Introduction In order to assess hand spasticity in post-stroke patients, it is necessary to apply an objective and sensitive method which allows for characterising motor control. It is significant due to the necessity to monitor the effects of the therapeutic process according to the requirements of Evidence-Based Medicine (EBM). The aim of the study was to assess the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for evaluating the level of hand motor control in poststroke patients compared to subjective scales. Material and methods In order to characterise motor control, a numerical indicator calculated on the basis of the measurements of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release was suggested. To perform the measurements, 12 poststroke patients with hemiparesis were included in the study. In the research, the level of hand paresis was assessed with Brunnström Approach, the intensity of spasticity was graded with Modified Ashworth Scale, while hand motor function was classified with Fugl-Meyer Assessment (FMA). Pressure generated during a palmar grasp and after its release as well as palm area were measured with the use of a photometric method. The assessment was made twice, i.e. on the day of admission to the in-patient rehabilitation ward and after a three-week hospital treatment. Results In the second measurement, a slight decrease in paresis intensity according to Brunnström Approach and lower intensity of spasticity according to Ashworth Scale were noted. A higher number of points in the FMA scale was observed. The values of the suggested indicator changed; however, in no case were these changes statistically significant. Conclusions 1. Compared to other subjective scales, the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for assessing the level of hand motor control in post-stroke patients was not confirmed. 2. The usefulness of the recommended method of spastic hand motor control assessment needs to be verified in further research carried out according to EBM requirements.
PL
Wstęp Do oceny stanu ręki niedowładnej u pacjentów po udarze mózgu niezbędna jest obiektywna i czuła metoda umożliwiająca charakterystykę kontroli motorycznej. Jest to istotne ze względu na konieczność monitorowania efektów procesu terapeutycznego zgodnie z wymogami Evidence Based Medicine (EBM). Celem badania była ocena przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwalniania do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu na tle skal subiektywnych. Materiał i metody Do charakterystyki kontroli motorycznej zaproponowano wskaźnik liczbowy wyliczony w oparciu o pomiary ciśnień generowanych podczas chwytu cylindrycznego ręki oraz jego zwolnienia. W celu przeprowadzenia pomiarów do badania włączono 12 osób z niedowładem połowiczym po przebytym udarze mózgu. Badanie obejmowało ocenę stopnia niedowładu ręki w skali Brunnström, ocenę stopnia nasilenia spastyczności w zmodyfikowanej skali Ashworth oraz ocenę sprawności ruchowej ręki według skali Fugl-Meyer (FMA). Dokonywano pomiaru ciśnień generowanych w czasie chwytu cylindrycznego, a następnie jego zwolnienia oraz pomiaru powierzchni ręki metodą fotometryczną. Badanie przeprowadzono dwukrotnie: w dniu przyjęcia do oddziału rehabilitacji stacjonarnej oraz po zakończeniu trzytygodniowej hospitalizacji. Wyniki W badaniu drugim odnotowano nieznaczne zmniejszenie nasilenia niedowładu wyrażonego w skali Brunnström oraz obniżenie nasilenia spastyczności w skali Ashworth. Odnotowano wyższą punktację w skali FMA. Uzyskano zmianę wartości zaproponowanego wskaźnika, ale w żadnym przypadku zmiana nie była istotna statystycznie. Wnioski 1. W odniesieniu do innych skal subiektywnych nie potwierdzono przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwolnienia do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu. 2. Dalsza weryfikacja przydatności proponowanej metody oceny kontroli motorycznej ręki z niedowładem spastycznym wymaga kontynuacji badań realizowanych zgodnie z wymogami EBM.
