczyk M.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

1-4

PL

Początki mojego kształcenia chirurgicznego przypadły na lata, kiedy Polska należąc do bloku komunistycznego była izolowana od kontaktów ze światem, mówimy dzisiaj, że znajdowała się za żelazną kurtyną. Dotyczyło to całego naszego życia, w tym także medycyny. Kiedy po 40 latach pracy, patrzę na swoją drogę zawodową zastanawiam się, czy osiągnięcie biegłości w chirurgii zawdzięczam mojemu doświadczeniu i umiejętnościom manualnym, czy także mnie, ale nie tylko mnie, pomógł postęp technologiczny. Moimi mistrzami i nauczycielami byli dwaj wielcy chirurdzy polscy – pierwszy mój nauczyciel to prof. Zdzisław Łapiński. Manualny geniusz i niezwykły strateg operacyjny. Miał jedną wadę, ale kto ich nie ma. W 1975 r. obroniłem pracę doktorską. W 1977 r. zostałem konsultantem w dziedzinie chirurgii. Wiedziałem, że dla dalszego kształcenia powinienem pojechać na stypendium postdoca do jakiegoś ośrodka za granicą. Prof. Z. Łapiński uważał, że od niego nauczę się całej chirurgii. Nie posłuchałem szefa i przy jego cichym przyzwoleniu w 1978 r. znalazłem się w ramach Stypendium Humboldta w Heidelbergu, a Kliniką w tym ośrodku kierował nie byle kto, bo sam prof. Fritz Linder (1). W jego Experimentale Chirurgie Abteilung zacząłem swoje badania do tez habilitacyjnych.

7

Is a fatty pancreas a banal lesion?

32%

Smereczyński A., Kołaczyk K.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 66

273-280

EN

So far, a fatty pancreas has been related to obesity and the ageing processes in the body. The current list of pathogenetic factors of the condition is clearly extended with genetically conditioned diseases (cystic fibrosis, Shwachman-Diamond syndrome and Johanson-Blizzard syndrome), pancreatitis, especially hereditary and obstructive, metabolic and hormonal disorders (hypertriglyceridemia, hypercholesterolemia, hyperinsulinemia and hypercortisolemia), alcohol overuse, taking some medicines (especially adrenal cortex hormones), disease of the liver and visceral adiposis. As regards lipomatosis of that organ resulting mainly from dyslipidemia and hyperglycemia, the term “nonalcoholic fatty pancreas disease” was introduced. Experimental studies on animals and histological preparations of the pancreatic fragments show that the lipotoxicity of the collected adipocytes collected ion the organ release a cascade of proinflammatory phenomena, and even induces the processes of carcinogenesis. Pancreas adiposis is best defined in Computed Tomography and Magnetic Resonance Imaging. However, a series of works proved the usefulness in the diagnostics of that pathology of transabdominal and endoscopic ultrasonography. In that method, the degree of adiposis was based on the comparison of echogenicity of the pancreas and the liver, renal parenchyma, spleen and/or retroperitoneal adipose. Recently, the evaluation was expanded by the evaluation of the degree of pancreatic adipose with the pancreas-to-liver index, utilizing to that end a special computer program. According to our experience, the simplest solution is the method utilized by us. On one crosssection of the body of the pancreas, its echogenicity is assessed in comparison to retroperitoneal adipose and the visibility of the splenic vein, pancreatic duct and the major retroperitoneal vessels. Depending on the visualization of these structures, it is possible to determine the degree of pancreas adiposis. Such a study applies to 250 people, in whom the adiposis was detected in 16.5%, which is close to other cohort US examinations results.

PL

Dotychczas otłuszczenie trzustki wiązano głównie z otyłością i starzeniem się organizmu. Obecnie lista czynników patogenetycznych tego stanu wyraźnie się wydłużyła o choroby uwarunkowane genetycznie (mukowiscydoza, zespół Shwachmana i Diamonda oraz zespół Johansona i Blizzarda), zapalenia trzustki, zwłaszcza dziedziczne i obturacyjne, zaburzenia metaboliczne i hormonalne (hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, hiperinsulinemia i hiperkortyzolemia), nadużywanie alkoholu, przyjmowanie niektórych leków (zwłaszcza hormonów kory nadnercza), choroby wątroby i otłuszczenie trzewne. W odniesieniu do lipomatozy tego narządu wynikającej głównie z dyslipidemii i hiperglikemii wprowadzono określenie niealkoholowej choroby otłuszczeniowej trzustki (nonalcoholic fatty pancreas disease). W badaniach eksperymentalnych na zwierzętach oraz w preparatach histopatologicznych wyciętych fragmentów trzustki stwierdzono, że lipotoksyczność nagromadzonych w tym narządzie adipocytów wyzwala kaskadę zjawisk prozapalnych, a nawet indukuje procesy karcinogenezy. Otłuszczenie trzustki jest najlepiej definiowane za pomocą tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Jednak szereg prac udowodniło przydatność w diagnostyce tej patologii ultrasonografii przezbrzusznej i endoskopowej. W metodzie tej stopień otłuszczenia opierano na porównaniu echogeniczności trzustki z wątrobą, miąższem nerki, śledzioną i/lub tłuszczem zaotrzewnowym. Ostatnio też wprowadzono do oceny stopnia otłuszczenia trzustki wskaźnik trzustkowo-okołowątrobowy, wykorzystując do tego specjalny program komputerowy. Według naszych doświadczeń prostszym rozwiązaniem jest metoda stosowana przez nas. Na jednym przekroju poprzecznym trzonu trzustki ocenia się jego echogeniczność w odniesieniu do tłuszczu zaotrzewnowego i widoczność żyły śledzionowej, przewodu trzustkowego oraz głównych naczyń zaotrzewnowych. W zależności od wizualizacji tych struktur można określić stopień otłuszczenia trzustki. Opracowanie takie dotyczy 250 osób, u których otłuszczenie wykryto w 16,5%, co jest zbliżone do innych kohortowych wyników badań USG.

Refine search results

Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki

Rzadki przypadek izolowanej gruźlicy trzustki u 70-letniej pacjentki – opis przypadku

Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne

Torbiele trzustki czy nowotwory torbielowate trzustki? Analiza 145 przypadków

Nerwiak (Schwannoma). Rzadko występujący guz trzustki

PRZEDRUK POLSKIEGO TŁUMACZENIA ARTYKUŁU Z CZASOPISMA ANNALS OF SURGERY ZA ZGODĄ REDAKTORA NACZELNEGO: Annals of Surgery: Vol. 266, Nr 5, November 2017; 703 - 705: Czy współczesny chirurg jest jeszcze mistrzem, czy jest zależny tylko od postępu technologicznego?

Is a fatty pancreas a banal lesion?