Search results

1

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego przy zastosowaniu iniekcji osocza bogatopłytkowego pod kontrolą ultrasonograficzną: systematyczny przegląd piśmiennictwa

100%

Ali M., Mohamed A., Elamin Ahmed H., Malviya A., Atchia I.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 75

332-337

EN

Purpose: This review aims to determine whether ultrasound-guided platelet-rich plasma injection has any role in improving clinical outcomes in patients with hip osteoarthritis. Methods: A search of the National Institute for Health and Care Excellence database using the Healthcare Databases Advanced Search tool was conducted. The PubMed database was also utilised to search the Medical Literature Analysis and Retrieval System Online, Excerpta Medica database, Cumulative Index of Nursing and Allied Health and Allied and Complimentary Medicine databases. The Preferred Reporting Items for Systematic Review and Meta-Analysis methodology guidance was employed and a quality assessment was performed using the Jadad score. Results: Three randomised clinical trials met the inclusion criteria and were included for analysis. All three trials were of good quality based on the Jadad score. A total of 115 patients out of 254 received platelet-rich plasma injections under ultrasound guidance. The platelet-rich plasma recipient group included 61 males and 54 females with an age range from 53 to 71 years. Outcome scores show an improvement of symptoms and function maintained up to 12 months following platelet-rich plasma injection. Conclusions: Literature to date concludes that intra-articular platelet-rich plasma injections of the hip, performed under ultrasound guidance to treat hip osteoarthritis, are well tolerated and potentially efficacious in delivering long-term and clinically significant pain reduction and functional improvement in patients with hip osteoarthritis. Larger future trials including a placebo group are required to further evaluate these promising results. Level of evidence: Level I, a systematic review of level I studies.

PL

Cel: Celem przeglądu jest ustalenie, czy iniekcja osocza bogatopłytkowego pod kontrolą ultrasonograficzną przyczynia się do poprawy wyników klinicznych u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego. Metody: Przeszukano bazę danych National Institute for Health and Care Excellence przy użyciu narzędzia Healthcare Databases Advanced Search. Wykorzystując bazę danych PubMed, przeszukano również: Medical Literature Analysis and Retrieval System Online, Excerpta Medica, Cumulative Index of Nursing and Allied Health Literature oraz Allied and Complementary Medicine Database. Zastosowano metodologię zgodną z deklaracją Preferred Reporting Items for Systematic Review and Meta-Analysis, a ocenę jakości badań przeprowadzono przy wykorzystaniu skali Jadada. Wyniki: Trzy randomizowane badania kliniczne spełniły kryteria włączenia do przeglądu i zostały uwzględnione w analizie. Na podstawie wyników w skali Jadada stwierdzono, że wszystkie trzy badania odznaczały się wysoką jakością. ‎Łącznie 115 spośród 254 uczestniczących w badaniach pacjentów otrzymało iniekcje z osocza bogatopłytkowego pod kontrolą ultrasonograficzną. Grupa osób leczonych osoczem bogatopłytkowym liczyła 61 mężczyzn i 54 kobiety w przedziale wiekowym od 53 do 71 lat. Wyniki oceny wskazują na zmniejszenie nasilenia objawów i poprawę stanu czynnościowego stawu, które utrzymywały się do 12 miesięcy od iniekcji osocza bogatopłytkowego. Wnioski: Jak wskazuje dostępne piśmiennictwo, iniekcje osocza bogatopłytkowego podawane dostawowo pod kontrolą ultrasonograficzną w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego są dobrze tolerowane i potencjalnie skuteczne pod względem długotrwałego i istotnego klinicznie ograniczania dolegliwości bólowych i poprawy stanu czynnościowego stawu. W celu bardziej szczegółowej oceny tych obiecujących wyników niezbędne są zakrojone na większą skalę badania z uwzględnieniem grupy placebo. Poziom dowodów: Poziom I, systematyczny przegląd badań poziomu I.