Wprowadzenie: Udar mózgu stanowi nie tylko problem medyczny lecz także, ze względu na trwałą niepełnosprawność poszkodowanych, znaczny problem społeczny. U znacznej liczby chorych po przebytym zdarzeniu neurologicznym rozwija się podwyższone napięcie mięśniowe. Zespół uszkodzenia górnego motoneuronu sprzyja powstawaniu bólu, zesztywnienia, przykurczu ścięgien mięśniowych i osłabienia mięśni co potencjalnie może opóźnić lub uniemożliwić osiągnięcie sukcesu w procesie rehabilitacji. W kończynie górnej wzorzec spastyczny najczęściej wyraża się przez przywiedzenie i rotacje wewnętrzną stawu ramiennego połączoną ze zgięciem w stawie łokciowym, promieniowo-nadgarstkowym i stawach międzypaliczkowych. Specyfika wzmożonego napięcia o typie spastyczności sprawia, że rehabilitacja pacjentów cierpiących na to zaburzenie jest jednym z najtrudniejszych zadań rehabilitacji neurologicznej. Cel: Celem pracy była ocena napięcia mięśniowego oraz zakresu ruchu kończyny niedowładnej u pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu poddanych 4 cyklom domięśniowych iniekcji preparatu toksyny botulinowej i poddanych usprawnianiu ruchowemu. Projekt Badawczy: Pilotażowe badanie eksperymentalne. Metodyka: Badanie przeprowadzono na Oddziale Neurologicznym z Pododdziałem Udarowym i z Pododdziałem Rehabilitacji Neurologicznej w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II w okresie od września 2014 do listopada 2015. Grupę eksperymentalną stanowiło 20 chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu (mężczyzn 13, kobiet 7) w wieku od 30 do 72 lata. Wszyscy chorzy ukończyli czterokrotny cykl badawczy na który składały się iniekcje preparatu toksyny botulinowej połączone z 15 dniowym cyklem indywidualnych ćwiczeń rehabilitacyjnych. Każda sesja treningowa trwała 90 minut. W celu weryfikacji procesu terapeutycznego dokonano pomiaru ruchomości czynnej i biernej według metody SFTR, oraz oceny poziomu napięcia mięśniowego z zastosowaniem Zmodyfikowanej Skali Ashworth. Wyniki: Podjęte działania terapeutyczne pozytywnie wpłynęły na zwiększenie ruchomości, w największej mierze biernej, w stawie barkowym, łokciowym, przedramieniu a także w stawie promieniowo-nadgarstkowym. Odnotowano również niewielki przyrost ruchomości czynnej stawów kończyny górnej. W toku uzyskanych wyników wykazano, że zastosowanie toksyny botulinowej połączone z programem ćwiczeń rehabilitacyjnym w znaczący sposób wpłynęło na zmniejszenie patologicznego napięcia mięśniowego zarówno w obrębie stawu łokciowego, stawu promieniowo-nadgarstkowego jak i stawów międzypaliczkowych. Wnioski: Przedstawione wyniki badań wykazały, że zastosowanie toksyny botulinowej połączone z rehabilitacja medyczną oferuje możliwość miejscowego leczenia ogniskowej spastyczności bez narażania pacjentów na niepożądane reakcje ogólnoustrojowe związane z doustnym przyjmowaniem leków. Ponadto wpływa korzystnie na powiększenie biernego oraz, w mniejszym stopniu, czynnego zakresu ruchu w stawach kończyny niedowładnej.
