Search results

1

Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów po zabiegu alloplastyki całkowitej stawu kolanowego

100%

Matla J., Grodzka K., Bac A., Gądek A., Sorysz T.

Advances in Rehabilitation

|

2017

|

vol. 31

|

issue 2

17-27

EN

Introduction In the society of the 21st century, osteoarthritis is considered one of the primary causes of the occurrence of pain and disability. Arthroplasty is the treatment of choice for advanced degenerative changes. The aim of the study was to carry out a functional assessment of patients at early stages of rehabilitation after total knee replacement. Material and methods The research material included 35 individuals qualified for the total knee replacement. The group consisted of 26 females with an average age of 68.6 ± 7.0 and 9 males with an average age of 70.8 ± 9.1. To assess their functional status, the following tools were used: 100-point Lysholm-Gillquist scale, the VAS scale, the Timed Up and Go test, the Lovett scale and the range of motion measurement made with a goniometer. The level of significance was set at p<0.05. Results The research revealed statistically significant differences in the measurements of active and passive ranges of flexion and active extension in the knee joint, knee flexors and extensors muscle strength, the VAS scale and the 100-point Lysholm-Gillquist scale. Conclusions 1 After applying the treatment in the form of a total knee replacement, the functional state of the patients improved at early stages of rehabilitation. 2 The study proved the effectiveness of treating advanced degenerative changes through total knee replacement and the patients’ functional improvement at early stages of rehabilitation.

PL

Wstęp W społeczeństwie XXI wieku za jedną z podstawowych przyczyn występowania bólu oraz niepełnosprawności uważa się chorobę zwyrodnieniową stawów. Leczeniem z wyboru zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych jest endoprotezoplastyka. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnego pacjentów we wczesnym okresie usprawniania po zabiegu alloplastyki całkowitej stawu kolanowego. Materiał i metody Materiał badawczy stanowiła grupa 35 osób zakwalifikowanych do zabiegu alloplastyki całkowitej stawu kolanowego. W grupie tej znajdowało się 26 kobiet o średniej wieku 68.6±7.0 oraz 9 mężczyzn o średniej wieku 70.8±9.1. Do oceny stanu funkcjonalnego użyto 100–punktowej skali Lysholma–Gillquista, skali VAS, testu Timed Up and Go, skali Lovetta, oraz pomiaru zakresu ruchomości stawu kolanowego za pomocą goniometru. Za poziom istotności przyjęto wartość p<0,05. Wyniki Przeprowadzone badania własne wykazały istotne statystycznie różnice dla pomiarów czynnego i biernego zakresu ruchu zgięcia oraz czynnego ruchu wyprostu w stawie kolanowym, siły mięśni prostowników oraz zginaczy stawu kolanowego, skali VAS oraz 100–punktowej skali Lysholma–Gillquista. Wnioski 1. Po zastosowaniu leczenia w postaci alloplastyki całkowitej stawu kolanowego we wczesnym okresie usprawniania stan funkcjonalny pacjentów uległ poprawie. 2. Przeprowadzone badania świadczą o skuteczności leczenia zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych poprzez zabieg alloplastyki całkowitej stawu kolanowego i poprawę funkcji pacjenta już we wczesnym okresie usprawniania.

2

Przebieg wczesnej rehabilitacji po udarze mózgu i ostrym zespole wieńcowym u chorego z przebytą obustronną amputacją podudzi. Opis przypadku

84%

Starosta M., Niwald M., Machnia M., Miller E.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

99-102

EN

Ischaemic stroke as a complication of acute coronary syndrome occurs in approximately 1.40% of cases. Multimodal rehabilitation is an essential component of treatment following a stroke. Case report: The clinical case refers to a patient after a stroke and acute coronary syndrome preceded by bilateral leg amputation. This paper presents the course of the 25-day psychomotor rehabilitation programme conducted in the department of neurological rehabilitation. Methods: The treatment has been evaluated using functional scales (Activity Daily Living Scale, Modified Rankin Scale, National Institutes of Health Stroke Scale, Rivermead Motor Assessment) and psychological tests (Geriatric Depression Scale, Mini–Mental State Examination). Results: The functional improvement focused mainly on the upper limb and global movements. The intensity of the depressive disorders decreased from severe to mild (21 versus 11). Mini–Mental State Examination results normalized (19 versus 27). Conclusions: Early-applied individual rehabilitation program with intensive psychological therapy is a very important element of treatment of patients with a multifactorial mobility decrease.

