Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 8

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  syncope
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Implementation of Impedance Method in Syncope Treatment

100%
Pęczalski K., Wojciechowski D., Dunajski Z., Pałko T.
Polish Journal of Medical Physics And Engineering
|
2007
|
vol. 13
|
issue 2
93-103
EN
Current syncope treatment by cardiac pacing is limited to patients developing cardiodepressive reaction. There is strong need to apply this method to other types of reaction. Presented method shows, that impedance method can be applied for early detection of vasodepressive syncope. Thus the method can be applied for antivasovagal pacing in syncopic patients.
2
Publication available in full text mode
Content available

Analysis of heart rate variability during head-up tilt-test in patients with vasovagal syncope

100%
Budrejko S., Kempa M., Chmielecka M., Kozłowski D., Raczak G.
|
|
issue 1
26-38
EN
Introduction Syncope is defined as transient loss of consciousness, due to decrease in brain perfusion. The most frequent mechanism is vasovagal syncope. In many patients, the cause of syncope remains unspecified, despite an extensive diagnostic work-up. Tilt-test (TT) is an acknowledged diagnostic tool for syncope. Currently, the so-called Italian protocol of TT is most widely used. Vasovagal syncope is caused by impaired circulatory regulation in response to orthostatic stress. One of the available tools to examine the influence of the nervous system on the circulation is the analysis of heart rate variability (HRV). Despite numerous publications concerning HRV parameters and autonomic regulation in patients with syncope, direct comparisons and metaanalysis of the results is impossible, due to variability of TT protocols and study group specifications. Aim of the study As there is no uniform model of HRV during TT, we aimed to analyze HRV parameters during TT (performed according to the Italian protocol) in patients with vasovagal syncope, in order to determine the possible application of HRV measurements in clinical practice in that group of patients. Detailed objectives were: (1) analysis and comparison of HRV in patients with and without the history of syncope; (2) analysis of HRV changes in consecutive stages of TT; (3) identification of possible HRV differences between patients with positive and negative TT results. Materials and methods Patients between 18 and 50 years of age were qualified for the study, if they had a history of at least 2 incidents of syncope or presyncope within the preceeding 6 months, and if signs and symptoms indicated the vasovagal mechanism. The study group included 150 patients: 100 consecutive patients with a postive TT result (POS), and 50 consecutive patients with a negative TT result (NEG). The control group (CG) comprised 50 volunteers with no history of syncope nor presyncope, matched according to age and sex to the study group. In all patients a TT was performed according to the Italian protocol, with paced breathing at a rate of 15/min. Time-domain (meanRR, SDNN, RMSSD, pNN50) and frequency-domain (abs_LF, abs_HF, rel_LF, rel_HF, norm_LF, norm_HF, LF/HF) HRV parameters were analyzed and compared at different stages of TT in the study groups as specified above. Results 100 patients at the age of 18-44 years were included in the POS group, 50 patients at the age of 18-39 years in the NEG group, and 50 volunteers at the age of 20-39 in the CG. Volunteers in the control group developed unexpectedly high percentage of positive TT (14 patients). For consistency of analysis, the CG was thus subdivided according to the result of the TT into CG_POS (positive result of TT) – 14 patients, and CG_NEG (negative result of TT) – 36 patients. Based on HRV analaysis, no significant differences in HRV values were noted between patients with a history of syncope and positive or negative result of TT. Upright tilt resulted in HRV changes of the same direction and value in syncopal patients in the POS and NEG goup, as well as in patients in the CG_NEG group. Conclusion HRV values and changes of those values at subsequent stages of TT were not different between syncopal patients with postive or negative TT result, or negative TT control group. The Italian protocol of TT may be associated with a surprisingly high percentage of false positive results.
3
Publication available in full text mode
Content available

Analysis of heart rate variability during head-up tilt-test in patients with vasovagal syncope

