Search results

1

Psychospołeczne uwarunkowania wczesnego wspomagania rozwoju dziecka przebywającego z matką w izolacji penitencjarnej

100%

Fajfer-Kruczek I.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

262-269

EN

The development of an individual and its determinants are of interest to medicine, psychology, educational science and sociology. A child staying with its mother in prison isolation is a special, difficult social situation. On the one hand, it allows for a normal development of a child aged 0–3 years, but on the other hand, it is associated with a number of risks. The aim of the article is to present the determinants of the development of a child staying with its mother in prison isolation in the social context as well as in the light of selected psychological theories. The paper presents the peculiarities of prison stay of women who are mothers as well as its legal, formal and rehabilitative aspects with regard to the mother, the child and the mother–child dyad. It is assumed that mother and child homes within correctional facilities are a form of early support of the child’s development in the difficult situation of the mother being imprisoned. The article provides a detailed description of the standards of the mother and child’s stay at such facilities (residential, recreational and therapeutic rooms, living conditions) as a form of securing the basic and specific needs of women and children. The paper focuses on presenting the environmental factors that support and protect the normal development of the child and the mother-and-child relationship such as the presence of the correctional facility staff (counsellors, psychologists) and medical personnel (physicians, nurses). The article also presents resources (intellectual norm, high motivation to fulfil oneself in the role of a mother) and adverse factors (deficits in functioning in social roles, low self-esteem, lack of a sense of competence or exploitative treatment of children) for women convicted of a crime as well as methods of rehabilitation, education and therapy. Important aspects of the discussed interventions include shaping an appropriate relationship between the mother and the child, building parental skills and continuous verification of the state of the relationship by the correctional facility staff. The presentation of the praxeological dimension of the problem represents a starting point for further investigation of the subject.

PL

Rozwój jednostki i jego uwarunkowania znajdują się w kręgu zainteresowań medycyny, psychologii, pedagogiki i socjologii. Pobyt dziecka z matką w izolacji penitencjarnej jest szczególną, trudną sytuacją społeczną. Z jednej strony umożliwia prawidłowy rozwój dziecka w wieku 0–3 lat, z drugiej niesie za sobą szereg zagrożeń. Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań rozwoju dziecka przebywającego z matką w izolacji więziennej w kontekście społecznym, a także w świetle wybranych teorii psychologicznych. W pracy przedstawiono specyfikę odbywania kary pozbawienia wolności przez kobiety będące matkami oraz aspekty prawne, formalne i resocjalizacyjne odnoszące się do matki, dziecka i diady matka–dziecko. Przyjmuje się, że przywięzienne domy matki i dziecka stanowią formę wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w trudnej sytuacji skierowania matki do zakładu karnego. Szczegółowo opisano standardy pobytu matek z dziećmi w takich placówkach (pomieszczenia mieszkalne, rekreacyjne i terapeutyczne, warunki socjalne) – jako formy zabezpieczenia podstawowych i specyficznych potrzeb kobiet i dzieci. Skupiono się na zobrazowaniu czynników środowiskowych wspomagających i chroniących prawidłowy rozwój dziecka oraz relację matki z dzieckiem, takich jak obecność personelu penitencjarnego (wychowawcy, psychologowie) i personelu medycznego (lekarze, pielęgniarki). Zaprezentowano zasoby (norma intelektualna, wysoka motywacja do realizowania się w roli matki) i obciążenia (deficyty w funkcjonowaniu w rolach społecznych, niska samoocena, brak poczucia kompetencji czy instrumentalne traktowanie dzieci) kobiet skazanych za przestępstwo oraz metody oddziaływań resocjalizacyjnych, edukacyjnych i terapeutycznych. Ważnymi aspektami omawianych oddziaływań są kształtowanie właściwej relacji matki z dzieckiem, budowanie kompetencji rodzicielskich i ciągła weryfikacja stanu relacji przez kadrę penitencjarną. Prezentacja prakseologicznego wymiaru problemu stanowi wstęp do dalszych poszukiwań badawczych.

2

Potencjał zastosowania psychodramy we wczesnej interwencji – studium przypadku

88%

Prysak D.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

284-287

EN

Early intervention becomes an increasingly common subject of interdisciplinary considerations related to child care from the first moments of life. The earlier action is taken against the risk of child’s disability, the greater the possibility of success in defeating it. One of the main goals of early intervention is to detect the earliest threats to child’s development. The present study draws attention to the circumstances hindering proper development based on a case study. There are many methods that prove to be useful in the daily practice of a special educator. However, psychodrama provides the opportunity to capture the moment when preventive measures should be introduced. The expertise of a special educator combined with psychodrama enables an insight into the child’s future and allows to plan actions that will best support the child’s development. Only very early support of a child at risk of disability and their family, with a particular focus on the parents, will enable normal development of the child in all spheres.

PL

Wczesna interwencja coraz częściej jest przedmiotem interdyscyplinarnych rozważań dotyczących opieki nad dzieckiem już od pierwszych chwil jego życia. Im wcześniej zostaną podjęte działania przeciwko zagrożeniu niepełnosprawnością, tym większe jest prawdopodobieństwo pełnej skuteczności udzielanej pomocy. Jednym z głównych założeń wczesnej interwencji jest możliwie najszybsze wykrycie zagrożeń rozwojowych. W opracowaniu zwrócono uwagę na okoliczności utrudniające prawidłowy rozwój dziecka i przedstawiono je na podstawie studium przypadku. Choć istnieje wiele metod pomocnych w codziennej praktyce pedagoga specjalnego, wykorzystanie metody psychodramy daje możliwość uchwycenia momentu, gdy należałoby podjąć działania profilaktyczne. Wiedza pedagoga specjalnego w połączeniu z psychodramą pozwala na spojrzenie w przyszłość danego dziecka i zaplanowanie takich działań, które będą najlepsze dla jego rozwoju. Tylko bardzo wczesne wsparcie dziecka zagrożonego niepełnosprawnością i jego rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem rodziców, umożliwia prawidłowy rozwój dziecka we wszystkich sferach.

