Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 7

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  tracheostomy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Emergency bronchoscopy in a child with critical airway stenosis after tracheostomy: a case report.

100%
Shubhra S., Yadav A., Yadav R.
|
|
issue 2
55-60
EN
Tracheal stenosis can develop as a consequence of prolonged endotracheal intubation or tracheostomy. A 14-year-old child had a history of left frontotemporal craniotomy after a fall from height one month later and tracheostomy was performed on the sixth postoperative day and decannulation was performed 20 days later. On the fifth day of post-decannulation, the child came to the emergency department with a complaint of difficulty breathing since three days. The patient was immediately moved to emergency operation theater. The patient was intubated with a 6 mm endotracheal tube, but no adequate tidal volume was delivered. Bronchoscopy was performed in the operating room. It showed a smooth, circumferential web 2 cm above the carina (supracarinal stenosis). To achieve ventilatory goals, a 6 mm endotracheal tube was removed and a microlayrngoscopy tube (MLS) of size 5.5 mm was negotiated with deflated cuff. Since the MLS tube was longer, it reached the proximal limit of the narrowed portion of the trachea. There was improvement in ventilation. To achieve proper ventilation, circumferential web was planned. The patient underwent emergency balloon dilation of trachea through rigid bronchoscopy. The balloon catheter was introduced into the bronchoscope, and the balloon was then inflated. As the balloon was inflated, it leads to stretching of the soft tissue and widening of the supracarinal space. The dilatation procedure / ballooning improved the ventilation dynamics. An endotracheal tube of 6mm size was inserted, and endotracheal tube was fixed beyond the stenotic segment above the carina to prevent recurrence of narrowing due to edema after the procedure. After balloon dilation, the patient was shifted to intensive care unit (ICU). The patient was extubated 24 hours after surgery. On the second postoperative day, the patient shifts from the ICU to the ward and on the fifth postoperative day, the patient was discharged from the hospital with the advice that repeated dilation may be required and dates for future follow-up. We present a case of emergency bronchoscopy in a child with critical airway stenosis after tracheostomy that was successfully managed.
PL
Zwężenie tchawicy może rozwinąć się w wyniku długotrwałej intubacji dotchawiczej lub tracheostomii. U 14-letniego dziecka miesiąc później wykonano kraniotomię czołowo-skroniową lewą po upadku z wysokości, a w szóstej dobie po operacji wykonano tracheostomię, a 20 dni później wykonano dekaniulację. W piątej dobie po dekaniulacji dziecko zgłosiło się na oddział ratunkowy z powodu utrzymujących się od trzech dni trudności w oddychaniu. Pacjenta natychmiast przewieziono na blok operacyjny. Pacjenta zaintubowano rurką dotchawiczą o średnicy 6 mm, lecz nie zapewniono odpowiedniej objętości oddechowej. Bronchoskopię wykonano na sali operacyjnej. Wykazywał gładką, obwodową sieć 2 cm nad ostrogą (zwężenie nadgardłowe). Aby osiągnąć cele wentylacyjne, usunięto rurkę dotchawiczą o średnicy 6 mm i zainstalowano rurkę do mikrolarynskopii (MLS) o rozmiarze 5,5 mm z opróżnionym mankietem. Ponieważ rurka MLS była dłuższa, sięgała do bliższego krańca zwężonej części tchawicy. Nastąpiła poprawa wentylacji. Aby zapewnić odpowiednią wentylację, zaplanowano środnik obwodowy. U pacjenta wykonano pilne poszerzenie tchawicy balonem metodą sztywnej bronchoskopii. Do bronchoskopu wprowadzono cewnik balonowy, a następnie napełniono balon. Nadmuchanie balonu prowadzi do rozciągnięcia tkanek miękkich i poszerzenia przestrzeni nadgardłowej. Zabieg dylatacji/balonowania poprawił dynamikę wentylacji. Wprowadzono rurkę dotchawiczą o średnicy 6 mm i umocowano rurkę dotchawiczą poza odcinkiem zwężającym powyżej ostrogi, aby zapobiec ponownemu zwężeniu spowodowanemu obrzękiem po zabiegu. Po rozszerzeniu balonu pacjent został przeniesiony na oddział intensywnej terapii (OIOM). Pacjenta ekstubowano 24 godziny po operacji. W drugiej dobie pooperacyjnej pacjent zostaje przeniesiony z OIOM-u na oddział, a w piątej dobie pooperacyjnej zostaje wypisany ze szpitala z zastrzeżeniem, że może być konieczne ponowne rozszerzenie i terminami przyszłych kontroli. Przedstawiamy przypadek bronchoskopii w trybie nagłym u dziecka z krytycznym zwężeniem dróg oddechowych po udanej tracheostomii.
2
Publication available in full text mode
Content available