EN
Introduction: Stroke is not only a medical problem, but also - due to the permanent disability of the injured person - a significant social problem. A significant number of patients after a neurological event develop increased muscle tone. Upper motoneuron damage syndrome promotes pain, stiffness, muscle contracture and weakness, which can potentially delay or prevent success in the rehabilitation process. In the upper limb, the spastic pattern is most often expressed through adduction and internal rotation of the glenohumeral joint, combined with flexion in the elbow, radiocarpal joint and interphalangeal joints. The specificity of spasticity-type increased tension makes rehabilitation of patients suffering from this disorder one of the most difficult tasks of neurological rehabilitation. Aim: The aim of the study was to assess muscle tone and range of motion of the inferior limb in patients after ischemic stroke subjected to 4 cycles of intramuscular injections of a botulinum toxin preparation and subjected to motor rehabilitation. Research Project: Pilot experimental study. Methodology: The study was carried out in the Neurological Unit with Stroke Sub-unit and Sub-Department of Neurological Rehabilitation at John Paul II Specialist Hospital in Krakow in the period from September 2014 to November 2015. The study group consisted of 20 patients after ischemic stroke (13 men, 7 women), age 30 to 72. All patients completed a 4-cycle study, which included injections of the botulinum toxin preparation, combined with a 15-day cycle of individual rehabilitation exercises. Each training session lasted 90 minutes. In order to verify the therapeutic process, active and passive mobility was measured according to the SFTR method and the assessment of muscle tone level was done using the Modified Ashworth Scale. Results: The taken therapeutic actions caused a positive increase in mobility, mostly passive, in the glenohumeral-scapular, elbow and forearm as well as the radiocarpal joints. There was also a slight increase in active mobility of the upper limb joints. In the course of obtaining results, it was shown that the use of botulinum toxin, combined with the rehabilitation exercise programme, significantly reduced pathological muscle tone both within the elbow, radiocarpal joint, and the interphalangeal joints of the hands. Conclusions: The presented results showed that the use of the botulinum toxin combined with medical rehabilitation allows local treatment of spasticity without exposing patients to adverse systemic reactions associated with oral medication. In addition, it has a positive effect on the increase in passive and - to a lesser extent - active range of motion in the joints of the inferior limb.
Cel: Selektywna rizotomia grzbietowa (SDR) jest neurochirurgiczną metodą leczenia spastyczności w mózgowym porażeniu dziecięcym (CP). Pomimo udowodnionej efektywności jej stosowanie budzi czasem kontrowersje dotyczące inwazyjności metody w stosunku do poprawy funkcjonowania chorych. SDR została w Polsce wprowadzona stosunkowo niedawno, stąd też powyższe wątpliwości budzą szczególnie żywą dyskusję w odniesieniu do naszej populacji. Celem odpowiedzi na rodzące się pytania kliniczne przedstawiamy analizę wyników leczenia metodą SDR grupy chorych operowanych w naszym ośrodku. Materiał i metody: Spośród 96 chorych leczonych operacyjnie metodą SDR, 76 spełniło kryteria włączenia do badania. Z tej grupy, 30 chorych zgłosiło się na kompleksową ocenę wykonywaną rok po operacji i zostało ostatecznie poddanych analizie. Oceniano stopień spastyczności opisując ją Zmodyfikowaną Skalą Ashwortha (Modified Ashworth Scale -MAS) oraz ogólne funkcjonowanie motoryczne stosując Skalę Funkcjonalną Motoryki Dużej (Gross Motor Function Measure - GMFM). Wyniki: Dla spastyczności różnych partii mięśniowych mierzonych za pomocą MAS wykazano istotne różnice przed leczeniem i po leczeniu (p <0,05, po korekcie Holm-Bonferroniego; wielkość efektu 1,26 < d > 2,32). Ponadto dla ogólnego funkcjonowania motorycznego mierzonego skalą GMFM wykazano znaczącą różnicę między oboma pomiarami (d = 0,68). Wnioski: Według wiedzy autorów jest to pierwsze doniesienie dotyczące skuteczności leczenia operacyjnego metodą SDR spastyczności związanej z CP w polskiej populacji. Operacja znacznie zmniejszyła spastyczność i poprawiła ogólne funkcjonowanie motoryczne, a efekt ten utrzymywał się długotrwale. Uzyskane rezultaty powinny być brane pod uwagę w wyborze metody leczenia spastyczności u dzieci z CP, a także stanowić przyczynek do dyskusji systemowej nad włączeniem SDR do grupy procedur neurochirurgicznych zarejestrowanych w Polsce.
