Search results

1

Early Results of Open Fasciotomy as a Treatment of Dupuytren's Disease in Elderly Patients

100%

Jabłecki J., Kaczmarzyk L., Domanasiewicz A., Kaczmarzyk J.

|

EN

The demand for treatment of Dupuytren's disease by a procedure of limited invasiveness and quick recovery is increasing in accordance with aging of the Polish population. Such a demand is fulfilled by different types of fasciotomy (open, percutaneous needle fasciotomy).The aim of the study was to asses the early results of the open fasciotomy in elderly patients.Material and methods. We treated 38 patients (61 fingers) whose mean age was 72 (SD 12) by open fasciotomy; 43 fingers presented stage III Tubiana contracture, 18 stage IV. The pre-operative total passive extension deficit was 123° (78° for stage III group, 111° for stage IV group). All the procedures were performed in outpatient setting. Patients used splint for 5 days, then performed finger - extension exercises and were encouraged to use their hands normally after 1 week.Results. The evaluation of the results was performed 4 weeks post-op. The greatest improvement in both of the groups was noted in MCP joint - 80% and in PIP joint - 48%, this difference is statistically significant. The general improvement ratio was 76%, greater in stage III group - 82% whereas in stage IV group 69%, but this difference was not statistically significant. All of the wounds healed up to 3 weeks, no complications were observed.Conclusion. The open fasciotomy is a recommendable short term treatment in patients of advanced age, suffering from stage III and stage IV of Dupuytren's disease.

2

Is there any role left for conservative treatment of ameloblastoma?

100%

Bittar R. F., Neutzling Lehn C.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(1)

36-40

EN

Objectives: Ameloblastoma is an aggressive benign tumor of epithelial origin that may arise from the enamel organ, remnants of the dental lamina, the lining of an odontogenic cyst, or possibly from basal epithelial cells of the oral mucosa. It occurs both in maxilla and mandible and may cause important facial deformities. Treat-ment involves radical surgery with a safety margin. The main objective of this paper was to review the most sig-nificant case series in the literature to define which kind of treatment achieves best results, regarding disease control and recurrence rates. Methods: We conducted an analytic literature review of the following databases: Medline and Scielo. Discussion: Treatment with curettage is inadequate and may leave islands of the tumor within the bone. Marginal or en bloc resection is the widest form of therapy with many surgeons advocating margins of excision to include 1.5 cm of clinically normal bone. Conclusion: The high recurrence rates of conservative treatment make it prohibitive.

3

Lymphovascular space invasion, a prognostic marker for disease recurrence in patients with early endometrioid endometrial cancer

100%

Hyun Lee S., Park J.-W., Han M.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 3

183-188

EN

Aim of the study: To evaluate the clinicopathologic factors of early International Federation of Gynecology and Obstetrics (FIGO) stage I–II endometrioid endometrial cancer in a single institution and to emphasize factors contributing to recurrence. Material and methods: We selected several clinicopathologic factors including age, height, body weight, body mass index, cancer antigen-125, FIGO tumor grade, myometrial invasion, lymphovascular space invasion, estrogen receptor/ progesterone receptor status, and adjuvant radiation therapy or systemic chemotherapy. Univariate and multivariate Cox proportional hazard model and Kaplan–Meier estimates were used for analyzing all clinicopathologic factors related to the risk of disease recurrence. Results: The median age was 55.05 years, and the median follow-up time was 35 months. Eleven patients (11%) showed disease recurrence, 3 patients – distant, and 8 patients – local metastasis. In univariate analysis, tumor grade (P = 0.0045) and lymphovascular space invasion (P = 0.0374) were associated with disease recurrence. Multivariate analysis demonstrated an association between any type of recurrence and lymphovascular space invasion (hazard ratio, HR, 6.308; 95% confidence interval, CI 1.851–11.484). Conclusions: Our study showed that the presence of lymphovascular space invasion is an important factor for disease recurrence in early endometrial cancer. Therefore, adjuvant systemic chemotherapy may be considered in patients with early endometrial cancer with lymphovascular space invasion.