3

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

88%

Cylulko P.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

274-279

EN

Music accompanies a man almost throughout their whole life. As early as in the prenatal period, a baby reacts to the sounds it is “wrapped in.” An infant turns its head towards the voice of the mother and shows interest in the melodies that she hums and lullabies that she sings. At the subsequent stages of development, children use their own bodies, toys, everyday objects and domestic equipment to produce sounds, they create their own rhythms, melodies, and build simple music instruments. They play, learn and rest humming favourite tunes, singing hit songs, clapping, tapping their fingers or stumping their feet to produce the rhythm of well-known songs. In the early intervention (education) of a child, various methods of early diagnosis of developmental disorders and rehabilitation are used. More and more often, these include unconventional measures, e.g. music. Sound and music signals, correctly interpreted by the parents and intervention education professionals, enable them to better understand the child’s desires, expectations and predispositions, and thus to better react to his or her messages and engage in a dialogue with the child. This may reduce the risk of developmental abnormalities and problems and it may be an effective form of supporting the child and their family. The ubiquity of sounds, both musical and non-musical, and various functions that they fulfil in the life of a contemporary human being leads various professionals, such as doctors, psychologist, teachers and music therapists, to use musical communication in order to help children that are at the risk of abnormal development or disability and their parents.

PL

Muzyka towarzyszy człowiekowi niemal przez całe jego życie. Już w okresie prenatalnym dziecko reaguje na „otulające” je dźwięki. Niemowlę odwraca głowę w kierunku głosu matki, wykazuje zainteresowanie nuconymi przez nią melodiami i śpiewanymi kołysankami. Na kolejnych etapach rozwoju dziecko pobudza do brzmienia swoje ciało, zabawki, przedmioty codziennego użytku i elementy wyposażenia mieszkania, tworzy własne rytmy i melodie, samodzielnie buduje proste instrumenty muzyczne. Bawi się, uczy i wypoczywa, nucąc ulubione melodie, śpiewając przeboje, wyklaskując, wystukując lub wytupując znane sobie rytmy piosenek. We wczesnym wspomaganiu stosuje się zróżnicowane metody zarówno wykrywania nieprawidłowości rozwojowych, jak i rehabilitacji. W tym celu sięga się coraz częściej po niekonwencjonalne środki oddziaływania, w tym po sztukę muzyczną. Właściwie odczytane przez rodziców i specjalistów zajmujących się wspomaganiem rozwoju sygnały dźwiękowe i muzyczne pozwalają lepiej zrozumieć pragnienia, oczekiwania i predyspozycje dziecka, a dzięki temu lepiej reagować na jego komunikaty i prowadzić z nim dialog. Może się to przyczynić do zmniejszenia narażenia rozwoju dziecka na różnorodne nieprawidłowości, trudności i problemy oraz stanowić formę efektywnego wsparcia dziecka i jego rodziny. Wszechobecność dźwięków, zarówno muzycznych, jak i niemuzycznych, oraz pełnione przez nie funkcje skłaniają specjalistów, m.in. lekarzy, psychologów, pedagogów i muzykoterapeutów, do wykorzystywania komunikacji muzycznej w celu udzielania pomocy dziecku zagrożonemu nieprawidłowym rozwojem bądź niepełnosprawnością i jego rodzinie.

4

Być (online) czy nie być? Proces cyfryzacji życia rodzinnego w perspektywie psychologicznej

75%

Szymańska P.

|

issue 4

398-420

PL

Szybki rozwój technologiczny wpłynął na każdy aspekt życia człowieka: sferę zawodową i prywatną, funkcjonowanie indywidualne i w grupie społecznej. Internet oraz urządzenia komunikacyjne ułatwiły zdobywanie informacji oraz nawiązywanie i podtrzymywanie relacji, choć jedno i drugie obarczone jest ryzykiem wynikającym ze specyfiki danego medium. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesu cyfryzacji życia rodzinnego i ukazanie podstawowych obszarów wpływu technologii na relację partnerską oraz relację rodzice – dzieci. Ponadto zaprezentowany zostanie w nim również model teoretyczny Couple and Family Technology Framework autorstwa Katherine Hertlein i Markie Blumer scalający dotychczasową wiedzę na temat związku nowych mediów z systemem rodzinnym.

5

Uważność rodzicielska oraz jej aspekty teoretyczne i aplikacyjne

63%

Wegner E., Wojciechowska L.

|

vol. XXI

|

issue 1

23-33

PL

Celem artykułu jest wykazanie wartości teoretycznej i aplikacyjnej konstruktu uważnego rodzicielstwa, wywodzącego się z koncepcji uważności (ang. mindfulness). Uważność rodzicielska (Duncan, Coatsworth, Greenberg, 2009) oznacza: intencjonalne i nieoceniające zwracanie uwagi przez rodziców na wyłaniające się w danej chwili doświadczenie podczas ich interakcji z dzieckiem. Manifestujesię poprzez: uważne słuchanie, kultywowanie postawy akceptacji oraz powstrzymywania się od oceny, świadomość emocji własnych oraz dziecka, umiejętność samoregulacji w rodzicielstwie oraz poprzez rozwijanie postawy współczucia wobec siebie oraz dziecka. Przytoczone wyniki badań wskazują na dodatni związek uważności rodzicielskiej z dobrostanem psychicznym, kształtowaniem się relacji rodzic – dziecko, a także na możliwości kształtowania się uważności rodzicielskiej.