100%
Budrejko S., Kempa M., Chmielecka M., Kozłowski D., Raczak G.
European Journal of Translational and Clinical Medicine
|
2018
|
vol. 1
|
issue 1
26-38
EN
Introduction: Syncope is defined as transient loss of consciousness, due to decrease in brain perfusion. The most frequent mechanism is vasovagal syncope. In many patients, the cause of syncope remains unspecified, despite an extensive diagnostic work-up. Tilt-test (TT) is an acknowledged diagnostic tool for syncope. Currently, the so-called Italian protocol of TT is most widely used. Vasovagal syncope is caused by impaired circulatory regulation in response to orthostatic stress. One of the available tools to examine the influence of the nervous system on the circulation is the analysis of heart rate variability (HRV). Despite numerous publications concerning HRV parameters and autonomic regulation in patients with syncope, direct comparisons and metaanalysis of the results is impossible, due to variability of TT protocols and study group specifications. Aim of the study: As there is no uniform model of HRV during TT, we aimed to analyze HRV parameters during TT (performed according to the Italian protocol) in patients with vasovagal syncope, in order to determine the possible application of HRV measurements in clinical practice in that group of patients. Detailed objectives were: (1) analysis and comparison of HRV in patients with and without the history of syncope; (2) analysis of HRV changes in consecutive stages of TT; (3) identification of possible HRV differences between patients with positive and negative TT results. Materials and methods: Patients between 18 and 50 years of age were qualified for the study, if they had a history of at least 2 incidents of syncope or presyncope within the preceeding 6 months, and if signs and symptoms indicated the vasovagal mechanism. The study group included 150 patients: 100 consecutive patients with a postive TT result (POS), and 50 consecutive patients with a negative TT result (NEG). The control group (CG) comprised 50 volunteers with no history of syncope nor presyncope, matched according to age and sex to the study group. In all patients a TT was performed according to the Italian protocol, with paced breathing at a rate of 15/min. Time-domain (meanRR, SDNN, RMSSD, pNN50) and frequency-domain (abs_LF, abs_HF, rel_LF, rel_HF, norm_LF, norm_HF, LF/HF) HRV parameters were analyzed and compared at different stages of TT in the study groups as specified above. Results: 100 patients at the age of 18-44 years were included in the POS group, 50 patients at the age of 18-39 years in the NEG group, and 50 volunteers at the age of 20-39 in the CG. Volunteers in the control group developed unexpectedly high percentage of positive TT (14 patients). For consistency of analysis, the CG was thus subdivided according to the result of the TT into CG_POS (positive result of TT) – 14 patients, and CG_NEG (negative result of TT) – 36 patients. Based on HRV analaysis, no significant differences in HRV values were noted between patients with a history of syncope and positive or negative result of TT. Upright tilt resulted in HRV changes of the same direction and value in syncopal patients in the POS and NEG goup, as well as in patients in the CG_NEG group. Conclusion: HRV values and changes of those values at subsequent stages of TT were not different between syncopal patients with postive or negative TT result, or negative TT control group. The Italian protocol of TT may be associated with a surprisingly high percentage of false positive results.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ omdlenia u młodocianych na stężenie białka tau w surowicy krwi