PL

Celem pracy była ocena kliniczno-patologicznych cech endometrioidalnego raka błony śluzowej trzonu macicy w stadium I–II według klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Ginekologii i Położnictwa (International Federation of Gynecology and Obstetrics, FIGO) w jednym ośrodku oraz podkreślenie czynników wpływających na wznowę choroby. Materiał i metody: W pracy wybrano kilka kliniczno-patologicznych czynników, takich jak wiek, wzrost, masa ciała, wskaźnik masy ciała, wartość antygenu nowotworowego CA-125, stopień w klasyfikacji FIGO, inwazja myometrium, inwazja przestrzeni limfatycznej, status receptorów estrogenowych/progesteronowych, a także radioterapia lub chemioterapia adiuwantowa. W celu oceny wszystkich cech kliniczno-patologicznych związanych z ryzykiem nawrotu choroby zastosowano jednoi wieloczynnikowy model proporcjonalnego ryzyka Coxa oraz analizę metodą Kaplana–Meiera. Wyniki: Mediana wieku wynosiła 55,05 roku, a mediana czasu obserwacji – 35 miesięcy. Nawrót choroby odnotowano u 11 chorych (11%): przerzuty odległe w 3, a wznowę miejscową w 8 przypadkach. W analizie jednoczynnikowej z nawrotem choroby powiązane były stopień złośliwości guza (P = 0,0045) oraz inwazja przestrzeni limfatycznej (P = 0,0374). Analiza wieloczynnikowa wykazała związek między każdym rodzajem nawrotu a inwazją przestrzeni limfatycznej (współczynnik ryzyka – hazard ratio, HR, 6,308; 95% przedział ufności CI 1,851–11,484). Wnioski: Wyniki niniejszego badania wskazują, że obecność inwazji przestrzeni limfatycznej jest ważnym czynnikiem nawrotu wczesnego raka endometrium. Można zatem rozważyć zastosowanie adiuwantowej chemioterapii u chorych na raka endometrium we wczesnym stopniu zaawansowania z inwazją przestrzeni limfatycznej.

4

Boerhaave Syndrome – over 290 years of surgical experiences. Can the disorder recur?

100%

Rokicki M., Rokicki W., Moj M., Bsoul T., Rydel M.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(3)

27-29

EN

Spontaneous perforation of the esophagus (Boerhaave syndrome) is a rare disease that poses a serious surgical challenge. The analysis of literature concerning the Boerhaave syndrome reveled cases of recurrent spontaneous perforation of the esophagus. The incidental nature of this condition calls for more accurate assessment of all such cases. The authors made a detailed evaluation of the data obtained from eight reports of recurrent Boerhaave syndrome. The data is presented as a summary table comparing the clinical course and outcomes of patients with the primary Boerhaave syndrome as well as recurrent Boerhaave syndrome.

5

Safety and efficacy of a Ventralight ST echo ps implant for a laparoscopic ventral hernia repair – a prospective cohort study with a one-year follow-up

88%

Stetsko T., Bury K., Lubowiecka I., Szymczak C., Tomaszewska A., Śmietański M., Stetsko T., Bury K., Lubowiecka I., Szymczak C., Tomaszewska A., Śmietaski M.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(1)

7-14

EN

Laparoscopic ventral hernia repair has become popular technique. Every year, companies are introducing new products Thus, every mesh prior to introduction in clinical settings should be tested with a dedicated tacker to discover the proper fixation algorithm. The aim of the study was to assess the safety and efficacy of the Ventralight ST implant with an ECHO positioning system and a dedicated fixation device, the SorbaFix stapler, in a prospective cohort of patients. Material and methods. The study was a prospective single centre cohort study with a one-year followup period. Fifty-two patients received operations for a ventral hernia using a laparoscopic IPOM mesh – Ventralight ST ECHO PS. The size of the mesh and the fixation method were based on mathematical considerations. A recurrence of the hernia and pain after 1, 2 and 12 months were assessed as the primary endpoints. Results. Two recurrences were noted, one in parastomal and one in a large incisional hernia. Pain was observed in 22 patients (41%) and mostly disappeared after 3 months (7%). The intensity of pain was low (VAS <2). However, 2 patients still experienced severe pain (VAS>6) until the end of the study. Conclusion. The Ventralight ST Echo PS implant fixed with a Sorbafix stapler is a valuable and safe option for a laparoscopic ventral hernia repair. In our opinion, the implant could be used in all patients due to the hernia ring diameter. According to the mathematical models and clinical practice, we do not recommend this implant in orifices with a width larger than 10 cm.

6

Reoperative Surgery for Benign Thyroid Diseases

75%

Alesina P., Rolfs T., Walz M.

Polish Journal of Surgery

|

2008

|

vol. 80

|

issue 9

441-445

EN

The aim of the study was to present a retrospective analysis of the experience with completion thyroidectomy for benign thyroid disease in a referral centre.Material and methods. Between October 1999 and December 2007, 2353 thyroid operations were performed for benign diseases. Of these, 113 patients (12 men, 101 women; age: 25-77 years) underwent a reoperation for recurrent goitre (n=107) or recurrent Grave's disease (n=6). A bilateral resection was performed in 33 patients, a unilateral in 80 patients. The mean interval between the initial and the reoperative procedure was 14.5 years.Results. The mean operative time was 78 minutes (range: 20-210) with 68 minutes for unilateral and 96 minutes for bilateral operations. Postoperative complications consisted of transient hypoparathyroidism in 6 patients (5.3%); no patient experienced a permanent hypoparathyroidism. A transient recurrent laryngeal nerve (RLN) palsy occurred in 6 cases (4.1% of "nerves at risk") and a definitive bilateral RLN palsy was registered in a patient with a preoperative unilateral RLN palsy (0.9%). In 4 patients (3.5%) a postoperative bleeding required reoperation. No wound infection was observed. The mean postoperative hospital stay was 2.3 days. Final histology showed a thyroid cancer in 6 patients (5.3%).Conclusion. In experienced hands, reoperative thyroid surgery can be performed safely and with limited morbidity.