6

Zespół Aspergera u bliźniąt – dylematy diagnostyczne i terapeutyczne. Opis przypadku

63%

Łucka I., Pleskot-Kaczmarek J., Rynkiewicz A., Przybyła-Ożóg E.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

55-60

EN

The purpose of this article is to present the case of twin boys who exhibited the characteristics of Asperger syndrome (AS). The twins were initially treated at an outpatient department and diagnosed with AS. Then they were hospitalised at the Medical University of Gdansk, in the Adolescents Ward of the Clinic of Developmental Psychiatry, Psychotic and Geriatric Disorders – for rediagnosis. Due to the divorce of the boys’ parents and the breakup of their family, the boys were affected in several ways by their parental upbringing. The twins exhibited many deficits, mostly impairment in social functioning, and were “evaluated” by many specialists, but each time the diagnosis did not go beyond the tentative stage. Both twins were involved in the fights of the ex-partners (their parents), who alternately either ignored the boys’ developmental impairments or did not accept the diagnosis and therapeutic directives offered. The introduction to this article also presents and explains what Asperger syndrome is. On the basis of the current research on autistic disorders in the DSM-5™ classification, all the previously indicated diagnostic units have been combined into one common diagnosis: autism spectrum disorder (ASD). However, the criteria for identifying disorders in reference to the whole spectrum of autistic disorders are controversial and cause disputes among experts. Molloy and Vasil consider the Asperger syndrome to be a neurological difference, which by current accepted social norms has been elevated to the rank of a disorder. Levin and Schlozman doubt and question the way of differentiating behaviours which are within the social norm and behaviour which should be considered as a disorder. On the other hand, Baron-Cohen claims that Asperger syndrome is not a disability, but just a different cognitive style, a different way of thinking.

PL

Podstawowym celem pracy jest przedstawienie losów bliźniąt prezentujących objawy zespołu Aspergera (ZA). Początkowo chłopców leczono ambulatoryjnie (rozpoznanie: ZA), później trafili na Oddział Młodzieżowy Kliniki Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w celu rediagnostyki. Bliźnięta były poddawane zmiennym oddziaływaniom wychowawczym – z uwagi na rozwód rodziców, rozpad rodziny i stratę osób znaczących dla systemu rodzinnego. Z powodu licznych deficytów, zwłaszcza w funkcjonowaniu społecznym, chłopców badało szereg specjalistów, zawsze jednak kończyło się to na etapie wstępnej diagnozy. Dzieci zostały włączone w walkę między byłymi małżonkami (swoimi rodzicami), co przejawiało się m.in. negowaniem na przemian przez jednego i drugiego rodzica obserwowanych nieprawidłowości w rozwoju dzieci oraz brakiem akceptacji dla ustalonego rozpoznania i zaleceń terapeutycznych. Artykuł wzbogacono o część teoretyczną, wprowadzającą do zagadnienia określanego mianem zespołu Aspergera. Zgodnie z aktualną wiedzą na temat zaburzeń autystycznych w klasyfikacji DSM-5™ scalono wszystkie wyszczególniane uprzednio jednostki diagnostyczne we wspólne rozpoznanie: zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD). Kryteria identyfikacji zaburzeń należących do ASD są jednak kontrowersyjne i dzielą ekspertów. Molloy i Vasil uznają zespół Aspergera za odmienność neurologiczną, z której obecne oczekiwania społeczne uczyniły zaburzenie. Levin i Schlozman kwestionują sposób dzielenia zachowań na te mieszczące się w granicach normy i te, które należy już uznać za zaburzenie. Baron-Cohen twierdzi zaś, że zespół Aspergera nie jest niepełnosprawnością, ale innym stylem poznawczym, innym sposobem myślenia.

7

Agresja i przemoc w rodzinie a rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci

63%

Dera N., Gruszczyński W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 1

78-86

EN

The violence happens in every social group with a comparable frequency Environmental differences concern only a way of displaying the violence, rather than its straining. It is a process which is constantly growing stronger, however, effects of the violence applied by the perpetrator depend on the age and the stage of the developmental child. Therefore the aim of the study was to get to know negative effects of aggression and violence in family on psychophysical development and social functioning of children. Material and methods: Examination research amongst 237 pupils at the age of 14, II class of three junior secondary schools of the Warmian-Mazurian province. Questionnaire for parents, children, teachers and pedagogues were used for examinations. Analysis of documentation from health centres, pedagogic-education, psychological, institutions dealing with problems of children (police, education centres, psychological clinics etc.) was conducted. Two psychological tests were also used. The method of a statistical analysis was accepted a method of the diagnostic survey. Results: Signs of violence and aggression in family were stated at almost a half of childrenof examined population. In addition only a half of children showed directly the presence of the phenomena. Violence and aggression in family twice more often regards girls than boys. It is associated with drinking problems. Correlations between the frequency of applying the violence towards the child and a spouse were noticed. It causes disorders of all aspects of life of the child increasing both morbidity and public functioning.There is a relationship between violence and factors such as: low social-economic status, the country environment and the unemployment. Conclusion: The results of examination have showed explicitly that aggression and violence in family exerts characteristic and adverse impact on all aspects of life of child. Increases both morbidity of children (somatic and psychophysical) which manifests mainly in the form of psychosomatic manifestations or family and public functioning.

