Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 8

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  przewlekły kaszel
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Summary Aim. Assessment of clinical characteristics of cough as a predictor of comorbidity with laryngopharyngeal reflux in children with bronchial asthma. Materials and methods. 22 children aged 4 to 17 with bronchial asthma and cough lasting at least 4 weeks were enrolled into the study. Demographic data (sex, age) and clinical data (body mass index - BMI, degree of asthma control and presence of atopy) were collected. Examinations by means of RSI (Reflux Syndrome Index) questionnaire and cough questionnaire were performed as well. All children underwent pharyngeal pH-metry. Results. Out of 22 children, 14 (63.6%) had positive results of pharyngeal pH-metry, 8 (36.4%) - negative. Levels of asthma control (controlled/partially controlled/uncontrolled) were 25%/50%/25% among children with negative pH-metry and 14.3%/57.1%/28.6% respectively in the group with positive pH-metry. Atopy was present in 87.5% of children with positive pH-metry and 71.4% with negative pH-metry. In both studied groups prevalence of cough, length of cough and other cough characteristics were not significantly different. Cough triggers, symptoms accompanying the cough, timing of cough during the day and timing of cough during the year were also similar in both groups. Conclusion. Levels of asthma control were similar in groups of children with laryngopharyngeal reflux and without laryngopharyngeal reflux. Atopy was not associated with laryngopharyngeal reflux in children suffering from bronchial asthma. No significant differences in clinical cough characteristics - its prevalence, intensity or duration were found between the studied groups.
PL
Streszczenie Cel pracy. Ocena cech klinicznych kaszlu u dzieci chorujących na astmę, których obecność może świadczyć o współwystępowaniu refluksu krtaniowo-gardłowego. Materiał i metody. Do badania włączono 22 dzieci w wieku 4-17 lat z astmą oskrzelową i kaszlem utrzymującym się co najmniej 4 tygodnie. Zebrano dane demograficzne (płeć, wiek) i kliniczne (wskaźnik BMI, stopień kontroli astmy, obecność atopii). Od badanych uzyskano kwestionariusz RSI (ang. Reflux Syndrom Index) i kwestionariusz kaszlu. U wszystkich wykonano pH-metrię gardła. Wyniki. Wśród 22 dzieci, 14 (63,6%) miało dodatni wynik badania pH- -metrii gardła, 8 (36,4%) - wynik ujemny. W grupie z ujemnym wynikiem pH-metrii gardła astma kontrolowana, częściowo kontrolowana i niekontrolowana występowała z częstością 25%, 50% i 25%, a w grupie z dodatnim wynikiem pH-metrii 14,3%, 57,1% i 28,6%. W grupie badanych z dodatnim i ujemnym wynikiem pH-metrii gardła wykładniki atopii stwierdzono z częstością 87,5% i 71,4% odpowiednio. W obu grupach badanych częstość występowania, czas trwania i charakter kaszlu nie różniły się istotnie. Czynniki wyzwalające kaszel, objawy towarzyszące kaszlowi, pora dnia i pora roku również były podobne. Wnioski. Stopień kontroli astmy oskrzelowej wśród dzieci z refluksem krtaniowo-gardłowym i bez refluksu był porównywalny. Atopia nie wpływała na występowanie refluksu krtaniowo-gardłowego u dzieci z astmą oskrzelową. W obu grupach badanych nie wykazano istotnych różnic w charakterze kaszlu, jego częstotliwości, intensywności, czasie trwania i okolicznościach występowania.
