Search results

1

Prognostyczny wpływ przedoperacyjnych wartości przewodnictwa kostnego dla poprawy słuchu u pacjentów leczonych chirurgicznie w związku z chorobami ucha środkowego

100%

Job K., Składzień J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 3

8-13

PL

Wprowadzenie: Wpływ mechaniki ucha środkowego na funkcję ucha wewnętrznego jest przedmiotem badań od wielu lat. Zabiegi wykonywane w obszarze ucha środkowego, które przywracają pełną funkcjonalność systemu przewodzenia dźwięku wewnątrz ucha środkowego, można uznać za w pełni przywracające mechaniczny wpływ ucha środkowego na czynność ucha wewnętrznego. Cel: Celem przeprowadzonej analizy jest określenie znaczenia prognostycznego wartości przewodnictwa kostnego (BC) mierzonych przed operacją chirurgiczną dla poprawy słuchu u pacjentów leczonych chirurgicznie w związku z chorobami ucha środkowego. Metody: Analizą objęto 271 pacjentów hospitalizowanych i poddanych operacji z powodu otosklerozy lub perforacji błony bębenkowej w latach 2016–2019. Do badania włączono wyłącznie pacjentów, u których uprzednio nie wykonywano operacji chirurgicznych w obrębie ucha środkowego. Ocenę audiologiczną prowadzono przy użyciu progowej audiometrii tonalnej. Wyniki: Korzystny wpływ wykonanej operacji na poprawę BC obserwowano u pacjentów, u których jego średnia wartość progowa mierzona przed operacją nie przekraczała 40 dB. W przypadkach, gdy komponent odbiorczy ubytku słuchu miał wartość wyższą niż 40 dB, nie obserwowano statystycznie istotnego, korzystnego wpływu stapedotomii lub myryngoplastyki na zmianę progów BC. Wniosek: Odbiorczy komponent ubytku słuchu o wartości nieprzekraczającej 40 dB wskazuje na poprawę BC po chirurgicznym przywróceniu wpływu mechaniki ucha środkowego na czynność ucha wewnętrznego u pacjentów leczonych w związku z otosklerozą lub perforacją błony bębenkowej.

2

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

100%

Wiatr A., Job K., Składzień J., Wiatr M.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

vol. 75(2)

15-20

PL

Wstęp: Otoskleroza jest określana jako choroba podstawowa błędnika kostnego. Związana z nią utrata słuchu najczęściej ma charakter przewodzeniowy, a w niektórych przypadkach zajęcie kostnej tkanki ślimaka skutkuje mieszanym ubytkiem słuchu. Cel: Celem analizy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy operacja jednego ucha wpływa na stan ucha przeciwnego w przebiegu otosklerozy? Metody: Badaniami objęto 140 pacjentów hospitalizowanych i operowanych w latach 2010–2016. Do badania zakwalifikowano tylko tych chorych, którzy przed włączeniem do analizy nie przeszli operacji ucha środkowego z powodu otosklerozy. W ocenie audiologicznej wykorzystano audiometrię tonalną (progową). Wyniki: W grupie osób bez załamka Carharta średni próg słyszenia przewodnictwa kostnego był statystycznie niższy niż przed zabiegiem dla częstotliwości 500 oraz 1000 Hz i statystycznie równy dla częstotliwości 2000 Hz. W tej samej analizie przeprowadzonej w grupie pacjentów z załamkiem Carharta obecnym w przedoperacyjnym audiogramie tonalnym ucha nieoperowanego wykazano istotnie statystycznie niższą wartość pooperacyjnego progu przewodzenia kostnego. Wnioski: Badanie potwierdziło możliwość poprawy słyszenia w uchu nieoperowanym po wykonaniu stapedektomii w przeciwnym uchu średnio o 5 dB w zakresie niskich częstotliwości.

3

Wyniki leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę w Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010

100%

Czerwińska G., Ścierski W., Namysłowski G., Lisowska G., Misiołek M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