2

Patient rehabilitation results after total hip arthroplasty using short-stem endoprostheses

75%

Wrażeń W., Tomaszewski K. A., Golec P., Marchewka J., Dudkiewicz Z., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2014

|

vol. 18(4)

4-13

EN

Introduction: Total hip arthroplasty already has a permanent place among surgical procedures dealing with osteoarthritis, as well as traumatic injuries of the femoral neck. In recent years, there has been an increased interest in metaphyseal-fitting and short-stem endoprostheses, which bring new challenges regarding operating technique and rehabilitation care. The aim of this study was to evaluate functional results of total hip arthroplasty using the following endoprostheses: short-stem, metaphyseal-fitting, and cementless with a standard stem. Research Project: Retrospective study. Materials and methods: The research material covers the period between 1993 and 2014 and includes 180 patients operated on due to hip osteoarthritis using total hip arthroplasty. In 96 patients (53.4%) cementless endoprosthesis with a standard ABG-1 stem was used, in 62 patients (34.4%) the Proxima metaphyseal prosthesis was implanted, in 14 patients (7.7%) the BTS short-stem endoprosthesis was used, and in 8 patients (4.4%) TL short-stem endoprosthesis was used. Each patient was evaluated several times using the Harris Hip Score. Results: Functional results obtained in individual groups of patients who underwent surgery are comparable and consistent, without pronounced differences. Conclusions: Functional results obtained in analysed total hip arthroplasties were excellent and good in the majority of patients, both in the early and late observation periods. They are comparable with results of total hip arthroplasties with standard stem endoprosthesis. Patients operated on using the described methods do not require a different rehabilitation programme with different biomechanical or clinical characteristics when compared to patients with standard stem endoprostheses.

PL

Wstęp: Aloplastyki całkowite stawu biodrowego z pewnością zajmują już trwałe miejsce w praktyce operacyjnej choroby zwyrodnieniowej, a także uszkodzeń urazowych szyjki kości udowej. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat coraz większą uwagę skupiają na sobie tzw. endoprotezy przynasadowe i krótkotrzpieniowe, które niosą ze sobą nowe wyzwania operacyjne i rehabilitacyjne. Celem pracy była ocena wyników czynnościowych aloplastyki całkowitej stawów biodrowych z wykorzystaniem endoprotez krótkotrzpieniowych, przynasadowych oraz niecementowanych z trzpieniem standardowym.Projekt badań: Badanie retrospektywne.Materiał badań: Materiał badań pochodzi z lat 1993-2014 i obejmuje 180 operowanych z powodu zwyrodnienia stawów biodrowych metodą aloplastyki całkowitej, w tym 96 endoprotezą niecementowaną z trzpieniem standardowym typu ABG-1, co stanowi 53,4%, 62 endoprotezą przynasadową typu Proxima, co daje 34,4%, 14 endoprotezą krótkotrzpieniową typu BTS, czyli 7,7% oraz 8 endoprotezą z krótkim trzpieniem typu TL, co stanowi 4,4%.Metoda badań: Kilkukrotnie wykonywany test czynnościowy Harrisa.Wyniki badań: Uzyskane wyniki czynnościowe w poszczególnych grupach operowanych są porównywalne i zbieżne, bez wyraźnych różnic.Wnioski: Analizowane aloplastyki całkowite stawów biodrowych u większości operowanych, zarówno w obserwacji wczesnej, jak i odległej, skutkują bardzo dobrymi i dobrymi wynikami czynnościowymi oraz są porównywalne z wynikami aloplastyk całkowitych endoprotezami z trzpieniem standardowym. Operowani analizowanymi metodami nie wymagają odmiennych programu rehabilitacji o odrębnej charakterystyce biomechanicznej i klinicznej.

3

Pourazowe uszkodzenia stawu biodrowego i uda – analiza danych sprawozdawczych w latach 2016-2019 z wykorzystaniem Interfejsu API Statystyki NFZ

75%

Bednarski P., Piekarska K.

Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja

|

2021

|

vol. 23(5)

349-360

EN

Background. The hip joint is one of the most important joints in the human body. Although its multiaxial movements account for many benefits, they also render the hip one of the most hard-working joints. Injuries to the hip joint and thigh often occur as a result of a fall. According to epidemiologic data, such falls are most frequent in the elderly, particularly in osteoporosis sufferers. Material and methods. The “Services” component of the Statistics API version 1.0 provided by the National Health Fund (NHF) was used in order to evaluate the number of hospitalizations due to hip joint and thigh injuries. Information on the number of patients was obtained in a number of stages. The first stage involved determination of hip and thigh injuries as the main diagnosis. Then, the billing products which made possible settlement for hospitalization of patients with the selected diagnoses were chosen. The last stage consisted in the extraction of relevant medical data sets from the “Services” component of the NHF Statistics API, which made possible this analysis. Results. According to the NHF reporting data, over the four-year period of interest there were approx. 42,000 hospitalizations per year. The most frequent causes of hospitalization were fractures of the neck of the femur (S72.0) and trochanteric fractures (S72.1), accounting for approx. 48% and 36% of all hospital stays, respectively. Conclusions. 1. Hip injuries constitute a significant health problem in Poland (approx. 42,000 hospitalizations per year). 2. The most frequent causes of hospitalization are injuries in the form of fractures of the neck of the femur or trochanteric fractures (corresponding to the ICD-10 codes S72.0 and S72.1, respectively). 3. It appears advisable to develop a tool to enable medical service providers to adjust their services to patients’ changing needs. This tool could employ open-access data on injuries published in the NHF Statistics API.

