Search results

1

Prevalence of self-injury, suicidal ideation, plans and attempts in adolescents aged 13 to 19 years of age

100%

Pawłowska B., Potembska E., Zygo M., Olajossy M.

Polish Journal of Public Health

|

2015

|

vol. 125

|

issue 1

55-59

EN

Introduction. Increased suicide rates, both among adults and adolescents, have been seen in Poland over recent years. Aim. The aim of the study was to determine the prevalence of self-injury, suicide ideation, plans and attempts in adolescents aged 13 to 19 years. Material and methods. The study encompassed the total number of 6883 individuals aged 13 to 19 years, 69% of them being girls and 31% - boys. All respondents lived in Lubelskie Province. The research was conducted using a questionnaire designed by the authors. Results. In the group composed of 6883 adolescents living in Lublin Province, suicide ideation was reported by 47.65% of the respondents, suicide plans by 32.35%, suicide attempts were carried out by 10% of adolescents and self-injury by 24.91% of the respondents aged 13 to 19 years. Conclusions. The greatest prevalence of suicide ideation, plans and attempts, as well as self-injuries, were recorded in the group of adolescents aged 17. The adolescents living in the urban areas are more likely to inflict self-injury than those living in rural areas. Furthermore, adolescents with suicidal tendencies, e.g. attempting suicide and self-injury, are more prone to alcohol and substance abuse. It needs emphasizing that many adolescents with suicidal tendencies, compared against those who did not carry them out, have past experience of psychological, physical and sexual violence in the family, have been raised by a single parent or in families, where one of the parents abused alcohol.

2

ADVANCES AND LIMITATIONS IN PHARMACOTHERAPY OF EPILEPSY

88%

Rapacz A.

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

|

2018

|

vol. 75

|

issue 5

1069-1082

EN

Epilepsy is a chronic neurologic disorder that affects about 0.7% of the population. Patients with epilepsy suffer from recurrent seizures, which can be focal or generalized in nature. The third-generation of anticonvulsant drugs includes lacosamide, rufinamide, vigabatrin, retigabine, perampanel, eslicarbazepine acetate, brivaracetam and stiripentol. Other compounds, such as ganaxolone, cannabidiol, selurampanel, and everolimus among others, with different mechanisms of action are currently in clinical development. Furthermore, numerous compounds or classes of compounds are investigated in preclinical studies. Nevertheless, about 30% of epilepsy patients suffer from uncontrolled seizures despite pharmacotherapy, including the third-generation of anticonvulsant drugs. Additionally, the occurrence of adverse drug effects is responsible for poor compliance as well as discontinuation of the therapy, in up to 25% of patients before having reached the effective dose amount. Neuropsychiatric undesirable effects, include depression, aggression, irritable mood, anxiety, mood instability, paranoid ideation, delusions, hallucinations. Moreover, suicidal ideation and behaviour have been reported in patients treated with anticonvulsant drugs.

3

Indirect inactivation of tyrosinase in its action on tyrosine

88%

Muñoz-Muñoz J. L., Garcia-Molina F., Acosta-Motos J. R., Arribas E., Garcia-Ruíz P. A., Tudela J., Garcia-Cánovas F., Rodríguez-López J. N.

Acta Biochimica Polonica

|

2011

|

vol. 58

|

issue 4

477-488

EN

Under aerobic conditions, tyrosinase is inactivated by dopa as a result of suicide inactivation, and, under anaerobic conditions, as a result of irreversible inactivation. However, tyrosine protects the enzyme from being inactivated by dopa under anaerobic conditions. This paper describes how under aerobic conditions the enzyme acting on tyrosine is not directly inactivated but undergoes a process of indirect suicide inactivation provoked by reaction with the o-diphenol originated from the evolution of o-dopaquinone and accumulated in the reaction medium.

4

Analiza danych klinicznych trzech pacjentów, leczonych w Regionalnym Ośrodku Ostrych Zatruć w Sosnowcu z powodu podjętej próby samobójczej, ukierunkowana na odróżnienie uwarunkowań egzystencjalnych i społecznych od przyczyn wynikających z zaburzeń psychicznych

75%

Brodziak A., Kłopotowski T., Kicka M., Bazylewicz A., Wrocławska-Konefał B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 5

322-336

EN

The authors present detailed case studies of three patients treated at the Regional Poison Control Center in Sosnowiec due to a suicide attempt for different, but characteristic types of reasons. The first of these patients attempted suicide by reason of existential problems, the second one – alcoholism, and the third of the patients suffered from mental disorders. The source of information concerning the causes of the suicide attempts was data from the patients’ histories gained by toxicologists supplemented by psychiatric examination. Additionally, the authors applied their own indepth, structured, psychiatric and psychological interview and formulated the so-called sequence of adverse events which led to the suicide attempt. They also suggested a graphical summary illustrating the data obtained from patients. The authors discuss – on the background of these case reports – how far today an effective theory exists, which would be able to completely explain the process of collapse of the motivation for life and the mental transformation, manifested by an attempt of suicide.