Scleroma as a cause laryngeal obstruction

100%
Kuźniar P., Rastawicki W.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2015
|
vol. 4(3)
43-47
EN
Background: Rhinoscleroma is a rare disease caused by Klebsiella rhinoscleromatis infection. In its course it forms hard inflammatory infiltrates in the nose, throat, trachea and bronchi. These changes may lead to a critical airway stenosis resulting in respiratory failure. Case report: A 77 year old female was admitted to our department because of acute laryngeal dyspnea. A histological and serological investigation confirmed a chronic Klebsiella rhinoscleromatis infection. Conclusion: Rhinoscleroma may cause acute laryngeal dyspnea. It should be suspected especially in patients with atrophic rhinitis, who present hard inflammatory infiltrates in the upper respiratory tract.
3
Publication available in full text mode
Content available

Novel approaches in the post-tracheostomy care of the COVID-19 patient.

100%
Rai A., Chang A. P., Soo S., Thomas J., Ackerman J., Mitzman B., Bender M. T.
Critical Care Innovations
|
2020
|
vol. 3
|
issue 3
13-19
EN
INTRODUCTION: SARS-CoV-2 is a novel strain of coronavirus that has caused illness in over 6 million people worldwide as of June 2020. Patients with severe illness are treated with invasive mechanical ventilation, as such, tracheostomy has become a topic of interest. Traditional schema employed during independent breathing trials in patients with tracheostomies employ the use of a collar mask attached to flexible corrugated tubing with humidified oxygen from a wall source. One drawback of this arrangement is the creation of an open circuit with the potential for viral aerosolization. MATERIAL AND METHODS: We adapted high flow oxygen (HFO) therapy to patient’s tracheostomy tube and devised a rapid decannulation protocol for patients recovering from Covid-19. Corrugated flexible tubing with a heating element is attached to the HFO meter-blender/heated humidifier apparatus and then connected directly to one end of a Y-adapter. An in-line suction kit specified for tracheostomy patients is also placed. Humidified air is delivered to the patient using the heating element of the HFO system obviating the need for a heat moisture exchanger. A second corrugated tube is attached to the free end of the Y-adapter and a non-conductive viral particle filter is attached to its free end to limit viral aerosolization. RESULTS: The mean time to tracheostomy placement is 18 days from initiation of mechanical ventilation (5-39 days). To date 20/52 (38%) patients have undergone tracheostomy tube removal, and of those 13 have been discharged. The mean time to decannulation is 15 days (8-32 days). Three patients failed decannulation requiring repeat endotracheal intubation (5.7%). SARS-CoV-2 was not detected in 22/24 patients undergoing repeat polymerase chain reaction testing on day 45 after initial positive test. CONCLUSIONS: Utilizing HFO to tracheostomy scheme creates a closed circuit theoretically reducing the risk of COVID-19 exposure, while also helping patients breathe independently. This schema coupled with a rapid decannulation protocol is a reasonable alternative in select patients recovering from severe COVID-19.
PL
WSTĘP: SARS-CoV-2 to nowy szczep koronawirusa, który wywołał zakażenia u ponad 6 milionów ludzi na całym świecie od czerwca 2020 r. Pacjenci z ciężkimi chorobami są leczeni za pomocą inwazyjnej wentylacji mechanicznej, której przedmiotem zainteresowania stała się tracheostomia. W tradycyjnym schemacie stosowanym podczas niezależnych prób oddechowych u pacjentów z tracheostomią należy stosować maskę z kołnierzem przymocowaną do elastycznej rurki falistej z nawilżeniem tlenu ze źródła ściennego. Wadą tego układu jest utworzenie obwodu otwartego z potencjałem na aerozol wirusowy. MATERIAŁ I METODY: Dostosowano terapię tlenem o wysokim przepływie (HFO) do rurki tracheostomijnej pacjenta i opracowano protokół szybkiej dekaniulacji dla pacjentów wracających do zdrowia po Covid-19. Rura elastyczna karbowana z elementem grzejnym jest przymocowana do miernika-mieszalnika / podgrzewanego nawilżacza HFO, a następnie podłączona bezpośrednio do jednego końca adaptera Y. Umieszczany jest również zestaw do odsysania liniowego przeznaczony dla pacjentów z tracheostomią. Nawilżone powietrze jest dostarczane do pacjenta korzystając z elementu grzejnego systemu HFO, co eliminuje potrzebę stosowania wymiennika ciepła i wilgoci. Rura karbowana jest przymocowana do wolnego końca trójnika, a nieprzewodzący filtr cząstek wirusowych jest przymocowany do jego wolnego końca, aby ograniczyć aerozolację wirusów. WYNIKI: Średni czas do założenia tracheostomii to 18 dni od rozpoczęcia wentylacji mechanicznej (5-39 dni). Do tej pory usunięto rurkę tracheostomijną u 20/52 (38%) pacjentów, z czego 13 zostało wypisanych do domu. Średni czas do dekaniulacji to 15 dni (8-32 dni). U trzech pacjentów dekaniulacja nie powiodła się, wymagając powtórzenia intubacji dotchawiczej (5,7%). SARS-CoV-2 nie został wykryty u 22/24 pacjentów poddawanych powtórnemu łańcuchowi polimerazy badania reakcji w 45 dniu po wstępnym pozytywnym teście. WNIOSKI: Wykorzystanie HFO do schematu tracheostomii tworzy zamknięty obwód teoretycznie zmniejszając ryzyko ekspozycji na COVID-19, a jednocześnie pomaga pacjentom w samodzielnym oddychaniu. Ten schemat w połączeniu z szybkim protokołem dekaniulacji jest rozsądną alternatywą u wybranych pacjentów po powrocie z ciężkiego COVID-19.
4
Publication available in full text mode
Content available