PL

Przemoc zdarza się w każdej grupie społecznej i to z porównywalną częstotliwością. Różnice środowiskowe dotyczą jedynie sposobu przejawiania przemocy, a nie jej natężenia. Jest ona procesem, który stale przybiera na sile, natomiast skutki stosowanej przez sprawcę przemocy zależą od wieku i stadium rozwojowego dziecka. Celem pracy było poznanie negatywnych skutków wpływu agresji i przemocy w rodzinie na rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci. Materiał i metoda: Badanie przeprowadzono wśród 237 uczniów klas II, w wieku 14 lat, trzech gimnazjów województwa warmińsko-mazurskiego. Do badań użyto opracowanych ankiet dla rodziców, dzieci oraz nauczycieli i pedagogów. Przeprowadzono analizę dokumentacji z ośrodków zdrowia, pedagogiczno-wychowawczej, psychologicznej z placówek zajmujących się problemami dzieci (policyjne, ośrodki wychowawcze, poradnie psychologiczne etc.). Wykorzystano również dwa testy psychologiczne. Za metodę analizy statystycznej przyjęto metodę sondażu diagnostycznego. Wyniki: W badanej populacji u niemal połowy dzieci stwierdzono przejawy przemocy i agresji w rodzinie, przy czym tylko połowa z tej grupy bezpośrednio wskazała na obecność tych zjawisk. Ofiarami przemocy i agresji w rodzinie dwukrotnie częściej stają się dziewczęta niż chłopcy. Przemoc często współwystępuje z problemem alkoholowym. Zauważono korelacje pomiędzy częstością stosowania przemocy wobec dziecka i współmałżonka. Przemoc powoduje zaburzenie wszystkich aspektów życia dziecka, zwiększając chorobowość i pogarszając funkcjonowanie społeczne. Wykazano często występowanie przemocy w środowisku wiejskim oraz w rodzinach o niskim statusie socjoekonomicznym bądź takich, w których występuje bezrobocie. Wnioski: Wyniki badań wykazały jednoznacznie, że agresja i przemoc w rodzinie wywiera znamienny i negatywny wpływ na wszystkie aspekty życia dziecka. Zwiększa zarówno chorobowość dzieci (somatyczną i psychofizyczną), objawiającą się głównie pod postacią objawów psychosomatycznych, jak i pogarsza funkcjonowanie rodzinne i społeczne.

8

Postawa rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii

63%

Głowacka T., Grączewska N.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 4

7-19

EN

Introduction. In the last decades of our century, in Poland and around the world there has been a lot of interest in the subject of euthanasia. In addition, there is also a problem of persistent therapy, which is present in Poland for quite a short time. For a large part of our society, this is an unknown concept, which came across by accident, society is not fully aware of its meaning. Therefore, making the society aware of persistent therapy problem and its essence is both important and extremely difficult. Nevertheless, topic of death is an inseparable part of our lives and it shouldn’t be missed. Taking up this topic makes it easier for us to come to terms with the passing of loved ones and soothes our emotions that arise in the face of tragedy. Aim. Main goal of this work is attitude analyse of families of suffering and pain patients towards persistent therapy. Material and methods. The subject of the research are the attitudes of families of suffering and pain patients towards persistent therapy. For the purposes of the study, the diagnostic survey method was used. The research tool was the author's questionnaire. Results. There is a dependence between age of subjects and knowledge of persistent therapy concept. That can be said that the topic of persistent therapy is a fairly new topic and perhaps that is why older people have not come across it before. Also, the dependence between level of education and knowledge of persistent therapies has been shown. The largest number of people giving the correct answer is in the group with higher education. Conclusions. The analysis of the collected data gave results that show the attitudes of families towards persistent therapy. All the hypotheses in this work have been confirmed. It follows from the above that the presented attitudes of patients' families towards persistent therapy result from ignorance, lack of awareness and insufficient communication with the staff.

PL

Wstęp. W ostatnich dekadach naszego wieku pojawiło się duże zainteresowanie tematem eutanazji zarówno na całym świecie jak i w Polsce. Obok tego problemu wyłonił się również problem uporczywej terapii, który występuje w Polsce zupełnie od niedawna. Dla znacznej części naszego społeczeństwa jest to pojęcie nieznane, z którym zetknęli się zupełnie przypadkiem, nie do końca zdając sobie sprawę z jego znaczenia. Uświadamianie więc społeczeństwu problemu uporczywej terapii i jej istoty jest zarazem ważne i niezwykle trudne. Należy jednak mieć świadomość, iż temat śmierci jest nieodłączną częścią naszego życia i nie należy go pomijać, a wręcz przeciwnie. Podejmowanie tego tematu ułatwia nam pogodzenie się z odchodzeniem bliskich i łagodzi nasze emocje, które budzą się w obliczu tragedii. Cel. Głównym celem pracy jest analiza postaw rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. Materiał i metody. Przedmiotem badań są postawy rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Wykazano zależności pomiędzy wiekiem osób badanych, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Można stwierdzić, iż temat uporczywej terapii jest dość nowym tematem i być może dlatego osoby starsze wcześniej się z nim nie zetknęły. Wykazano również zależności pomiędzy poziomem wykształcenia, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Największa liczba osób udzielających prawidłowej odpowiedzi znajduje się w grupie z wykształceniem wyższym. Wnioski. Analiza zebranych danych dała wyniki ukazujące postawy rodzin wobec uporczywej terapii. Wszystkie stawiane hipotezy w niniejszej pracy potwierdziły się i wynika z powyższego, iż przedstawione postawy rodzin pacjentów wobec uporczywej terapii wynikają z niewiedzy, braku świadomości i niedostatecznej komunikacji z personelem.

