Search results

1

Parapharyngeal oncocytoma of the parotid gland – case report

100%

Widziszowska A., Namysłowski G., Lange D., Hajduk A.

Otolaryngologia Polska

|

2007

|

vol. 61(2)

195-197

EN

Oncocytoma is a rare, benign salivary gland tumour with slowly course. It usually occurs in the parotid gland, seldom in submandibular gland. This report presents a case of parapharyngeal oncocytoma of the left parotid gland in 77-yearold patient, treated in 2nd ENT Department of Medical University of Silesia in Zabrze. On the basis of physical examination and preoperative radiologic studies (computed tomography scan of nasopharynx, magnetic resonance imaging, Doppler ultrasonography of carotid and vertebral arteries) the extensiveness of the tumour was determined and the surgical procedure was undertaken. The removal of a whole tumour was performed through a cervical – transpharyngeal approach with midline mandibulotomy. A follow-up of 30 months hasn’t revealed any recurrence of the oncocytoma.

2

Rhabdomyoma przestrzeni przygardłowej – opis przypadku

80%

Sieniawska-Buccella O., Osuch-Wójcikiewicz E., Kazimierska K., Kukawska M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(2)

54-57

PL

Wstęp: Mięśniaki prążkowanokomórkowe (łac., ang. rhabdomyoma; RM) to łagodne guzy mezenchymalne, zwłaszcza w porównaniu z ich złośliwą formą – mięśniakomięsakami prążkowanokomórkowymi. Są dużo rzadszą jednostką chorobową niż ich złośliwe odpowiedniki – mięśniakomięsaki prążkowanokomórkowe. Rhabdomyoma dzielą się na dwie kategorie: guzy serca i guzy pozasercowe. Mięśniaki pozasercowe należą do najrzadszych nowotworów u ludzi i można je zaklasyfikować jako formy: płodową lub dorosłych, w zależności od klinicznych i morfologicznych różnic oraz stopnia zróżnicowania. RM pozasercowy typu dorosłych występuje najczęściej w rejonie głowy i szyi, głównie w obszarze krtani i gardła. Opis przypadku: W artykule przedstawiony został przypadek mięśniaka prążkowanokomórkowego przestrzeni przygardłowej wraz z przeglądem literatury światowej.

3

Rzadki przypadek nowotworów mnogich neurogennych przestrzeni przygardłowej

80%

Michalak- Kolarz M., Stryjewska-Makuch G., Kolebacz B.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(4)

22-26

PL

Guzy przestrzeni przygardłowej występują rzadko i stanowią mniej niż 1% guzów głowy i szyi. W ok. 20% to guzy neurogenne, z czego najczęściej są to nerwiaki osłonkowe i paraganglioma. Autorzy prezentują przypadek 64-letniej chorej, u której w trakcie diagnostyki schorzeń kręgosłupa szyjnego przypadkowo stwierdzono obecność guza w przestrzeni przygardłowej, sięgającego otworu tętnicy szyjnej wewnętrznej. Po usunięciu chirurgicznym zmiany, badanie histopatologiczne zidentyfikowało dwa różne guzy o odmiennym pochodzeniu, z nerwu błędnego i części szyjnej układu współczulnego.