EN
Aim: Selective dorsal rhizotomy (SDR) is a form of surgical treatment that reduces tone in lower extremities by selective sectioning of lumbosacral dorsal roots fibers. However, the method occasionally still arouses some controversies. Since it was introduced in Poland, relatively recently, the discussion on its efficacy is even more vivid. To address this issue we present the analysis of patients treated with SDR in our institution. Material and methods: Out of 96 operated patients 76 were eligible for the study and 30 of them showed up for one-year follow up and were finally analyzed. Modified Ashworth Scale (MAS) was used to measure spasticity and the Gross Motor Function Measure (GMFM) to asses gross motor functioning of the patients. Results: For spasticity of different muscles measured by MAS there were significant differences between pre-treatment and post- -treatment (p < 0.05, after Holm-Bonferroni correction; effect size 1.26 < d> 2.32). Furthermore, for gross motor functioning measured by GMFM, there was significant difference between both time points treatment (d = 0.68). Conclusions: To our knowledge this is the first report on results of SDR for cerebral palsy treatment in Polish population. The treatment significantly diminished spasticity and improved gross motor functioning on the long term basis. This should provide reassurance to parents considering the procedure and influence the discussion on including SDR in the group of neurosurgical procedures founded by health system authorities in Polandneurodegenerative and metabolic diseases are suspected, genetic testing is performed. Despite the progress that has been made in treating some ataxia disorders in recent years, with few exceptions, for most of patients the therapy of choice is symptomatic and supportive treatment.
Local administration of botulinum neurotoxin type A (BoNT-A) is becoming the preferred treatment for focal spasticity, a movement disorder commonly occurring in multiple sclerosis (MS). In this study, 4 out of 10 enrolled MS patients with leg spasticity and 5 healthy controls (HCs) were included. In the patient group, the fMRI examination was performed three times: before the BoNT-A administration and at the week 4 and week 12 visits after injection. During all the examinations, subjects performed blocks of repeated knee extension-flexion alternating with rest blocks, each 15 seconds long. The patient group mean images at the week 0 examination showed significant compensatory spatial enlargement of bilateral frontoparietal sensorimotor cortices when compared to controls, whereas the results of the second examination showed significant contraction of previously activated areas with no significant difference from HCs. At the final examination, the activation areas expanded back close to their original volume, in association with the disappearance Local administration of botulinum neurotoxin type A (BoNT-A) is becoming the preferred treatment for focal spasticity, a movement disorder commonly occurring in multiple sclerosis (MS). In this study, 4 out of 10 enrolled MS patients with leg spasticity and 5 healthy controls (HCs) were included. In the patient group, the fMRI examination was performed three times: before the BoNT-A administration and at the week 4 and week 12 visits after injection. During all the examinations, subjects performed blocks of repeated knee extension-flexion alternating with rest blocks, each 15 seconds long. The patient group mean images at the week 0 examination showed significant compensatory spatial enlargement of bilateral frontoparietal sensorimotor cortices when compared to controls, whereas the results of the second examination showed significant contraction of previously activated areas with no significant difference from HCs. At the final examination, the activation areas expanded back close to their original volume, in association with the disappearance.