9

Wpływ pandemii Koronawirusa (COVID-19) na jakość życia rodziny i dziecka

63%

Płoszaj K. M., Kochman D.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 3

59-78

EN

Admission. In March 2020, the whole world began to fight a previously unknown enemy - the SARS-CoV-2 coronavirus, also known as COVID-19. The pandemic had a significant impact on functioning of the family. Aim. The aim of the study is to analyze the quality of life of a child and family in the time of exacerbations related to the Coronavirus (COVID-19) pandemic. Material and methods. The quality of life of the entire family and children during hospitalization during the pandemic was investigated using the diagnostic survey method, with the use of self-authored questionnaires. The research procedure was also prepared on the basis of the original version of the KIDSCREEN 27 questionnaire. The research was conducted among 200 people. The examined children and adolescents (100 people) were patients of the Children's Observation Department of the Specialist Provincial Hospital. in Włocławek and a group of 100 parents of these children. Results. Using the above-mentioned research tools, it has been shown that the COVID -19 pandemic in the study group negatively affects every aspect of the life of the entire family. The child's physical and mental health and social relations are disturbed, as well as their relatives. Conclusions. The quality of life in family during a pandemic takes on a completely different dimension. As a result of the restrictions, it is necessary to reorganize life in every sphere. This leads to a number of negative consequences, namely the physical health of not only the child deteriorates, but also other family members, the mental health of the whole family, and the ability to establish proper social relationships is impaired.

PL

Wstęp. W marcu 2020 roku cały świat rozpoczął walkę z nieznanym dotąd wrogiem – Koronawirusem SARS-CoV-2 zwanym także COVID-19. Sytuacja pandemii znacznie wpłynęła na funkcjonowanie rodziny. Cel. Celem pracy jest analiza jakości życia dziecka i rodziny w dobie zaostrzeń związanych z pandemią Koronawirusa (COVID-19). Materiał i metody. Za pomocą metody sondażu diagnostycznego, przy użyciu ankiet własnego autorstwa badano jakość życia całej rodziny i dzieci w trakcie hospitalizacji w czasach pandemii. Procedurę badawczą przygotowano również na podstawie przeprowadzenia oryginalnej wersji kwestionariusza KIDSCREEN 27. Badanie przeprowadzono wśród 200 osób. Badani to dzieci i młodzież (100 osób) byli pacjentami Oddziału Dziecięcego Obserwacyjnego Specjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego we Włocławku oraz grupa rodziców tych dzieci licząca 100 osób. Wyniki. Za pomocą wymienionych powyżej narzędzi badawczych wykazano, że pandemia COVID-19 w badanej grupie wpływa negatywnie na każdy aspekt życia całej rodziny. Dochodzi do zaburzeń zdrowia fizycznego, psychicznego i relacji społecznych samego dziecka, a konsekwencji także jego najbliższych. Wnioski. Jakość życia w rodzinie w dobie pandemii nabiera całkiem innego wymiaru. W wyniku restrykcji konieczne jest przeorganizowane życia w każdej sferze. Prowadzi to do szeregu negatywnych konsekwencji, a mianowicie pogorszeniu ulega zdrowie fizyczne nie tylko dziecka, ale też pozostałych członków rodziny, zdrowie psychiczne całej rodziny, a także dochodzi do zaburzenia umiejętności nawiązywania prawidłowych relacji społecznych.

10

Circumstances and underlying causes of suicidal attempts in teen patients of mental health facilities – a psychological perspective

63%

Stradomska M., Wolińska J., Marczak M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

136-149

EN

Objective: The paper brings together and summarizes the results of a study carried out in 2011–2015, aimed at analysing circumstances and reasons underlying adolescent suicidal attempts. Material and methods: The studied group comprised 115 patients hospitalised due to having attempted suicide, aged 13–19 years old, based in 3 voivodeships, namely the Świętokrzyskie Voivodeship, Lubelskie Voivodeship, and Podkarpackie Voivodeship. The results of the study have been subject to quantitative and qualitative analysis. Results: Our analysis has demonstrated that in the opinion of 95% of the patients another suicide previously committed in their environment inspired their own suicidal attempt. A significant proportion of the participants of the study (88%) claims suicidal behaviours in a person’s environment to be conducive to similar behaviours not only in adolescents, but across all age groups alike. A majority of participants have admitted possessing a lack of sufficient knowledge concerning mental health and wellbeing. Nor do they receive effective help, feeling emotional distress, yet failing to meet with any response on the part of their relatives and friends, who seem not to take teenagers’ psychological condition seriously. Suicidal and depressive disposition is commonly regarded as a sign of mere moodiness, fanciness, being spoilt, or being prone to playing practical jokes. According to the majority of the participants (71%), their relatives had directly influenced their decision to attempt suicide. As much as 88% of the responses provided in the study indicated causes stemming from inadequate communication. Teenagers’ attempts to talk about death-related issues (suicidal issues) failed, not being met with understanding on the part of their parents and other caregivers. Conclusions: There is a need for education, prophylaxis, and raising social awareness concerning the problem of suicides. Education on a broad scale is necessary to enable unobstructed access to important information, inter alia through cultural and social events, preventive campaigns, workshops, voluntary help, media etc.