vol. 71

|

issue 2

17-21

PL

Wstęp: Otoskleroza jest przyczyną od 5 do 9 % wszystkich niedosłuchów. Najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym w otosklerozie jest stapedektomia Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę oraz zbadanie wpływu stopnia zaawansowania choroby, czasu trwania dolegliwości, wieku oraz płci na uzyskiwane wyniki. Materiał i metody: Badaniu poddano 105 chorych w wieku 18–65 lat operowanych z powodu otosklerozy w Katedrze i Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010. U 25 pacjentów zabieg wykonano obustronnie. Analizie poddano wyniki uzyskane po 130 zabiegach na strzemiączku. Stan słuchu chorych po operacji oceniono zgodnie z zaleceniami Komitetu do Spraw Słuchu i Równowagi Amerykańskiej Akademii Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi, uwzględniając sugestie Europejskiej Akademii Otologii i Neurootologii. Porównywano średnie wartości przewodnictwa kostnego i powietrznego, średnie wartości rezerwy ślimakowej przed, rok po leczeniu (obserwacja wczesna) oraz minimum 4 lata po stapedotomii (obserwacja późna). Oceniono także zmianę Wskaźnika Procentowej Poprawy Słuchu (WPPS). Zbadano wpływ stopnia zaawansowania choroby (według wskaźnika Shambaugha), długość trwania dolegliwości przed zabiegiem, jak również wpływ wieku oraz płci na wyniki leczenia, które oceniano według zmiany średniego ubytku słuchu zgodnie z Bell Telephone Laboratories. Wyniki: Wyniki badań słuchu – oceniające poprawę przewodnictwa powietrznego i kostnego, zmniejszenia rezerwy ślimakowej i WPPS – przyniosły bardzo dobre i dobre wyniki u ponad 90% chorych w obserwacji tak wczesnej, jak i późnej. Wykazano brak wpływu stopnia zaawansowania choroby, długości trwania dolegliwości, wieku oraz płci chorych na wyniki leczenia operacyjnego otosklerozy ocenione zmianą średniego ubytku słuchu.

4

Wyniki leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę w Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010

100%

Czerwińska G., Ścierski W., Namysłowski G., Lisowska G., Misiołek M.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(2)

17-21

PL

Wstęp: Otoskleroza jest przyczyną od 5 do 9 % wszystkich niedosłuchów. Najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym w otosklerozie jest stapedektomia Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę oraz zbadanie wpływu stopnia zaawansowania choroby, czasu trwania dolegliwości, wieku oraz płci na uzyskiwane wyniki. Materiał i metody: Badaniu poddano 105 chorych w wieku 18–65 lat operowanych z powodu otosklerozy w Katedrze i Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010. U 25 pacjentów zabieg wykonano obustronnie. Analizie poddano wyniki uzyskane po 130 zabiegach na strzemiączku. Stan słuchu chorych po operacji oceniono zgodnie z zaleceniami Komitetu do Spraw Słuchu i Równowagi Amerykańskiej Akademii Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi, uwzględniając sugestie Europejskiej Akademii Otologii i Neurootologii. Porównywano średnie wartości przewodnictwa kostnego i powietrznego, średnie wartości rezerwy ślimakowej przed, rok po leczeniu (obserwacja wczesna) oraz minimum 4 lata po stapedotomii (obserwacja późna). Oceniono także zmianę Wskaźnika Procentowej Poprawy Słuchu (WPPS). Zbadano wpływ stopnia zaawansowania choroby (według wskaźnika Shambaugha), długość trwania dolegliwości przed zabiegiem, jak również wpływ wieku oraz płci na wyniki leczenia, które oceniano według zmiany średniego ubytku słuchu zgodnie z Bell Telephone Laboratories. Wyniki: Wyniki badań słuchu – oceniające poprawę przewodnictwa powietrznego i kostnego, zmniejszenia rezerwy ślimakowej i WPPS – przyniosły bardzo dobre i dobre wyniki u ponad 90% chorych w obserwacji tak wczesnej, jak i późnej. Wykazano brak wpływu stopnia zaawansowania choroby, długości trwania dolegliwości, wieku oraz płci chorych na wyniki leczenia operacyjnego otosklerozy ocenione zmianą średniego ubytku słuchu.

5

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

100%

Wiatr A., Job K., Składzień J., Wiatr M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 2

15-20

PL

Wstęp: Otoskleroza jest określana jako choroba podstawowa błędnika kostnego. Związana z nią utrata słuchu najczęściej ma charakter przewodzeniowy, a w niektórych przypadkach zajęcie kostnej tkanki ślimaka skutkuje mieszanym ubytkiem słuchu. Cel: Celem analizy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy operacja jednego ucha wpływa na stan ucha przeciwnego w przebiegu otosklerozy? Metody: Badaniami objęto 140 pacjentów hospitalizowanych i operowanych w latach 2010–2016. Do badania zakwalifikowano tylko tych chorych, którzy przed włączeniem do analizy nie przeszli operacji ucha środkowego z powodu otosklerozy. W ocenie audiologicznej wykorzystano audiometrię tonalną (progową). Wyniki: W grupie osób bez załamka Carharta średni próg słyszenia przewodnictwa kostnego był statystycznie niższy niż przed zabiegiem dla częstotliwości 500 oraz 1000 Hz i statystycznie równy dla częstotliwości 2000 Hz. W tej samej analizie przeprowadzonej w grupie pacjentów z załamkiem Carharta obecnym w przedoperacyjnym audiogramie tonalnym ucha nieoperowanego wykazano istotnie statystycznie niższą wartość pooperacyjnego progu przewodzenia kostnego. Wnioski: Badanie potwierdziło możliwość poprawy słyszenia w uchu nieoperowanym po wykonaniu stapedektomii w przeciwnym uchu średnio o 5 dB w zakresie niskich częstotliwości.