PL
Cel pracy: Ocena wpływu terapii logopedycznej na jakość głosu u pacjentów z jednostronnym porażeniem krtani. Materiał i Metody: Badaniem objęto 11 pacjentów, w tym 8 kobiet i 3 mężczyzn w wieku od 16 do 72 lat, diagnozowanych z powodu problemów z głosem w Klinice Otolaryngologii i Poradni Foniatrycznej SP CSK w latach 2017‒2018. Każda osoba została poproszona o wypełnienie kwestionariuszy: skala samooceny niepełnosprawności głosu (VHI), skala jakości życia zależnej od głosu (VRQoL), skala dyskomfortu traktu głosowego (VTD). Powyższe kwestionariusze były wypełniane przez badanych dwukrotnie, przed rozpoczęciem rehabilitacji głosu oraz po niej. Ponadto u każdego z pacjentów została dwukrotnie wykonana analiza akustyczna głosu, ocena maksymalnego czasu fonacji oraz toru oddechowego. Każdy z chorych odbył rehabilitację głosu składającą się z cyklu 10 spotkań. Wyniki: Analiza statystyczna wyników maksymalnego czasu fonacji, skali samooceny niepełnosprawności głosu, skali jakości życia zależnej od głosu, skali dyskomfortu traktu głosowego analizy akustycznej głosu wykazała istotne statystycznie różnice w wynikach przed rehabilitacją i po niej (p<0,005). Ponadto u większości pacjentów zaobserwowano poprawę toru oddechowego. Wnioski: Terapia logopedyczna istotnie wpływa na jakość głosu pacjentów z jednostronnym porażeniem nerwu krtaniowego.
PL
Przewlekły kaszel występuje u 4–10% dorosłych, wpływając negatywnie na ich jakość życia. Może on być objawem wielu chorób, a w większości przypadków jego leczenie powinno mieć charakter przyczynowy. Najczęstszym powodem przewlekłego kaszlu jest przewlekłe zapalenie oskrzeli związane z paleniem papierosów, natomiast wśród osób niepalących są to: choroby górnych dróg oddechowych, choroba refluksowa i astma. Pomimo starannej diagnostyki i prób terapii, u 5–10% chorych z przewlekłym kaszlem nie udaje się uzyskać zmniejszenia jego nasilenia. W takiej sytuacji rozpoznaje się kaszel trudny do leczenia, a jego zmniejszenie można uzyskać stosując rehabilitację logopedyczną lub leki neuromodulujące.
PL
Kaszel jest najczęstszym objawem ze strony tak górnych, jak i dolnych dróg oddechowych. Należy go traktować przede wszystkim jako odruch obronny, którego celem jest oczyszczenie układu oddechowego z  nadmiaru wydzieliny lub ciał obcych. Przewlekły kaszel definiujemy jako ten trwający powyżej 8 tygodni. Ocenia się, że problem dotyczy 3–40% populacji, będąc istotnym czynnikiem pogarszającym jakość życia pacjentów. Powoduje niepokój, fizyczny dyskomfort, socjalną izolację, uczucie zakłopotania czy wręcz wstydu. Jest jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do lekarzy. Zespół kaszlu związany z górnymi drogami oddechowymi (UACS), astma, eozynofilowe zapalenie oskrzeli i choroba refluksowa są odpowiedzialne za większość przyczyn kaszlu (po wykluczeniu palenia tytoniu, leczenia inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę czy przewlekłego zapalenia oskrzeli). U wielu pacjentów stwierdza się więcej niż jedną przyczynę kaszlu. Złożone postępowanie diagnostyczne jest w takich przypadkach niezbędne, aby rozpoznać etiologię tego objawu i zwiększyć szansę na skuteczne leczenie. Pomimo takiego podejścia u części pacjentów efektywność leczenia przewlekłego kaszlu pozostaje wątpliwa, a odpowiedź na terapię – niesatysfakcjonująca. W takich przypadkach stwierdza się rodzaj oporności, występującej pomimo szczegółowej diagnostyki i podjętych prób leczenia. W związku z powyższym zrodziła się koncepcja nadmiernej odpowiedzi odruchu kaszlowego. Definiuje ona pacjentów z zespołem nadwrażliwości kaszlowej – Cough Hypersensitivity Syndrome – i może wyjaśniać mechanizmy kaszlu w grupie chorych, którzy wcześniej byli diagnozowani albo jako pacjenci z kaszlem idiopatycznym, albo kaszlem o  nieznanej przyczynie. Koncepcja zespołu nadwrażliwości kaszlowej pozwala także zaproponować nowe opcje terapeutyczne dla tych pacjentów, a także leki o działaniu neuromodulacyjnym oraz rehabilitację foniatryczną.