7

Ciąża po raku piersi

63%

Skrzypczyk-Ostaszewicz A., Jagielska B., Śpiewankiewicz B., Maździarz A., Jaxa-Larecka D.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 1

25-30

EN

Many young patients having undergone radical treatment of breast cancer start considering motherhood at some point. The desire to become a mother may appear within a differing period from the completion of cancer therapy, yet it seems that regardless of the period, it is almost inevitably accompanied by major-level anxiety and stress. The decision about whether to become pregnant turns out a very difficult one, due to numerous doubts, uncertainties, and myths that have been commonly accepted concerning the safety of pregnancy for the future mother (i.e. the risk of cancer recurrence while pregnant), the effect of the undergone chemotherapy on the fetus, and breastfeeding-related issues. At the moment the disease is diagnosed, it is extremely rare for a young woman to immediately look out into her future in terms other than mere survival chances. The shock and the fear which are bound with the diagnosis hardly allow to ponder on the woman’s functioning following the treatment, or on her chances to return to all social roles. In some patients the fear of cancer recurrence and of the potential inability to raise the child themselves is so grave, it never allows them to make the decision to become mothers. Psycho-oncologic counseling, therefore, may have crucial impact over the choices made by breast cancer survivors, and not only should it be made available while patients are still tackling the diagnosis and treatment, but well beyond that period, throughout the healing process and follow-up monitoring time. The recent reports from the past few years seem to clarify many doubts and uncertainties, and this paper brings together the most important results of the new research available.

PL

Wiele młodych pacjentek po radykalnym leczeniu raka piersi zaczyna w pewnym momencie rozważać macierzyństwo. Chęć urodzenia dziecka pojawia się w różnym czasie po zakończeniu leczenia, ale wydaje się, że niezależnie od tego okresu niemal zawsze pociąga za sobą lęk i stres. Decyzja o ciąży okazuje się bardzo trudna – wynika to z licznych niejasności i pokutujących mitów dotyczących bezpieczeństwa ciąży dla przyszłej matki (czyli ryzyka nawrotu choroby), wpływu przebytej przez nią chemioterapii na płód i kwestii związanych z karmieniem piersią. W chwili rozpoznania choroby nowotworowej młoda kobieta bardzo rzadko od razu podejmuje temat swojej przyszłości w kontekście innym niż przeżycie. Szok i strach, bezsprzecznie towarzyszące diagnozie, zwykle nie pozwalają na rozważania o przyszłym funkcjonowaniu kobiety po leczeniu i powrocie do wszystkich ról społecznych. U części pacjentek lęk przed wznową raka i ewentualną niemożnością wychowania dziecka jest tak nasilony, że nigdy nie decydują się na macierzyństwo. Poradnictwo psychoonkologiczne może mieć zatem znaczący wpływ na wybory dokonywane przez kobiety po zakończeniu leczenia raka piersi – powinno być dostępne nie tylko podczas zmagania się z diagnozą i leczeniem, lecz także długo później, w okresie zdrowienia i obserwacji po terapii. Doniesienia z kilku ostatnich lat rozwiewają wiele wątpliwości, a niniejsza praca stanowi podsumowanie najważniejszych wyników nowych badań.

8

Wznowa ziarniszczaka jajnika po 7 latach od pierwotnego, oszczędzającego leczenia operacyjnego – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa

63%

Cieminski A., Lewandowski J., Emerich J.

Current Gynecologic Oncology

|

2011

|

vol. 9

|

issue 1

58-62

EN

Granulosa cell tumor of the ovary is a rare gonadal tumor, accounting for 1-5% of all malignant ovarian tumors. It may take two histological forms: mature (95%), occurring mostly in the 5th decade, and juvenile, developing mostly in young women. In most cases, it is diagnosed at FIGO stage I. The tumor is hormonally active, secreting estrogens and/or, rarely, androgens. While being a slow-growing and moderately malignant, even after appropriate therapy, it often recurs several years after first diagnosis. We present a case of granulosa cell tumor of the ovary in a young woman, 7 years after diagnosis and correct, sparing surgical treatment. At laparoscopy, during tumor removal, the lesion has been torn apart, and also tumor tissue was detected in contralateral ovary, spared during primary surgery. Due to invasion of existing ovary and dissemination after tumor rupture at laparoscopy, radical surgery was opted for, with excision of existing adnexae, uterus and subsequent staging. Persistent tumor focus was found within the pelvic peritoneum. The patient was referred for adjuvant treatment by chemotherapy (the BEP protocol). Currently, management of granulosa cell tumor relies in surgery, both sparing (in the case of young women at an early clinical stage), and radical. An important aspect of treatment is adjuvant chemotherapy, rarely – radiotherapy. Recurrence rate is estimated at 10-33% of all cases, both within the pelvis and, even more frequently, out of it. Ten-year survival rate in patients with recurrence is estimated at 57%. A review of pertinent literature is included.

