Search results

1

Wczesna fizjoterapia kończyny górnej chorych po udarze mózgu. Pytania bez odpowiedzi

100%

Sidaway M., Głowacka-Popkiewicz J., Krawczyk M., Waraksa T.

Advances in Rehabilitation

|

2017

|

vol. 31

|

issue 1

37-47

EN

Stroke is still the most common cause of disability in Poland and in western countries. As many as 80% of patients report reduced upper limb function in the acute phase after stroke. It is estimated that only 5% to 20% of patients experience full functional recovery of an upper limb. In clinical practice, paretic upper limb stimulation after stroke is usually treated as of secondary importance. However, it constantly poses a challenge to physical therapists. The existing procedures do not provide detailed guidelines regarding upper limb rehabilitation model particularly in the first four weeks after stroke. It is hard to predict biological limitations and the effectiveness of upper limb rehabilitation. The aim of this work is to make an attempt at reviewing the knowledge of the current state of early upper limb physiotherapy, its intensity and strategy type as well as neurobiological foundations of the improvement process. Ample scientific evidence confirms that early post-stroke rehabilitation is crucial. There are relatively few foreign (and virtually no Polish) reports related to early upper limb rehabilitation that would take into account the type of exercises and their therapeutic dose. There are still no solid foundations for determining optimal intensity and type of upper limb rehabilitation (including physical and occupational therapy). There is a scarcity of extensive and uniform (in terms of research groups and tools) multicentre investigations aimed at defining an optimal model of upper limb rehabilitation at an early stage after stroke. Thus, a number of questions still remain unanswered.

PL

Udar mózgu nadal pozostaje główną przyczyną niepełnosprawności w Polsce i krajach zachodnich. Aż 80% pacjentów ma obniżoną sprawność kończyny górnej w fazie ostrej po udarze mózgu. Szacuje się, że tylko 5% do 20% pacjentów osiąga pełną poprawę funkcjonalną kończyny górnej. Stymulowanie niedowładnej kończyny górnej po udarze mózgu w praktyce klinicznej jest zwykle traktowane jako drugoplanowe. Stanowi to nadal wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii. Istniejące standardy postępowania nie opisują szczegółowo modelu usprawniania kończyny górnej, zwłaszcza w okresie pierwszych 4 tygodni po udarze mózgu. Trudno ocenić, jakie są granice możliwości biologicznych i jaka może być efektywność poprawy sprawności kończyny górnej. Celem tej pracy jest próba podsumowania dotychczasowej wiedzy na temat obecnego stanu wczesnej fizjoterapii kończyny górnej, jej intensywności i rodzaju strategii oraz neurobiologicznego podłoża procesu poprawy. Wiele naukowych dowodów potwierdza, że rehabilitacja we wczesnej fazie poudarowej jest istotna. Stosunkowo mało jest światowych wiarygodnych doniesień, a polskich właściwie barak, odnoszących się do wczesnej fizjoterapii kończyny górnej uwzględniających rodzaj zastosowanych ćwiczeń i ich dawkę terapeutyczną. Nadal brakuje wystarczających przesłanek, aby określić optymalną intensywność i rodzaj stosowanej rehabilitacji kończyny górnej w tym fizjoterapii i terapii zajęciowej. Brakuje dużych, ujednoliconych pod względem grup i narzędzi badawczych wieloośrodkowych badań dla określenia optymalnego modelu rehabilitacji kończyny górnej we wczesnej fazie po udarze mózgu. Zatem nadal wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.

2

Propozycja metody oceny kontroli motorycznej ręki u pacjentów z niedowładem spastycznym po udarze mózgu

100%

Zwolińska J., Drużbicki M., Perenc L., Kwolek A.

