Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: surowica

Sort By:

Limit search:

miRNA-146a-5p ma podwyższoną ekspresję w próbkach surowicy i chrząstek pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów

100%

Skrzypa M., Szala D., Gablo N., Czech J., Pajak J., Kopanska M., Trzeciak M., Gargasz K., Snela S., Zawlik I.

Polish Journal of Surgery

2019

vol. 91(3)

1-5

Wstęp: Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) jest szeroko rozpowszechnioną chorobą stawów prowadzącą do niepełnosprawności ruchowej i bólu. Obecnie brakuje biomarkerów do wczesnej diagnostyki tej postępującej choroby oraz biomarkerów do badania odpowiedzi na leczenie u pacjentów z OA. MikroRNA (miRNA), które odgrywają kluczową rolę w rozwoju OA, mogą być potencjalnymi biomarkerami OA. Ponieważ poziomy krążących miRNA odzwierciedlają stan chorobowy, mogą być użyteczne w badaniach przesiewowych OA i jako narzędzia diagnostyczne, zmniejszając potrzebę inwazyjnych procedur i minimalizując koszty obecnych metod diagnostycznych. Materiały i metody: Poziomy ekspresji 18 miRNA (let-7e-5p, miR-21-5p, miR-93-5p, miR-101-3p, miR-103a-3p, miR-130a-3 p miR-146a 5p, miR-16-5p, miR-193b-3p miR-199a-3p, miR-210-3p, miR-222-3p, miR-22-3p, miR-27a-3p, miR-27b-3p, miR -335-5p, miR-454-3p i miR-98-5p) analizowano za pomocą ilościowej PCR w czasie rzeczywistym w tkankach chrzęstnych i próbkach surowicy od 28 pacjentów OA i porównano je z tymi 2 zdrowymi kontrolami. Wyniki: Ekspresja miRNA-146a-5p była znacząco podwyższona w chrząstce (p = 0,006) i w surowicy krwi (p = 0,002) u pacjentów z OA. Poziom ekspresji miR-146a-5p w surowicy był dodatnio skorelowany z poziomem miR-146a-5p w chrząstce (współczynnik korelacji Pearsona R = 0,32; p = 0,002). Wniosek: U pacjentów z OA, była znaczna nadekspresja miR-146a-5p zarówno w tkance chrząstki stawowej jak i w surowicy krwi, z dodatnią korelacją między poziomami tego miRNA w obu typach próbek. Dlatego poziom w surowicy miR-146a-5p może odzwierciedlać procesy molekularne zachodzące w chrząstce, co sugeruje jego kliniczną użyteczność jako biomarkera do identyfikowania OA. Wykonywanie oznaczania tego biomarkera z surowicy krwi obejmuje analizę miRNA związanych z patologią chrząstki.

Osocze vs surowica – czy rodzaj materiału biologicznego ma wpływ na wyniki oznaczeń parathormonu?

86%

Beda-Maluga K., Paczuszka P., Pisarek H., Świętosławski J., Winczyk K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2019

issue 73

25-30

introduction: The recommended biological material for the parathyroid hormone (PTH) assay is venous blood plasma. According to diagnostic kit manufacturers, the PTH concentration can also be determined in blood serum. The aim of the study was to determine whether differences exist between PTH measured in serum and in plasma. Material and methods: The study was conducted on venous blood samples (plasma and serum) obtained from 92 patients at the Clinic of Endocrinology, University Hospital WAM – CSW. The PTH concentration was measured with an Immulite 1000 analyzer (Siemens), and iPTH kit. Results: The PTH values in plasma and serum were the same only in 3 cases. In 46 samples (50%), a higher hormone level was observed in the plasma, and in 43 cases (47%), a higher concentration was obtained in serum. The absolute differences between the PTH values in the tested biological materials ranged from 0 to 38 pg/mL, and increased together with the hormone concentration. The relative differences (percentage ratio of absolute differences to plasma PTH concentration) ranged from 0 to 34.3%. However, neither the absolute nor the relative differences were statistically significant (p > 0.05). The classification of PTH concentrations according to the reference values for each biological material (i.e. normal, reduced or elevated) was found to be concordant in 83 tested samples (90%). Conclusion: The identified PTH concentrations in the plasma and serum were not identical but comparable and in most cases the differences did not affect the clinical interpretation of the results.

WSTĘP: Materiałem biologicznym zalecanym do oznaczania parathormonu (parathyroid hormone – PTH) jest osocze krwi żylnej pobranej na wersenian sodowo-potasowy, jednak według producentów zestawów diagnostycznych do pomiaru PTH można stosować zarówno osocze, jak i surowicę krwi. Celem pracy było zbadanie, czy wartości PTH oznaczane w surowicy i w osoczu krwi żylnej są porównywalne. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano próbki krwi żylnej (osocze i surowica) uzyskane od 92 pacjentów Poradni Endokrynologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów (USK im. WAM – CSW) w Łodzi. Oznaczenia hormonu wykonano na analizatorze Immulite 1000 (Siemens) zestawem iPTH. WYNIKI: Wartości PTH oznaczone w osoczu i w surowicy były jednakowe tylko w 3 przypadkach. W 46 próbkach (50%) wyższe wartości hormonu odnotowano w osoczu, a w 43 przypadkach (47%) w surowicy. Różnice bezwzględne między wartościami PTH w badanych materiałach wahały się od 0 do 38 pg/mL i zwiększały się wraz ze wzrostem stężenia hormonu. Różnice względne (procentowy stosunek różnic bezwzględnych do stężenia PTH w osoczu) wynosiły od 0 do 34,3%. Jednak zarówno różnice bezwzględne, jak i względne nie były znamienne statystycznie (p > 0,05). Po klasyfikacji stężeń – na prawidłowe, obniżone lub podwyższone – na podstawie wartości referencyjnych PTH dla danego materiału biologicznego uzyskano zgodność wyników w 83 badanych próbkach (90%). WNIOSKI: Stężenia PTH oznaczane w osoczu i w surowicy nie są identyczne, ale porównywalne, a różnice w większości przypadków nie wpływają na interpretację kliniczną wyników.