75%
Szydłowski L., Matuszek I., Nowakowska E., Morka A., Mazurek B., Wites M., Kohut J., Jędrzejowska-Szypułka H.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2016
|
vol. 12
|
issue 2
157-163
EN
According to the new (2009) definition, sudden, reversible, short-lasting and spontaneously resolving loss of consciousness associated with a transient, global decrease in cerebral blood flow occurs during syncope. Syncope-associated cerebral ischaemia lasts from a few to several seconds. Near infrared spectroscopy reveals decreased oxygenated haemoglobin and increased reduced haemoglobin levels. If cerebral ischaemia is due to stroke, blood–brain barrier damage and tau protein diffusion into the cerebrospinal fluid occur. Cerebrospinal fluid tau levels can be both, a useful biomarker in the assessment of ischaemic extent and a prognostic factor. The aim of the study was to evaluate whether there is an increase in serum tau protein levels during syncope, which could correspond to a stroke model of brain injury. Material and methods: The study group included 32 patients, and the control group included 38 patients (mean age for both groups was 15 years). Syncope was induced by tilt table testing. The test was performed according to the Westminster protocol. Three blood samples were collected (at baseline as well as 6 and 24 hours afterwards) to measure tau levels. Results: No differences in tau levels were demonstrated between the study group and controls (p > 0.05). Conclusions: The extent of brain injury in adolescents with syncope is insufficient to induce significantly increased serum tau levels. However, the study should be continued to assess the levels of this marker in different types of syncope.
PL
Według nowej definicji z 2009 roku w trakcie omdlenia dochodzi do nagłej, odwracalnej, krótkotrwałej i ustępującej samoistnie utraty przytomności, związanej z chwilowym uogólnionym zmniejszeniem przepływu krwi przez mózg. W czasie omdlenia niedokrwienie mózgu trwa od kilku do kilkunastu sekund. Za pomocą spektroskopii w bliskiej podczerwieni można wykazać wówczas obniżenie zawartości hemoglobiny utlenowanej i wzrost hemoglobiny zredukowanej. Jeżeli przyczyną niedokrwienia jest udar mózgu, wówczas dochodzi do uszkodzenia bariery krew–mózg i przedostania się białka tau do płynu mózgowo-rdzeniowego, którego stężenie może być przydatnym markerem oceny rozległości ogniska niedokrwienia oraz stanowić czynnik rokowniczy. Celem badań była analiza, czy w czasie omdlenia dochodzi do wzrostu stężenia białka tau w surowicy, co mogłoby odpowiadać modelowi uszkodzenia mózgu obserwowanego podczas udaru. Materiał i metody: Grupa badana liczyła 32, a kontrolna 38 pacjentów (średnia wieku w obydwu grupach wynosiła 15 lat). Omdlenie wywoływano za pomocą stołu pionizacyjnego (tilt test). Test przeprowadzono według protokołu westminsterskiego. Pobierano trzy próbki krwi: wyjściową, a następnie po 6 i 24 godzinach, oznaczając w nich stężenie białka tau. Wyniki: Nie wykazano różnic w stężeniu białka tau w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną (p > 0,05). Wnioski: U młodzieży z omdleniami nie dochodzi do uszkodzenia mózgu w takim zakresie, aby wzrosło znamiennie stężenie białka tau w surowicy. Podjęte badania wymagają jednak kontynuacji w celu oceny stężenia tego markera w poszczególnych typach omdleń.
5
Publication available in full text mode
Content available

Przyczyny kierowania dzieci na konsultacje kardiologiczne w trybie dyżurowym – analiza materiału własnego

63%
Skierska A., Krzystolik-Ładzińska J., Szydłowski L.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2011
|
vol. 7
|
issue 4
332-337
EN
The aim of the study: Analyse the causes of children sent to cardiologic consultations during the duty. Material and methods: The study group consists of 432 children (226 girls and 206 boys, average 9.8 years), which in 2009-2010 were sent from emergency ward to cardiac consultation. The basic study of the circulatory system was performed: physical examination, electrocardiogram and echocardiogram. In some patients there were additional blood samples for laboratory tests and chest radiographs performed. The results were analysed in age groups (infants, younger children and older children) as well as in the category of symptoms that were the reason for referral (syncope, fainting, chest pain, symptoms of heart defects, arrhythmia, hypertension). Results: The most common group were older children (257 cases – 60%) and sequentially 96 younger children (22%) and 79 infants (18%). In the category of symptoms the most frequent cause of cardiologic consultation of older children were fainting (which was found in 126 patients – 30% among all directed to the consultation) and the chest pain that occurred in 109 children (23%). In the youngest group the most common congenital heart disease was suspected. Other symptoms such as hypertension, arrhythmia, and myocardial disease occurred less frequently. Conclusions: The heart defects were the most common cause of referrals to cardiology consultation in infants group, while in the group of older children the main cause of referral were fainting and chest pain. Urgent hospitalisation was required only by more or less 10% of patients referred for cardiac consultation, within infants who required it five times frequently than children over 10 years of age.
PL
Cel pracy: Analiza przyczyn skierowań dzieci na konsultacje kardiologiczne w trybie dyżurowym. Materiał i metody: Badaniem objęto 432 dzieci (226 dziewcząt i 206 chłopców, średnia wieku 9,8 roku), które w okresie 2009-2010 zostały skierowane z oddziału ratunkowego na konsultację kardiologiczną. Przeprowadzono podstawowe badania układu krążenia: badanie fizykalne, elektrokardiograficzne, echokardiograficzne, a u niektórych dodatkowo pobrano krew w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych oraz wykonano badanie radiologiczne klatki piersiowej. Dokonano analizy w kategorii wiekowej (niemowlęta, dzieci młodsze, dzieci starsze) oraz w kategorii objawów, które były powodem skierowań (omdlenia, zasłabnięcia, ból w klatce piersiowej, objawy wady serca, arytmia, nadciśnienie tętnicze). Wyniki: Spośród analizowanych 432 pacjentów w poszczególnych grupach wiekowych było odpowiednio: 79 niemowląt (18%), 96 dzieci młodszych (22%) oraz 257 dzieci starszych (60%). W kategorii objawów najczęstszą przyczyną skierowań dzieci starszych były omdlenia, które stwierdzono u 126 pacjentów (30% wszystkich skierowanych na konsultację), a następnie bóle w klatce piersiowej, które występowały u 109 dzieci (23%). W grupie najmłodszych najczęściej podejrzewano wadę wrodzoną serca. Pozostałe objawy, takie jak nadciśnienie tętnicze, arytmia, choroby mięśnia sercowego, pojawiały się z mniejszą częstością. Wnioski: Najczęstszą przyczyną skierowań na konsultacje kardiologiczne w grupie niemowląt było podejrzenie wady serca, z kolei w grupie dzieci starszych – omdlenia i ból w klatce piersiowej. Hospitalizacji w trybie pilnym wymagało zaledwie około 10% pacjentów kierowanych na konsultacje kardiologiczne, przy czym niemowlęta wymagały tego pięciokrotnie częściej niż dzieci powyżej 10. roku życia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Omdlenia u dzieci i młodzieży jako nagła, przemijająca, krótkotrwała i samoistnie ustępująca utrata świadomości spowodowana zmniejszeniem perfuzji mózgu