PL

Wstęp. Staw biodrowy jest jednym z najważniejszych stawów ludzkiego ciała. Wieloosiowe ruchy w stawie pomimo niewątpliwych zalet sprawiają, że staw biodrowy jest prawdopodobnie jednym z najciężej pracujących stawów ludzkiego ciała. Uszkodzenie stawu biodrowego czy struktur uda często powstaje w wyniku upadku, który jak wskazują dane epidemiczne najczęściej zdarza się osobom starszym, szczególnie w przypadku osób cierpiących na osteoporozę. Materiał i metody. W celu określenia liczby pacjentów hospitalizowanych z powodu urazu stawu biodrowego i uda posłużono się Interfejsem API Statystyki NFZ – Świadczenia wersja 1.0. Proces prowadzący do uzyskania informacji dotyczącej liczby pacjentów odbył się w kilku etapach. Pierwszy etap stanowił wybór rozpoznań głównych z zakresu urazów stawu biodrowego i uda. Następnie wyłoniono produkty, w ramach których możliwe było rozliczenie hospitalizacji pacjentów z wybranymi rozpoznaniami. W ostatnim etapie wygenerowano odpowiednie zbiory danych medycznych z wykorzystaniem Interfejsu API Statystyka NFZ – Świadczenia, pozwalające na przeprowadzenie analizy. Wyniki. Zgodnie z danymi sprawozdawczymi NFZ łącznie na przestrzeni 4 analizowanych lat obserwowanych jest średnio prawie 42 tys. hospitalizacji rocznie. Najczęstszym powodem hospitalizacji były złamanie szyjki kości udowej (S72.0) i złamanie przezkrętarzowe (S72.1) stanowiące średnio ok. 48% oraz 36% wszystkich hospitalizacji. Wnioski. 1. Urazy stawu biodrowego stanowią duży problem zdrowotny w Polsce (średnio prawie 42 tys. hospitalizowanych pacjentów rocznie). 2. Najczęstszą przyczyną hospitalizacji są urazy związane ze złamaniem szyjki kości udowej oraz złamaniem przezkrętarzowym (zgodnie z ICD-10 S72.0 i S72.1). 3. Uzasadnione jest stworzenie narzędzia umożliwiającego podmiotom medycznym dostosowywanie usług do zmieniających się potrzeb pacjentów. Narzędzie to może wykorzystywać ogólnodostępne dane dotyczących urazów publikowane w API Statystyki NFZ.

4

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

63%

Nieszporska O., Truszczyńska-Baszak A.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

vol. 25(2)

32-39

PL

Wstęp: U p acjentów z dolegliwościami bólowymi stawu biodrowego stosunkowo często rozpoznawanym schorzeniem jest konflikt udowo-panewkowy. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie anatomii, biomechaniki, patomechanizmu konfliktu udowo-panewkowego, diagnostyki i leczenia operacyjnego oraz postępowania fizjoterapeutycznego, w tym udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1. Jakie są przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego i jaka jest jego najczęstsza postać? 2. Na czym oparta jest diagnostyka kliniczna i obrazowa konfliktu udowo-panewkowego? 3. Jakie cele skupia w sobie postępowanie fizjoterapeutyczne w leczeniu chorych z konfliktem udowo-panewkowym stawu biodrowego w okresie pooperacyjnym? Materiał i metoda: Dokonano analizy aktualnego piśmiennictwa fachowego w oparciu o przegląd baz internetowych, w tym Pubmed, Google Scholar. Wyniki: Z wymienionych baz internetowych wyodrębniono 30 pozycji aktualnego piśmiennictwa fachowego dotyczącego analizowanych zmiennych. Wnioski: Przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego są złożone, w tym są to zaburzenia rozwojowe stawu biodrowego lub przewlekłe jego przeciążenie, a najczęściej występującą jego postacią jest typ mieszany. Podstawowym badaniem obrazowym jest badanie radiologiczne wykonane w pozycji przednio-tylnej, a klinicznym test zderzenia przedniego i tylnego. Fizjoterapia powinna być indywidualnie dobrana i skupiać się na poprawie zakresów ruchu i siły mięśniowej stawu biodrowego.