PL

Ziarniszczak jajnika jest rzadkim nowotworem gonadalnym, który stanowi 1-5% wszystkich guzów złośliwych jajnika. Występuje w dwóch postaciach histologicznych: dojrzałej (95% przypadków), zazwyczaj w 5. dekadzie życia, oraz młodzieńczej, u młodych kobiet. W większości przypadków rozpoznawany jest w I stopniu zaawansowania klinicznego według FIGO. Należy do guzów hormonalnie czynnych wydzielających estrogeny, rzadziej androgeny. Choć jest guzem o niskim potencjale złośliwości i charakteryzuje się wolnym wzrostem, pomimo zastosowania prawidłowego postępowania leczniczego często odnotowuje się wznowy w odległym czasie od pierwotnego rozpoznania. Przedstawiono przypadek występowania ziarniszczaka jajnika u młodej kobiety, u której po prawidłowym, oszczędzającym leczeniu operacyjnym po 7 latach stwierdzono wznowę choroby. Zastosowano laparoskopię, w czasie której, w trakcie usuwania zmiany, doszło do rozerwania guza, jak również wykazano proces nowotworowy w obrębie pozostawionego jednego jajnika po pierwotnej operacji. Z uwagi na obecność zmian nowotworowych w pozostawionym jajniku i rozsiew procesu z powodu rozerwania guza w czasie laparoskopii przeprowadzono radykalne postępowanie chirurgiczne, usuwając pozostawione przydatki, macicę, a także dokonano oceny zaawansowania procesu. Wykazano ognisko przetrwałej choroby w obrębie otrzewnej miednicy. Chora zakwalifikowana do leczenia adiuwantowego chemioterapią systemową (BEP). Podstawą leczenia ziarniszczaka jest leczenie chirurgiczne – zarówno oszczędzające, w przypadku młodych kobiet z wczesnym stopniem zaawansowania klinicznego, jak i radykalne. Istotny etap terapii stanowi zastosowanie adiuwantowej chemioterapii, rzadziej radioterapii. Nawroty choroby występują w10-33% przypadków zarówno w obrębie miednicy, jak i – częściej – poza nią. W grupie chorych ze wznową okres 10-letniego przeżycia wynosi 57%. Przedstawiono przegląd literatury dotyczącej ziarniszczaka jajnika.

9

Results of Surgical and Postoperative Treatment of Syndactyly in Epidermolysis Bullosa

63%

Noszczyk B., Jutkiewicz J., Jethon J., Wróbel M., Szopiński P.

Polish Journal of Surgery

|

2008

|

vol. 80

|

issue 8

394-403

EN

Use of small autologous skin grafts or leaving the defects and waiting for their spontaneous reepidermization are one of the methods of wound management after surgical treatment of hand contractures in Epidermolysis bullosa. This techniques are believed to allow quick wound healing, however this does not seem universally possible.The aim of the study was to assess healing rate and incidence of early recurrence after using of both techniques.Material and methods. Eleven operations of hand contracture were performed, including two recurrent cases after previous surgeries. Skin grafts were used in eight cases. Kirshner wires were not used and the fingers were stabilized in an extended position only with a supportive dressing. In the early postoperative period, dressings were made in the operation room and patients were admitted for 24-hour hospitalizations no more than once a week.Results. Complete healing before day 35 was achieved only in five cases. In the remaining cases, dressings in the operating room were abandoned between day 35 and 40 and the patients were referred to further treatment in the outpatient setting. Outpatient dressings were done without anesthesia which in the event of unhealed spaces between the fingers, seemed to impair their separation and facilitate early recurrences of syndactyly. Two cases of early recurrence (18%), during the first year after the operation, were noted in one patientConclusions. Our results indicate that the postoperative wound healing does not depend on the use of skin grafts and can be much longer than some previous studies suggested. This shortens the period of full efficiency between the recurrences. Clinical observations also indicate that this affects the risk of early recurrences. Despite that, their number is similar to the value considered good in the literature.

10

Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) u młodej kobiety – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa i sposoby leczenia

63%

Cieminski A., Emerich J.