PL
Miejscowe skurcze toniczne to powszechnie spotykany objaw stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM). Do ich zwalczania coraz częściej stosowany jest zastrzyk domięśniowy botuliny typu A. Do analizy statystycznej zaakceptowaliśmy 4 z 10 badanych pacjentów z SM i spastycznością kończyn dolnych oraz 5 zdrowych wolontariuszy. Pacjenci zostali poddani badaniu fMRI trzykrotnie: w tygodniu przed zastrzykiem botuliny A, a następnie w 4. i 12. tygodniu po iniekcji. Podczas badań fMRI probanci wykonywali zginanie i prostowanie stawu kolanowego według planu blokowego, przy czym faza czynna zamieniała się z fazą spoczynku w 15-sekundowych odstępach. Obraz przeciętnej aktywacji pacjentów podczas pierwszej sesji wskazywał, w porównaniu z grupą kontrolną, na istotny wzrost aktywacji obustronnej kory czuciowo-ruchowej płatu czołowego i ciemieniowego. Podczas drugiej sesji w 4. tygodniu aktywacja zmalała do tego stopnia, że statystycznie nie różniła się od zdrowej kontroli. Z kolei w obrazach trzeciej sesji po 12 tygodniach odnotowano w związku z wygaśnięciem efektu botuliny A ponowny wzrost aktywacji niemal do objętości pierwotnej. Wnioski: Stwierdzamy, że aktywacja kory ruchowej odzwierciedla zmiany w obwodowym układzie nerwowym zachodzące podczas leczenia za pomocą botuliny A, w czym prawdopodobnie pośredniczą zmiany w aferentacji. Jest to nowe odkrycie, aczkolwiek nie wykracza poza stwierdzenia podobnych badań przeprowadzonych innymi metodami.
Spastyczność jest poważnym schorzeniem ruchowym, objawiającym się wzmożonym napięciem mięśniowym lub sztywnością mięśni. Często występuje po udarze mózgu. W Polsce szacuje się roczną zachorowalność na udar na poziomie 60000 przypadków, znaczna spastyczność pojawia się u 6000-7000 osób, które przeżyją udar. Celem artykułu jest scharakteryzowanie wybranych urządzeń wykorzystywanych w procesie rehabilitacji kończyn górnych i dolnych oraz zaimplementowanie modelu matematycznego do pakietu Matlab-Simulink do testu Wartenberga. Model komputerowy składa się z dwóch plików, pierwszy zawiera dane antropometryczne, drugi – model blokowy służy do uruchamiania symulacji. W modelu komputerowym kończyny dolnej uwzględniono współczynnik sztywności i tłumienia. Ze względu na złożoność problemu spastyczności utrudnione jest skonstruowanie urządzenia, które spełniałoby oczekiwania pacjenta i fizjoterapeuty. Urządzenie powinno zapewniać bezpieczeństwo pacjenta i ułatwiać proces leczenia z jednoczesną rejestracją parametrów i postępów terapii. Większość stosowanych urządzeń i tak wymaga znacznego wysiłku fizycznego fizjoterapeuty, który np. musi zapewnić bezpieczeństwo pacjenta i jego stabilizację w procesie chodzenia. Pomimo tych wad podejmowane są próby wprowadzenia nowoczesnej techniki również w rehabilitacji. Jednak inne oczekiwania ma fizjoterapeuta, a inaczej widzi istotę problemu inżynier konstruujący urządzenie. Nie zawsze udaje się spełnić wymagania terapeuty. Niejednokrotnie skonstruowane urządzenia wręcz utrudniają terapię, np. ze względu na zastosowane zabezpieczenie pacjenta przed upadkiem, co jest istotne w przypadku osób z problemem pionizacji. Rozwiązania w postaci szelek powodują ucisk w pachwinach, co prowadzi do dyskomfortu i pacjent nie może skupić się na procesie rehabilitacji. W artykule przedstawiono niektóre testy, którym poddawani są pacjenci, i opisano podstawowe skale w jakich ocenia się stan zaawansowania choroby. Bazując na rzeczywistych wynikach pomiarów zachowania kończyny dolnej pacjentów podczas testu Wartenberga, przeprowadzono symulację z doborem odpowiednich współczynników sztywności i tłumienia. Uzyskane wyniki symulacji i ich zgodność z rzeczywistymi danymi wskazały, że istnieje możliwość modelowania zachowania kończyny spastycznej, jednak konieczne jest wprowadzenie dodatkowych danych jak sygnał czynności elektrycznej mięśni (EMG).