PL

W pracy poddano analizie przypadki trzech pacjentów leczonych w Regionalnym Ośrodku Ostrych Zatruć w Sosnowcu z powodu podjętych prób samobójczych, wynikających z odmiennych, lecz charakterystycznych przyczyn. U podłoża podjętych prób suicydalnych leżały: w pierwszym przypadku przyczyny bytowe, w drugim zespół zależności alkoholowej, a w trzecim zaburzenia psychiczne. Źródłem informacji dotyczących przyczyn podjętych prób suicydalnych były dane anamnestyczne uzyskane przez lekarzy klinicystów uzupełnione przez konsultację psychiatryczną. Dodatkowo autorzy zastosowali opracowany przez nich „strukturalizowany, pogłębiony wywiad psychiatryczny i psychologiczny” oraz sformułowali tzw. ciąg niekorzystnych przemian i wydarzeń, które prowadziły do podjęcia próby samobójczej. Zaproponowali także sumaryczną ilustrację graficzną danych uzyskanych od prezentowanych pacjentów. Autorzy dyskutują – na tle uzyskanych od pacjentów danych – czy istnieją obecnie wydolny aparat pojęciowy i efektywna teoria kompleksowo wyjaśniające proces załamania się motywacji do życia i przemianę psychiczną, prowadzące do podjęcia próby samobójczej.

5

Problems of organ harvesting from a suicidal patient with craniocerebral trauma after successful resuscitation: a case report

75%

Kaszuba M., Wiktorzak P.

Critical Care Innovations

|

2023

|

vol. 6

|

issue 3

52-61

EN

Transplantology is constantly evolving. New challenges are emerging, including those related to transplants after suicide. Concerned for the welfare of donor families who have experienced the trauma of a loved one’s suicide, it is important that the donation decision process be as minimally burdensome as possible. Therefore, it is important to raise public awareness of organ donation in the context of suicide. Educating the public can help break down the barriers and false beliefs about the process. Although suicide is a profoundly tragic event, the opportunity to donate an organ to save another person’s life is extremely valuable. The purpose of this paper is to show the legal and ethical treatment of organ transplantation from suicidal patients. The article presents a case report of a person who committed suicide, but for whom resuscitation was undertaken in the prehospital setting, despite severe craniocerebral trauma, and a return of spontaneous circulation was achieved. Subsequent in-hospital efforts made it possible to successfully maintain vital functions and declare brain death. The commitment of the medical personnel and the professional discussions with the patient's family made it possible to obtain consent for the donation of seven organs.

6

Czynniki kliniczne wpływające na zachowania samobójcze w wybranych zaburzeniach psychicznych

75%

Florkowski A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 3

137-140

EN

Suicidal behaviours associated with mental disorders have been the subject of investigation for many years. Suicide is a serious social and medical problem. The World Health Organization estimates that it is the third most common cause of death in people aged 15–44. Suicide is a complex process influenced by multiple factors, both interconnected and independent from one another. This paper discusses clinical factors that can occur in certain mental disorders, usually identified with suicidal behaviours. Mental disorders that cause a high suicidal risk include: depression, personality disorders, alcohol addiction and paranoid schizophrenia. The search for the factors conductive to suicidal decisions in patients with these disorders is highly significant. The studies and observations of patients at risk of suicide indicate certain common characteristic signs and behaviours, irrespective of the mental disorder. In light of the studies conducted, it is believed that the following factors have a significant influence on suicidal behaviours in patients with the above-mentioned mental disorders: history of suicide attempts, impulsiveness and aggression, persistent insomnia, chronic depression and sub-depression as well as psychotic symptoms (persecutory and/or depressive delusions, imperative hallucinations). The risk of suicide can be reduced considerably by skilful diagnostic management and appropriate assessment of clinical factors.