PL

Cel: Artykuł podsumowuje rozważania na temat wyników badań przeprowadzonych w latach 2011–2015. Celem badań była analiza przyczyn i uwarunkowań prób samobójczych podejmowanych w okresie adolescencji. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 115 pacjentów przebywających w klinikach i szpitalach z powodu prób samobójczych; były to osoby w wieku 13–19 lat, mieszkające w trzech województwach: świętokrzyskim, lubelskim i podkarpackim. Wyniki pracy badawczej zostały poddane analizie jakościowej i ilościowej. Wyniki: Analiza wskazuje, że zdaniem 95% badanych samobójstwo popełnione w ich otoczeniu stało się motywacją do podjęcia próby samobójczej. Znacząca część badanych (88%) twierdzi, iż zachowania suicydalne w otoczeniu wzmacniają zachowania tego typu – nie tylko u adolescentów, lecz także u innych ludzi. Większość uczestników badania czuje niedosyt wiedzy na temat zdrowia psychicznego. Nie uzyskują też efektywnej pomocy: odczuwają dyskomfort psychiczny, ale ich bliscy i koledzy nie reagują; bagatelizują stan psychiczny nastolatków, traktując ich zachowania jako przejaw żartów, kaprysów czy rozpieszczenia. Według większości badanych (71%) najbliżsi pośrednio przyczynili się do podjęcia próby samobójczej. Aż 88% uzyskanych odpowiedzi wskazuje na przyczyny tkwiące w komunikacji. Podejmowane przez nastolatków próby nawiązania rozmowy dotyczącej śmierci (problematyki suicydalnej) nie spotkały się z należytym zrozumieniem rodziców i opiekunów. Wnioski: Istnieje potrzeba edukacji, profilaktyki i rozbudzenia zainteresowania społecznego problematyką samobójstw. Edukacja powinna być prowadzona na szerszą skalę, tak by zainteresowani mogli łatwo uzyskać ważne informacje – m.in. przez wydarzenia kulturalno‑społeczne, akcje profilaktyczne, warsztaty, wolontariat, media.

11

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

63%

Pluta A., Marzec A., Budnik-Szymoniuk M., Faleńczyk K., Lewicka M.

Long-Term Care Nursing

|

2020

|

vol. 4

|

issue 4

51-56

EN

Introduction Dialysis (hemodialysis, peritoneal dialysis) requires the patient to adapt to certain restrictions of varying severity, often to change his/her life and professional plans. It also requires caregivers with commitment and organizational skills. Aim The aim of this study is to discuss general assumptions of a nurse’s co-operation with a dialysis patient and his family. Overview The cooperation will be analysed at various stages of therapy: pre- and during dialysis. This study develops an individual cooperation programme of the entire therapeutic team (nurse, doctor, psychologist, dietitian, physiotherapist, patient, family). Cooperation is focused on providing professional support and implementation of the educational programme covering, among others, aspects of lifestyle, care and protection against infections of vascular access and patients’ compliance with therapeutic recommendations. Conclusions The nurse’s priority is to prepare the dialyzed patient to function independently in cooperation with his family. This helps to improve the patient’s quality of life.

PL

Wstęp Dializoterapia (hemodializa, dializa otrzewnowa) wymaga od chorego dostosowania się do pewnych ograniczeń o różnym nasileniu, często zmiany planów życiowych i zawodowych, a od opiekunów zaangażowania i sprawności organizacyjnej. Cel Celem niniejszej pracy jest omówienie ogólnych założeń współpracy pielęgniarki z pacjentem dializowanym i jego rodziną. Przegląd Współpraca będzie realizowana na różnych etapach terapii: predializacyjnym i właściwym. Opracowywany jest indywidualny program współpracy całego zespołu terapeutycznego (pielęgniarka, lekarz, psycholog, dietetyk, fizjoterapeuta, pacjent, rodzina). Współpraca jest skoncentrowana na udzielaniu profesjonalnego wsparcia i realizacji programu edukacyjnego obejmującego między innymi aspekty stylu życia, pielęgnacji i ochrony przed infekcjami dostępów dializacyjnych oraz stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych. Wnioski Priorytetem pracy pielęgniarki jest przygotowanie pacjenta dializowanego do samodzielnego funkcjonowania w chorobie przy współpracy z jego rodziną. Przyczynia się to do polepszenia jakości życia pacjenta.

12

Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie

63%

Krajewska K., Florkowski A., Gmitrowicz A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 3