6

Niedosłuch przewodzeniowy po operacyjnym leczeniu otosklerozy – wieloletnie obserwacje

75%

Wierzbicka M., Gawęcki W., Bartochowska A., Balcerowiak A., Pietraszek M., Wierzbicka M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 1

1-6

PL

Wstęp: Leczenie chirurgiczne otosklerozy od wielu lat stanowi powszechnie przyjęty sposób postępowania. Poprawa słuchu po operacji jest czasami wręcz spektakularna, a dobre wyniki uzyskuje się w wielu ośrodkach w ponad 90% całej operowanej populacji chorych. Jednakże w kolejnych latach po zabiegu u części pacjentów obserwowany jest stały lub postępujący niedosłuch przewodzeniowy. Cel: Celem pracy jest przedstawienie grupy chorych z niedosłuchem przewodzeniowym, który pojawił się po pierwszej operacji otosklerozy, oraz analiza przyczyn jego wystąpienia. Materiał i Metody: Analizie retrospektywnej poddano pacjentów operowanych pierwszorazowo w latach 2000–2009. Przeanalizowano ich dokumentację medyczną do końca 2019 roku, co umożliwiło uzyskanie wyników co najmniej 10-letnich obserwacji pooperacyjnych. Była to grupa 1118 chorych w wieku 14–82 lat, w tym 802 kobiet i 316 mężczyzn. Wyniki: Reoperacje z powodu niedosłuchu przewodzeniowego wykonano u 93 chorych, co stanowiło 8,3% pierwotnie operowanych. Zdecydowanie częściej wykonywano je u pacjentów po stapedektomiach (19,7%) niż po stapedotomii (5,5%). Śródoperacyjnie najczęściej stwierdzano przemieszczenie się protezki (44,1%), często związane z erozją lub nekrozą odnogi długiej kowadełka (28%). Rzadziej występowały: zrosty wokół protezki (10,8%), za mały otwór w płytce strzemiączka (8,6%), za krótka protezka (8,6%), progresja otosklerozy (7,5%), za długa protezka (6,4%), obecność ziarniniaka wokół protezki (5,4%) oraz przemieszczone kowadełko (4,3%). Wnioski: W przypadku otosklerozy leczenie operacyjne stanowi uznaną i dobrą metodę. Pozwala ono na uzyskanie poprawy słuchu u zdecydowanej większości leczonych w ten sposób chorych. Niestety na przestrzeni lat u części pacjentów ponownie rozwija się niedosłuch przewodzeniowy. Reoperacja daje szansę na ustalenie przyczyny i poprawę słuchu w większości takich przypadków.

7

Niedosłuch przewodzeniowy po operacyjnym leczeniu otosklerozy – wieloletnie obserwacje

75%

Szyfter W., Gawęcki W., Bartochowska A., Balcerowiak A., Pietraszek M., Wierzbicka M.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

vol. 75(1)