EN

Introduction: In patients experiencing pain in the hip joint, femoroacetabular impingement is a relatively frequently diagnosed condition. Study aim: The aim of the study was to present the anatomy, biomechanics, pathomechanism, diagnostics and surgical treatment, as well as physiotherapeutic procedures of femoroacetabular impingement, including providing answers to the following questions: 1. What are the causes of the development of femoroacetabular impingement and what is its most common form?; 2. What is the clinical and imaging diagnosis of the femoroacetabular impingement based on?; 3. What are the goals of physiotherapeutic treatment in the treatment of patients with postoperative femoroacetabular impingement? Materials and methods: The current professional literature was analysed based on a review of Internet databases, including Pubmed and Google Scholar. Results: From the abovementioned Internet databases, 30 items from current professional literature on the analysed variables were identified. Conclusions: The reasons for the development of femoroacetabular impingement are complex, including developmental disorders of the hip joint or its chronic overload, the most common form being mixed-type. The basic imaging test used is anterior-posterior X-ray, while the clinical test comprises anterior-posterior impingement test. Physiotherapy should be individually tailored and focus on improving range of motion and muscle strength of the hip joint.

5

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

63%

Nieszporska O., Truszczyńska-Baszak A.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

vol. 25(2)

32-39

EN

Introduction: In patients experiencing pain in the hip joint, femoroaceta bular impingement is a relatively frequently diagnosed condition. Study aim: The aim of the study was to present the anatomy, biomechanics, pathomechanism, diagnostics and surgical treatment, as well as physiotherapeutic procedures of femoroacetabular impingement, including providing answers to the following questions: 1. What are the causes of the development of femoroacetabular impingement and what is its most common form?; 2. What is the clinical and imaging diagnosis of the femoroacetabular impingement based on?; 3. What are the goals of physiotherapeutic treatment in the treatment of patients with postoperative femoroacetabular impingement? Materials and methods: The current professional literature was analysed based on a review of Internet databases, including Pubmed and Google Scholar. Results: From the abovementioned Internet databases, 30 items from current professional literature on the analysed variables were identified. Conclusions: The reasons for the development of femoroacetabular impingement are complex, including developmental disorders of the hip joint or its chronic overload, the most common form being mixed-type. The basic imaging test used is anterior-posterior X-ray, while the clinical test comprises anterior-posterior impingement test. Physiotherapy should be individually tailored and focus on improving range of motion and muscle strength of the hip joint.

PL

Wstęp: U pacjentów z dolegliwościami bólowymi stawu biodrowego stosunkowo często rozpoznawanym schorzeniem jest konflikt udowo-panewkowy. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie anatomii, biomechaniki, patomechanizmu konfliktu udowo-panewkowego, diagnostyki i leczenia operacyjnego oraz postępowania fizjoterapeutycznego, w tym udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1. Jakie są przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego i jaka jest jego najczęstsza postać? 2. Na czym oparta jest diagnostyka kliniczna i obrazowa konfliktu udowo-panewkowego? 3. Jakie cele skupia w sobie postępowanie fizjoterapeutyczne w leczeniu chorych z konfliktem udowo-panewkowym stawu biodrowego w okresie pooperacyjnym? Materiał i metoda: Dokonano analizy aktualnego piśmiennictwa fachowego w oparciu o przegląd baz internetowych, w tym Pubmed, Google Scholar. Wyniki: Z wymienionych baz internetowych wyodrębniono 30 pozycji aktualnego piśmiennictwa fachowego dotyczącego analizowanych zmiennych. Wnioski: Przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego są złożone, w tym są to zaburzenia rozwojowe stawu biodrowego lub przewlekłe jego przeciążenie, a najczęściej występującą jego postacią jest typ mieszany. Podstawowym badaniem obrazowym jest badanie radiologiczne wykonane w pozycji przednio-tylnej, a klinicznym test zderzenia przedniego i tylnego. Fizjoterapia powinna być indywidualnie dobrana i skupiać się na poprawie zakresów ruchu i siły mięśniowej stawu biodrowego.