PL
Wprowadzenie: Pacjenci uskarżający się na przewlekły kaszel wymagają diagnostyki zaburzeń połykania. Cel pacy: Ocena występowania zaburzeń połykania (niosących za sobą ryzyko penetracji lub aspiracji pokarmu) w grupie chorych z przewlekłym kaszlem. Materiał i metoda: 34 kolejnych pacjentów hospitalizowanych z powodu przewlekłego kaszlu. Pacjenci wypełniali kwestionariusze Reflux Symptom Index (RSI) oraz Eating Assessment Tool 10 (EAT-10), przechodzili badanie przedmiotowe z zakresu głowy i szyi, ocenę palpacyjną mięśni zewnętrznych krtani, przesiewowy test połykania wody oraz ocenę endoskopową zaburzeń połykania. Wyniki: Analiza wyników kwestionariuszy EAT-10 oraz RSI wskazuje na ryzyko występowania refluksu oraz dysfagii. W przesiewowym teście połykania wody odsetek wyników pozytywnych zwiększał się wraz ze wzrostem objętości podawanego płynu. W badaniu endoskopowym stwierdzono m.in.: przedwczesne połykanie, podwójne połykanie, penetracje, aspiracje, zalegania na poziomie gardła i krtani. W badaniu przedmiotowym u 33% chorych stwierdzono obniżoną elewację krtani. Większość pacjentów cechowała się zwiększonym napięciem mięśni zewnątrzkrtaniowych. Wnioski: Dysfagia stanowi częsty problem chorych z przewlekłym kaszlem, u których diagnostyka foniatryczna powinna być rozszerzona o badanie FEES. Badanie wymaga kontynuacji na większej grupie pacjentów oraz porównania wyników z grupą kontrolną.
EN
Pertussis (whooping cough) is an acute respiratory disease which may have a severe course, especially in newborns. Despite general conviction about disease eradication it is still a crucial clinical problem. Pertussis morbidity is different every year but the decreasing number of younger children and increasing number of people at the ages over 15 years falling ill could be observed. The main factors influencing the clinical course are age and immunization level. Among infants the disease mostly divides into three stages: catarrhal, paroxysmal and convalescent. Persistent cough is the most common manifestation of pertussis in adolescents and adults. The criterion standard for diagnosis of pertussis is isolation of B. pertussis in culture. Serologic antibody titre testing is available, but a comparison with results of the same test made 3‑5 weeks later is needed. The principle of prophylaxis is the obligatory vaccination carried out at the ages of 1, 2 and 6 years. For the first four doses usage of a whole cell vaccine (DTPw) is recommended. For the fifth dose at the age of 6 years an acellular pertussis vaccine (DTaP) should be used. The whole cell vaccine is contraindicated for prematurely born children and patients with cerebral palsy connected to perinatal hypoxia. Acquired immunity against whooping cough is decreasing with time. To eradicate B. pertussis from the respiratory tract macrolide antibiotics are the preferred agents or co‑trimoxazole if macrolides are contraindicated. Duration of treatment is 3‑5 days for azithromycin and 7‑14 days for the other macrolides and co‑trimoxazole. Prophylaxis for susceptible persons may be started up to 3 weeks after exposure. Such procedure is to the advantage of infants up to the age of 4 months and women in the third trimester of pregnancy.