63%
Nowakowska E., Morka A., Szydłowski L.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2014
|
vol. 10
|
issue 3
234-241
EN
Syncope is a common symptom in adolescents who come to the hospital emergency wards. The most common form of syncope is neurogenic type caused by impaired autoregulation of the circulatory system. This syncope is not generally life-threatening condition in a contrast to the less common but most dangerous cardiogenic type (e.g. cardiac arrhythmias due to Wolff–Parkinson– White syndrome, long QT time interval, atrioventricular blocks, haemodynamic obstructions in the outflow tract of the left or right ventricle, cardiomyopathy or coronary abnormalities). This paper refers to a new term, i.e. transient loss of consciousness. According to the new definition of syncope from 2009, temporary loss of consciousness has four components: a sudden occurrence, transient nature, short duration, and spontaneous regression. Currently, there are three main types of syncope associated with the cardiovascular system: neurogenic, orthostatic hypotension and a cardiac. The most common form in adolescents are neurogenic fainting which are often preceded by prodromal symptoms, i.e. decrease in blood pressure and heart rate. They can also occur in response to the stress or unusual situations. In the orthostatic syncope the loss of consciousness occurs in a very short time after the upright position and unlike neurogenic form, usually there are no prodromal symptoms, but tachycardia is present. The rarest, but also the most dangerous form of syncope is a cardiogenic type caused by arrhythmias or structural heart disease. This form may be the first sign of serious heart disease or even precede sudden cardiac death.
PL
Omdlenia są częstym objawem u młodzieży zgłaszającej się do szpitalnych oddziałów ratunkowych. Najczęstszą postacią są omdlenia odruchowe, spowodowane zaburzoną autoregulacją układu krążenia. Na ogół nie stanowią one stanu zagrożenia utraty życia, w odróżnieniu od znacznie rzadszych, lecz niebezpiecznych omdleń kardiogennych, które w pewnych okolicznościach mogą być bardzo groźne - występują one np. w wyniku zaburzeń rytmu serca w zespole Wolffa-Parkinsona-White'a czy wydłużonego odstępu QT, bloków przedsionkowo-komorowych, zaburzeń hemodynamicznych w zwężeniach drogi wypływu prawej lub lewej komory, kardiomiopatii lub nieprawidłowości naczyń wieńcowych. Niniejsze opracowanie dotyczy omdleń będących wycinkiem obszernego spektrum zaburzeń nazywanych przejściowymi utratami przytomności. Według nowej definicji omdleń z 2009 roku przejściowa utrata świadomości charakteryzuje się czterema głównymi cechami, którymi są: gwałtowne wystąpienie, przemijający charakter, krótki czas trwania oraz samoistne ustąpienie. Obecnie wyróżnia się trzy główne typy omdleń związanych z układem krążenia: odruchowe (neurogenne), ortostatyczne i kardiogenne. Najczęstszą postacią u młodzieży są omdlenia odruchowe, które w większości przypadków poprzedzone są objawami prodromalnymi i cechują się obniżeniem ciśnienia tętniczego oraz zwolnieniem częstości rytmu serca. Mogą wystąpić w odpowiedzi na stres lub nietypowe sytuacje życiowe. W omdleniach ortostatycznych utrata świadomości występuje w bardzo krótkim czasie po pionizacji i w odróżnieniu od omdleń odruchowych zwykle nie ma objawów prodromalnych, natomiast stwierdza się przyspieszenie częstości rytmu serca. Najrzadszą, ale zarazem najgroźniejszą formą omdleń są omdlenia kardiogenne, spowodowane zaburzeniami rytmu serca lub organiczną chorobą serca. Mogą być pierwszym objawem poważnej choroby serca lub nawet poprzedzać nagły zgon sercowy.
7
Publication available in full text mode
Content available