PL

Zachowania samobójcze mające związek z występującymi zaburzeniami psychicznymi są od wielu lat przedmiotem badań naukowych. Samobójstwa stanowią poważny problem społeczny oraz medyczny. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia, że w grupie wiekowej 15–44 lata jest to trzecia najczęstsza przyczyna zgonów. Samobójstwo to proces złożony, na który ma wpływ wiele czynników, zarówno powiązanych ze sobą, jak i niemających bezpośredniego związku. W pracy omówiono jedynie czynniki kliniczne, jakie mogą wystąpić w niektórych zaburzeniach psychicznych, najczęściej identyfikowanych z zachowaniami samobójczymi. Wśród zaburzeń psychicznych powodujących wysokie ryzyko suicydalne wymienia się depresję, zaburzenia osobowości, uzależnienie od alkoholu i schizofrenię paranoidalną. Poszukiwanie czynników sprzyjających decyzjom samobójczym u pacjentów z tymi schorzeniami jest niezwykle ważne. Badania i obserwacje osób zagrożonych samobójstwem wskazują na pewne powtarzające się u nich charakterystyczne objawy oraz zachowania, niezależnie od rozpoznawanego zaburzenia psychicznego. W świetle przeprowadzonych badań uważa się, że istotny wpływ na wystąpienie zachowań samobójczych u osób z wymienionymi zaburzeniami psychicznymi mają następujące czynniki: próby samobójcze w wywiadzie, impulsywność i agresja, uporczywa bezsenność, przewlekłe stany depresyjne i subdepresyjne, objawy psychotyczne (urojenia prześladowcze i/lub depresyjne, omamy imperatywne). Można znacznie ograniczyć ryzyko samobójstwa poprzez umiejętne postępowanie diagnostyczne oraz właściwą ocenę czynników klinicznych.

7

Circumstances and underlying causes of suicidal attempts in teen patients of mental health facilities – a psychological perspective

63%

Stradomska M., Wolińska J., Marczak M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

136-149

EN

Objective: The paper brings together and summarizes the results of a study carried out in 2011–2015, aimed at analysing circumstances and reasons underlying adolescent suicidal attempts. Material and methods: The studied group comprised 115 patients hospitalised due to having attempted suicide, aged 13–19 years old, based in 3 voivodeships, namely the Świętokrzyskie Voivodeship, Lubelskie Voivodeship, and Podkarpackie Voivodeship. The results of the study have been subject to quantitative and qualitative analysis. Results: Our analysis has demonstrated that in the opinion of 95% of the patients another suicide previously committed in their environment inspired their own suicidal attempt. A significant proportion of the participants of the study (88%) claims suicidal behaviours in a person’s environment to be conducive to similar behaviours not only in adolescents, but across all age groups alike. A majority of participants have admitted possessing a lack of sufficient knowledge concerning mental health and wellbeing. Nor do they receive effective help, feeling emotional distress, yet failing to meet with any response on the part of their relatives and friends, who seem not to take teenagers’ psychological condition seriously. Suicidal and depressive disposition is commonly regarded as a sign of mere moodiness, fanciness, being spoilt, or being prone to playing practical jokes. According to the majority of the participants (71%), their relatives had directly influenced their decision to attempt suicide. As much as 88% of the responses provided in the study indicated causes stemming from inadequate communication. Teenagers’ attempts to talk about death-related issues (suicidal issues) failed, not being met with understanding on the part of their parents and other caregivers. Conclusions: There is a need for education, prophylaxis, and raising social awareness concerning the problem of suicides. Education on a broad scale is necessary to enable unobstructed access to important information, inter alia through cultural and social events, preventive campaigns, workshops, voluntary help, media etc.

PL

Cel: Artykuł podsumowuje rozważania na temat wyników badań przeprowadzonych w latach 2011–2015. Celem badań była analiza przyczyn i uwarunkowań prób samobójczych podejmowanych w okresie adolescencji. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 115 pacjentów przebywających w klinikach i szpitalach z powodu prób samobójczych; były to osoby w wieku 13–19 lat, mieszkające w trzech województwach: świętokrzyskim, lubelskim i podkarpackim. Wyniki pracy badawczej zostały poddane analizie jakościowej i ilościowej. Wyniki: Analiza wskazuje, że zdaniem 95% badanych samobójstwo popełnione w ich otoczeniu stało się motywacją do podjęcia próby samobójczej. Znacząca część badanych (88%) twierdzi, iż zachowania suicydalne w otoczeniu wzmacniają zachowania tego typu – nie tylko u adolescentów, lecz także u innych ludzi. Większość uczestników badania czuje niedosyt wiedzy na temat zdrowia psychicznego. Nie uzyskują też efektywnej pomocy: odczuwają dyskomfort psychiczny, ale ich bliscy i koledzy nie reagują; bagatelizują stan psychiczny nastolatków, traktując ich zachowania jako przejaw żartów, kaprysów czy rozpieszczenia. Według większości badanych (71%) najbliżsi pośrednio przyczynili się do podjęcia próby samobójczej. Aż 88% uzyskanych odpowiedzi wskazuje na przyczyny tkwiące w komunikacji. Podejmowane przez nastolatków próby nawiązania rozmowy dotyczącej śmierci (problematyki suicydalnej) nie spotkały się z należytym zrozumieniem rodziców i opiekunów. Wnioski: Istnieje potrzeba edukacji, profilaktyki i rozbudzenia zainteresowania społecznego problematyką samobójstw. Edukacja powinna być prowadzona na szerszą skalę, tak by zainteresowani mogli łatwo uzyskać ważne informacje – m.in. przez wydarzenia kulturalno‑społeczne, akcje profilaktyczne, warsztaty, wolontariat, media.