PL
Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną układu oddechowego, której przebieg może być ciężki, szczególnie u noworodków. Mimo powszechnego przekonania o eradykacji tej choroby nadal stanowi ona istotny problem kliniczny. Zachorowalność na krztusiec ulega corocznym fluktuacjom, jednak procentowy udział zachorowań według wieku wykazuje tendencję spadkową u młodszych dzieci i wzrostową wśród osób powyżej 15. roku życia. Obraz kliniczny w największej mierze zależy od wieku dziecka oraz od stopnia uodpornienia. U niemowląt choroba przebiega w charakterystycznych trzech fazach: nieżytowej, kaszlu napadowego oraz zdrowienia. U młodzieży i dorosłych najczęstszy objaw stanowi przewlekający się kaszel. Złotym standardem w diagnostyce krztuśca jest badanie bakteriologiczne, z kolei najbardziej dostępną metodą – diagnostyka serologiczna. Należy wykazać znamienny wzrost, tj. czterokrotny, miana swoistych przeciwciał w dwóch próbkach surowicy w odstępie 3‑5 tygodni. Podstawą profilaktyki krztuśca są obowiązkowe szczepienia ochronne, przeprowadzane w 1., 2. i 6. roku życia. Cztery pierwsze szczepienia powinny być wykonane szczepionką pełnokomórkową (DTPw), natomiast ostatnie szczepionką bezkomórkową DTaP. Przeciwwskazaniem do zastosowania szczepionki pełnokomórkowej jest wcześniactwo i mózgowe porażenie dziecięce, związane z niedotlenieniem okołoporodowym. Odporność na zachorowanie na krztusiec zmniejsza się wraz z czasem upływającym od ostatniego szczepienia. Grupą antybiotyków preferowaną w terapii zakażenia Bordetella pertussis są makrolidy, w przypadku przeciwwskazań stosuje się kotrimoksazol. Czas leczenia wynosi od 3‑5 dni dla azytromycyny do 7‑14 dni dla pozostałych antybiotyków. Profilaktykę poekspozycyjną można rozpocząć do 3 tygodni od narażenia na zakażenie. Największą korzyść z takiego postępowania mogą odnieść niemowlęta do 4. miesiąca życia i kobiety w trzecim trymestrze ciąży.
EN
A retrospective analysis of medical data of 157 children, suspected for pertussis, aged from 1 month to 17 years, hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from January 2009 to March 2013 was undertaken. Information concerning age, sex, duration of cough, presented symptoms and laboratory tests results were analysed. Statistical analysis was performed using standard statistical software (Statistica PL). The significance level was set as p<0.05. Pertussis, as a reason of cough, was found in 31 cases. Statistical analysis showed no significant differences between patients with acute and chronic cough, as far as a frequency of pertussis infection is concerned. Gender was not associated with the pertussis infection (p>0.05). Occurrence of cough and apnea was strongly associated with positive pertussis serologic laboratory tests. The statistical significance between low amount of white blood cells and low Biernacki’s test rate and positive pertussis serologic laboratory tests was found. This finding does not fit to a classical course of disease. The reason of this discrepancy may be a fact, that in analyzed group only two children werenot vaccinated (under the age of 2 months). The classical course of disease is observed only among unvaccinated patients. Among children diagnosed due to recurrent respiratory tract infections 8.3% had positive pertussis serologic laboratory tests.
PL
Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 157 dzieci w wieku od 1. miesiąca do 17 lat hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie od stycznia 2009 do marca 2013 roku, u których wysunięto podejrzenie krztuśca. Analizowano informacje dotyczące wieku, płci, czasu trwania kaszlu, prezentowanych objawów przed przyjęciem i w chwili przyjęcia do Kliniki oraz wyników badań laboratoryjnych. Do analizy statystycznej wyników wykorzystano program Statistica PL, przyjmując poziom istotności p<0,05. Krztusiec jako przyczynę kaszlu potwierdzono u 31 badanych pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w częstości wykrywania zakażenia krztuścem u dzieci z kaszlem ostrym i przewlekłym. Nie wykazano różnicy w częstości występowania krztuśca pomiędzy dziewczynkami i chłopcami. Znaleziono istotną statystycznie zależność pomiędzy występowaniem kaszlu i bezdechów a laboratoryjnym potwierdzeniem krztuśca. Wykazano również istotną statystycznie zależność pomiędzy niższymi wartościami liczby leukocytów (WBC) oraz odczynu Biernackiego (OB) a rozpoznaniem krztuśca, co nie pokrywa się z klasycznym obrazem choroby. Niezgodność ta może wynikać z faktu, iż w badanej grupie znalazło się tylko dwoje dzieci niezaszczepionych przeciwko krztuścowi (dzieci poniżej 2. miesiąca życia), a tylko u osób nieszczepionych możemy obserwować klasyczny, pełnoobjawowy przebieg choroby. W grupie dzieci diagnozowanych z powodu nawracających zakażeń układu oddechowego stwierdzono zakażenie krztuścem u 8,3%.