Emergency bronchoscopy in a child with critical airway stenosis after tracheostomy: a case report.

100%
Shubhra S., Yadav A., Yadav R.
|
|
issue 2
55-60
EN
Tracheal stenosis can develop as a consequence of prolonged endotracheal intubation or tracheostomy. A 14-year-old child had a history of left frontotemporal craniotomy after a fall from height one month later and tracheostomy was performed on the sixth postoperative day and decannulation was performed 20 days later. On the fifth day of post-decannulation, the child came to the emergency department with a complaint of difficulty breathing since three days. The patient was immediately moved to emergency operation theater. The patient was intubated with a 6 mm endotracheal tube, but no adequate tidal volume was delivered. Bronchoscopy was performed in the operating room. It showed a smooth, circumferential web 2 cm above the carina (supracarinal stenosis). To achieve ventilatory goals, a 6 mm endotracheal tube was removed and a microlayrngoscopy tube (MLS) of size 5.5 mm was negotiated with deflated cuff. Since the MLS tube was longer, it reached the proximal limit of the narrowed portion of the trachea. There was improvement in ventilation. To achieve proper ventilation, circumferential web was planned. The patient underwent emergency balloon dilation of trachea through rigid bronchoscopy. The balloon catheter was introduced into the bronchoscope, and the balloon was then inflated. As the balloon was inflated, it leads to stretching of the soft tissue and widening of the supracarinal space. The dilatation procedure / ballooning improved the ventilation dynamics. An endotracheal tube of 6mm size was inserted, and endotracheal tube was fixed beyond the stenotic segment above the carina to prevent recurrence of narrowing due to edema after the procedure. After balloon dilation, the patient was shifted to intensive care unit (ICU). The patient was extubated 24 hours after surgery. On the second postoperative day, the patient shifts from the ICU to the ward and on the fifth postoperative day, the patient was discharged from the hospital with the advice that repeated dilation may be required and dates for future follow-up. We present a case of emergency bronchoscopy in a child with critical airway stenosis after tracheostomy that was successfully managed.
PL
Zwężenie tchawicy może rozwinąć się w wyniku długotrwałej intubacji dotchawiczej lub tracheostomii. U 14-letniego dziecka miesiąc później wykonano kraniotomię czołowo-skroniową lewą po upadku z wysokości, a w szóstej dobie po operacji wykonano tracheostomię, a 20 dni później wykonano dekaniulację. W piątej dobie po dekaniulacji dziecko zgłosiło się na oddział ratunkowy z powodu utrzymujących się od trzech dni trudności w oddychaniu. Pacjenta natychmiast przewieziono na blok operacyjny. Pacjenta zaintubowano rurką dotchawiczą o średnicy 6 mm, lecz nie zapewniono odpowiedniej objętości oddechowej. Bronchoskopię wykonano na sali operacyjnej. Wykazywał gładką, obwodową sieć 2 cm nad ostrogą (zwężenie nadgardłowe). Aby osiągnąć cele wentylacyjne, usunięto rurkę dotchawiczą o średnicy 6 mm i zainstalowano rurkę do mikrolarynskopii (MLS) o rozmiarze 5,5 mm z opróżnionym mankietem. Ponieważ rurka MLS była dłuższa, sięgała do bliższego krańca zwężonej części tchawicy. Nastąpiła poprawa wentylacji. Aby zapewnić odpowiednią wentylację, zaplanowano środnik obwodowy. U pacjenta wykonano pilne poszerzenie tchawicy balonem metodą sztywnej bronchoskopii. Do bronchoskopu wprowadzono cewnik balonowy, a następnie napełniono balon. Nadmuchanie balonu prowadzi do rozciągnięcia tkanek miękkich i poszerzenia przestrzeni nadgardłowej. Zabieg dylatacji/balonowania poprawił dynamikę wentylacji. Wprowadzono rurkę dotchawiczą o średnicy 6 mm i umocowano rurkę dotchawiczą poza odcinkiem zwężającym powyżej ostrogi, aby zapobiec ponownemu zwężeniu spowodowanemu obrzękiem po zabiegu. Po rozszerzeniu balonu pacjent został przeniesiony na oddział intensywnej terapii (OIOM). Pacjenta ekstubowano 24 godziny po operacji. W drugiej dobie pooperacyjnej pacjent zostaje przeniesiony z OIOM-u na oddział, a w piątej dobie pooperacyjnej zostaje wypisany ze szpitala z zastrzeżeniem, że może być konieczne ponowne rozszerzenie i terminami przyszłych kontroli. Przedstawiamy przypadek bronchoskopii w trybie nagłym u dziecka z krytycznym zwężeniem dróg oddechowych po udanej tracheostomii.
5
Publication available in full text mode
Content available