8

Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie

63%

Krajewska K., Florkowski A., Gmitrowicz A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 3

196-201

EN

Suicide is the third cause of death at the age group 10–19 in the world. There are inter multiple risk factors of suicidal behaviours. In the case of children of alcoholics the increased number of suicide attempts is explained by genetic predisposition and accumulation of environmental risk factors. The aim of this study is to check whether parental alcoholism is associated with the number and repetition of suicide attempts and the age at which the first suicide attempt occurred among hospitalized psychiatric adolescents. Material and methods: A retrospective analysis – based on medical documentation – of 119 patients aged 13–18, treated during 2013–2014 at the Department of Adolescent Psychiatry in Łódź for: schizophrenia, schizotypal and delusional disorders, mood disorders, neurotic, stress-related and somatoform disorders, behavioural and emotional disorders according to ICD-10. The exclusion criteria were other psychiatric diagnoses, incomplete family history and lack of information about intended self-harm behaviours. The patients were selected at random. The number and repetition of suicide attempts, the age at which the first suicide attempt occurred, parental alcoholism and family history of suicidal behaviours were examined. Analyses were carried out using Statistica 9.1. Results: Parental alcoholism did not statistically significantly affect (p > 0.05) the prevalence or repetition of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents. The first suicide attempts were not made by adolescents – also considering the gender, diagnosis, and familial suicidal behaviours. Conclusions: In almost half of the examined psychiatrically hospitalized adolescents at least one parent met the parental alcoholism criteria. Suicide attempts occurred in over 50% of the examined patients, with somewhat higher incidence in girls whose parents met the parental alcoholism criteria, as compared to those without parental alcoholism history. No significant correlation was found between parental alcoholism and the incidence of offspring’s suicide attempts, repetition of suicide attempts, and the age at which suicide attempt is made. The research on the correlation between the prevalence of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents and parental alcoholism should also involve appraisal of the family functioning.

PL

Samobójstwo stanowi na świecie trzecią przyczynę śmierci w grupie wiekowej 10–19 lat. Istnieją liczne czynniki ryzyka zachowań suicydalnych; w przypadku dzieci alkoholików zwiększoną liczbę prób samobójczych tłumaczy się genetyczną predyspozycją i nagromadzeniem niekorzystnych czynników środowiskowych. Cel badania: Ocena związku między występowaniem zespołu zależności alkoholowej (ZZA) u rodziców a częstością prób samobójczych (PS) u nastolatków hospitalizowanych psychiatrycznie, ponawianiem PS i wiekiem dziecka w chwili podjęcia pierwszej próby. Materiał i metody: Analiza retrospektywna na podstawie dokumentacji medycznej 119 pacjentów w wieku 13–18 lat hospitalizowanych w latach 2013–2014 w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej – z diagnozą schizofrenii, zaburzeń schizotypowych i urojeniowych, zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną, zaburzeń zachowania i emocji według ICD-10. Kryteriami wykluczenia były pozostałe diagnozy psychiatryczne, niekompletne informacje dotyczące rodziny i brak danych na temat intencji samouszkodzeń. U losowo wybranych pacjentów oceniano: rozpowszechnienie i liczbę PS, wiek w chwili podjęcia pierwszej próby, obciążenie ZZA rodzica oraz przypadkami PS i samobójstw w rodzinie. Analizy przeprowadzono za pomocą programu Statistica 9.1. Wyniki: Alkoholizm rodziców nie wpływał w sposób istotny statystycznie (p > 0,05) na rozpowszechnienie i ponawianie PS wśród nastolatków leczonych psychiatrycznie. Pierwsze PS nie były podejmowane przez osoby młodsze – także po uwzględnieniu płci, diagnozy i rodzinnego występowania zachowań suicydalnych. Wnioski: W przypadku blisko połowy badanych nieletnich hospitalizowanych psychiatrycznie co najmniej jeden rodzic spełniał kryteria ZZA. PS występowały u ponad 50% badanych, przy czym nieco częściej wśród dziewcząt, których rodzice spełniali kryteria ZZA, niż wśród dziewcząt bez wywiadu alkoholowego dotyczącego rodziców. Nie wykazano istotnego związku między alkoholizmem rodziców a częstością PS u dzieci, ponawianiem PS ani wiekiem w chwili podjęcia pierwszej PS. Podczas badań zależności między występowaniem PS u młodzieży leczonej psychiatrycznie a ZZA rodziców należy uwzględniać ocenę funkcjonowania rodziny.