6

Analiza wyników zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpieni z grupy VI według Khanuja i wsp.

63%

Drobniewski M., Krasińska M., Synder M., Borowski A.

Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja

|

2021

|

vol. 23(5)

361-374

EN

Background. Total cementless hip joint arthroplasty is universally recognized as a method of treatment of advanced hip osteoarthritis. Multifaceted research by a wide group of implant specialists has led to the development of special implants that fulfill their purpose even in the most severe deformities of the hip joint. The aim of the study is to present and analyse the results of hip joint arthroplasty with the Antega anatomical stem. Materials and methods. The study enrolled 533 patients (342 women and 191 men) who underwent a total of 595 hip joint arthroplasties with the Antega anatomical stem. The mean age of the patients at surgery was 56.2 years (range: 20-87 years). The mean follow-up period was 7.3 years (range: 5-15.5 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.1 points. The outcomes were classified as excellent in 419 cases (70.4%), good in 102 cases (17.1%), satisfactory in 39 (6.6%) and poor in 34 cases. Poor results were usually associated with loosening of one of the prosthetic components. Heterotopic ossification was noted in 37 cases (6.2%). According to the Kaplan-Meier estimator, 10 years’ survival probability was 89.9% for the whole implant and 96.1% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 10 years) indicate that the Antega anatomical stem affords excellent clinical and functional results. 2. With good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. Modification of the Antega stem implantation technique significantly reduces the risk of so-called unexplained thigh pain, which sometimes occurs following hip replacement surgery. 4. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening (mainly of the acetabular cup) over time, requiring regular long-term follow-up.

PL

Wstęp. Zabieg całkowitej aloplastyki stawu biodrowego jest obecnie powszechnie uznaną metodą leczenia zaawansowanych postaci choroby zwyrodnieniowej tego stawu. Wielokierunkowe badania szerokiej grupy specjalistów nad implantami, doprowadziły do powstania specjalnych wszczepów, które mogą być użyte i spełniają swoje zadanie nawet w najbardziej zaawansowanych deformacjach stawu biodrowego. Celem pracy jest przedstawienie analizy wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpienia anatomicznego Antega. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 533 pacjentów (342 kobiet i 191 mężczyzn), u których wykonano w sumie 595 zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z użyciem trzpienia anatomicznego Antega. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 56,2 lat (w zakresie od 20 do 87 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,3 lat (w zakresie od 5 do 15,5 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,1 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 419 przypadkach (70,4%), wynik dobry w 102 przypadkach (17,1%), wynik dostateczny w 39 (6,6%), a wynik zły w 34 przypadkach. Wyniki złe z reguły związane były z obluzowaniem jednego z elementów endoprotezy. W 37 przypadkach (6,2%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana -Meiera 10-letnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 89,9%, a samego trzpienia 96,1%. Wnioski. 1. Nasze średnio ponad dziesięcioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie anatomicznego trzpienia Antega daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom. 2. Przy braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej ryzyko aseptycznego obluzowania jest znikome. 3. Modyfikacja techniki implantacji trzpienia Antega pozwala w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko wystąpienia tak zwanych niewyjaśnionych dolegliwości bólowych uda pojawiających się niekiedy po zabiegach aloplastyki stawu biodrowego. 4. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się z możliwością zwiększenia się liczby obluzowań, głównie komponentu panewkowego endoprotezy wraz z biegiem lat, co stwarza konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.

7

Wpływ rolowania na elastyczność wybranych grup mięśni kończyn dolnych u młodych, zdrowych kobiet

63%

Kiepura M., Trybulec B., Boczoń K.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2018

|

vol. 34(2)

99-107

EN

Background. Myofascial release is becoming increasingly more and more popular method of soft tissue therapy. One of the forms of autotherapy is self-myofascial release by rolling the muscle with foam roller. Self-myofascial release with foam roller helps to improve flexibility of fascia and reduces muscular tension. The aim of the study was to examine whether series of rolling treatment, using foam roller, increases flexibility of the hamstrings and calf muscles. Material and methods. 20 young, healthy women (average age 21.1 years) were rolling the hamstrings and calf muscles (8 repetitions per muscle group) once a day for 7 days. Hip flexion and ankle dorsiflexion range of motion (ROM) were measured before and after each session of rolling. Results. After seven sessions of rolling, significant increase of both ankle joints dorsiflexion ROM (p=0,0000) was demonstrated, as well as increase in both hip joints flexion ROM (p=0.000089). Conclusions. Rolling of the hamstrings and calf muscles using the foam roller, significantly affects ROM in the hip and ankle joints.