Tracheostomy in intensive care unit in a patient with COVID-19

88%
Wyrzykowska D., Kisielewski K., Sawicka M., Mitura K.
|
EN
INTRODUCTION: For many months now, the entire world experiences effects of the COVID-19 pandemic, and current data indicate that this condition will continue even longer. About 5% of patients who become infected with the SARSCoV-2 coronavirus may develop a critical form of severe respiratory failure, due to which they will undergo intubation and mechanical ventilation. Prolonged mechanical ventilation will be an indication for an open tracheostomy, burdened with an increased production of aerosol containing virus particles and an increased risk of transmitting the highly contagious pathogen to medical personnel. In this situation, surgical departments with a limited number of operating theaters may be dedicated only to COVID-19 patients. Their use for other procedures will be significantly reduced or even impossible to prevent transmission of infections and exposure to other people. Taking into account the well-being of patients and staff and limiting the transmission of the virus to other departments, other safe solutions are being sought to perform a tracheostomy. An alternative procedure may be to perform a tracheostomy directly at the bedside (point-of-care) of a patient hospitalized in an intensive care unit (ICU). PURPOSE: The purpose of the study is to present an effective performance of safe, open tracheostomy in the ICU. METHODS: The bedside tracheotomy as an alternative to the procedure performed in the setting of an operating theater has been presented. A case study was based on the analysis of the procedure performed in a 42-year-old patient who was installed an open tracheotomy tube on the twenty-ninth day of intubation. CONCLUSIONS: In order to limit the transmission of the SARS-CoV-2 coronavirus outside the intensive care unit, it is recommended to perform a tracheotomy in ICU, in patients requiring mechanical ventilation, as the method is effective and safe.
6
Publication available in full text mode
Content available

Risk factors for futile tracheostomy: an analysis of the NIS database.