EN
Spasticity is a serious mobility condition that causes increased muscle tension or muscle stiffness and frequently occurs after stroke. In Poland, the estimated annual incidence of stroke amounts to 60,000 cases, with 6,000–7,000 stroke patients experiencing significant spasticity. The purpose of this article is to characterise equipment used in the rehabilitation of upper and lower limbs, describe the development of a mathematical model of the lower limb and implement a computer model into the Wartenberg test using the Matlab-Simulink package. The computer model comprises two files: the first file includes anthropometric data, and the second file was used to run a simulation. The computer model took into account lower limb stiffness and damping coefficients. The complexity of spasticity makes constructing a device that would meet the patient’s and the physical therapist’s expectations difficult. The robot should ensure patient’s safety and facilitate recovery while simultaneously recording the parameters and progress of the therapy. A majority of applied devices require considerable physical effort on the part of the physical therapist, who must, for example, ensure that the patient is safe and stable while walking. Despite these drawbacks, attempts are made to introduce modern technology into rehabilitation. However, the physical therapist has different expectations from the engineer who construct the devices due to different perspectives on the issue. Meeting the therapist’s expectations may prove very difficult. The devices constructed sometimes actually hinder the therapy due to the use of fall protection, for example, which is necessary for patients with balancing problems. Using straps causes pressure in the groin, leading to discomfort and difficulty in concentrating on the therapy on the part of the patient. This article presents tests that patients undergo and describes the basic scale for assessing the degree of spasticity. A simulation was performed with appropriate stiffness and damping coefficients based on real data concerning lower limb behaviour in patients during the Wartenberg test. The results of the simulations and their compatibility with the real data indicated that the behaviour of spastic limbs can be modelled as long as additional data are introduced, e.g., EMG readings.
Udar mózgu stanowi nie tylko problem medyczny, lecz także, ze względu na trwałą niepełnosprawność poszkodowanych, znaczny problem społeczny. Dlatego też, zaburzenia chodu powstałe w wyniku spastyczności mięśni kończyny dolnej stanowią częstą tematykę badań. Istniejące w piśmiennictwie naukowym niejednoznaczności stały się uzasadnieniem dla powstania niniejszego przeglądu systematycznego, którego celem jest zebranie i analiza prac opisujących skuteczność terapii skojarzonej − obejmującej iniekcje toksyny botulinowej typu A i fizjoterapię po udarze mózgu. Przeprowadzono wyszukiwanie w bazach: PubMed, EBSCO, Springer Link w dniu 24.01.2019. Założono, że do analizy włączone zostaną prace badawcze opublikowane w języku angielskim od 2000 roku do najnowszych (odpowiednio do daty wyszukiwania). Dla hasła „terapia skojarzona” (iniekcje toksyny botulinowej i fizjoterapia) publikacji wyszukiwano poprzez słowa kluczowe: physiotherapy, Botulinum Toxin Type A. BotoxA, Lower limb, gait, walk, brain, stroke, hemiparesis. Spośród wyszukanych artykułów ostatecznie ocenie poddano 7, które dotyczyły terapii skojarzonej. Analiza zebranych prac wskazuje na skuteczność terapii skojarzonej w zakresie poprawy parametrów strukturalnych. Część prac udowadnia, że ten rodzaj terapii poprawia również wskaźniki funkcjonalne oraz prowadzi do zwiększenia aktywności pacjentów. Nie udało się zebrać zadowalających dowodów potwierdzających jej skuteczność w zakresie zwiększenia partycypacji społecznej i poprawy jakości życia chorych. Przeprowadzony przegląd wskazuje potrzebę opracowania specyficznych protokołów terapeutycznych precyzyjnie opisujących zarówno iniekcję toksyny botulinowej jak i fizjoterapię – biorąc pod uwagę intensywność, czas trwania oraz rodzaj terapii.