9

Światowe inicjatywy w zakresie profilaktyki samobójstw

63%

Kropiwnicki P., Gmitrowicz A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

vol. 13

|

issue 3

202-206

EN

Suicide belongs to the most prevalent causes of young people’s deaths all over the world, therefore effective preventive programmes are extremely important. This article presents information about suicide risk factors, applied therapeutic techniques and conducted suicide prevention programmes and their efficacy. Apart from literature, the study used materials presented during the five-days’ training course on Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, organized by Karolinska Institutet in May 2012 in Stockholm. The results of the studies show a significant role of enhanced affective states in the development of suicide crisis and their early diagnosis aimed at prevention of suicide attempts. In addition the specificity of work with suicidal patients with personality disorders was discussed. The results of studies on the effectiveness of suicide prevention programmes based on limited access to methods were presented. Attention was paid to advantageous and disadvantageous role of the media, including electronic media, emphasizing their special impact on young people. Furthermore, two European studies were compared: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) and Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), describing the incidence and method of deliberate self-harm among young hospitalized patients and in general population. Various methods of providing the care for deliberately self-harming patients were evaluated. It was found out that different attitudes of medical staff towards such patients depend on various psychosocial factors. Besides, the results of the research evaluating the efficacy of various therapeutic methods, such as behavioural-cognitive therapy, psychological support, emergency cards and pharmacotherapy with selective serotonin reuptake inhibitors were presented.

PL

Samobójstwo należy do najczęstszych przyczyn zgonów młodych ludzi na całym świecie, stąd niezwykle istotne jest tworzenie skutecznych programów zapobiegawczych. W niniejszym artykule przedstawione zostały informacje na temat czynników ryzyka samobójstwa, stosowanych technik terapeutycznych oraz prowadzonych programów prewencji samobójstw i ich skuteczności. Poza piśmiennictwem w opracowaniu wykorzystano materiały przedstawione podczas pięciodniowego szkolenia Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, zorganizowanego przez Karolinska Institutet w maju 2012 roku w Sztokholmie. Wyniki badań wskazują na istotną rolę nasilonych stanów afektywnych w powstawaniu kryzysu samobójczego oraz ich wczesnego rozpoznawania w celu zapobiegania próbom samobójczym. Omówiono również specyfikę pracy z pacjentami samobójczymi z zaburzeniami osobowości. Przedstawiono wyniki badań skuteczności programów prewencji samobójstw opartych na ograniczeniu dostępu do metod. Zwrócono uwagę na korzystną i niekorzystną rolę mediów, w tym elektronicznych, podkreślając ich szczególny wpływ na młodego odbiorcę. Ponadto porównano dwa badania europejskie: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) oraz Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), opisujące częstość i sposób dokonywania zamierzonych samouszkodzeń wśród młodych pacjentów hospitalizowanych i w populacji ogólnej. Poddano także ocenie różne sposoby zapewnienia opieki osobom dokonującym celowych samouszkodzeń. Ustalono, że odmienne postawy personelu medycznego wobec tych osób zależą od różnych czynników psychospołecznych. Przedstawiono też wyniki prac oceniających skuteczność różnych metod terapeutycznych, takich jak terapia behawioralno- poznawcza, wsparcie psychologiczne, karty kryzysowe (emergency card) i farmakoterapia lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny.

10

Analiza czynników chroniących przed samobójstwem

63%

Krawczyk J., Gmitrowicz A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

43-49

EN

Suicidal behaviours are a severe problem of the contemporary society and a challenge for people dealing with the development of therapeutic and preventive programmes in suicidology. Many detailed and multi-aspect analyses of functioning of the people at risk of suicide are carried out within scientific research as well as various risk factors of suicidal attempts and committed suicides. Far fewer studies are focussed on the factors protecting against suicide, referred to as buffer or protective factors. For passwords: protective factor, suicide the number of records in the PubMed base amounts to 227, while for risk factor, suicide – 11 299. The objectives of this review of literature comprise: analysis of various factors protecting against suicide and attempt to assess their efficacy. The study involves reports and results of the research presented in English literature. Separately discussed were external and internal protective factors, and a number of publications on their subject were included. Most of research reports refer to preventive role of the family, social support, capability to cope with problems and stress, and self-estimation. An important role is ascribed to perception of causes to live. To a slightly less extent the researchers deal with a protective role of religion, pregnancy, hobby, and involvement in social activities. What has been so far ambiguous and little known is the correlation between sports practice and reduction of suicidal behaviours. The final part of the article presents the results of the studies on the seldom analysed protective factors, such as one’s attitude to life and death, fear of death, and sensitivity to pain, the efficacy of which in suicide prevention requires further research. While grouping the protective factors, their usefulness in the creation of supporting systems and preventive programmes was taken into account, passing over those whose efficacy had not been documented.