PL

Wstęp: Udar niedokrwienny mózgu jako powikłanie ostrego zespołu wieńcowego występuje w około 1,40% przypadków. Kompleksowa rehabilitacja jest niezbędnym elementem leczenia osób po udarze. Opis przypadku: Prezentowany przypadek kliniczny dotyczy pacjenta po udarze mózgu poprzedzonym ostrym zespołem wieńcowym; w przeszłości chory przebył obustronną amputację podudzi. Praca przedstawia przebieg 25-dniowego programu rehabilitacji psychoruchowej, którą prowadzono na oddziale rehabilitacji neurologicznej. Metody: Skuteczność zastosowanego leczenia oceniono za pomocą skal funkcjonalnych (skala czynności życia codziennego, zmodyfikowana skala Rankina, Skala Udaru Narodowego Instytutu Zdrowia, Ocena Motoryczności Rivermead) i psychologicznych (Geriatryczna Skala Oceny Depresji Yesavage’a, Krótka Skala Oceny Stanu Umysłowego). Wyniki: Poprawa funkcjonalna dotyczyła przede wszystkim kończyny górnej i ruchów globalnych. Zmniejszyło się nasilenie zaburzeń depresyjnych (21 versus 11 punktów w Geriatrycznej Skali Oceny Depresji Yesavage’a). Znormalizowały się wyniki uzyskiwane przez pacjenta w Krótkiej Skali Oceny Otępień (19 versus 27 punktów). Wnioski: Wcześnie zastosowany indywidualny program rehabilitacji wraz z intensywną terapią psychologiczną to bardzo ważny element leczenia osób z wieloczynnikowym obniżeniem sprawności ruchowej.

3

The impact of relaxation on chronic pain intensity and the functional state

84%

Boroń-Krupiń K.

Medical Rehabilitation

|

2011

|

vol. 15(4)

21-28

PL

Wstęp: Długotrwałe odczuwanie bólu oraz cierpienie nim wywołane powodują liczne zaburzenia fizyczne, psychiczne oraz społeczne, i może być czynnikiem ograniczającym sprawność funkcjonalną. Cel: Ocena wpływu relaksacji na natężenie bólu i sprawność fizyczną chorych cierpiących z powodu bólu przewlekłego. Materiał i metody. Badania przeprowadzone zostały w grupie 45 osób, 23 kobiet i 22 mężczyzn, między 60 a 80 r. ż, cierpiących z powodu bólu przewlekłego. Grupę badaną podzielono losowo na 3 podgrupy: chorzy uczestniczący w 2-tygodniowym treningu relaksacyjnym i procesie fizjoterapii, chorzy stosujący tylko zabiegi fizjoterapeutyczne oraz grupa kontrolna, uczestnicząca w procesie fizjoterapii wraz z placebo (rozmowa z osobą prowadzącą trening relaksacyjny, bez jego stosowania). Natężenie bólu oceniane było skalą VAS, dwukrotnie w ciągu dnia, przed i po zastosowanych interwencjach (relaksacja, fizjoterapia, placebo – rozmowa). Sprawność badano testem Rikli-Jones, w pierwszym i ostatnim dniu badań. Wyniki: Analiza statystyczna wykazała zmniejszenie się natężenia bólu we wszystkich badanych grupach. W pierwszym dniu największy spadek natężenia zauważalny był w grupie relaksacji (61%), natomiast w ostatnim dniu najistotniejsze zmniejszenie średniego natężenia bólu wystąpiło w grupie relaksacji i fizjoterapii (49,4% i 44,2%). W pierwszej próbie testu Rikli-Jones wykazano istotne skrócenie czasu wykonania próby w grupie relaksacji (9,9%). W próbach oceniających wytrzymałość dolnej i górnej oraz gibkość górnej części ciała, najistotniejszą poprawę uzyskano w grupie fizjoterapii (odpowiednio 17,5%, 15,2%, 13,6%). Wnioski: Uzyskano istotne statystycznie obniżenie intensywności bólu, które było niezależne od zastosowanych metod jego uśmierzania. Nie wykazano istotnych różnic zmian sprawności fizycznej w zależności od dodatkowego dołączenia interwencji relaksacyjnej do fizjoterapii.