1-6

PL

Wstęp: Leczenie chirurgiczne otosklerozy od wielu lat stanowi powszechnie przyjęty sposób postępowania. Poprawa słuchu po operacji jest czasami wręcz spektakularna, a dobre wyniki uzyskuje się w wielu ośrodkach w ponad 90% całej operowanej populacji chorych. Jednakże w kolejnych latach po zabiegu u części pacjentów obserwowany jest stały lub postępujący niedosłuch przewodzeniowy. Cel: Celem pracy jest przedstawienie grupy chorych z niedosłuchem przewodzeniowym, który pojawił się po pierwszej operacji otosklerozy, oraz analiza przyczyn jego wystąpienia. Materiał i Metody: Analizie retrospektywnej poddano pacjentów operowanych pierwszorazowo w latach 2000–2009. Przeanalizowano ich dokumentację medyczną do końca 2019 roku, co umożliwiło uzyskanie wyników co najmniej 10-letnich obserwacji pooperacyjnych. Była to grupa 1118 chorych w wieku 14–82 lat, w tym 802 kobiet i 316 mężczyzn. Wyniki: Reoperacje z powodu niedosłuchu przewodzeniowego wykonano u 93 chorych, co stanowiło 8,3% pierwotnie operowanych. Zdecydowanie częściej wykonywano je u pacjentów po stapedektomiach (19,7%) niż po stapedotomii (5,5%). Śródoperacyjnie najczęściej stwierdzano przemieszczenie się protezki (44,1%), często związane z erozją lub nekrozą odnogi długiej kowadełka (28%). Rzadziej występowały: zrosty wokół protezki (10,8%), za mały otwór w płytce strzemiączka (8,6%), za krótka protezka (8,6%), progresja otosklerozy (7,5%), za długa protezka (6,4%), obecność ziarniniaka wokół protezki (5,4%) oraz przemieszczone kowadełko (4,3%). Wnioski: W przypadku otosklerozy leczenie operacyjne stanowi uznaną i dobrą metodę. Pozwala ono na uzyskanie poprawy słuchu u zdecydowanej większości leczonych w ten sposób chorych. Niestety na przestrzeni lat u części pacjentów ponownie rozwija się niedosłuch przewodzeniowy. Reoperacja daje szansę na ustalenie przyczyny i poprawę słuchu w większości takich przypadków.

8

Leczenie chirurgiczne u dzieci z otosklerozą i wrodzonym unieruchomieniem strzemiączka: nasze doświadczenia i wyniki

75%

Sobolewska A., Clarós P.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(2)

23-28

PL

Cel: Ocena rezultatów operacji strzemiączka u dzieci z wrodzonym unieruchomieniem strzemiączka i otosklerozą młodzieńczą. Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji z lat 1987-2013 w celu identyfikacji pacjentów w wieku poniżej 18 lat poddanych chirurgii strzemiączka. Oceniono wiek pacjenta, płeć, audiogramy przed- i pooperacyjne, wyniki śródoperacyjne, w tym etiologię unieruchomienia strzemiączka, typ protezy oraz powikłania. Wyniki: Zidentyfikowano osiemnaście dzieci (w wieku od 6 do 17 lat), wszystkie z obustronnym przewodzeniowym ubytkiem słuchu i wykonano 34 operacje strzemiączka (2 pacjentów poddano operacji tylko z jednej strony). Przyczyny fiksacji płytki strzemiączka w 88% przypadków obejmowały otosklerozę młodzieńczą i w 12% wrodzone unieruchomienie strzemiączka. Średnia przedoperacyjna rezerwa ślimakowa (RS) wynosiła 36,24 dB (SD: 10,86) w porównaniu do średniej pooperacyjnej RS wynoszącej 7,74 (SD: 3,3) (p <0,000). Podczas długoterminowej obserwacji nie zaobserwowano głębokiego odbiorczego ubytku słuchu. Wnioski: Chirurgia dziecięcego strzemiączka daje wyniki porównywalne do stapedotomii wykonanej u dorosłych, niezależnie od przyczyny unieruchomienia strzemiączka; jednakże, lepszy efekt dla poprawy słuchu widoczny był w przypadkach otosklerozy młodzieńczej, a nie wrodzonego unieruchomienia strzemiączka.

Refine search results

4 Otolaryngologia Polska

4 Polish Journal of Otolaryngology

3 2021

2 2020

1 2018

2 2017

3 Job K.

3 Składzień J.

2 Balcerowiak A.

2 Bartochowska A.

2 Czerwińska G.

2 Gawęcki W.

2 Lisowska G.

2 Misiołek M.

2 Namysłowski G.

2 Pietraszek M.

2 Wiatr A.

2 Wiatr M.

2 Wierzbicka M.

2 Ścierski W.

1 Clarós P.

1 Sobolewska A.

1 Szyfter W.

Prognostyczny wpływ przedoperacyjnych wartości przewodnictwa kostnego dla poprawy słuchu u pacjentów leczonych chirurgicznie w związku z chorobami ucha środkowego

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

Wyniki leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę w Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010

Wyniki leczenia operacyjnego chorych na otosklerozę w Oddziale Klinicznym Laryngologii w Zabrzu w latach 2000–2010

Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane

Niedosłuch przewodzeniowy po operacyjnym leczeniu otosklerozy – wieloletnie obserwacje

Niedosłuch przewodzeniowy po operacyjnym leczeniu otosklerozy – wieloletnie obserwacje

Leczenie chirurgiczne u dzieci z otosklerozą i wrodzonym unieruchomieniem strzemiączka: nasze doświadczenia i wyniki