Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  trening fizyczny
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Wstęp. Dodatnia próba wysiłkowa u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową nie stanowi przeciwwskazań do treningu fizycznego. Jednak w piśmiennictwie jest niewiele prac oryginalnych dotyczących efektów i bezpieczeństwa takiego treningu. Cel pracy. Celem pracy była ocena efektów i bezpieczeństwa treningu fizycznego u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową i dodatnią próbą wysiłkową. Metody. Badaniami objęto 30 pacjentów (mężczyźni, wiek 55±10 lat) po zawale serca i/lub operacyjnym leczeniu choroby wieńcowej z dodatnią próbą wysiłkową. Wszyscy badani uczestniczyli w 3 miesięcznym programie treningowym, który zawierał 2 cykle po 16 treningów interwałowych na cykloergometrze 3 razy w tygodniu. Na wstępie i po zakończeniu cyklu treningów wykonywano ergospirometryczną próbę wysiłkową (EPW). Limit tętna treningowego wyznaczono do częstotliwości rytmu serca o 10 uderzeń/min mniejszy od tej, przy której pojawiało się obniżenie odcinka ST o lmmwe wstępnej próbie wysiłkowej. Oce- nie poddano: czas trwania próby (minuty), czas do obniżenia odcinka ST o lmm (minuty), DP do obniżenia odcinka ST o lmm(mmHg/min), maxV02 (ml/kg/min), przebytą drogę (metry), maksymalne obciążenie (MEJ) oraz powikłania w czasie treningu. Wyniki. Po odbyciu programu treningowego nastąpiło istotne wydłużenie czasu próby z 11, 1±2 do 12.7±2.1 (p<0.001). wydłużenie czasu do obniżenia ST o limn z 10.2±2.3 do 11.8±2.3 (p=0.001). wzrost DPprzy obniżeniu ST o lmm z 186,5 51,3 do 208±48,6 (p<0.03). wzrost maxV02 z 21.4±4.6 do 24.6±5,1 (p<0.001), przebytej drogi z 565,6±142.6 do 686.1 150.5 (p<0.001) i maksymalnego obciążenia z 6.35±1.6 do 7.49±1.5 (p=0.002).Nie stwierdzono żadnych powikłań w czasie trwania treningów. Wnioski. Trening interwałowy poniżej progu niedokrwienia jest efektywny i bezpieczny u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową i dodatnią prób|ą wysiłkową.
EN
INTRODUCTION. The study evaluated the effect of walking training on the physical training of people with a surgically treated abdominal aortic aneurysm (AAA) in a short-term observation. MATERIAL AND METHODS. In a group of 60 patients, divided randomly into two groups with different models of physiotherapy, blood count parameters, 6-minute walk test variables, spirometry variables and quadriceps torque of the lower limbs were measured before and after the operation. RESULTS. The statistical analysis of the studied variables indicates a physical reduction in both groups after surgery. Only a few parameters, such as energy expenditure MET, forced vital capacity FVC, quadriceps torque of the right lower extremity, support the physiotherapy model, extended by march training. CONCLUSIONS. In patients with an abdominal aortic aneurysm, regardless of the type of physiotherapy carried out, there is a reduction in physical function after surgery. The results indicate the need to continue walking training after discharge from the hospital in the second stage of physiotherapy.
PL
WSTĘP. W pracy oceniano wpływ trening marszowego na sprawność fizyczną osób z tętniakiem aorty brzusznej, leczonych chirurgicznie w obserwacji krótkoterminowej. MATERIAŁ I METODY. W grupie 60 osób podzielonych losowo na dwie grupy o różnych modelach fizjoterapii dokonano pomiaru przed i po operacji parametrów morfologii krwi, zmiennych testu 6-minutowego, zmiennych badania spirometrycznego oraz momentu sił mięśni czworogłowych kończyn dolnych. WYNIKI. Przeprowadzona analiza statystyczna badanych zmiennych wskazuje na obniżenie sprawności fizycznej w obu grupach po operacji. Jedynie kilka parametrów, takich jak wydatek energetyczny MET, natężona pojemność życiowa płuc, moment siły mięśni czworogłowych kończyny dolnej prawej, wspiera model fizjoterapii rozszerzonej o trening marszowy. WNIOSKI. U pacjentów z tętniakiem aorty brzusznej, niezależnie od rodzaju przeprowadzonej fizjoterapii, dochodzi do obniżenia sprawności fizycznej po leczeniu chirurgicznym. Wyniki badań wskazują na potrzebę kontynuacji treningu marszowego po wypisie ze szpitala w ramach II etapu fizjoterapii.
PL
Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.
EN
Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.