EN
The foreign body aspiration (FBA) is a common cause of parents arriving with their children at the Paediatric Emergency Department. In the majority of cases, the problem affects children between 1‑3 years of age and it is less common in newborn babies and school children. The most important factor for diagnosis is the positive history of aspiration. Clinical symptoms, such as sudden onset of cough, wheezing and unilateral diminished breath sounds, occur uncommonly that is why imaging studies should be always taken. However, 30% of chest radiographs show normal findings. Virtual bronchoscopy (VB) may help to determine the presence and exact localization of the foreign body and may reduce the number of unnecessary rigid bronchoscopies. Rapid diagnosis can minimize dangerous respiratory complications. The authors present 3 cases. The first case is a 6‑year‑old girl with suspected FBA because of persistent inflammatory changes of the pulmonary parenchyma and with no improvement in the clinical and radiological symptoms despite intensive treatment. The second case is a 6‑month‑old infant with pneumonia and present history of aspiration. The physical examination revealed decreased breath sounds unilaterally, wheezing and abnormalities typical for FBA in the chest X‑ray. The third case is an 11‑year‑old boy with asthma exacerbation unresponsive to intensive treatment and positive medical history of FBA. In all patients CT lung images with vascular contrast were performed. No foreign body was found with VB in 2 patients (case first and second), in 1 patient there was no suspicion of foreign body (case third).
PL
Aspiracja ciała obcego jest częstą przyczyną zgłaszania się rodziców z dziećmi do pediatrycznej izby przyjęć. Dotyczy to szczególnie dzieci do 3. roku życia. Kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu, z którego można wysunąć podejrzenie aspiracji. Charakterystyczne nagłe wystąpienie kaszlu, świstów i jednostronnego ściszenia szmerów oddechowych występuje rzadko, stąd potrzeba poszerzenia diagnostyki o badania obrazowe. Aż w 30% przypadków nie stwierdza się zmian radiologicznych w klasycznym RTG klatki piersiowej. Wirtualna bronchoskopia może pomóc w ustaleniu dokładnego umiejscowienia ciała obcego oraz pozwala zmniejszyć liczbę niepotrzebnych zabiegów z użyciem sztywnego bronchoskopu. Dzięki szybkiemu postawieniu diagnozy można uniknąć niebezpiecznych powikłań. W artykule przedstawiono opis przypadku 6‑letniej dziewczynki, u której podejrzewano obecność ciała obcego w oskrzelach ze względu na utrzymywanie się, pomimo leczenia, zmian zapalnych w płucach w tej samej lokalizacji, a także brak poprawy obrazu radiologicznego oraz klinicznego. Drugi przypadek opisuje 6‑miesięczne niemowlę z objawami zapalenia płuc, u którego w wywiadzie stwierdzono możliwość aspiracji ciała obcego oraz typowe objawy aspiracji: asymetria szmeru pęcherzykowego, jednostronne świsty nad polami płucnymi oraz zmiany sugerujące obecność ciała obcego w badaniu radiologicznym klatki piersiowej. Trzeci przypadek dotyczy 11‑letniego chłopca przyjętego z rozpoznaniem zaostrzenia astmy, u którego wywiad w kierunku aspiracji ciała obcego był pozytywny i u którego, pomimo intensywnego leczenia, nie uzyskano poprawy stanu klinicznego. U wszystkich dzieci w procesie diagnostycznym wykorzystano tomografię komputerową płuc z kontrastem naczyniowym. U dwojga dzieci (przypadek 1. i 2.) wirtualna bronchoskopia wykluczyła obecność ciała obcego w drzewie oskrzelowym, w jednym (przypadek 3.) potwierdziła.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.