PL

Zachowania samobójcze są poważnym problemem współczesnego społeczeństwa i wyzwaniem dla osób zajmujących się opracowywaniem programów terapeutycznych i profilaktycznych z dziedziny suicydologii. W ramach badań naukowych podejmuje się liczne szczegółowe i wieloaspektowe analizy funkcjonowania osób zagrożonych samobójstwem, a także różnych czynników ryzyka prób samobójczych i samobójstw dokonanych. Zdecydowanie mniej badań dotyczy czynników chroniących przed samobójstwem, inaczej buforowych, protekcyjnych. Dla hasła protective factor, suicide liczba rekordów w bazie PubMed wynosi 227, podczas gdy dla risk factor, suicide – 11 299. Cele niniejszego przeglądu piśmiennictwa to analiza rozmaitych czynników chroniących przed samobójstwem i próba oceny ich skuteczności. W pracy uwzględniono doniesienia i wyniki badań zawarte w literaturze anglojęzycznej. Odrębnie omówiono czynniki ochronne zewnętrzne i wewnętrzne, uwzględniono liczbę publikacji na ich temat. Najwięcej doniesień naukowych dotyczy prewencyjnej roli rodziny, wsparcia społecznego, umiejętności radzenia sobie z problemami i stresem oraz samooceny. Istotną rolę przypisuje się percepcji powodów do życia. W nieco mniejszym stopniu badacze zajmują się ochronną rolą religii, ciąży, hobby i zaangażowania w aktywności społeczne. Niejednoznaczny i mało dotychczas zbadany jest związek uprawiania sportu z redukcją zachowań suicydalnych. W końcowej części artykułu zaprezentowano wyniki badań nad zdecydowanie rzadziej analizowanymi czynnikami ochronnymi, takimi jak postawa wobec życia i śmierci, lęk przed śmiercią i wrażliwość na ból, których skuteczność w zapobieganiu samobójstwom wymaga dalszych dociekań. W trakcie grupowania czynników ochronnych kierowano się ich przydatnością w tworzeniu systemów wsparcia i programów profilaktycznych – z pominięciem tych o nieudokumentowanej skuteczności.

11

Przejawy autodestruktywności pośredniej u osób po próbach samobójczych

63%

Tsirigotis K., Gruszczyński W., Lewik-Tsirigotis M., Kruszyna M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

83-91

EN

Objective: To explore the indirect self-destructiveness syndrome and its manifestations in persons after suicide attempt. Material and methods: The study population consisted of 147 persons (114 women and 33 men) aged 14-33 years. The control group was selected from among persons who did not commit suicide, well-matched in terms of sociodemographic status. To study the indirect self-destructiveness and its manifestations the Polish version of the Chronic Self- Destructiveness Scale (CS-DS) by K. Kelley in Suchańska adaptation was used. Results: Patients after suicide attempts gained significantly higher scores than those who did not commit suicide, in all indices of CS-DS: indirect self-destructiveness global index, A1: Transgression and Risk, A2: Poor Health Maintenance, A3: Personal and Social Neglects, A4: Lack of Planfulness, A5: Helplessness and Passiveness. People after suicide attempts gained significantly higher scores in the active as well as in the passive form of indirect self-destructiveness. Conclusions: The index of indirect self-destructiveness syndrome in patients after suicide attempts is within the upper limit of the average scores. The dominant classes of indirect self-destructive behaviours are (order according to intensity): Helplessness and Passiveness (A5), Transgression and Risk (A1), Poor Health Maintenance (A2). Intensiveness of indirect self-destructiveness as a generalized tendency is higher than in persons without suicide attempts. Intensity of particular categories (classes, manifestations) of indirect self-destructiveness is also higher in them. The intensity of active and passive form in these persons is almost identical, while in persons without suicide attempts, the intensiveness of the active form is much lower than the passive one’s. Results of research on indirect self-destructiveness may be useful in the suicidal prevention and in therapeutic work with persons who have attempted suicide.