EN

Introduction: The objective of this study was to demonstrate the dependence between relaxation as a part of multidisciplinary pain treatment, pain intensity and a patient’s functional state.Material and methods: The study was conducted among 45 pain patients, 23 women and 22 men, aged 60-80. The studied participants were randomized into three groups, each consisting of fifteen persons, of an almost equal divide between men and women. The first group participated in relaxation training and standard physiotherapy, the second group experienced only standard physiotherapy, while the control group was exposed to placebo treatment – talks with a relaxation trainer, without training and standard physiotherapy. Pain intensity was measured on the VAS scale, on every day of the study, twice a day: before and after activities. The functional state was measured by means of the Rikli-Jones test at the beginning of observations and after a two-week period.Results: The study showed a pain intensity decrease in all the examined groups. An important decrease in intensity was observable on the first day in the relaxation group (61%), however, on the final day a decrease in pain intensity was noted in the relaxation and physiotherapy group (49.4% and 44.2% respectively). On the first attempt of using the Rikli-Jones test there was shown a marked reduction in the time needed for test realization in the relaxation group (9.9%). In tests evaluating the endurance levels of the upper and lower limbs as well the flexibility of the upper body, the most important improvement was noted in physiotherapy group (accordingly 17.5%, 15.2%, 13.6%).Conclusions: A statistically significant reduction in the intensity of pain was achieved, which was independent of the methods employed for its alleviation. There were not shown to be significant differences in physical fitness changes as a result of the addition of relaxation intervention to physiotherapy treatment.

4

Rehabilitacja po usunięciu guza mózgu w obserwacji dwuletniej – opis przypadku

84%

Redlicka J., Włodarczyk L., Miller E.

Aktualności Neurologiczne

|

2016

|

vol. 16

|

issue 1

50-52

EN

Introduction: Brain tumours account for 2% of malignancies in Poland. Comprehensive rehabilitation is essential for regaining psychomotor aptitude following tumour removal. Case report: We present a clinical case of a patient having undergone the removal of a brain tumour (papilloma plexus choroidei) located in the area of the cerebellopontine angle and the 4th ventricle of the brain. The patient went through a 1-month structured rehabilitation programme at the Neurological Rehabilitation Department. Methods: The following tools were used to assess the effectiveness of the treatment: Barthel Index of Activities of Daily Living (Barthel ADL), Rankin, Lovett, Montreal Cognitive Assessment and Beck Depression Inventory scales. Results: First and foremost, the patient’s ability to carry out daily self-care activities improved. She became fully self-reliant within two years (Barthel ADL 12 versus 20). Conclusions: Cases similar to the one discussed here require long-term rehabilitation that may ultimately facilitate significant functional improvement.

PL

Wstęp: Nowotwory mózgu stanowią 2% zachorowań na nowotwory złośliwe w Polsce. Kompleksowa rehabilitacja po usunięciu guza jest niezbędna do odzyskania sprawności psychoruchowej. Opis przypadku: Prezentowany przypadek kliniczny dotyczy pacjentki po usunięciu guza mózgu (papilloma plexus choroidei) umiejscowionego w okolicy kąta mostowo- -móżdżkowego i IV komory mózgu. Chora została poddana miesięcznemu programowi rehabilitacji w oddziale rehabilitacji neurologicznej. Metody: Do oceny skuteczności zastosowanego leczenia użyto skali dla typowych czynności dnia codziennego (Barthel Index of Activities of Daily Living – Barthel ADL) oraz skal Rankina, Lovetta, Montreal Cognitive Assessment i Beck Depression Inventory. Wyniki: Poprawiła się przede wszystkim samoobsługa – w ciągu dwóch lat pacjentka stała się osobą samodzielną (wynik w skali Barthel ADL: 12 versus 20). Wnioski: Przypadki takie jak przedstawiony w pracy wymagają długoterminowej rehabilitacji, która może doprowadzić do znacznej poprawy funkcjonalnej.