Current Gynecologic Oncology

|

2011

|

vol. 9

|

issue 3

206-215

EN

Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) is an extremely rare neoplasm of the neuroendocrine tumor (NET) family, diagnosed mainly in young women in their second and third decade. In 50-75% of the cases it coexists with mostly asymptomatic hypercalcemia. Due to highly non-specific and cryptic course, much like ovarian cancer, in about half of the cases it is detected in far-advanced clinical stages. Determination of final diagnosis is possible only after surgery, based on comprehensive microscopic and immunohistochemical studies. Management of a primary SCCOHT diagnosed in a 19-year-old woman is discussed in detail. Initial surgical treatment did not result in a correct histological diagnosis. The patient underwent combined treatment, including surgery and chemotherapy. Over 3 years’ follow-up, she has been operated on six-fold. Even using several protocols of adjuvant chemotherapy after surgery, consecutive recurrences of the disease could not be prevented. To date, no uniform management protocol has been developed, due mainly to great rarity of this tumor type and its extremely aggressive behavior. Advanced cases require aggressive surgical treatment, including hysterectomy with adnexectomy and omentectomy. Considerable clinical dilemma is posed by young women, who wish to preserve fertility. Some authors suggest that faced with such an aggressive tumor type, even in early-stage cases, preservation of fertility in young women should not be taken into account. In late-stage cases, cytoreduction is recommended. Adjuvant and neoadjuvant chemotherapy of the pulmonary type (cisplatin + etoposide) is an important part of the therapy. In view of very aggressive behavior of the tumor, selected cases may require high-dose chemotherapy with autologous stem cell rescue (HD-SCR) as first-line adjuvant treatment or, even more frequently, as consolidation treatment. In early-stage cases, great hope is associated with the use of adjuvant radiotherapy after surgery and chemotherapy. SCCOHT is a rare condition with an aggressive clinical course and poor prognosis, where treatment outcomes are still far from satisfactory. In spite of treatment, most patients die during the first two years. Inability to perform large-scale randomized trials results in lack of optimal and universally accepted management protocol. Close cooperation of highly specialized oncologic centers is necessary to promote our understanding of biology of this tumor type.

PL

Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) to niezmiernie rzadki nowotwór z grupy guzów neuroendokrynnych (NET), rozpoznawany głównie u młodych kobiet, w drugiej i trzeciej dekadzie życia. W 50-75% przypadków towarzyszy mu najczęściej bezobjawowa hiperkalcemia. Z uwagi na niecharakterystyczny, skryty przebieg, jak w raku jajnika, rozpoznaje się go w około połowy przypadków w zaawansowanej postaci klinicznej. Ustalenie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko w przebiegu pooperacyjnym po wykonaniu ostatecznej oceny histopatologicznej z uzupełniającym badaniem immunohistochemicznym. Przedstawiono sposób leczenia pierwotnego raka drobnokomórkowego jajnika o typie hiperkalcemicznym stwierdzonego u 19-letniej chorej. Podczas pierwotnego zabiegu operacyjnego nie ustalono prawidłowego rozpoznania histopatologicznego. Pacjentkę poddano leczeniu skojarzonemu obejmującego chirurgię i chemioterapię. W ciągu 3 lat sześciokrotnie operowana. Pomimo stosowania różnych schematów chemioterapii uzupełniającej po leczeniu chirurgicznym nie udało się zapobiec kolejnym wznowom choroby. Jak dotąd nie ma ujednoliconego postępowania leczniczego z uwagi na niezmierną rzadkość występowania tego typu nowotworu, jak również jego wybitnie agresywny charakter. W przypadkach zaawansowanych wymagane jest agresywne postępowanie chirurgiczne obejmujące usunięcie macicy z przydatkami wraz z siecią większą. Olbrzymim dylematem klinicznym są młode kobiety, które chcą zachować płodność. Część autorów uważa, że przy tak agresywnym charakterze tego nowotworu nawet we wczesnych postaciach klinicznego zaawansowania nie powinno się brać pod uwagę zachowania płodności u młodych kobiet. Przy dużym zaawansowaniu klinicznym zalecana jest cytoredukcja. W leczeniu stosuje się chemioterapię, najczęściej adiuwantową, taką jak w typie płucnym – cisplatyna + etopozyd, a także neoadiuwantową. Z uwagi na bardzo agresywny charakter nowotworu w wyselekcjonowanych przypadkach stosuje się chemioterapię wysokodawkową z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych szpiku (HD-SCR) jako leczenie uzupełniające I rzutu, jak również częściej jako konsolidację leczenia. Duże nadzieje pokłada się w zastosowaniu radioterapii uzupełniającej po leczeniu skojarzonym obejmującym chirurgię z adiuwantową chemioterapią we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny to rzadki nowotwór o agresywnym przebiegu i niekorzystnym rokowaniu, którego wyniki leczenia są nadal niezadowalające. Większość chorych pomimo leczenia umiera w ciągu dwóch lat od rozpoznania. Niemożność przeprowadzenia badań randomizowanych skutkuje brakiem ustalonego optymalnego, obowiązującego leczenia tego nowotworu. Konieczna jest ścisła współpraca wysokospecjalistycznych ośrodków onkologicznych nad biologią tego nowotworu.

11

Wyniki leczenia operacyjnego chrzęstniaków w obrębie ręki

63%

Żyluk A.

Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja

|

2021

|

vol. 23(5)

325-334

EN

Background. Enchondromas are the most common benign bone tumours found in the hand. They are usually accidentally diagnosed on an X-ray, because they grow asymptomatically. In some cases, a pathological fracture of the involved phalanx may be the first sign. The objective of this study was to assess the results of operative treatment of enchondromas involving hand phalanges and metacarpals. Material and methods. The study group consisted of 24 patients, 16 women (67%) and 8 men, (33%), aged a mean of 31 years, who were operated on at our centre. The surgery consisted in curettage, and - in most cases - filling the bone defect with either a bone graft or a bone substitute. Follow-up assessment was performed over the telephone in 17 patients (79% of the group) at a mean of 2 years after surgery. Results. Half of the patients were asymptomatic and fully recovered functionally, whereas the other half complained of some not troublesome symptoms such as scar discomfort, limitation of finger movement or cold sensitivity. No differences were observed with regard to the material used for filling of the bone defect following curettage. Two cases of recurrence were noted after surgery: one in the bone substitute group and one in the bone graft group. Conclusions. 1. Enchondromas are the most common benign bone tumours encountered in bones of the hand. 2. The first line treatment in these lesions is curettage and filling of the bone defect with a bone substitute or cancellous bone graft. 3. Both the results of the present study and literature data show that the approach to managing the tumour cavity after curettage has no significant effect on outcomes, which are essentially satisfactory.

PL

Wstęp. Chrzęstniaki są najczęstszymi guzami łagodnymi spotykanymi w kościach ręki. Zwykle są rozpoznawane przypadkowo na zdjęciu rtg, ponieważ rozwijają się bezobjawowo. W części przypadków pierwszym objawem jest złamanie patologiczne paliczka zajętego przez guz. Celem pracy była ocena wyników leczenia operacyjnego chrzestniaków zlokalizowanych w obrębie kości śródręcza i palców ręki. Materiał i metoda. Materiał badawczy stanowiło 24 pacjentów, 16 kobiet (67%) i 8 mężczyzn (33%), w wieku śr. 31 lat, którzy byli operowani w ośrodku autorów. Operacja polegała na wyłyżeczkowaniu zawartości guza i – w większości przypadków - wypełnieniu jamy substytutem lub przeszczepem kości. Badanie kontrolne przeprowadzono u 19 osób (79% pierwotnej grupy) po śr. 2 latach od operacji, w formie wywiadu telefonicznego. Wyniki. Połowa chorych nie miało żadnych dolegliwości i osiągnęła pełną funkcje operowanych palców, a połowa zgłaszała nieuciążliwe objawy takie jak: dyskomfort blizny pooperacyjnej, ograniczenie ruchomości palca lub nadwrażliwość na niską temperaturę. Nie zanotowano różnic w wynikach leczenia w zależności od materiału, którym wypełniano jamę po wyłyżeczkowaniu chrzęstniaka. Zanotowano 2 przypadki wznowy, po operacji z zastosowaniem substytutu kości i przeszczepu kości. Wnioski. 1. Chrzęstniaki są najczęstszymi, łagodnymi zmianami spotykanymi w kościach ręki. 2. Podstawową metodą leczenia jest ich wyłyżeczkowanie i wypełnienie jamy substytutem kości lub przeszczepem kości gąbczastej. 3. Zarówno wyniki pracy, jak i dane z piśmiennictwa wskazują, że sposób postępowania z jamą po chrzęstniaku nie ma istotnego wpływu na wyniki leczenia, które są zasadniczo dobre.

12

Analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy u kobiet po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu

63%

Gajewska M., Figat M., Bidziński M.

Current Gynecologic Oncology

|

2009

|

vol. 7

|

issue 3

161-168

EN

Aim of paper: Analysis of selected clinical and histological factors predisposing to local or regional-nodal recurrence in patients after primary treatment of planoepithelial vulvar cancer. Material and methods: Study population consisted of 34 women aged 37-93 years, operated on for planoepithelial vulvar cancer. Most patients underwent radical vulvectomy with bilateral inguinal lymphadenectomy. An indication for adjuvant radiotherapy was non-radical tumor excision or presence of metastases in inguinal lymph nodes. Results: Seven patients were excluded from study population. Recurrence occurred in 9 out of 27 patients (33.3%) aged 59-93 years . In 3 cases, recurrence developed at the place of inguinal lymph nodes, while in 6 – at the place of excised vulva. Out of 10 women (37%) with inguinal lymph node metastases, 5 patients (50%) developed a recurrence. Conclusions: Metastases to inguinal lymph nodes developed significantly more often in primary tumors exceeding 5 cm in diameter. Recurrence of vulvar cancer developed significantly more often in patients with late-stage disease process. Local recurrence of vulvar cancer developed significantly more often in patients with non-radical margin of excision, which in turn was more frequently seen in patients with tumors exceeding 3 cm in diameter.