PL

Cel: Zbadanie syndromu autodestruktywności pośredniej i jej przejawów u osób, które dokonały próby samobójczej. Materiał i metoda: Populacja badana składała się ze 147 osób (114 kobiet i 33 mężczyzn) w wieku 14-33 lat. Grupę porównawczą utworzono spośród osób, które nie podejmowały prób samobójczych; była ona dopasowana pod względem statusu socjodemograficznego. Do badania autodestruktywności pośredniej i jej przejawów zastosowano polską wersję Chronic Self-Destructiveness Scale (CS-DS) K. Kelley w adaptacji Suchańskiej. Wyniki: Osoby po próbach samobójczych uzyskały wyniki istotnie wyższe niż osoby, które nie podejmowały prób samobójczych, we wszystkich wskaźnikach CS-DS: globalny wskaźnik autodestruktywności pośredniej, A1: Transgresja i Ryzyko, A2: Zaniedbania Zdrowotne, A3: Zaniedbania Osobiste i Społeczne, A4: Nieuważność i Brak Planowania, A5: Bezradność i Bierność. Osoby po próbach samobójczych uzyskały wyniki istotnie wyższe w formie aktywnej, jak również w formie biernej autodestruktywności pośredniej. Wnioski: Wskaźnik syndromu autodestruktywności pośredniej u osób po próbach samobójczych mieści się w górnej granicy wyników średnich. Dominującymi klasami zachowań pośrednio autodestruktywnych są u nich (w kolejności natężenia): Bezradność i Bierność (A5), Transgresja i Ryzyko (A1), Zaniedbania Zdrowotne (A2). Nasilenie autodestruktywności pośredniej jako tendencji uogólnionej jest większe niż u osób bez prób samobójczych. Nasilenie poszczególnych kategorii (klas, przejawów) autodestruktywności pośredniej również jest u nich większe. Nasilenie formy aktywnej i biernej u tych osób jest prawie identyczne, natomiast u osób bez prób samobójczych nasilenie formy aktywnej jest o wiele niższe niż biernej. Wyniki badań nad autodestruktywnością pośrednią mogą być użyteczne w profilaktyce suicydalnej, a także w pracy terapeutycznej z osobami po próbach samobójczych.

12

Samobójstwa wśród osób starszych

63%

Makara-Studzińska M., Madej A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

189-194

EN

Suicides are a major problem in the modern world. In the literature, they are investigated in their sociological, psychological, health-related, and criminological aspects. The age of the people committing suicide is diverse, with the most vulnerable groups being children and the elderly. Aging is a natural and universal process of life. The changes it causes are gradual, but irreversible at the same time. They involve many spheres of life of an individual. In today’s world, there is a cult of youth, resulting in the elderly not being fully respected by the society. Especially in the urban environment, an elderly person is frequently treated as anonymous and often decrepit. The manner in which they generally conform to the requirements of reality influences their aging in a positive or negative way. Retirement, socioeconomic consequences, reduction of life autonomy, the felt loneliness, lack of support on the part of relatives, and diseases may ultimately push an elderly person to committing suicide. Using the Scopus, Wiley Online Library, PubMed and Web of Science repositories in the current study we have carried out an analysis of research literature from 2014–2015 in regard to suicide risk factors and specificity among the elderly.

PL

Samobójstwa są istotnym problemem współczesnego świata. W literaturze rozpatruje się je w kontekście socjologicznym, psychologicznym, zdrowotnym i kryminologicznym. Wiek samobójców okazuje się zróżnicowany, jednak najbardziej narażone grupy to dzieci i osoby starsze. Starzenie się jest naturalnym procesem życiowym. Zmiany z nim związane są stopniowe, ale też nieodwracalne. Dotyczą wielu sfer życia jednostki. W dzisiejszym świecie panuje kult młodości, przez co osoby starsze nie są w pełni szanowane przez społeczeństwo. Zwłaszcza w wielkomiejskim środowisku człowiek w podeszłym wieku traktowany jest jako anonimowy, a niejednokrotnie także niedołężny. Sposób, w jaki dostosowuje się on do wymogów rzeczywistości, wpływa na pozytywne bądź negatywne starzenie się. Zaprzestanie wykonywania pracy zawodowej, konsekwencje socjoekonomiczne, ograniczenie samodzielności, samotność, brak wsparcia ze strony bliskich i obecność zmian o charakterze chorobowym mogą popychać osobę starszą do popełnienia samobójstwa. W niniejszej pracy za pomocą baz Scopus, Wiley Online Library, PubMed i Web of Science przeanalizowano literaturę naukową z lat 2014–2015 pod kątem specyfiki i czynników ryzyka samobójstw wśród osób w wieku starszym.

13

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne

63%

Sołtys W., Kozak M., Kocur R., Lewicka M., Zrost W., Hernand A., Gorczyca P., Ścisło P., Pasierb N.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 1