196-201

EN

Suicide is the third cause of death at the age group 10–19 in the world. There are inter multiple risk factors of suicidal behaviours. In the case of children of alcoholics the increased number of suicide attempts is explained by genetic predisposition and accumulation of environmental risk factors. The aim of this study is to check whether parental alcoholism is associated with the number and repetition of suicide attempts and the age at which the first suicide attempt occurred among hospitalized psychiatric adolescents. Material and methods: A retrospective analysis – based on medical documentation – of 119 patients aged 13–18, treated during 2013–2014 at the Department of Adolescent Psychiatry in Łódź for: schizophrenia, schizotypal and delusional disorders, mood disorders, neurotic, stress-related and somatoform disorders, behavioural and emotional disorders according to ICD-10. The exclusion criteria were other psychiatric diagnoses, incomplete family history and lack of information about intended self-harm behaviours. The patients were selected at random. The number and repetition of suicide attempts, the age at which the first suicide attempt occurred, parental alcoholism and family history of suicidal behaviours were examined. Analyses were carried out using Statistica 9.1. Results: Parental alcoholism did not statistically significantly affect (p > 0.05) the prevalence or repetition of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents. The first suicide attempts were not made by adolescents – also considering the gender, diagnosis, and familial suicidal behaviours. Conclusions: In almost half of the examined psychiatrically hospitalized adolescents at least one parent met the parental alcoholism criteria. Suicide attempts occurred in over 50% of the examined patients, with somewhat higher incidence in girls whose parents met the parental alcoholism criteria, as compared to those without parental alcoholism history. No significant correlation was found between parental alcoholism and the incidence of offspring’s suicide attempts, repetition of suicide attempts, and the age at which suicide attempt is made. The research on the correlation between the prevalence of suicide attempts among psychiatrically treated adolescents and parental alcoholism should also involve appraisal of the family functioning.

PL

Samobójstwo stanowi na świecie trzecią przyczynę śmierci w grupie wiekowej 10–19 lat. Istnieją liczne czynniki ryzyka zachowań suicydalnych; w przypadku dzieci alkoholików zwiększoną liczbę prób samobójczych tłumaczy się genetyczną predyspozycją i nagromadzeniem niekorzystnych czynników środowiskowych. Cel badania: Ocena związku między występowaniem zespołu zależności alkoholowej (ZZA) u rodziców a częstością prób samobójczych (PS) u nastolatków hospitalizowanych psychiatrycznie, ponawianiem PS i wiekiem dziecka w chwili podjęcia pierwszej próby. Materiał i metody: Analiza retrospektywna na podstawie dokumentacji medycznej 119 pacjentów w wieku 13–18 lat hospitalizowanych w latach 2013–2014 w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej – z diagnozą schizofrenii, zaburzeń schizotypowych i urojeniowych, zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną, zaburzeń zachowania i emocji według ICD-10. Kryteriami wykluczenia były pozostałe diagnozy psychiatryczne, niekompletne informacje dotyczące rodziny i brak danych na temat intencji samouszkodzeń. U losowo wybranych pacjentów oceniano: rozpowszechnienie i liczbę PS, wiek w chwili podjęcia pierwszej próby, obciążenie ZZA rodzica oraz przypadkami PS i samobójstw w rodzinie. Analizy przeprowadzono za pomocą programu Statistica 9.1. Wyniki: Alkoholizm rodziców nie wpływał w sposób istotny statystycznie (p > 0,05) na rozpowszechnienie i ponawianie PS wśród nastolatków leczonych psychiatrycznie. Pierwsze PS nie były podejmowane przez osoby młodsze – także po uwzględnieniu płci, diagnozy i rodzinnego występowania zachowań suicydalnych. Wnioski: W przypadku blisko połowy badanych nieletnich hospitalizowanych psychiatrycznie co najmniej jeden rodzic spełniał kryteria ZZA. PS występowały u ponad 50% badanych, przy czym nieco częściej wśród dziewcząt, których rodzice spełniali kryteria ZZA, niż wśród dziewcząt bez wywiadu alkoholowego dotyczącego rodziców. Nie wykazano istotnego związku między alkoholizmem rodziców a częstością PS u dzieci, ponawianiem PS ani wiekiem w chwili podjęcia pierwszej PS. Podczas badań zależności między występowaniem PS u młodzieży leczonej psychiatrycznie a ZZA rodziców należy uwzględniać ocenę funkcjonowania rodziny.

13

Edukacja żywieniowa rodziny w przypadku występowania otyłości

51%

Pieszko M., Gaca M., Małgorzewicz S.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 4

399-403

EN

Nutritional education is an important component of the treatment of overweight and obesity, being often supplement for weight loss diet or medication. Properly selected and implemented the method of education should serve as a mobilizing and amplifying factor, so that you will be willing to modify your lifestyle. The main objective is to provide nutrition education to and preserve the right attitudes habits. Considering the problem of nutrition education for families obese, remember that form of communication of knowledge about nutrition, aimed at children and their parents/guardians cannot be the same. This is due to differences in the understanding and assimilation of information between adults and children. Even so, keep in mind that the family is a community whose members are linked to each other and are mutually influence each other. Therefore, you can not ignore an education that will encourage joint activities the whole family. Changing eating habits must be for the whole family, as the parents through their views, preferences and behaviours shape the beliefs, preferences, and behaviour of children. Even if one person in the family is slim, should adapt to the new rules for the sake of their loved ones. Their mutual motivation may be the key to success. Changing lifestyle is also associated with an increase in physical activity, which is an essential component of the treatment of obese patients. The increase in physical activity can effectively shorten the duration of treatment and contribute to better his effects.