88%
Ahmed A. M., Arishi A. A., Loss L., Parsikia A., Ortiz J.
Critical Care Innovations
|
2020
|
vol. 3
|
issue 3
1-12
EN
INTRODUCTION: Respiratory insufficiency and failure are leading causes of ICU admissions. Advances in medical technology allow prolonging of survival in critical illnesses. Hence, more tracheostomies are being performed. However, we are limited in predicting who may actually benefit. Our goal was to determine prognostic indicators of early mortality after tracheostomy in order to avoid futile procedures. MATERIAL AND METHODS: We performed a retrospective cohort study utilizing the National Inpatient Sample (NIS) database on all adults who underwent tracheostomy between 2005 and 2015. We defined futile tracheostomy as death within 30 days post tracheostomy during the same hospital admission. Univariate and multivariate testing were performed on the weighted dataset. Odds ratios (OR) were calculated with multivariate logistic regression testing. RESULTS: 851,020 cases met the inclusion criteria. Rate of futility was 12.4% (n=105,658). Total hospitalization cost was greater in the futile group as compared to non-futile group. On Multivariate testing, male gender, age greater than 65, 3 Elixhauser mortality index categories, Asian/Pacific Islander and other race, self-pay and no charge insurance, septicemia and mechanical ventilation greater than 96 hours were independent risk factors to predict futility. Among these, septicemia was the greatest risk for futility (OR 2.32), followed by Elixhauser mortality index >10 (OR 1.954), and Elixhauser mortality index between 3 and 10 (OR 1.468). CONCLUSIONS: Between 2005 and 2015, 12.4% of tracheostomies could be considered futile. Targeted efforts are needed to decrease the number of unnecessary procedures in the critically ill. We should consider the identified risk factors to share more informed discussions with patients and families to set better long-term expectations and realistic goals for care.
PL
WSTĘP: Zapaść krążeniowa i niewydolność oddechowa są głównymi przyczynami przyjęć na OIT. Postęp technolgii w medycynie pozwala na przedłużenie życia w stanach krytycznych. W związki z tym wykonuje się więcej zabiegów tracheostomii. Jednak istnieją ograniczenia w określeniu kto powinien być faktycznie poddany zabiegowi. Celem autorów było określenie prognostycznych wskaźników wczesnej śmiertelności po tracheostomii, aby uniknąć daremnych zabiegów. MATERIAŁ I METODY: Przeprowadzono retrospektywne badanie kohortowe z wykorzystaniem National Inpatient Sample (NIS) - bazy danych osób dorosłych, którzy przeszli tracheostomię w latach 2005–2015. Daremną tracheostomię określilono jako śmierć w ciągu 30 dni po tracheostomii podczas tego samego przyjęcia do szpitala. Testy jednowymiarowe i wielowymiarowe były przeprowadzane na ważonym zbiorze danych. Ilorazy szans (OR) obliczono za pomocą wieloczynnikowych testów regresji logistycznej. WYNIKI: 851,020 przypadków spełniło kryteria włączenia. Wskaźnik daremności wyniósł 12.4% (n = 105,658). Całkowity koszt hospitalizacji był większy w grupie daremnej w porównaniu z grupą nie-daremną. W testach wielowymiarowych, płeć męska, wiek powyżej 65, trzy kategorie wskaźnika śmiertelności Elixhausera, rasy azjatyckie / wyspiarskie i inne rasy, samodzielne i bezpłatne ubezpieczenie, posocznica i wentylacja mechaniczna dłuższa niż 96 godzin były niezależnymi czynnikami ryzyka, które wskazywały na daremność. Pośród tych przypadków posocznica była największym ryzykiem daremności (OR 2.32), a następnie wskaźnik śmiertelności Elixhausera > 10 (OR 1.954), oraz Wskaźnik śmiertelności Elixhausera między 3 a 10 (OR 1.468). WNIOSKI: W latach 2005-2015 12.4% tracheostomii można uznać za daremne. Ukierunkowane wysiłki są potrzebne do zmniejszenia liczby niepotrzebnych zabiegów u osób w stanie krytycznym. Powinniśmy wziąć pod uwagę zidentyfikowane czynniki ryzyka, aby dzielić się bardziej świadomymi dyskusjami z pacjentami i rodzinami w celu ustalenia lepszych i realistycznych długoterminowych oczekiwań opieki.
7
Publication available in full text mode
Content available

Tracheotomy in the age of the COVID-19 pandemic: up-to-date review

75%
Piątkowski J., Klecha M., Tretiakow D., Skorek A.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2020
|
vol. 9(3)
30-35
EN
Introduction: The SARS-CoV-2 pandemic is one of the biggest healthcare challenges that the medical environment has needed to face since many, many years. Clinicians all over the world present their recommendations for everyday procedures in order to provide safety to the medical staff as well as to patients. The disease leads to ARDS in many cases and some patients will require prolonged intubation; therefore, to avoid the negative aspects of this condition, a number of patients will undergo tracheostomy. Tracheostomy is an aerosol-generating procedure, therefore, when performed on a SARS-CoV-2-positive patient, there is a high risk of contamination both of the medical team and the operating theatre. Aim: We describe a set of guidelines that we believe should minimize those risks. We focus on aspects like: presurgical testing, proper preparation of the operating theatre prior to the patients’ arrival, initial education of the medical staff participating in the surgery, patient’ transport and tracheostomy. We describe the critical points during every step and suggest ways to minimalize the risk of viral transmission.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.