Stężenie białka S100B w surowicy krwi u młodzieży z omdleniami

63%
Szydłowski L., Matuszek I., Nowakowska E., Morka A., Jędrzejowska-Szypułka H.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2016
|
vol. 12
|
issue 1
69-76
EN
Introduction: Children and adolescents with syncope are frequent patients in a general practitioner’s or paediatrician’s office. Syncope is a sudden, reversible, short and spontaneously resolving loss of consciousness associated with transient global cerebral hypoperfusion. The pattern of metabolic and clinical disorders resulting from brain ischaemia has been well described in patients with cerebral stroke. Due to brain ischaemia during stroke, the blood–brain barrier is broken down, which results in the appearance of S100B protein in the cerebrospinal fluid. Its concentration increases with increasing extent of ischaemia. The aim of the study was to assess whether adolescents with syncope present elevated serum S100B protein concentrations. Material and methods: The analysis involved 70 adolescents at 14–18 years of age (average age: 15.5), including 32 syncope patients and 38 controls. The basic diagnostic test was a tilt test performed in accordance with the Westminster protocol. S100B assay was conducted by collecting blood samples directly before a tilt test as well as 6 and 24 hours afterwards. Results: There were no differences between patients and controls in S100B levels at baseline and after 6 and 24 hours. Conclusions: The results of the study do not confirm the hypothesis that during syncope in adolescents, the brain tissue becomes damaged, which would be indicated by elevated serum S100B protein level. This research project requires continuation, and further analyses should be conducted taking into account various types of syncope, particularly the cardioinhibitory one, during which cardiac asystole of 3–15 seconds (or even longer) is observed.
PL
Wprowadzenie: Dzieci i młodociani z omdleniami są częstymi pacjentami w poradni lekarza rodzinnego lub pediatry w podstawowej opiece zdrowotnej. W czasie omdlenia dochodzi do nagłej, odwracalnej, krótkotrwałej i ustępującej samoistnie utraty przytomności, związanej z chwilowym zmniejszeniem przepływu krwi przez mózg. Model zaburzeń metabolicznych i klinicznych w wyniku niedokrwienia mózgu został dobrze opracowany u chorych z udarem mózgu. Z powodu niedotlenienia podczas udaru dochodzi do rozszczelnienia bariery krew–mózg, w wyniku czego w płynie mózgowo-rdzeniowym pojawia się białko S100B, którego stężenie wzrasta wraz z rozległością obszaru uszkodzenia. Celem badań była ocena, czy u młodocianych z omdleniami dochodzi do podwyższenia stężenia białka S100B w surowicy krwi. Materiał i metody: Analizą objęto 70 młodocianych w wieku 14–18 lat (średnia 15,5 roku), w tym 32 z omdleniami oraz 38 z grupy kontrolnej. Zasadniczym badaniem diagnostycznym był test pochyleniowy (tilt test), przeprowadzany według protokołu westminsterskiego. W celu oznaczenia stężenia białka S100B krew pobierana była tuż przed tilt testem, po 6 oraz 24 godzinach od badania wyjściowego. Wyniki: Nie stwierdzono różnic w stężeniu białka S100B w pomiarze wyjściowym, po 6 i 24 godzinach w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną. Wnioski: Otrzymane wyniki nie potwierdzają hipotezy, że u młodocianych w trakcie omdlenia dochodzi do uszkodzenia tkanki mózgowej, wyrazem czego miałoby być podwyższenie stężenia białka S100B w surowicy. Projekt badawczy wymaga kontynuacji i przeprowadzenia analizy z uwzględnieniem różnych typów omdleń, szczególnie kardiodepresyjnych, podczas których następuje asystolia serca trwająca 3–15 sekund, a nawet dłużej.
8
Publication available in full text mode
Content available