PL

Wstęp. Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe jest coraz powszechniej stosowaną metodą terapii tkanek miękkich. Jedną z form autoterapii jest rozluźnianie mięśniowo-powięziowe poprzez rolowanie mięśni przy użyciu rollera. Autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe rolką umożliwia poprawę sprężystości powięzi oraz obniżenie napięcia mięśniowego. Celem badania było sprawdzenie czy po serii zabiegów rolowania przy użyciu rolki piankowej dojdzie do wzrostu elastyczności mięśni kulszowo-goleniowych oraz mięśni trójgłowych łydek. Materiał i metody. Badaniu poddanych zostało 20 młodych, zdrowych kobiet. Każda z badanych przez 7 dni, raz dziennie rolowała grupy mięśni kulszowo-goleniowych oraz mięśnie trójgłowe łydki (po 8 powtórzeń na daną grupę mięśniową). Zarówno przed, jak i po rolowaniu dokonano pomiaru zakresu zgięcia grzbietowego w stawach skokowych oraz zgięcia w stawach biodrowych. Wyniki. Po siedmiu sesjach rolowania wykazano istotny wzrost zakresu zgięcia grzbietowego w obu stawach skokowych (p=0,0000) oraz wzrost zakresu zgięcia w stawach biodrowych (p=0,000089). Wnioski. Rolowanie tylnych grup mięśni kończyn dolnych przy użyciu rolki piankowej istotnie zwiększa zakres ruchomości w stawach skokowych i biodrowych.

8

Extracorporeal shock waves therapy in the treatment of trochanteric bursitis: A pilot study

63%

Vitali M., Caforio M., De Bartolomeo O., Pozzi A., Fraschini G., Albisetti W.

Medical Rehabilitation

|

2009

|

vol. 13(4)

17-21

PL

Wstęp: Zapalenie kaletki krętarzowej (TB) staje się dość często występującym na całym świecie schorzeniem wskutek coraz częstszego uprawiania różnych dyscyplin sportu. Najczęściej TB wiąże się z powtarzającymi się, nieznacznymi urazami mięśni przyczepiających się na krętarzu większym kości udowej albo z bezpośrednim urazem bocznej powierzchni uda. Celem naszego badania jest ocena skuteczności pozaustrojowej terapii falą uderzeniową (ang. Extracorporeal Shock Waves Therapy, ESWT) w leczeniu zapalenia kaletki krętarzowej. Materiał i metody: W okresie od lipca 2004 roku do maja 2007 roku objęto leczeniem 114 pacjentów z TB. Protokół leczenia składał się z trzech sesji ESWT (litotryptor z sondą ultradźwiękową 6,5 MHz, 1700 impulsów o mocy 0,28 mJ/mm2), wykonywanych co tydzień. Postępowanie po zabiegu obejmowało okład z lodu na leczone miejsce. Na zakończenie aplikacji ESWT przeprowadzano sesje kinezyterapii oraz ćwiczeń rozciągających. Wszystkim pacjentom zezwalano na lekkie ćwiczenia fizyczne, lecz zalecano unikanie forsownych zajęć sportowych przez 6 tygodni. Ocena kaŜdego pacjenta obejmowała badanie kliniczne, kontrolę zakresu ruchomości (ROM) stawu biodrowego, test odwodzenia stawu biodrowego z oporem, standardowe zdjęcia RTG, ultrasonografię oraz tomografię rezonansu magnetycznego. Powyższą ocenę powtarzano po upływie miesiąca oraz czterech miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Wyniki: Po upływie czterech miesięcy u 86% pacjentów z TB zaobserwowano zmniejszenie się bólu. Test ruchu odwodzenia i zgięcia, przeprowadzony po czterech miesiącach od leczenia, wykazał zwiększenie się ROM stawu biodrowego. Wnioski: Przyjmujemy, że ESWT może zmniejszyć ból i zwiększyć ROM stawu biodrowego u pacjentów z TB, jednakŜe ustalenie skuteczności ESWT w praktyce klinicznej wymaga przeprowadzenia dalszych badań z grupą kontrolną.