34-39

EN

Suicidal declarations made by patients intoxicated with alcohol are a common problem in the psychiatric practice. The following study was conducted in order to check how many patients who declared suicidal tendencies while intoxicated with alcohol, with no history of previous psychiatric treatment, still declare suicidal tendencies after being referred to a sobering‑up station. To this end, a study group consisting of 81 patients, aged 18 to 65 (mean 37.3) years old, 47 men and 34 women, brought to the Provincial Multidisciplinary Hospital No 4 Admission Room by the emergency due to suicidal tendencies, in period 01.06.2010‑31.05.2011, was analysed. The criteria of the group included no previous history of psychiatric treatment, alcohol blood concentration of at least one per mille, no other (i.e. internist) contraindications to referral to the sobering‑up station. Patients diagnosed with psychiatric illnesses other than alcohol dependency syndrome during the initial consultation were excluded from the study. A percentage of patients with persevering suicidal threat aftersobering‑up was calculated. The results show that among 81 patients referred to the sobering‑up station, suicidal tendencies were declared after sobering‑up by 7 (8.64%). Statistical significance was determined by using McNemar test to be p<0.001. None of the patients withdrawing from the suicidal tendencies appeared again in the admission room during the course of the study, also none of the patients died a suicidal death in this period, which was confirmed in police statistics. The study suggests that, considering the limited place in the psychiatric wards and hospitals, referring an intoxicated patient who declares suicidal tendencies to a sobering‑up station is a clinically‑confirmed course of action. The sobering‑up station guarantees strict scrutiny and impossibility of realizing the suicidal threat as well as specialist detoxification. It is imperative for the patient to be reconsulted by a psychiatrist after sobering‑up – the examination ought to include known suicide risk factors (i.e. as in standards of American Psychiatric Association).

PL

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu są częstym problemem w praktyce psychiatrycznej. Niniejsze badanie przeprowadzono celem sprawdzenia, jaki odsetek pacjentów zgłaszających się na psychiatryczną izbę przyjęć, będących pod wpływem alkoholu i jednocześnie deklarujących myśli suicydalne, dotychczas nieleczonych psychiatrycznie po wytrzeźwieniu w warunkach izby wytrzeźwień (IW) podtrzymuje, podczas rekonsultacji psychiatrycznej, zamiary suicydalne. W tym celu przeanalizowano 81 pacjentów w wieku od 18 do 65 lat, w tym 47 mężczyzn i 34 kobiety, przywiezionych przez zespół pogotowia ratunkowego na Izbę Przyjęć Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 4 w Bytomiu (IP WSS4) z powodu myśli suicydalnych, w okresie 01.06.2010‑31.05.2011 roku. Kryteria doboru grupy obejmowały brak wcześniejszego leczenia psychiatrycznego, stężenie alkoholu w surowicy na poziomie co najmniej jednego promila, brak innych (np. Internistycznych) przeciwwskazań do pobytu na IW. Z badania wykluczono pacjentów, u których podczas wstępnej konsultacji psychiatrycznej rozpoznano jednostki inne niż upojenie alkoholowe. Wyliczono odsetek pacjentów, u których po wytrzeźwieniu utrzymywało się zagrożenie suicydalne i którzy wymagali hospitalizacji psychiatrycznej. Jak pokazują wyniki, spośród 81 pacjentów odesłanych na IW myśli suicydalne po wytrzeźwieniu podtrzymywało 7 (8,64% wszystkich badanych). Do określenia istotności statystycznej zastosowano test McNemara, uzyskując poziom istotności p<0,001. Żaden z pacjentów wycofujących się z wcześniej zgłaszanych zamiarów suicydalnych nie trafił powtórnie na IP WSS4 podczas trwania badania, nie zginął także śmiercią samobójczą, co zweryfikowano w policyjnych statystykach. Z badania wynika, że wytrzeźwienie pacjenta w warunkach IW przed ewentualnym przyjęciem na oddział, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę miejsc na oddziałach psychiatrycznych, jest postępowaniem uzasadnionym klinicznie – IW gwarantuje zarówno ścisłą obserwację i brak możliwości realizacji zamiarów suicydalnych, jak i specjalistyczną detoksykację. Po wytrzeźwieniu bezwzględnie konieczna jest rekonsultacja psychiatryczna z określeniem ryzyka suicydium – badanie psychiatryczne powinno uwzględniać uznane czynniki ryzyka (np. w wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego).

Refine search results

Prevalence of self-injury, suicidal ideation, plans and attempts in adolescents aged 13 to 19 years of age

ADVANCES AND LIMITATIONS IN PHARMACOTHERAPY OF EPILEPSY

Indirect inactivation of tyrosinase in its action on tyrosine

Analiza danych klinicznych trzech pacjentów, leczonych w Regionalnym Ośrodku Ostrych Zatruć w Sosnowcu z powodu podjętej próby samobójczej, ukierunkowana na odróżnienie uwarunkowań egzystencjalnych i społecznych od przyczyn wynikających z zaburzeń psychicznych

Problems of organ harvesting from a suicidal patient with craniocerebral trauma after successful resuscitation: a case report

Czynniki kliniczne wpływające na zachowania samobójcze w wybranych zaburzeniach psychicznych

Circumstances and underlying causes of suicidal attempts in teen patients of mental health facilities – a psychological perspective

Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie

Światowe inicjatywy w zakresie profilaktyki samobójstw

Analiza czynników chroniących przed samobójstwem

Przejawy autodestruktywności pośredniej u osób po próbach samobójczych

Samobójstwa wśród osób starszych

Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne