Search results

1

Self reported individual differences in inner speech (internal monologue and dialogue) in adolescents with Social (Pragmatic) Communication Disorder (SCD)

100%

Siedler A., Gałkowski T., Pąchalska M.

Acta Neuropsychologica

|

2019

|

vol. 17(1)

39-53

EN

The aim of the study was to assess self-reported individual differences in the use of the inner speech of adolescents with Social (Pragmatic) Communication Disorder (SCD) and in particular to answer the questions: Do adolescent with SCD have inner speech and what is the direction of this speech? Is this a monologue and internal dialogue, i.e., do they speak to themselves (internal monologue) or to other people (internal dialogue)? We tested 22 adolescents with SCD, diagnosed according to the DSM-5 criterion. The average age was 16.48 years, SD = 2.71. The youngest patient was 12 years old and the oldest was 19 years old. The modified version of the Puchalska-Wasyl Scale of Inner Speech was used for the study. The questionnaire was tailored to the capabilities of the persons with SCD and included questions about the occurrence of internal speech and the direction of this speech, that is, internal conversations to yourself (internal monologue) or to other people (internal dialogue). The patients participating in the experiment were informed in detail about the whole procedure and they or their parents, if they were under age, provided written consent for their participation in the experiment (according to the guidelines of the Helsinki Declaration, 2008). Statistical analysis showed that in adolescents with SCD there is a statistically significant relationship in the frequency of the monologue and internal dialogue. Persons who declared a more frequent occurrence of internal dialogue also declared more frequent occurrences of internal monologue, which means that they had the general ability for inner speech. A comparison of the direction of inner speech, that is the internal monologue and internal dialogue has shown that during inner speech they more often use internal dialogue than internal monologue. It was found that in adolescents with SCD, inner speech is present, and it manifests itself in the form of an internal monologue and internal dialogue. However, far more often do they use internal dialogue than internal monologue.

2

Relacje z rodzicami i rówieśnikami - ich wpływ na funkcjonowanie adolescentów

63%

Maryl M., Korolczuk A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2008

|

vol. 8

|

issue 1

46-56

EN

The article presents interpersonal relationship issues related to the period of adolescence and their influence on social functioning, mental health and self-perception of adolescents. To begin with, interpersonal relationships are outlined and their various characteristics are presented. Relationships and their influence on the later functioning of teens are presented with reference to J. Bowlby’s attachment theory, which was develop by Mary Ainsworth. This theory emphasizes the importance of early caregiver (parent) – child relationship for the development of personality and the social functioning of the child. The article describes adolescence period and in particular presences the relationships with parents and peers during this period, with emphasis on their changing nature. Authors concentrate mainly on the differences in the relationship between adolescence and their parents and peers. The relationships with mother, father and peers are discussed in separate chapters and are presented in the context of social functioning, mental health and self-perception. Numerous pieces of research and case studies are presented and they show the relation between early interaction patterns and the later functioning of teens. Authors also presented case studies showing connection between early patterns of relationships and present self-assessment, self-perception general functioning of young person. Both researches and case studies support the fundamental importance of positive relationships with parents and peers in the adolescence.

PL

W artykule zaprezentowano problematykę dotyczącą relacji w okresie adolescencji oraz wyjaśniono, jaki jest ich wpływ na funkcjonowanie społeczne, zdrowie psychiczne i obraz siebie dorastającej młodzieży. W części wstępnej wyjaśniono, czym są relacje interpersonalne, jakie jest ich znaczenie oraz dokonano ich krótkiej charakterystyki. Zagadnienie relacji oraz ich wpływu na dalsze funkcjonowanie młodych osób przedstawione zostało głównie z punktu widzenia teorii przywiązania J. Bowlby'ego, którą następnie rozwinęła Mary Ainsworth. Teoria ta akcentuje znaczenie wczesnych interakcji opiekuna (rodzica) z dzieckiem zarówno dla dalszego rozwoju osobowości, jak i funkcjonowania społecznego. Artykuł prezentuje także problematykę związaną z okresem dorastania, a w szczególności specyfikę relacji z rodzicami i rówieśnikami w tym okresie. Skoncentrowano się głównie na różnicach zachodzących w relacjach pomiędzy dorastającymi młodymi osobami a ich rodzicami i rówieśnikami. Dla zachowania większej przejrzystości artykułu poszczególne rozdziały opisują oddzielnie relacje z rodzicami, z uwzględnieniem różnicy w relacji z matką i ojcem, oraz z rówieśnikami w kontekstach funkcjonowania społecznego, zdrowia psychicznego oraz samooceny. Przedstawiono liczne przykłady badań, które dotyczą związku między rodzajem przywiązania rodzica do dziecka a wpływem tego kontaktu na dalsze funkcjonowanie jednostki w okresie adolescencji. Zaprezentowano także przykłady z praktyki klinicznej ilustrujące związek między wczesnymi wzorami interakcji a aktualną samooceną, obrazem siebie, ogólnym funkcjonowaniem młodej (hospitalizowanej) osoby. Zarówno badania, jak i obserwacje kliniczne potwierdzają fundamentalne znaczenie, jakie ma posiadanie pozytywnych relacji z rodzicami oraz z rówieśnikami w okresie dorastania.

3

Zależność między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych po pierwszym epizodzie schizofrenii. Badania prospektywne

63%

Górna K., Jaracz K., Rybakowski J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2009

|

vol. 9

|

issue 3

189-199

EN

Aim of paper: Analysis of correlation between psychopathological symptoms and quality of life of patients with schizophrenia during 4-6 years after the first psychiatric hospitalisation. Material and method: Study population included 74 patients (28 females, 46 males). They were assessed at fixed time-points: 1 month and 13 months after the first hospitalisation and 4-6 years after the first examination (T1, T2 and T3, respectively). The following instruments have been used to assess severity of symptoms and quality of life: PANSS scale (5-factor schizophrenia model), SFS (Social Functioning Scale) and the WHOQOL-BREF questionnaire. Results: At T1, the mean PANSS score was 62.4. Significant deterioration has been noticed in all groups of symptoms, with the exception of cognitive functions. The greatest deterioration was noticed in the domains of negative symptoms and depression/anxiety. At T1, the mean SFS score was 103.4, while mean subjective quality of life and general health status scored 3.3 and 3.0, respectively. During the followup period, significant improvement of SFS score was noticed, with no meaningful change in WHOQOL-BREF score and concomitant exacerbation of symptoms as assessed by the PANSS scale. The patients’ quality of life was particularly compromised by negative symptoms and depression/anxiety. Correlation coefficients between SFS score and negative symptoms varied from -0.61 to -0.76, while those between SFS and depression/anxiety – from -0.40 to -0.66. Correlation coefficients between subjective quality of life and negative symptoms ranged from -0.31 (domain Environmental) to -0.64 (domain Physical). To a large extent, symptoms were responsible for variance in both SFS and WHOQOL-BREF scores. Conclusions: 1) Clinical course of schizophrenia varied, depending on adopted criteria of evaluation. 2) Negative symptoms and depression/anxiety had a particularly deleterious influence on quality of life. The role these symptoms varied, depending on time elapsed since the first psychiatric hospitalisation.

PL

Cel: Analiza zależności między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych na schizofrenię w ocenie prospektywnej w okresie 4-6 lat po pierwszej hospitalizacji psychiatrycznej. Materiał i metody: Zbadano 74 pacjentów (K=28, M=46) po upływie 1 miesiąca od pierwszej hospitalizacji (badanie I), po 13 miesiącach (badanie II) oraz po 4-6 latach od badania I (badanie III). W badaniu zastosowano skalę PANSS (5-czynnikowy model schizofrenii), Skalę Funkcjonowania Społecznego (SFS) oraz kwestionariusz WHOQOL-BREF. Wyniki: W badaniu I punktacja PANSS wynosiła 62,4 pkt. Stwierdzono istotne nasilenie wszystkich grup objawów oprócz zaburzeń poznawczych. Największe nasilenie dotyczyło objawów negatywnych oraz depresji/lęku. W badaniu I średni wynik SFS wynosił 103,4 pkt, a średnie oceny subiektywnej jakości życia: dla ogólnej oceny jakości życia – 3,3 pkt, dla ogólnej oceny zdrowia – 3,0 pkt. W okresie obserwacji stwierdzono istotną poprawę SFS, brak istotnych zmian WHOQOL-BREF i jednoczesny wzrost nasilenia objawów (PANSS). Odnotowano szczególnie niekorzystny wpływ objawów negatywnych oraz depresji/lęku na jakość życia. Współczynniki korelacji SFS z objawami negatywnymi wynosiły od -0,61 do -0,76, a z depresją/lękiem od -0,40 do -0,66. Współczynniki korelacji subiektywnej jakości życia z objawami negatywnymi wynosiły w zależności od dziedziny od -0,31 (dziedzina Środowisko) do -0,64 (Dziedzina Fizyczna). Objawy wyjaśniały znaczną część wariancji SFS i WHOQOL-BREF. Wnioski: 1) Przebieg schizofrenii był zróżnicowany w zależności od przyjętego kryterium oceny. 2) Szczególnie niekorzystny wpływ na jakość życia wywierały objawy negatywne oraz depresja/lęk. Rola tych objawów była zróżnicowana w zależności od upływu czasu po pierwszej hospitalizacji.