4

Hemangiopericytoma – opis przypadku rzadkiego guza przestrzeni przygardłowej

80%

Cybulska K., Jarosz M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

56-63

PL

Hemangiopericytoma jest nowotworem mezenchymalnym, który wywodzi się z perycytów otaczających naczynia włosowate. Etiologia tego nowotworu nie została dotychczas poznana. Może lokalizować się on w dowolnej części ciała, najczęściej występuje w miednicy i kończynach dolnych, znacznie rzadziej w rejonie głowy i szyi. Charakterystyczną cechą guza jest jego powolny wzrost, niezależnie od stopnia złośliwości, oraz bogate unaczynienie. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie guza z zastosowaniem uzupełniającej radioterapii. Opis przypadku: Opisano przebieg objawów klinicznych, proces diagnostyczny i terapeutyczny u 71-letniej pacjentki przyjętej do Katedry i Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z powodu obustronnej niedrożności nosa i zaburzeń połykania nasilających się od 6 miesięcy. Po przeprowadzeniu diagnostyki obrazowej stwierdzono bogato unaczyniony guz obejmujący przestrzeń przygardłową oraz wypełniający nosogardło po stronie lewej. Zaplanowano i przeprowadzono resekcję guza z dostępu szyjnego. W badaniu histopatologicznym rozpoznano hemangiopericytomę. Okres pooperacyjny nie był powikłany. Chora zakwalifikowana została do uzupełniającego leczenia radioterapią. Od czasu zabiegu nie zaobserwowano wznowy miejscowej. Pacjentka pozostaje pod obserwacją. Wnioski: Hemangiopericytoma jest rzadkim guzem, który charakteryzuje się różnorodnym obrazem klinicznym oraz trudnym do przewidzenia rokowaniem przeżycia wolnego od wznowy po zastosowanym leczeniu. Długotrwały, bezobjawowy wzrost nowotworu jest przyczyną rozpoznawania go w zaawansowanym stadium. Diagnostyka opiera się na badaniach obrazowych, a przede wszystkim na wyniku badania histopatologicznego. Najlepsze efekty przynosi radykalne leczenie operacyjne guza. W celu zmniejszenia ryzyka wznowy zalecane jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii. Nawroty miejscowe mogą pojawić się nawet po długim czasie od zakończenia leczenia, dlatego konieczna jest wieloletnia obserwacja.

5

Mięsak maziówkowy ślinianki przyusznej – opis przypadku

80%

Zagacki D., Niemczyk K., Bruzgielewicz A., Morawiec-Sztandera A., Braun M., Niedźwiecka I., Kubiak M., Kaczmarczyk D.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(3)

9-14

PL

Nowotwory gruczołów ślinowych stanowią około 3% wszystkich nowotworów okolicy głowy i szyi. Zmiany te zwykle dotykają ślinianki przyusznej (ok. 80% wszystkich przypadków). Najczęstszym z nowotworów jest gruczolak wielopostaciowy (80-90%). Wśród rzadkich zmian nowotworowych znajduje się mięsak maziówkowy, który zwykle zlokalizowany jest w okolicy stawów kończyn dolnych. W przypadku głowy i szyi stanowi on zaledwie 3% wszystkich rozpoznań. Dotychczas opisano około 20 przypadków mięsaka maziówkowego zlokalizowanego w śliniance przyusznej. Etiologia choroby pozostaje nieznana, istnieją jedynie doniesienia wiążące mięsaka maziówkowego z rearanżacją w obrębie genu kodującego transkrypcję chromosomalną t(X;18)(p11,q11).

6

Wyniki leczenia chirurgicznego guzów przestrzeni przygardłowej – analiza 22 przypadków

80%

Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Krupa Z., Durmaj A., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(4)