EN
Stroke is not only a medical problem, but also, due to the permanent disability of patients, a significant social issue. Therefore, gait disturbances resulting from lower limb muscle spastici-ty are a common subject of research. The ambiguities in the scientific literature have become justification for the creation of this systematic review, the aim of which is to collect and ana-lyse works describing the efficacy of combination therapy - including Botulinum toxin type A injections and physiotherapy following stroke. The following databases were searched: Pub-Med, EBSCO, Springer Link (date of access: 24 Jan. 2019). It was assumed that analysis will include scientific works published in English from 2000 to date (in accordance with search date). For the entry "combination therapy" (Botulinum toxin injections and physiotherapy), the search was conducted using the following keywords: physical therapy, Botulinum toxin type A, Botox A, lower limb, gait, brain, stroke, hemiparesis. Out of all the elaborate articles, 7 concerning combination therapy were ultimately evaluated. Analysis of the collected works indicates the effectiveness of combination therapy in the area of improving structural parame-ters. Some of the works prove that this type of therapy also improves functional indices and leads to increased activity of patients. We could not collect satisfactory evidence confirming its effectiveness in terms of increasing social participation and improving the quality of life of patients. This review indicates the need to develop specific therapeutic protocols accurately describing both Botulinum toxin injections and physiotherapy - taking the intensity, duration and type of therapy into account. Opoka K., Filip M., Mirek E., Pasiut S. The use of combination therapy in the treatment of lower limb spasticity among patients after stroke − a review of literature. Med Rehabil 2019; 23(2): 36-41. DOI: 10.5604/01.3001.0013.0875 This article is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/) null
Jedną z częściej spotykanych chorób układu nerwowego jest udar mózgu. Do najczęstszych objawów ruchowych należą niedowłady bądź porażenia kończyn, z towarzyszącym wzrostem napięcia mięśniowego, zwanym spastycznością. Dla pacjentów oraz ich opiekunów zaburzenia te stają się problemem w wielu aspektach życia codziennego, między innymi w lokomocji. Wymaga to poszukiwania nowych dróg w tworzeniu terapii mogących zmniejszyć bądź znieść spastyczność i przywrócić zaburzoną funkcję. Terapia toksyną botulinową jako metoda obniżająca spastyczność, jest stosowana do tej pory w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ze stopą końsko-szpotawą i przynosi przełom w leczeniu schorzeń przebiegających z nadmiernym napięciem mięśniowym. Uzyskuje się poprawę zakresu ruchomości, miedzy innymi w stawie skokowym, a poprzez to ułatwia lokomocję. Poprawa ta uzyskiwana jest zarówno poprzez oddziaływanie farmakologiczne, jak i prowadzoną równolegle kinezyterapię. Szczególnie skuteczne wydają się metody rehabilitacyjne oparte na mechanizmach neurofizjologicznych. Jedną z takich metod jest PNF. Zastosowanie terapii metodą PNF połączone z zastosowaniem toksyny botulinowej u dorosłych wydaje się ułatwiać aktywność ruchową pacjenta po udarze mózgu, co może być bardzo ważne w profilaktyce wtórnej udarzu mózgu. Celem pracy było przedstawienie możliwości połączenia i wpływu terapii metodą PNF skojarzoną z podaniem toksyny botulinowej u pacjentów po udarze mózgu ze spastyczną kończyna dolną. Dokonano w trakcie chodu pomiaru kąta ugięcia w stawie skokowym i kolanowym biorąc pod uwagę amplitudę ruchu, wykorzystując system VICON. U wszystkich przebadanych w niniejszym doniesieniu pacjentów odnotowano poprawę większości analizowanych parametrów, zarówno w okresie czterotygodniowym, jak i czteromiesięcznym. Przeprowadzone pomiary wskazują na konieczność wykonania randomizowanych, kontrolowanych badań na dużych grupach.