Advances in Rehabilitation

|

2018

|

vol. 31

|

issue 3

55-70

EN

Introduction In order to assess hand spasticity in post-stroke patients, it is necessary to apply an objective and sensitive method which allows for characterising motor control. It is significant due to the necessity to monitor the effects of the therapeutic process according to the requirements of Evidence-Based Medicine (EBM). The aim of the study was to assess the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for evaluating the level of hand motor control in poststroke patients compared to subjective scales. Material and methods In order to characterise motor control, a numerical indicator calculated on the basis of the measurements of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release was suggested. To perform the measurements, 12 poststroke patients with hemiparesis were included in the study. In the research, the level of hand paresis was assessed with Brunnström Approach, the intensity of spasticity was graded with Modified Ashworth Scale, while hand motor function was classified with Fugl-Meyer Assessment (FMA). Pressure generated during a palmar grasp and after its release as well as palm area were measured with the use of a photometric method. The assessment was made twice, i.e. on the day of admission to the in-patient rehabilitation ward and after a three-week hospital treatment. Results In the second measurement, a slight decrease in paresis intensity according to Brunnström Approach and lower intensity of spasticity according to Ashworth Scale were noted. A higher number of points in the FMA scale was observed. The values of the suggested indicator changed; however, in no case were these changes statistically significant. Conclusions 1. Compared to other subjective scales, the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for assessing the level of hand motor control in post-stroke patients was not confirmed. 2. The usefulness of the recommended method of spastic hand motor control assessment needs to be verified in further research carried out according to EBM requirements.

PL

Wstęp Do oceny stanu ręki niedowładnej u pacjentów po udarze mózgu niezbędna jest obiektywna i czuła metoda umożliwiająca charakterystykę kontroli motorycznej. Jest to istotne ze względu na konieczność monitorowania efektów procesu terapeutycznego zgodnie z wymogami Evidence Based Medicine (EBM). Celem badania była ocena przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwalniania do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu na tle skal subiektywnych. Materiał i metody Do charakterystyki kontroli motorycznej zaproponowano wskaźnik liczbowy wyliczony w oparciu o pomiary ciśnień generowanych podczas chwytu cylindrycznego ręki oraz jego zwolnienia. W celu przeprowadzenia pomiarów do badania włączono 12 osób z niedowładem połowiczym po przebytym udarze mózgu. Badanie obejmowało ocenę stopnia niedowładu ręki w skali Brunnström, ocenę stopnia nasilenia spastyczności w zmodyfikowanej skali Ashworth oraz ocenę sprawności ruchowej ręki według skali Fugl-Meyer (FMA). Dokonywano pomiaru ciśnień generowanych w czasie chwytu cylindrycznego, a następnie jego zwolnienia oraz pomiaru powierzchni ręki metodą fotometryczną. Badanie przeprowadzono dwukrotnie: w dniu przyjęcia do oddziału rehabilitacji stacjonarnej oraz po zakończeniu trzytygodniowej hospitalizacji. Wyniki W badaniu drugim odnotowano nieznaczne zmniejszenie nasilenia niedowładu wyrażonego w skali Brunnström oraz obniżenie nasilenia spastyczności w skali Ashworth. Odnotowano wyższą punktację w skali FMA. Uzyskano zmianę wartości zaproponowanego wskaźnika, ale w żadnym przypadku zmiana nie była istotna statystycznie. Wnioski 1. W odniesieniu do innych skal subiektywnych nie potwierdzono przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwolnienia do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu. 2. Dalsza weryfikacja przydatności proponowanej metody oceny kontroli motorycznej ręki z niedowładem spastycznym wymaga kontynuacji badań realizowanych zgodnie z wymogami EBM.

3

Badanie ultrasonograficzne nadgarstka – technika badania oraz anatomia ultrasonograficzna. Część I. Strona grzbietowa nadgarstka

100%

Olchowy C., Łasecki M., Zaleska-Dorobisz U.

Journal of Ultrasonography

|

2015

|

vol. 15

|

issue 61

172-188

EN

Ultrasound imaging of the musculoskeletal system is superior to other imaging methods in many aspects, such as multidimensional character of imaging, possibility of dynamic evaluation and precise assessment of soft tissues. Moreover, it is a safe and relatively inexpensive method, broadly available and well-tolerated by patients. A correctly conducted ultrasound examination of the wrist delivers detailed information concerning the condition of tendons, muscles, ligaments, nerves and vessels. However, the knowledge of anatomy is crucial to establish a correct ultrasound diagnosis, also in wrist assessment. An ultrasound examination of the wrist is one of the most common US examinations conducted in patients with rheumatological diseases. Ultrasonographic signs depend on the advancement of the disease. The examination is equally frequently conducted in patients with pain or swelling of the wrist due to non-rheumatological causes. The aim of this publication was to present ultrasound images and anatomic schemes corresponding to them. The correct scanning technique of the dorsal part of the wrist was discussed and some practical tips, thanks to which highly diagnostic images can be obtained, were presented. The following anatomical structures should be visualized in an ultrasound examination of the dorsal wrist: distal radio-ulnar joint, radiocarpal joint, midcarpal joint, carpometacarpal joints, dorsal radiocarpal ligament, compartments of extensor tendons, radial artery, cephalic vein, two small branches of the radial nerve: superficial and deep, as well as certain midcarpal ligaments, particularly the scapholunate ligament and lunotriquetral ligament. The paper was distinguished in 2014 as the “poster of the month” (poster number C-1896) during the poster session of the European Congress of Radiology in Vienna.

PL

Badanie ultrasonograficzne układu mięśniowo-szkieletowego w wielu aspektach przewyższa inne metody obrazowania, tj. w zakresie wielopłaszczyznowości obrazowania, możliwości oceny dynamicznej, precyzyjnej oceny tkanek miękkich. Ponadto jest metodą bezpieczną, stosunkowo tanią, szeroko dostępną oraz dobrze tolerowaną przez pacjentów. Poprawnie wykonane badanie ultrasonograficzne nadgarstka dostarcza szczegółowych informacji o stanie ścięgien mięśni, więzadeł, nerwów i naczyń. Jednak warunek dobrej diagnozy ultrasonograficznej, w tym nadgarstka, stanowi znajomość anatomii. Badanie USG nadgarstka jest jednym z najczęstszych badań USG wykonywanych w diagnostyce pacjentów z chorobami reumatologicznymi. Objawy ultrasonograficzne zależą od stopnia zaawansowania choroby. Równie często badanie przeprowadza się u pacjentów z bólem lub obrzękiem nadgarstka z przyczyn niereumatologicznych. Celem tej publikacji jest zaprezentowanie obrazów ultrasonograficznych oraz korespondujących z nimi schematów anatomicznych. Omówiono prawidłową technikę badania ultrasonograficznego grzbietowej części nadgarstka wraz z praktycznymi wskazówkami ułatwiającymi uzyskanie wysoce diagnostycznych obrazów. W trakcie badania grzbietowej strony nadgarstka należy uwidocznić nas tępujące struktury anatomiczne: staw promieniowo-łokciowy dalszy, staw promieniowo-nadgarstkowy, staw śródnadgarstkowy, stawy śródręczno-nadgarstkowe, więzadło promieniowo-nadgarstkowe grzbietowe, przedziały ścięgien mięśni prostowników, tętnica promieniowa, żyła odpromieniowa oraz dwie małe gałązki nerwu promieniowego: powierzchowna i głęboka, niektóre więzadła śródnadgarstkowe, zwłaszcza więzadło łódeczkowato-księżycowate oraz więzadło księżycowato-trójgraniaste. Praca została wyróżniona w 2014 roku jako „plakat miesiąca” (numer plakatu C-1896) podczas sesji plakatowej Europejskiego Kongresu Radiologicznego w Wiedniu.

4

Złamanie promieniowej trzeszczki stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego drugiego palca – opis przypadku klinicznego

100%

Pracoń G., Walentowska-Janowicz M., Nowicki P., Płaza M., Sudoł-Szopińska I.

Journal of Ultrasonography

|

2015

|

vol. 15

|

issue 60

96-101

EN

A fracture of the sesamoid bone of the hand is rarely seen. In most cases, it is strictly associated with the trauma. The patient complains of a long-lasting, due to unclear diagnosis, painful swelling of the joint with an inability to flex the affected finger. Limited blood supply makes the untreated fracture prone to avascular necrosis. Thus, it is extremely important to make a proper diagnosis early. Bilateral comparing the affected areas with ultrasonography seems to be the method of choice. The treatment is conservative or surgical when needed. We present a case of a radial sesamoid fracture of the second metacarpophalangeal joint without a history of trauma.

PL

Złamanie trzeszczki dłoniowej jest rzadką patologią, występującą zazwyczaj w mechanizmie urazu. Chory skarży się na bolesny obrzęk okolicznego stawu z ograniczeniem zgięcia, często o długim czasie trwania ze względu na trudności w postawieniu diagnozy. Nieleczone złamanie, z uwagi na ograniczone unaczynienie trzeszczek, może prowadzić do martwicy aseptycznej. Dlatego bardzo ważne jest wykrycie patologii przed wystąpieniem powikłań. Badanie ultrasonograficzne stanowi metodę z wyboru w diagnostyce tego złamania. W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego stosuje się wycięcie chirurgiczne objętej procesem chorobowym trzeszczki. W opisanym przypadku klinicznym złamanie trzeszczki promieniowej stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego palca wskazującego nie było poprzedzone urazem.

5

Comparison of rehabilitation after two-stage reconstruction with results in patients after primary junction of injured flexor tendons in the second area

100%

Ziółko A., Kucia K., Pieniążek M.

Medical Rehabilitation

|

2010

|

vol. 14(1)

16-24

EN

Introduction: Damage to flexor tendons constitutes the prevailing area of traumatic injuries to a hand. Without appropriate, instantaneous postoperative rehabilitation various secondary changes like adhesions to surrounding tissues occur and it makes complete restitution of skills in the hand impossible. Generally, traumatic tendons of flexors injuries are treated primarily. However, some patients for various reasons require repeated surgery procedures, for example: two-stage flexor tendon reconstruction.Aim of the study: To compare rehabilitation results in patients after two-stage flexor tendon reconstruction with the results of individuals following one-stage surgical treatment of injured flexor tendons in the second area.Material and methods: The research group was composed of 17 patients after second stage flexor tendon reconstruction from the second to the fifth finger, for whom there primarily appeared a tendon injury in the second area. The control group consisted of 17 persons, who had had surgical fusion of the corresponding tendons performed. Routine physiotherapeutic diagnostics constituted the method of examination, composed of details, as follows: range of movement measurements, dynamometric measurements, examination of sensory and manipulative skills. Functioning of hand assessment was based on Swanson’s methodology. All patients underwent an individual program of rehabilitation which was based on physiotherapeutic, kinesitherapeutic and apparating procedures individually matched for each patient. The program was completed by exercises performing by the patients at home.Results: Both in the research group and control group, significant improvement of hand functioning between the first and the last examination was noticed. However, when compared to the research group, the hand functioning defect in both examinations was lesser in the control group. The rehabilitation duration of patients from the research group was significantly longer than in the control group. Conclusion: Rehabilitation after two-stage flexor tendon reconstruction leads to a significant improvement of hand functioning, however the treatment duration is longer.

6

Ocena ultrasonograficzna guzów tkanek miękkich ręki

80%

Teh J.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 51

381-401

EN

Most soft tissue mass lesions of the hand are benign. Ganglia are the commonest lesions encountered, followed by giant cell tumors of the tendon sheath. Malignant tumors are rare. Often a specific diagnosis can be achieved on imaging by considering the location and anatomical relations of the lesion within the hand or wrist, and assessing its morphology. Magnetic resonance imaging is an excellent modality for evaluating soft tissue tumors with its multiplanar capability and ability to characterize tissue. Ultrasound plays a complementary role to MRI. It is often the initial modality used for assessing masses as it is cheap and available, and allows reliable differentiation of cystic from solid lesions, along with a real time assessment of vascularity. This review describes the US appearances of the most frequently encountered soft tissue masses of the wrist and hand, correlating the findings with MRI where appropriate.

PL

Większość guzów tkanek miękkich ręki ma łagodny charakter. Do najczęstszych należą gangliony oraz guzy olbrzymiokomórkowe pochewki ścięgnistej. Zmiany złośliwe występują rzadko. W wielu przypadkach ustalenie rozpoznania jest możliwe w badaniach obrazowych na podstawie oceny lokalizacji i morfologii zmian oraz stosunków anatomicznych w obrębie ręki. Rezonans magnetyczny jest doskonałą metodą oceny guzów tkanek miękkich dzięki możliwości wielopłaszczyznowego obrazowania oraz określenia charakteru tkanek. Ultrasonografia stanowi uzupełnienie badania techniką rezonansu magnetycznego. Często jest badaniem pierwszego wyboru z uwagi na niższy koszt i większą dostępność w porównaniu z rezonansem magnetycznym. Pozwala na wiarygodne odróżnienie przestrzeni płynowych od zmian litych oraz na ocenę unaczynienia zmian. Niniejszy artykuł przedstawia obrazy ultrasonograficzne najczęstszych zmian guzowatych tkanek miękkich ręki w korelacji z obrazami rezonansu magnetycznego.

7

Zmiany patologiczne ręki w badaniu ultrasonografi cznym

80%

Dębek A., Czyrny Z., Nowicki P.

Journal of Ultrasonography

|

2014

|

vol. 14

|

issue 56

74-88

EN

Everyday medical practice shows that most common problems within the hand result from overload, injuries and degeneration. Dorsal side pathologies such as de Quervain’s and Wartenberg’s disease, intersection syndrome or degenerative lesions of carpometacarpal joint of the thumb discussed in the paper can be accurately diagnosed and differentiated by means of ultrasound examination. Ultrasound is similarly powerful in detection and grading of traumatic lesions involving extensor tendons and their sagittal bands or the fl exor tendons and their pulleys. In the case of carpal tunnel syndrome one can not only visualize the median nerve but also other structures of the tunnel that may cause compression. Similarly ulnar nerve compression within the Guyon’s canal can be well evaluated. In cases of nerve trauma one can precisely defi ne the level, and in cases of nerve discontinuity, the distance between stumps can be measured which is important in surgery planning. Often nerve trauma is a sequelae of tendon reconstruction. In such cases scars and nerve entrapment can be depicted. Tumors within a hand are usually benign, of which the most common are ganglia. On ultrasound examination a connection between a ganglion and its source (usually a joint or sheath) can frequently be defi ned. The relationship of tumors to nerves, tendon sheaths or vessels may suggest their nature. Ultrasound with dynamic tissue assessment is a very valuable adjunct to clinical examination.

Refine search results

4 Journal of Ultrasonography

2 Advances in Rehabilitation

1 Medical Rehabilitation

1 2018

1 2017

2 2015

1 2014

1 2012

1 2010

2 Nowicki P.

1 Czyrny Z.

1 Drużbicki M.

1 Dębek A.

1 Głowacka-Popkiewicz J.

1 Krawczyk M.

1 Kucia K.

1 Kwolek A.

1 Olchowy C.

1 Perenc L.

1 Pieniążek M.

1 Pracoń G.

1 Płaza M.

1 Sidaway M.

1 Sudoł-Szopińska I.

1 Teh J.

1 Walentowska-Janowicz M.

1 Waraksa T.

1 Zaleska-Dorobisz U.

1 Ziółko A.

1 Zwolińska J.

1 Łasecki M.

Wczesna fizjoterapia kończyny górnej chorych po udarze mózgu. Pytania bez odpowiedzi

Propozycja metody oceny kontroli motorycznej ręki u pacjentów z niedowładem spastycznym po udarze mózgu

Badanie ultrasonograficzne nadgarstka – technika badania oraz anatomia ultrasonograficzna. Część I. Strona grzbietowa nadgarstka

Złamanie promieniowej trzeszczki stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego drugiego palca – opis przypadku klinicznego

Comparison of rehabilitation after two-stage reconstruction with results in patients after primary junction of injured flexor tendons in the second area

Ocena ultrasonograficzna guzów tkanek miękkich ręki

Zmiany patologiczne ręki w badaniu ultrasonografi cznym