PL

Cel pracy: Celem pracy była analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy miejscowej lub węzłowej u chorych po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły 34 pacjentki w wieku 37-93 lat operowane z powodu płaskonabłonkowego raka sromu. U większości pacjentek wykonano radykalną wulwektomię z obustronnym usunięciem węzłów chłonnych pachwinowych. Wskazaniem do uzupełniającego leczenia metodą radioterapii było nieradykalne usunięcie guza lub przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych. Wyniki: Spośród 34 pacjentek wykluczono 7 chorych. Nawrót choroby wystąpił u 9 (33,3%) kobiet w wieku 59-93 lat. U 3 stwierdzono nawrót raka w miejscu operowanych węzłów chłonnych pachwinowych, u 6 w miejscu po usuniętym sromie. Spośród 10 (37%) kobiet z przerzutami do węzłów chłonnych pachwinowych u 5 (50%) wystąpiły wznowy. Wnioski: Przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych istotnie częściej występowały, gdy operowane guzy były wielkości powyżej 5 cm. Wznowy raka sromu istotnie częściej występowały u chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym. Istotnie statystycznie częściej wznowy miejscowe raka sromu występowały u chorych z nieradykalnymi marginesami zdrowych tkanek, a te z kolei częściej obserwowano u chorych z guzem o średnicy powyżej 3 cm.

13

Nawroty po leczeniu chirurgicznym i skojarzonym u kobiet z rakiem szyjki macicy w stopniu IB/IIA wg FIGO

63%

Starzewski J., Sygut J., Malmur M., Klonowski M., Plutecki J., Chil A., Misiek M., Smorąg L., Wrona-Cyranowska A., Detka K., Krawczyk J., Kędzierawski P., Bąk-Dzierżyński A., Postula T.

Ginekologia Onkologiczna

|

2007

|

vol. 5

|

issue 3

125-139

EN

Aim of paper: Analysis of clinical course of tumour recurrence in patients undergoing surgical excision and radiotherapy for FIGO stage IB/IIA cervical cancer and retrospective evaluation of selected clinical-pathological tumour features in the group of patients, who developed a recurrence, with particular emphasis on recurrence-associated risk factors based on the GOG (Gynaecologic Oncology Group) scale. Material and method: Retrospective analysis encompassed 107 women treated at the OEwiêtokrzyskie Centrum Onkologii (Holycross Cancer Centre) since 2000 thru 2004. Results: Three-year symptom-free survival was obtained in 92 out of 107 women (85%). Recurrence occurred in 16 out of 107 patients (15%), thereof 9 out of 84 women (10%) originally had no lymph-node metastases and 7 out of 23 women (21%) had confirmed lymph node involvement. Recurrences were associated with lateral metastases (5 cases), distant metastases (7 cases) and lateral and distant metastases (4 cases). Recurrence-associated mortality rate was 81% (13 out of 16 patients). Currently, 3 women are alive, 2 thereof having signs of recurrence. Mean recurrence-free survival was 19.6 months and mean symptom-free survival was 8.5 months. Retrospective analysis based on the GOG scale predicted high risk of recurrence (over GOG score 120) in 14 out of 16 women (88%), who did recur and a moderate risk (GOG score 70-120) in the remaining 2 patients (12%). Conclusions: High risk of recurrence predicted by the GOG score has been confirmed in the group of women with cervical cancer FIGO stage IB/IIA undergoing combined treatment (surgery and radiotherapy) independent of invasion of regional lymph nodes. An essential risk factor for tumour recurrence is presence of tumour cells in pericervical and perivaginal tissues.

PL

Cel pracy: Omówienie przebiegu klinicznego wznów po leczeniu chirurgicznym i uzupełniającym raka szyjki macicy w stopniu IB/IIA według FIGO oraz retrospektywna ocena wybranych cech kliniczno-patologicznych guza w grupie kobiet z nawrotem, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka nawrotu według punktacji GOG (Gynaecologic Oncology Group Study). Materiał i metoda: Retrospektywnej analizie poddano 107 kobiet leczonych w Świętokrzyskim Centrum Onkologii (ŚCO) w latach 2000-2004. Wyniki: Trzyletnie przeżycie bez objawów nawrotu stwierdzono u 92/107 (85%) pacjentek. Wznowa pojawiła się u 16/107 (15%) chorych, w tym u 9/84 (10%) kobiet, u których nie stwierdzono przerzutów w węzłach regionalnych oraz u 7/23 (21%) kobiet z potwierdzonymi przerzutami do węzłów. Odnotowano 5 wznów bocznych, 7 odległych i 4 wznowy boczne z przerzutami odległymi. Zmarło z powodu wznowy 13/16 (81%) pacjentek. Żyją 3 kobiety, w tym dwie z objawami wznowy. Średni czas wolny od wznowy wynosił 19,6 miesiąca, a średni czas przeżycia od wykrycia wznowy - 8,5 miesiąca. U 14/16 (88%) chorych ze wznową stwierdzono retrospektywnie wysokie ryzyko wznowy (>120 punktów według GOG), a u 2/16 (12%) średnie ryzyko wznowy (70-120 punktów według GOG). Wnioski: Wysokie ryzyko wznowy według punktacji GOG potwierdziło się w grupie kobiet z nawrotem raka szyjki macicy w stopniu IB/IIA według FIGO po leczeniu chirurgicznym i skojarzonym, bez względu na zajęcie regionalnych węzłów chłonnych. Istotnym czynnikiem ryzyka wznowy jest obecność komórek nowotworowych w tkankach otaczających szyjkę macicy i pochwę.