EN
One of the most common diseases of the nervous system is stroke. Its most frequently occuring kinetic symptoms are paresis or paralysis accompanied by an increase in muscular tension called spasticity. For patients and their carers these disturbances become a problem in many aspects of their everyday life, especially in locomotion. New ways need to be looked for to create therapies that could decrease or remove spasticity and restore the function which was disrupted. Therapy by botulinum toxin has been used as a method of decreasing spasticity to treat children with cerebral palsy having equines-varus foot, and it proves to be a breakthrough in the treatment of diseases with increased muscular tension. Owing to it, a range of mobility increases, for example in an ankle and knee joints, which facilitates locomotion. This improvement is caused by both pharmacological action, and assisted kinesitherapy. Proproceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) is considered to be especially effective rehabilitation method based on neuro-physiological mechanisms. This method in the therapy of adults, along with the application of botulinum toxin, seems to facilitate physical activity of the patient after stroke, which may be very important for secondary stroke prevention. The aim of the research was to assess the influence of the therapy by PNF method associated with a botulinum toxin application on the patients after stroke with spasticity in lower limbs. During gait the patients had the flexion of ankle and knee joints measured by means of VICON system with the special focus on the amplitude of angular values. All patients presented in this description of cases showed an improvement in most of the measured parameters, in both a four-week and a three-month period after the therapy. The results show a necessity to carry out further randomized control studies of larger groups.
The Hypertonia Assessment Tool (HAT) as a tool to assess excessive muscle tone should be an important part of the neurological examination. The correct classification of the type of hypertonia (dystonia, spasticity, rigidity) is used to adjust the appropriate treatment and to establish rehabilitation goals. The aim of the study was to discuss the practical use of the tool for assessing muscle tone in paediatric patients and to review the existing literature on HAT. Literature review was performed according to PRISMA recommendations by searching the Pubmed database. Only English-language publications were taken into account. Five articles meeting the above criteria and one commentary were identified. It was suggested that HAT is useful for the detection of rigidity and spasticity, while for dystonia it is recommended to analyze and modify this tool more thoroughly. HAT presented good reliability and validity in identification of spasticity and lack of rigidity as well as moderate results in case of dystonia. The article presents translation of HAT assessment and description of the advantages of the tool. HAT is recommended to assess the type of hypertonia in pediatric patients with neurological disorders.
PL
Hypertonia Assessment Tool (HAT) stanowi użyteczne narzędzie do oceny i klasyfikacji wygórowanego napięcia mięśniowego, i może być stosowane podczas badania pacjentów pediatrycznych z zaburzeniami neurologicznymi. Prawidłowa ocena rodzaju hipertonii (dystonia, spastyczność, sztywność) jest kluczowa w doborze odpowiedniego leczenia i ustalania programu rehabilitacji. Celem pracy było omówienie praktycznego wykorzystania narzędzia HAT u pacjentów pediatrycznych oraz dokonanie przeglądu piśmiennictwa badań wykorzystujących to narzędzie do oceny napięcia mięśniowego. Przegląd piśmiennictwa przeprowadzono zgodnie z rekomendacjami PRISMA przeszukując medyczną bazę danych Pubmed. Uwzględniono jedynie publikacje anglojęzyczne. Zidentyfikowano 5 publikacji spełniających powyższe kryteria, oraz jeden komentarz. Autorzy włączonych badań sugerują, że HAT jest przydatne do wykrywania sztywności i spastyczności, natomiast przy dystonii zaleca się dokładniejszą analizę i modyfikację użycia tego narzędzia. HAT charakteryzuje się dobrą wiarygodnością i trafnością w identyfikacji spastyczności i braku sztywności, a także umiarkowaną dokładności rozpoznawczą w przypadku dystonii. Przedstawiony artykuł przedstawia tłumaczenie własne kwestionariusza wykorzystywanego podczas badania hipertonii oraz opis konstrukcji i zalet narzędzia. Zaleca się wykorzystywanie narzędzia HAT do oceny rodzaju podwyższonego napięcia mięśniowego u pacjentów pediatrycznych z zaburzeniami neurologicznymi.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.