PL

Edukacja żywieniowa stanowi ważny element terapii osób z nadwagą i otyłością, będąc niejednokrotnie dopełnieniem dla diety redukcyjnej czy farmakoterapii. Prawidłowo dobrana i realizowana metoda szkolenia powinna spełniać funkcję czynnika mobilizującego i wzmacniającego, dzięki któremu pacjent będzie chętniej modyfikował swój styl życia. Głównym celem edukacji dotyczącej diety jest przekazanie i utrwalenie właściwych postaw żywieniowych, przy czym forma przekazu wiedzy na temat odżywiania skierowana do dzieci nie może być taka sama jak przeznaczona dla ich rodziców/opiekunów. Związane jest to z różnicami w rozumieniu i przyswajaniu informacji pomiędzy osobami dorosłymi i dziećmi. Mimo to trzeba pamiętać, że rodzina jest społecznością, której członkowie są ze sobą bardzo związani i mają na siebie duży wpływ – nie można zatem pominąć edukacji, która będzie zachęcała całą rodzinę do wspólnych działań. Zmiana nawyków żywieniowych musi dotyczyć wszystkich członków rodziny, gdyż to rodzice poprzez swoje poglądy, preferencje i zachowania kształtują poglądy, preferencje i zachowania dzieci. Również osoba szczupła powinna dostosować się do nowych zasad dla dobra swoich bliskich. Wzajemna motywacja może być kluczem do sukcesu. Zmiana stylu życia wiąże się też ze zwiększeniem aktywności fizycznej, która jest nieodzownym elementem terapii pacjentów otyłych. Wzrost aktywności ruchowej może skutecznie skrócić czas leczenia oraz przyczynić się do jego lepszych efektów.

14

Związek objawów depresyjnych u młodzieży z doświadczaniem przemocy domowej w dzieciństwie

51%

Szymańska S., Świtalska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2008

|

vol. 8

|

issue 3

146-154

EN

The paper presents results of studies on associations between early experience of domestic violence and subsequent development of depression during adolescence and early adulthood. Analysis included a group of 191 students of secondary schools and universities in the Łódź agglomeration (111 females and 80 males, aged 16-27). Severity of depression was assessed using the Beck Depression Inventory. Retrospective evaluation of domestic maltreatment was performed using the Abused Child Syndrome Scale (ZDK), enabling measurement of 4 types of violence: physical, emotional, sexual and neglect. An additional questionnaire was implemented, measuring socioeconomic status of the family. Analysis of our results revealed moderate, positive correlation of early experience of domestic violence and development of depression later on. Among groups of persons with varying severity of depression, there are significant differences in past experiences of violence. Persons with moderate depression have been maltreated significantly more often as compared with those lacking signs of depression or those with mild symptoms only. In the case of corporal punishment, emotional hurting and neglect, parents were the principal source of violence. Sexual violence usually stemmed from persons outside the child’s family. Physical violence on the part of father, sexual violence on the part of strangers, maternal alcohol abuse and low income were factors responsible for 22% of variance of depression score. Persons harmed in childhood are at risk of developing depressive disorders later in life.

PL

Artykuł stanowi doniesienie z badań nad związkiem między doświadczaniem w dzieciństwie przemocy ze strony członków rodziny a występowaniem depresji w okresie dorastania i wczesnej dorosłości. Zbadano 191-oso-bową grupę uczniów łódzkich szkół średnich i wyższych (111 kobiet i 80 mężczyzn w wieku 16-27 lat). W celu oszacowania poziomu depresji posłużono się Inwentarzem Depresji Becka. Retrospektywne badania krzywdzenia doświadczonego ze strony rodziny przeprowadzono przy użyciu Skali Zespołu Dziecka Krzywdzonego (ZDK), która pozwoliła na pomiar czterech rodzajów przemocy: fizycznej, emocjonalnej, seksualnej i zaniedbywania. Dodatkowo zastosowano ankietę mierzącą zmienne socjoekonomiczne rodziny. Analiza wyników badań wskazuje na umiarkowane, pozytywne związki między doświadczaniem przemocy w dzieciństwie a objawami depresyjnymi w późniejszym wieku. Między grupami o różnym nasileniu depresji istnieją statystycznie istotne różnice w doświadczaniu przemocy. Osoby o depresji umiarkowanej znacząco częściej były krzywdzone niż badani, u których stwierdzono brak objawów depresyjnych lub ich łagodne nasilenie. W przypadku kar fizycznych, krzywdzenia emocjonalnego i zaniedbywania główne źródło przemocy stanowili rodzice. Przemoc seksualna pochodziła od osób spoza rodziny dziecka. Przemoc fizyczna ojca, przemoc seksualna ze strony osób spoza rodziny, alkoholizm matki i zła sytuacja materialna rodziny okazały się czynnikami wyjaśniającymi 22%· zmienności wyników dla depresji. Osoby krzywdzone w dzieciństwie zalicza się do grupy ryzyka zaburzeń depresyjnych.

Refine search results

Psychospołeczne uwarunkowania wczesnego wspomagania rozwoju dziecka przebywającego z matką w izolacji penitencjarnej

Potencjał zastosowania psychodramy we wczesnej interwencji – studium przypadku

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

Być (online) czy nie być? Proces cyfryzacji życia rodzinnego w perspektywie psychologicznej

Uważność rodzicielska oraz jej aspekty teoretyczne i aplikacyjne

Zespół Aspergera u bliźniąt – dylematy diagnostyczne i terapeutyczne. Opis przypadku

Agresja i przemoc w rodzinie a rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci

Postawa rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii

Wpływ pandemii Koronawirusa (COVID-19) na jakość życia rodziny i dziecka

Circumstances and underlying causes of suicidal attempts in teen patients of mental health facilities – a psychological perspective

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

Związek zespołu zależności alkoholowej rodziców z występowaniem prób samobójczych wśród nastoletnich pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie

Edukacja żywieniowa rodziny w przypadku występowania otyłości

Związek objawów depresyjnych u młodzieży z doświadczaniem przemocy domowej w dzieciństwie