5

Physiotherapy and quality of life of patients in long-term care

84%

Wójcik A., Nowak A., Polak M., Gleb K., Wnuk A., Szczygieł A.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

vol. 21(2)

19-24

PL

Wstęp Znaczenie fizjoterapii w poprawie jakości życia pacjentów objętych stacjonarną opieką długoterminową nie jest jeszcze do końca poznane. Celem badania była ocena jakości życia i stanu funkcjonalnego pacjentów objętych opieką długoterminową w odniesieniu do prowadzonej rehabilitacji. Projekt badawczy Badanie przekrojowe Materiał i metody Badanie przeprowadzono w grupie 58 osób. Do zebrania danych wykorzystano kwestionariusz dotyczący rehabilitacji, skalę Barthel, skalę VAS oraz kwestionariusz WHOQOL-Bref. Wyniki Stan funkcjonalny oceniono jako średnio ciężki i lekki u 83,9% osób. Ponad 70% pacjentów jakość życia oceniło jako dobrą i bardzo dobrą. Nie wykazano istotnej zależności między uczestnictwem w rehabilitacji a jakością życia badanych (p=0,35). Istnieje monotoniczna zależność pomiędzy zadowoleniem z rehabilitacji a domeną socjalną jakości życia (r=0,34, p=0,01). Wykazano istotną zależność między jakością życia a BMI, wykształceniem, bólem i poziomem sprawności ocenionym w skali Barthel. Wnioski Większość ankietowanych mieszkańców Domów Pomocy Społecznej uczestniczyła w rehabilitacji i była z niej zadowolona, co pozytywnie wpłynęło na ocenę jakości życia w zakresie relacji społecznych.

EN

The importance of physiotherapy in improving quality of life of patients in long-term care is not yet fully understood. The aim of the study was to assess the quality of life and functional status of patients in long-term care with respect to their rehabilitation. Study design: Cross-sectional. The study was conducted among a group of 58 individuals. A questionnaire to collect the data concerning rehabilitation, the Barthel scale, VAS and WHOQOL-Bref were used. The functional condition was assessed as moderately heavy and light in 83.9% of participants. More than 70% of patients rated the quality of life as good and very good. There was no significant relationship between participation in rehabilitation and quality of life of the subjects (p=0.35). There was a monotonic relationship between the social domain of quality of life and satisfaction with rehabilitation (r=0.34, p=0.01). There was a significant correlation between the quality of life and BMI, education, pain and level of functional efficiency assessed using the Barthel scale. The majority of the studied nursing-home residents participated in rehabilitation and were satisfied with it, which positively affected the quality of life in terms of social relations. physiotherapy, quality of life, functional status, long-term care Received: 2nd Mar. 2016; Accepted for publication: 7th Jan. 2017

Refine search results

2 Aktualności Neurologiczne

2 Medical Rehabilitation

1 Advances in Rehabilitation

2 2017

1 2016

1 2015

1 2011

2 Miller E.

1 Bac A.

1 Boroń-Krupiń K.

1 Gleb K.

1 Grodzka K.

1 Gądek A.

1 Machnia M.

1 Matla J.

1 Niwald M.

1 Nowak A.

1 Polak M.

1 Redlicka J.

1 Sorysz T.

1 Starosta M.

1 Szczygieł A.

1 Wnuk A.

1 Wójcik A.

1 Włodarczyk L.

Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów po zabiegu alloplastyki całkowitej stawu kolanowego

Przebieg wczesnej rehabilitacji po udarze mózgu i ostrym zespole wieńcowym u chorego z przebytą obustronną amputacją podudzi. Opis przypadku

The impact of relaxation on chronic pain intensity and the functional state

Rehabilitacja po usunięciu guza mózgu w obserwacji dwuletniej – opis przypadku

Physiotherapy and quality of life of patients in long-term care