Search results

1

Rola wapnia w nasieniu ludzkim i jego związek z układem antyoksydacyjnym

100%

Kasperczyk A., Dobrakowski M., Zalejska-Fiolka J., Horak S., Machoń A., Birkner E.

|

vol. 17

|

issue 1

34-40

EN

Background. The human ejaculate consists of sperm and seminal plasma consisting of organic and inorganic compounds including micronutrients. Calcium is essential in the process of cell hyperactivation and sperm capacitation. Both these processes result in the generation of reactive oxygen species resulting in the induction of antioxidant system. Material and Methods. Semen samples were collected from 61 men of an average age of 33 years with no sperm pathology. The study population was divided into two groups with low and high concentrations of calcium in the seminal plasma. Analysis of the collected samples included: sperm morphology, superoxide dismutase, catalase, glutathione reductase, sulphydryl groups, malonaldialdehyde, lipofuscin, vitamin A and E, bilirubin, uric acid, albumin, and total oxidant status. Results. In individuals with high level of calcium in the seminal plasma (mean 38.3 mg/dl) were found significant increased nonlinear motility, higher activity of mangane isoenzyme superoxide dismutase, glutathione reductase, concentration of vitamin A and E, bilirubin and albumin in comparison with individuals with lower level of calcium (mean 22.0 mg/dl). Nonlinear motility, the activity of enzymes, and concentration of antioxidants, as mentioned above, positively correlated (p*0,05) with calcium level (R40.26–0.64). Lower concentration of lipofuscin was observed in group with high level of calcium and negative correlation between Ca2& and lipofuscin (R410.36, p*0.05). Conclusions. The present study showed calcium beneficial effect on motility of spermatozoa in physiological semen and stimulation of antioxidant systems by high concentrations of this element in sperm plasma in men with normal spermiogram.

PL

Wstęp. Ludzki ejakulat składa się z plemników i plazmy nasiennej w skład której wchodzą związki organiczne i nieorganiczne w tym biopierwiastki. Wapń jest niezbędny w procesie hiperaktywacji i kapacytacji komórki plemnikowej. Oba te procesy powodują wytwarzanie reaktywnych form tlenu czego efektem jest indukcja systemu antyoksydacyjnego. Materiał i metody. Materiał badany stanowiło nasienie pobrane od 61 mężczyzn u których średnia wieku wynosiła 33 lata, u których nie stwierdzono patologii nasienia. Badaną populację podzielono na dwie grupy o niskiej i wysokiej zawartości wapnia w plazmie nasienia. Wbadanym materiale oznaczono parametry seminologiczne, dysmutazę ponadtlenkową, katalazę, reduktazę glutationową, grupy sulfhydrylowe, dialdehyd malonowy, lipofuscynę, bilirubinę, kwas moczowy, albuminę oraz całkowitą zdolność oksydacyjną. Wyniki. U osób o wysokim poziomie wapnia w plazmie nasiennej (średnia 38,3 mg/dl) stwierdzono istotnie statystycznie wyższy odsetek plemników o ruchu postępowym nielinearnym, wyższą aktywność izoenzymu manganowego dysmutazy ponadtlenkowej, reduktazy glutationowej, stężenie witamin A i E, bilirubiny i albumin w porównaniu z osobami o niskim poziomie wapnia (średnia 22,0 mg/dl). Ruchliwość plemników, aktywność tych enzymów oraz stężenie wymienionych antyoksydantów dodatnio korelowało (p*0,05) z poziomem wapnia (R40,26–0,64). Niższe wartości stężeń lipofuscyny obserwowano w grupie z wysokim poziomem wapnia oraz ujemną korelację między Ca2& a lipofuscyną (R410,36, p*0,05). Wnioski. Wniniejszej pracy wykazano korzystny wpływ wapnia na ruchliwość plemników w fizjologicznym nasieniu oraz stymulację układu antyoksydacyjnego pod wpływem wysokiego stężenia tego pierwiastka w plazmie nasienia u mężczyzn z prawidłowym spermiogramem.

2

Ewolucja systemów obrony antyoksydacyjnej

100%

Wojtyla Ł., Garnczarska M.

Kosmos

|

2016

|

vol. 65

|

issue 2

207-215

PL

Życie na Ziemi rozwijało się w drodze ewolucji przez około 3,5 miliarda lat. Procesowi temu towarzyszyły zmiany składu atmosfery, w tym zmiany zawartości tlenu. Pierwotne organizmy rozwinęły się w warunkach, kiedy zawartość tlenu w atmosferze oscylowała wokół poziomu 0,02%. Nabycie przez organizmy zdolności do pozyskiwania energii na drodze reakcji fotosyntezy i katalizowania rozszczepienia cząsteczki wody z wykorzystaniem energii słonecznej zapoczątkowało stopniowe zwiększenie się zawartości tlenu w atmosferze i umożliwiło wykształcenie metabolizmu tlenowego. Wzrastająca zawartość tlenu, ze względu na jego właściwości utleniające, była toksyczna dla ówcześnie żyjących organizmów. Stało się to przyczyną promowania w toku ewolucji rozwoju wczesnych mechanizmów antyoksydacyjnych oraz wykształcenia nowych sprawniejszych układów mających na celu usuwanie nadmiaru niebezpiecznych reaktywnych form tlenu. Przez lata organizmy nabyły zdolność do regulowania ilości powstających reaktywnych form tlenu oraz wykorzystywania ich obecności w procesach sygnalizacji i przekazywania informacji.

EN

Life on Earth had evolved about 3.5 billion years ago. Evolutionary processes were accompanied by changes in the composition of the atmosphere, including changes in oxygen level. Primitive organisms have evolved in an environment in which the atmospheric oxygen content was fluctuating around 0.02%. These organisms, after having acquired the ability to generate energy through the process of photosynthesis and to catalyze splitting of water using solar energy, gave rise to gradual increase of the oxygen level in the atmosphere and provided a basis for the evolution of aerobic metabolism. The increased oxygen level, due to its oxidizing properties, appeared toxic to living organisms. This led to the development of early antioxidant mechanisms and their further evolution to more efficient systems for removal of dangerous reactive oxygen species. In the course of the evolution, organisms have acquired ability to control the amount of generated reactive oxygen species and to use them in signaling processes and transduction of information.

3

Ocena aktywności antyoksydacyjnej nowych kompleksów trans-palladu (II) u pacjentów nowotworem głowy i szyi

88%

Malinowska K., Kaczmarczyk D., Zajdel R., Merecz-Sadowska A., Olszewski J., Majczyk M., Nowak-Zduńczyk A., Zielińska-Bliźniewska H.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

vol. 74

|

issue 1

23-28

PL

Wstęp: Nowotwory głowy i szyi stanowią 6% wszystkich nowotworów złośliwych na całym świecie. Zastosowanie chemioterapii jest ograniczone ze względu na biologiczne właściwości guza (w większości przypadków umiarkowanie i słabo zróżnicowany rak płaskonabłonkowy). Podstawowymi związkami używanymi w leczeniu są cisplatyna i jej pochodne, które mogą być związane z fluorouracylem. Powszechnie nie stosuje się nowych środków chemioterapeutycznych w leczeniu nowotworów głowy i szyi. Jednak wydaje się, że użycie kompleksów o niskiej masie cząsteczkowej, jak Pd (II), może być bardziej skuteczne w terapii nowotworów. Materiały i metody: Badaniem objęto 55 pacjentów, w tym 30 mężczyzn i 21 kobiet (w wieku 52,9 ± 12,1 lat), ze zdiagnozowanym nowotworem głowy i szyi. Grupę kontrolną stanowiło 51 zdrowych osób, w tym 31 mężczyzn i 20 kobiet (w wieku 54,1 ± 14,7 lat). Analizowano aktywność dysmutazy ponadtlenkowej oraz katalazy w erytrocytach. Wyniki: Zaobserwowano wzrost poziomu enzymów przeciwutleniających we krwi u pacjentów z nowotworem głowy i szyi po inkubacji z kompleksem Pd (II) w porównaniu z osobami zdrowymi (p = <0,001). Wnioski: Badania te mogą przyczynić się do opracowania nowych, skuteczniejszych strategii leczenia nowotworów głowy i szyi. Naszym zdaniem, w przyszłości otrzymane wyniki można wykorzystać do opracowania cennego markera prognostycznego choroby. To ważne, ponieważ początkowa faza raka jest bezobjawowa. Poszukiwanie czynników związanych z patogenezą przekłada się na korzyści ekonomiczne i zwiększa skuteczność terapii poprzez zmniejszenie kosztów leczenia.

4

Ocena aktywności antyoksydacyjnej nowych kompleksów trans-palladu (II) u pacjentów nowotworem głowy i szyi

88%

Malinowska K., Kaczmarczyk D., Zajdel R., Merecz-Sadowska A., Olszewski J., Majczyk M., Nowak-Zduńczyk A., Zielińska-Bliźniewska H.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(1)

23-28

PL

Wstęp: Nowotwory głowy i szyi stanowią 6% wszystkich nowotworów złośliwych na całym świecie. Zastosowanie chemioterapii jest ograniczone ze względu na biologiczne właściwości guza (w większości przypadków umiarkowanie i słabo zróżnicowany rak płaskonabłonkowy). Podstawowymi związkami używanymi w leczeniu są cisplatyna i jej pochodne, które mogą być związane z fluorouracylem. Powszechnie nie stosuje się nowych środków chemioterapeutycznych w leczeniu nowotworów głowy i szyi. Jednak wydaje się, że użycie kompleksów o niskiej masie cząsteczkowej, jak Pd (II), może być bardziej skuteczne w terapii nowotworów. Materiały i metody: Badaniem objęto 55 pacjentów, w tym 30 mężczyzn i 21 kobiet (w wieku 52,9 ± 12,1 lat), ze zdiagnozowanym nowotworem głowy i szyi. Grupę kontrolną stanowiło 51 zdrowych osób, w tym 31 mężczyzn i 20 kobiet (w wieku 54,1 ± 14,7 lat). Analizowano aktywność dysmutazy ponadtlenkowej oraz katalazy w erytrocytach. Wyniki: Zaobserwowano wzrost poziomu enzymów przeciwutleniających we krwi u pacjentów z nowotworem głowy i szyi po inkubacji z kompleksem Pd (II) w porównaniu z osobami zdrowymi (p = <0,001). Wnioski: Badania te mogą przyczynić się do opracowania nowych, skuteczniejszych strategii leczenia nowotworów głowy i szyi. Naszym zdaniem, w przyszłości otrzymane wyniki można wykorzystać do opracowania cennego markera prognostycznego choroby. To ważne, ponieważ początkowa faza raka jest bezobjawowa. Poszukiwanie czynników związanych z patogenezą przekłada się na korzyści ekonomiczne i zwiększa skuteczność terapii poprzez zmniejszenie kosztów leczenia.

5

Rola stresu oksydacyjnego w cukrzycy ciążowej

75%

Stopińska K., Marzec A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

30-36

EN

Gestational diabetes mellitus (GDM) is one of the most common diseases that leads to complications during pregnancy. It has been noticed that GDM is accompanied by an increase in oxidative stress. The aim of this study is to summarize the state of knowledge on the influence of oxidative stress on the occurrence and course of gestational diabetes as well as its long-term effects. This review also aims to examine the potential clinical implications of GDM. Databases such as Pubmed, Scopus, and Google Scholar were searched. Articles were searched for using the phrases “gestational diabetes mellitus” and “oxidative stress”. A significantly higher level of oxidative stress was found in women with GDM, both in the blood and in the placenta. Oxidative stress may be closely related to the pathogenesis of GDM. Due to the important role of oxidative stress in the pathophysiology of GDM, many studies have focused on finding substances that can reduce the concentration of prooxidants and increase the proportion of antioxidants, thereby improving the oxidative potential. Oxidative stress plays a key role in the pathogenesis and pathophysiology of GDM. As it is a disease that can lead to a number of complications for both the mother and the fetus, its early detection and effective treatment require special attention. Further detailed research is required to evaluate the possibility of using the parameters of oxidative stress as biomarkers for the early detection of GDM.

PL

Cukrzyca ciążowa (gestational diabetes mellitus – GDM) jest jedną z najczęstszych chorób prowadzących do powikłań w trakcie ciąży. Zauważono, że GDM towarzyszy nasilenie stresu oksydacyjnego. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie stanu wiedzy na temat wpływu stresu oksydacyjnego na występowanie i przebieg GDM oraz jej odległe skutki. Przegląd ma także na celu sprawdzenie potencjalnych implikacji klinicznych związanych z GDM. Przeszukano bazy danych takie jak Pubmed, Scopus i Google Scholar. Artykuły wyszuki-wano m.in. z użyciem fraz „gestational diabetes mellitus” i „oxidative stress”. Wykazano istotnie wyższy po-ziom stresu oksydacyjnego u kobiet z GDM, zarówno we krwi, jak i w łożysku. Stres oksydacyjny może być ściśle związany z patogenezą GDM. Ze względu na istotną rolę stresu oksydacyjnego w patofizjologii GDM wiele badań skupia się na poszukiwaniu substancji, które mogą zmniejszyć stężenie prooksydantów i zwiększyć udział antyoksydantów, tym samym poprawiając potencjał oksydacyjny. Stres oksydacyjny odgrywa kluczową rolę w patogenezie i patofizjologii GDM. Ponieważ jest to choroba, która może prowadzić do wielu powikłań zarówno u matki, jak i u płodu, jej wczesne wykrycie i skuteczne leczenie wymaga szczególnej uwagi. Ocena możliwości zastosowania parametrów stresu oksydacyjnego jako biomarkerów do wczesnego wykrywania GDM wymaga dalszych szczegółowych badań.

6

Wiskosuplementacja w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego

75%

Ostałowska A. B., Święchowicz S., Koczy B., Stołtny T., Nowak D., Skowron M., Birkner E., Kasperczyk S.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2017

|

vol. 71

38-45

EN

WSTĘP: Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych (gonartroza – GA) należy do najczęstszych schorzeń narządu ruchu, a ból i ograniczenie ruchomości kolana są najdotkliwiej odbieranymi przez pacjentów objawami zmian zwyrodnieniowych. Celem pracy było sprawdzenie, czy podanie dostawowe preparatu kwasu hialuronowego wpływa na funkcje stawu kolanowego, wybrane parametry układu antyoksydacyjnego i natężenie stresu oksydacyjnego we krwi u pacjentów z gonartrozą. MATERIAŁ I METODY: Grupa badana 1K obejmowała 96 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, którym podano kwas hialuronowy do jednego stawu kolanowego, natomiast do grupy badanej 2K włączono 33 pacjentów, którym podano kwas hialuronowy do obu stawów kolanowych. Badanie prowadzono przez 40 tygodni według ustalonego protokołu. Oznaczono całkowity status oksydacyjny (TOS) osocza, zawartość grup sulfhydrylowych (SH) w surowicy, aktywność katalazy (CAT) w erytrocytach, aktywność dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) w osoczu i erytrocytach, aktywność peroksydazy glutationowej (GPx) w erytrocytach. WYNIKI: Po leczeniu wiskosuplementacyjnym odnotowano zmniejszenie nasilenia bólu oraz poprawę w badanych skalach VAS i HHS, przy czym nieco większą poprawę stwierdzono w przypadku zajęcia jednego kolana. Po leczeniu dostawowym kwasem hialuronowym stwierdzono znamienny spadek aktywności SOD oraz CAT a wzrost aktywności GPx, wzrost stężenia grup SH w obu grupach oraz spadek stężenia TOS. WNIOSKI: Wiskosuplementacja w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego istotnie redukuje ból kolana i poprawia jego funkcje oraz wywołuje korzystne zmiany w układzie antyoksydacyjnym krwi. Efekt leczenia jest porównywalny zarówno w przypadku podawania preparatu kwasu hialuronowego do jednego, jaki i do obu stawów kolanowych.

PL

INTRODUCTION: Osteoarthritis of the knee (gonarthritis – GA) is one of the most common musculoskeletal disorders. Pain and limitation of joint movement are the most constant and troublesome symptoms of the joint pathology. The aim of the study was to examine viscosupplementation therapy with hyaluronic acid. MATERIAL AND METHODS: 96 patients were administered hyaluronic acid unilaterally (the 1K group), while 33 patients were administered hyaluronic acid bilaterally (the 2K group) in a 40-day cycle. The stage of the disease was assessed based on medical history, physical examination and a questionnaire survey. Analysis of the following parameters was performed: serum level of sulfhydryl groups (SH), total oxidant status (TOS), catalase activities (CAT) and glutathione peroxidase (GPx) in erythrocytes and superoxide dismutase activity (SOD) in plasma and erythrocytes. RESULTS: Viscosupplementation resulted in pain reduction and improvement in the HHS score. The SOD and CAT activities were significantly decreased, while GPx activity as well as the SH level significantly increased in both the examined groups. In addition the TOS values significantly decreased. CONCLUSION: Viscosupplementation therapy with hyaluronic acid significantly reduces pain of the knee joint, improves its function and has a beneficial effect on the pro/antioxidant balance in the blood of patients diagnosed with GA. The effects of uni- and bilateral administration of hyaluronic acid are similar.

7

Alergia a stres oksydacyjny

63%

Twardoch M. A., Lodwich M., Mazur B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

15-23

EN

Oxygen is a biogenic element which determines the course of basic biochemical processes to ensure the survival of the cell. Unfortunately, in particular circumstances, the highly reactive oxygen species (ROS) may cause a toxic effect on the body. Small amounts of ROS are essential for the proper functioning of cells, however, the excessive production of them, which transcend the effectiveness of antioxidant systems – defined as oxidative stress – promotes structural and functional disorders of cells and tissues. Nowadays, the significant participation of oxidative stress is increasingly more frequently indicated in the course and/or etiology of chronic inflammatory diseases, which include atopic diseases such as bronchial asthma, atopic dermatitis, or allergic rhinitis.

PL

Tlen jako pierwiastek biogenny warunkuje przebieg podstawowych procesów biochemicznych gwarantujących przeżycie komórki. Niestety, w szczególnych warunkach wysoce reaktywne formy tlenu (RFT) mogą wywierać toksyczny efekt na organizm. W niewielkich ilościach RFT są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania komórki, jednak ich nasilone wytwarzanie, przekraczające skuteczność działania systemów antyoksydacyjnych, określane mianem stresu oksydacyjnego, sprzyja zaburzeniom struktury i funkcji komórek oraz tkanek. Współcześnie coraz częściej wskazuje się na istotny udział stresu oksydacyjnego w przebiegu i/lub etiologii przewlekłych chorób zapalnych, do których zalicza się m.in. choroby atopowe, takie jak astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry czy alergiczny nieżyt nosa.

8

Rola mechanizmów oksydacyjno-redukcyjnych w patogenezie orbitopatii tarczycowej

63%

Łach O., Wojnarowicz J., Nowak M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2019

|

issue 73

150-153

EN

Oxygen in the human body functions as a transmitter regulating cell bioenergetics and as a substrate in oxidation--reduction reactions, contributing to the formation of highly reactive oxygen species (ROS). The body’s antioxidant defense mechanisms include enzymatic and non-enzymatic systems. Graves’ disease, the underlying cause of which is the autoimmune process, is the most common cause of hyperthyroidism. The most common of the non-thyroid symptoms is orbital tissue inflammation called thyroid orbitopathy (TO). Under physiological conditions, there is a balance between the production of ROS and antioxidant activity. Disruption of this balance may lead to the development of oxidative stress. The article presents a review of the literature on oxidative-reduction processes in TO.

PL

Tlen w organizmie człowieka pełni zarówno funkcję przekaźnika regulującego bioenergetykę komórkową, jak i substratu w reakcjach oksydacyjno-redukcyjnych, przyczyniając się do powstania wysoce reaktywnych form tlenu (RFT). Obronne mechanizmy antyoksydacyjne organizmu obejmują układy enzymatyczny oraz nieenzymatyczny. Choroba Gravesa-Basedowa, której podłożem jest proces autoimmunologiczny, to główna przyczyna nadczynności tarczycy. Najczęstszym z pozatarczycowych objawów jest zapalenie autoimmunologiczne tkanek oczodołu, zwane orbitopatią tarczycową (OT). W warunkach fizjologicznych istnieje równowaga między wytwarzaniem RFT a aktywnością antyoksydacyjną. Zaburzenie tej równowagi może prowadzić do rozwoju stresu oksydacyjnego. W pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczącego zaburzeń procesów oksydacyjno-redukcyjnych w OT.

Refine search results

Rola wapnia w nasieniu ludzkim i jego związek z układem antyoksydacyjnym

Ewolucja systemów obrony antyoksydacyjnej

Ocena aktywności antyoksydacyjnej nowych kompleksów trans-palladu (II) u pacjentów nowotworem głowy i szyi

Ocena aktywności antyoksydacyjnej nowych kompleksów trans-palladu (II) u pacjentów nowotworem głowy i szyi

Rola stresu oksydacyjnego w cukrzycy ciążowej

Wiskosuplementacja w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego

Alergia a stres oksydacyjny

Rola mechanizmów oksydacyjno-redukcyjnych w patogenezie orbitopatii tarczycowej