Wartość prognostyczna surowiczych stężeń SCC-Ag i CYFRA 21-1 we wczesnych postaciach płaskonabłonkowego raka szyjki macicy

72%

Dobrzycka B., Terlikowski S. J., Bernaczyk P. S., Róg-Makal M., Lejmanowicz K., Kinalski M.

Current Gynecologic Oncology

2010

vol. 8

issue 1

34-39

Several markers present in tumor tissues and body fluids considerably aid in early diagnosis, enabling both correct decision- making qualifying patients to high-risk groups, monitoring of the patients’ response to treatment implemented and heralding the possibility of distant metastases or local recurrence. The paper presents correlations of elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag with clinical stage, histological differentiation grade and survival rates of 89 patients with FIGO stage IB/IIA squamous cell carcinoma of the uterine cervix. Marker levels were assessed prior to surgery using immunoenzymatic assay kits. Two groups of patients were defined: I (n=31; 35%) surviving less than 5 years and II (n=58; 65%) surviving more than 5 years. CYFRA 21-1 levels exceeding 3.5 ng/ml were present in 42% of patients. Elevation of SCC-Ag level above 1.5 ng/ml was seen in 48% of patients. No correlations were noticed between elevation of serum levels of markers studied and clinical stage nor histological differentiation grade. Patients presenting marker levels below reference values benefited from longer survival. Patients surviving less than 5 years had a statistically significant elevation of baseline serum SCC-Ag levels (p<0.001). These results suggest that patients presenting at an early clinical stage of squamous cell carcinoma and having elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag, require neoadjuvant chemotherapy prior to surgical treatment.

Obecne w tkance nowotworowej oraz płynach ustrojowych liczne markery wspomagają wczesną diagnostykę, umożliwiają zarówno podjęcie decyzji o zakwalifikowaniu do grupy o wysokim ryzyku zachorowania, jak i monitorowanie odpowiedzi na zastosowane leczenie, ponadto wskazują na możliwość wystąpienia przerzutów odległych lub wznowy miejscowej. W pracy badano związek pomiędzy wzrostem surowiczych stężeń CYFRA 21-1 i SCC-Ag a zaawansowaniem klinicznym, stopniem histologicznego zróżnicowania oraz czasem przeżycia 89 chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy w stopniu klinicznego zaawansowania IB i IIA (wg FIGO). Oceny markerów dokonano przed leczeniem operacyjnym za pomocą immunoenzymatycznych zestawów detekcyjnych. Wyłoniono dwie grupy: I – 31 leczonych (35%) z czasem przeżycia <5 lat i II – 58 (65%) z czasem przeżycia >5 lat. Stężenia CYFRA 21-1 wyższe niż 3,5 ng/ml stwierdzono u 42% chorych. Wzrost SCC-Ag powyżej 1,5 ng/ml wykazano u 48% pacjentek. Nie ujawniono zależności pomiędzy wzrostem stężeń badanych markerów a stopniem zaawansowania klinicznego, jak również zróżnicowaniem histologicznym raka. U chorych, u których stwierdzono niższe od wartości referencyjnych stężenia obu markerów, odnotowano dłuższy czas przeżycia. W grupie leczonych z czasem przeżycia krótszym niż 5 lat wykazano istotny statystycznie wzrost wartości wyjściowych stężeń SCC-Ag (p<0,001). Wyniki badań sugerują, że chore na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy we wczesnych stadiach zaawansowania klinicznego, u których przed leczeniem odnotowano podwyższone stężenia CYFRA 21-1 i SCC-Ag, wymagają neoadiuwantowej chemioterapii poprzedzającej leczenie operacyjne. Słowa kluczowe: płaskonabłonkowy rak szyjki macicy, CYFRA 21-1, SCC-Ag, surowica

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Current Gynecologic Oncology

1 Polish Journal of Surgery

2 2019

1 2010

1 Beda-Maluga K.

1 Bernaczyk P. S.

1 Czech J.

1 Dobrzycka B.

1 Gablo N.

1 Gargasz K.

1 Kinalski M.

1 Kopanska M.

1 Lejmanowicz K.

1 Paczuszka P.

1 Pajak J.

1 Pisarek H.

1 Róg-Makal M.

1 Skrzypa M.

1 Snela S.

1 Szala D.

1 Terlikowski S. J.

1 Trzeciak M.

1 Winczyk K.

1 Zawlik I.

1 Świętosławski J.

Search results

miRNA-146a-5p ma podwyższoną ekspresję w próbkach surowicy i chrząstek pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów

Osocze vs surowica – czy rodzaj materiału biologicznego ma wpływ na wyniki oznaczeń parathormonu?

Wartość prognostyczna surowiczych stężeń SCC-Ag i CYFRA 21-1 we wczesnych postaciach płaskonabłonkowego raka szyjki macicy