EN

Background: The trochanteric bursitis (TB) is becoming quite common worldwide due to the increase in the sporting activities of the population at large. Most often TB is associated with repetitive minor trauma of the muscles inserting on the greater trochanter or with a direct trauma on the lateral aspect of the thigh. The aim of our research is to evaluate the effectiveness of the extracorporeal shock waves therapy (ESWT) in the treatment of trochanteric bursitis.Material and methods: 114 patients affected by TB were treated between July 2004 and May 2007. The protocol consisted of three sessions of ESWT (lithotripter 6,5 MHz ultrasound probe, 1700 pulses 0,28 mJ/mm2) performed weekly during one month. Post operative management included ice pack on to the treatment site. At the end of every ESWT application assisted kinesiotherapy and stretching were performed. All patients were allowed to perform light activities, but avoiding strenuous sport activities for 6 weeks. Each patient was evaluated with a clinical assessment, hip Range of Motion (ROM), hip stress abduction test, standard X-Rays, ultrasound and MRI. These measurements were repeated at one and four months after the beginning of the treatment.Results: A decrease in pain was observed in month four in 86% of the patients affected by TB. The abduction test and flexion test performed four months after the therapy showed an increase in the hip ROM. Conclusions: We assume that ESWT can reduce pain and improve the hip ROM in patients affected by TB, but further controlled trials are needed to state the effectiveness of ESWT in clinical practice.

9

Anomalie stawu biodrowego we wczesnym dzieciństwie występują z podobną częstością u chorych ze skoliozą idiopatyczną i zdrowych – badanie ankietowe rodziców

63%

Stępień A., Guzek K., Czubak J., Surowińska J., Stępowska J., Kiebzak W.

Advances in Rehabilitation

|

2018

|

vol. 31

|

issue 4

5-18

EN

Introduction Improper hip joint development may lead to numerous unfavourable changes in the musculoskeletal system. The aim of this research was to determine how often adolescents with idiopathic scoliosis and their healthy counterparts experienced anomalies of the hip in their infancy period and to examine the correlation between the occurrence of hip anomalies and idiopathic scoliosis. Material and methods The research was conducted in medical centres as well as in schools. The parents of adolescents with idiopathic scoliosis and parents of healthy adolescents completed a questionnaire on the basis of their child’s development history included in the medical records book and other medical documentation. Results 533 questionnaires were taken into consideration, included 145 questionnaires completed by parents of adolescents with scoliosis (121 girls – 13.8 years, SD 1.9; 24 boys – 12.9 years, SD 2.5) and 388 questionnaires from the group of adolescents without scoliosis (194 girls – 13.5 years, SD 2.0; 194 boys – 13.4 years, SD 2.1). No significant differences were noted in the incidence of hip anomalies between the groups of girls and boys with and without scoliosis, no correlations between anomalies of the hip and scoliosis were found (girls χ2=0.840; Cramer V=0.052; p=0.36; boys χ2=1.205; Cramer V=0.074; p=0.27). Conclusions Hip anomalies such as hip dysplasia, movement asymmetry or range of motion limitations diagnosed in the infancy period did not correlate with idiopathic scoliosis. Further research aimed at a separate analysis of the influence of hip dysplasia on the occurrence of idiopathic scoliosis should be carried out.

Refine search results

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego przy zastosowaniu iniekcji osocza bogatopłytkowego pod kontrolą ultrasonograficzną: systematyczny przegląd piśmiennictwa

Patient rehabilitation results after total hip arthroplasty using short-stem endoprostheses

Pourazowe uszkodzenia stawu biodrowego i uda – analiza danych sprawozdawczych w latach 2016-2019 z wykorzystaniem Interfejsu API Statystyki NFZ

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

Analiza wyników zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpieni z grupy VI według Khanuja i wsp.

Wpływ rolowania na elastyczność wybranych grup mięśni kończyn dolnych u młodych, zdrowych kobiet

Extracorporeal shock waves therapy in the treatment of trochanteric bursitis: A pilot study

Anomalie stawu biodrowego we wczesnym dzieciństwie występują z podobną częstością u chorych ze skoliozą idiopatyczną i zdrowych – badanie ankietowe rodziców