4

Wgląd w chorobę i poczucie wpływu na jej przebieg a funkcjonowanie społeczne pacjentów ze schizofrenią

63%

Wilczek-Rużyczka E., Halicka D.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

vol. 13

|

issue 1

50-57

EN

The aim of this study was to assess the relationship between the level of insight and a sense of the impact on the course of the disease, and its impact on the level of social functioning of patients with schizophrenia. The study group consisted of 152 patients with schizophrenia, 91 women (59.9%) and 61 men (40.1%) hospitalized in the St. Hedwig Provincial Specialist Complex of Neuropsychiatry in Opole and in the Józef Babiński Specialist Hospital SPZOZ in Cracow. The study was conducted by a method of diagnostic poll with the use of questionnaire technique and the applied research tools were three standardized inquiry forms: A Questionnaire of Insight into Schizophrenia – “My Thoughts and Feelings,” Brief Measure to Assess Perception of Self-Influence on the Disease Course – Version for Schizophrenia and The Social Functioning Scale created by Max Birchwood. Based on the obtained results it was found out that the level of insight into illness and a sense of the impact on its course in patients with schizophrenia are averages, and the level of social functioning in each of its components is different – the patients show the highest level of functioning in the area of leaving the isolation, communication and interpersonal relationships and possible independence (potential). In terms of recreation and entertainment, and self-realized they show a moderate level of functioning but low in social interactions, labour and employment. It was also found out that with increasing levels of insight into the disease the sense of the impact on its course increases, determining thereby an increase in the level of social functioning in all areas.

PL

Celem pracy była ocena związku pomiędzy poziomem wglądu i poczuciem wpływu na przebieg choroby a poziomem funkcjonowania społecznego pacjentów ze schizofrenią. Grupę badaną stanowiło 152 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii, 91 kobiet (59,9%) i 61 mężczyzn (40,1%) hospitalizowanych w Wojewódzkim Specjalistycznym Zespole Neuropsychiatrycznym im. św. Jadwigi w Opolu oraz w Szpitalu Specjalistycznym im. Józefa Babińskiego SPZOZ w Krakowie. Badania zostały przeprowadzone metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety, a wykorzystanymi narzędziami badawczymi były trzy wystandaryzowane kwestionariusze – Kwestionariusz Wglądu w Schizofrenię „Moje Myśli i Odczucia”, Krótka Skala Poczucia Wpływu na Przebieg Choroby – Wersja dla Schizofrenii oraz Skala Funkcjonowania Społecznego autorstwa Maxa Birchwooda. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że poziom wglądu w chorobę oraz poczucie wpływu na jej przebieg u pacjentów ze schizofrenią są przeciętne, a poziom funkcjonowania społecznego w zakresie poszczególnych jego składowych bywa różny – pacjenci wykazują najwyższy poziom funkcjonowania w obszarze wychodzenia z izolacji, komunikacji i więzi interpersonalnych, a także samodzielności możliwej (potencjalnej). W zakresie rekreacji i rozrywki oraz samodzielności realizowanej wykazują umiarkowany poziom funkcjonowania, natomiast w zakresie kontaktów społecznych oraz zatrudnienia – niski poziom. Stwierdzono również, że wraz ze wzrostem poziomu wglądu w chorobę wzrasta poczucie wpływu na jej przebieg, determinując tym samym wzrost poziomu funkcjonowania społecznego we wszystkich jego zakresach.

Refine search results

3 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 Acta Neuropsychologica

1 2019

1 2013

1 2009

1 2008

1 Gałkowski T.

1 Górna K.

1 Halicka D.

1 Jaracz K.

1 Korolczuk A.

1 Maryl M.

1 Pąchalska M.

1 Rybakowski J.

1 Siedler A.

1 Wilczek-Rużyczka E.

Self reported individual differences in inner speech (internal monologue and dialogue) in adolescents with Social (Pragmatic) Communication Disorder (SCD)

Relacje z rodzicami i rówieśnikami - ich wpływ na funkcjonowanie adolescentów

Zależność między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych po pierwszym epizodzie schizofrenii. Badania prospektywne

Wgląd w chorobę i poczucie wpływu na jej przebieg a funkcjonowanie społeczne pacjentów ze schizofrenią