14

Znaczenie obserwacji pacjentów z nowotworem ginekologicznym: doświadczenie jednego ośrodka na Słowacji

51%

Lajtman E., Mlynček M., Zajacová M.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 2

98-114

EN

Background: A routine follow-up is standard medical practice in patients treated for gynecologic cancer. Objectives of the follow-up are: 1) to detect recurrence as soon as possible and therefore improve the survival of patients with recurrence; 2) to diagnose complications related to treatment; 3) to provide psychological support and 4) to participate in scientific studies. The aim of our study was to compare the survival differences between asymptomatic and symptomatic patients at the time of relapse. Method: Retrospective cohort analysis. Results: All women diagnosed and treated for vulvar, cervical, endometrial and ovarian cancer at our institution between 2003 and 2012 were included in this retrospective study. We identified 59 patients with vulvar cancer, 216 with cervical cancer, 311 with endometrial cancer and 177 with ovarian cancer. The median survival time after recurrence between symptomatic and asymptomatic patients was in vulvar cancer 22 vs. 27 months (p = 0.181), in cervical cancer 10 vs. 13 months (p = 0.123), in endometrial cancer 19 vs. 30 months (p = 0.265) and in ovarian cancer 19 vs. 18 months (p = 0.861). Conclusions: There was no survival difference between asymptomatic and symptomatic patients at the time of relapse. Follow-up may become effective if the procedures are adapted to other aims of routine practice (e.g. psychosocial care and monitoring adverse effects of treatment). The development of follow-up care is a dynamic process, especially in the light of the continuous development of new medical technologies.

PL

Wstęp: Rutynowe badania kontrolne to procedury standardowe u pacjentek leczonych z powodu nowotworów ginekologicznych. Celem obserwacji jest: 1) jak najwcześniejsze wykrycie nawrotu i związana z tym poprawa przeżywalności pacjentek; 2) rozpoznanie powikłań związanych z leczeniem; 3) zapewnienie wsparcia psychologicznego oraz 4) prowadzenie badań naukowych. Celem niniejszej pracy było porównanie przeżywalności u pacjentek z objawami i bez objawów w czasie wznowy choroby nowotworowej. Metoda: Retrospektywne badanie kohortowe. Wyniki: Do badania retrospektywnego włączono wszystkie kobiety, u których rozpoznano i które leczono z powodu raka sromu, szyjki macicy, endometrium lub jajnika w naszym ośrodku w latach 2003–2012. Raka sromu stwierdzono u 59, raka szyjki macicy u 216, raka błony śluzowej trzonu macicy u 311, a raka jajnika u 177 pacjentek. Odpowiednio dla pacjentek z objawami i bez objawów mediana przeżycia po rozpoznaniu nawrotu wynosiła 22 vs 27 m iesięcy ( p = 0,181) w przypadku raka sromu, 10 vs 13 m iesięcy ( p = 0,123) w przypadku raka szyjki macicy, 19 vs 30 miesięcy (p = 0,265) w przypadku raka endometrium oraz 19 vs 18 miesięcy (p = 0,861) w przypadku raka jajnika. Wnioski: Nie wykazano różnic w przeżywalności między pacjentkami z objawami i bez objawów w czasie wznowy choroby nowotworowej. Obserwacja może być skuteczna, gdy jej procedury dostosowane są do innych celów postępowania rutynowego (np. opieki psychologicznej i monitorowania objawów niepożądanych związanych z leczeniem). Doskonalenie okresu obserwacji jest procesem dynamicznym, szczególnie w świetle ciągłego rozwoju nowych technologii medycznych.

Refine search results

Early Results of Open Fasciotomy as a Treatment of Dupuytren's Disease in Elderly Patients

Is there any role left for conservative treatment of ameloblastoma?

Lymphovascular space invasion, a prognostic marker for disease recurrence in patients with early endometrioid endometrial cancer

Boerhaave Syndrome – over 290 years of surgical experiences. Can the disorder recur?

Safety and efficacy of a Ventralight ST echo ps implant for a laparoscopic ventral hernia repair – a prospective cohort study with a one-year follow-up

Reoperative Surgery for Benign Thyroid Diseases

Ciąża po raku piersi

Wznowa ziarniszczaka jajnika po 7 latach od pierwotnego, oszczędzającego leczenia operacyjnego – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa

Results of Surgical and Postoperative Treatment of Syndactyly in Epidermolysis Bullosa

Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) u młodej kobiety – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa i sposoby leczenia

Wyniki leczenia operacyjnego chrzęstniaków w obrębie ręki

Analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy u kobiet po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu

Nawroty po leczeniu chirurgicznym i skojarzonym u kobiet z rakiem szyjki macicy w stopniu IB/IIA wg FIGO

Znaczenie obserwacji pacjentów z nowotworem ginekologicznym: doświadczenie jednego ośrodka na Słowacji