Wybrane nieprawidłowości, które mogą być przyczyną omdleń kardiogennych u dzieci i młodzieży. Przydatne informacje dla lekarza rodzinnego i pediatry

63%
Morka A., Nowakowska E., Szydłowski L.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2014
|
vol. 10
|
issue 4
360-375
EN
Children with syncope are common patients in paediatric and family doctor clinics as well as emergency departments. The current guidelines of the European Society of Cardiology (2009) distinguish between three types of syncope: reflex, orthostatic hypotension and cardiac syncope. The essence of any syncope is the reduction of cerebral blood flow, loss of consciousness and a subsequent fall. The most common and the mildest form of syncope is reflex syncope, usually preceded by prodromal symptoms, while the rarest but also the most dangerous form is cardiac syncope. Cardiac syncopes are generally organic in origin and it is usually possible to determine their cause. In some cases it is possible to treat the cause of cardiac syncopes. They differ from reflex syncopes in the mechanism of origin: they usually do not have prodromal symptoms, and sometimes the first symptom of an ongoing disease can be syncope and even sudden cardiac death. Cardiac syncope affects patients with cardiac arrhythmias – tachy- or bradyarrhythmias, patients who suffer from malfunction of a previously implanted pacemaker, patients with defects that cause disturbed outflow from the right or the left ventricle, patients with defects and diseases of the heart muscle and/or coronary vessels as well as abnormalities causing impediment to the flow of blood within the heart or vessels (e.g. tumours). Some of these diseases such as, for example, hypertrophic cardiomyopathy or long QT syndrome are genetic abnormalities. In cardiac syncope, as in other types of syncope it is important to obtain a detailed family history and perform specialised tests. In recent years tilt tests have been increasingly less used and emphasis has been put on a very detailed diagnosis of cardiac arrhythmias as a potential cause of syncope and sudden cardiac death. Every patient with a suspected cardiac syncope should be referred to a specialist centre for detailed diagnosis.
PL
Dzieci z omdleniami są częstymi pacjentami w poradni pediatry i lekarza rodzinnego oraz na oddziałach ratunkowych. Według wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2009 roku obecnie wyróżnia się trzy typy omdleń: odruchowe, ortostatyczne oraz kardiogenne. Istotą każdego omdlenia jest zmniejszenie przepływu mózgowego, utrata świadomości, a następnie upadek. Najczęstszą i najłagodniejszą postacią są omdlenia odruchowe, poprzedzone zazwyczaj objawami prodromalnymi, natomiast najrzadszą, ale zarazem najniebezpieczniejszą formą – omdlenia kardiogenne. Te ostatnie na ogół mają podłoże organiczne i zwykle udaje się wykryć ich przyczynę; w niektórych przypadkach możliwe jest leczenie. Różnią się one od omdleń odruchowych sposobem powstawania – zwykle nie mają objawów prodromalnych, czasami pierwszą oznaką toczącej się choroby jest omdlenie, a nawet nagły zgon sercowy. W grupie tej znajdują się chorzy z zaburzeniami rytmu serca o typie tachy- lub bradyarytmii, pacjenci, u których występuje nieprawidłowa praca wcześniej wszczepionego układu stymulującego serce, osoby z wadami powodującymi utrudnienie odpływu z prawej lub lewej komory serca, z wadami oraz chorobami mięśnia sercowego lub/i naczyń wieńcowych, jak również z nieprawidłowościami powodującymi utrudnienie przepływu krwi wewnątrz serca albo naczyń (np. guzami). Niektóre nieprawidłowości mają podłoże genetyczne, np. kardiomiopatia przerostowa czy zespół wydłużonego odstępu QT. W omdleniach kardiogennych, podobnie jak w innych typach omdleń, niezbędne jest zebranie szczegółowego wywiadu, a także wykonanie badań specjalistycznych. W ostatnich latach coraz rzadziej wykonuje się testy pionizacyjne, natomiast kładzie się nacisk na bardzo szczegółową diagnostykę arytmii serca jako potencjalnego źródła wystąpienia omdleń i nagłego zgonu sercowego. Każdy chory z podejrzeniem omdlenia o podłożu kardiogennym powinien zostać skierowany do ośrodka specjalistycznego na szczegółową diagnostykę.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.