9-16

PL

Cel pracy: Ocena wyników leczenia chirurgicznego guzów przestrzeni przygardłowej (PP) w Klinice Otolaryngologii WUM na przestrzeni lat 2015–2017. Metody: Retrospektywna analiza dokumentacji medycznej, uwzględniająca dolegliwości, badanie przedmiotowe, wyniki badań obrazowych, zastosowany dostęp operacyjny, przebieg operacji i okresu pooperacyjnego oraz rozpoznanie histopatologiczne u 22 pacjentów z rozpoznaniem guza PP hospitalizowanych w klinice. Wyniki: Wśród analizowanej grupy chorych do najczęściej zgłaszanych dolegliwości przy przyjęciu do kliniki należały: dyskomfort, uczucie ciała obcego w gardle, zaburzenia połykania, zaburzenia słuchu oraz wyczuwalny guz na szyi. W pojedynczych przypadkach pacjenci podawali bóle głowy, zaburzenie ruchomości języka, chrypkę, zaburzenia mowy, blokadę nosa. Bezobjawowy przebieg choroby wykazano u 4 pacjentów. W celu dokładnego określenia lokalizacji guza, jego wymiarów i stosunku do sąsiednich struktur anatomicznych wykonano diagnostykę obrazową: tomografię komputerową i rezonans magnetyczny. Wszyscy pacjenci byli leczeni chirurgicznie: 11 z dostępu szyjno-podżuchwowego, 9 z dostępu przyuszniczo-szyjnego, jeden pacjent z dostępu przez jamę ustną, jeden pacjent z dostępu łączonego – przez jamę ustną i szyjno-podżuchwowego. W dwóch przypadkach planowo wykonano wewnątrztorebkową resekcję guza. Na podstawie badania histopatologicznego u większości chorych rozpoznano zmiany łagodne (18/22), w czterech przypadkach opisano zmiany złośliwe: raka w gruczolaku wielopostaciowym ślinianki, raka gruczołowo-torbielowatego oraz dwa przypadki raka płaskonabłonkowego. Najczęstszym punktem wyjścia guzów PP był gruczoł ślinowy. W tej grupie u 11 pacjentów rozpoznano gruczolaka wielopostaciowego. Wśród innych rozpoznań występowały: przyzwojak, nerwiak, przybłoniak (haemangiopericytoma), naczyniak limfatyczny i krwionośny oraz mięśniak prążkowanokomórkowy. U 9 pacjentów wystąpiły powikłania pooperacyjne w postaci chrypki i zaburzeń połykania spowodowane niedowładami dolnej grupy nerwów czaszkowych (IX, X, XII). U dwóch pacjentów w czasie operacji doszło do istotnego krwawienia, które wymagało podwiązania tętnicy szyjnej zewnętrznej. Wnioski: Chirurgiczna resekcja pozostaje podstawową metodą leczenia guzów PP. Z uwagi na topografię anatomiczną tej przestrzeni oraz istotne naczynia i dolną grupę nerwów czaszkowych, które się w niej znajdują, dla chirurgów głowy i szyi leczenie operacyjne patologii tego obszaru pozostaje wyzwaniem. Następstwem leczenia chirurgicznego guzów PP mogą być istotne powikłania dotyczące zaburzeń głosu, mowy i połykania

7

Fibromatoza przestrzeni przygardłowej – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

80%

Piotrowska A., Rzepakowska A., Chęciński P., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

10-15

PL

Fibromatoza jest rzadką chorobą nowotworową. Charakteryzuje się miejscową agresywnością i dużą tendencją do wznowy miejscowej. Lokalizacja fibromatozy w rejonie głowy i szyi wiąże się z cięższym przebiegiem i gorszym rokowaniem w związku z występowaniem w tej okolicy ważnych życiowo struktur anatomicznych. Przedstawiono opis procesu diagnostycznego i postępowania terapeutycznego u 33-letniej pacjentki z fibromatozą przestrzeni przygardłowej po stronnie lewej. Zastosowana resekcja chirurgiczna zmiany z dostępu szyjnego pozwoliła na radykalne usunięcie nowotworu bez istotnych powikłań pooperacyjnych. Chora pozostaje w obserwacji ambulatoryjnej bez wznowy choroby.

8

Zespół pierwszego ugryzienia: powikłanie o którym warto pamiętać

61%

Tretiakow D., Skorek A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(4)

1-3

PL

Zespół pierwszego ugryzienia jest rzadkim powikłaniem występującym w późnym okresie po interwencji chirurgicznej (1-2 miesiące) w dole podskroniowym, przestrzeni przygardłowej oraz szczególnie okolicach głębokiego płata ślinianki przyusznej. Może on jednak istotnie pogorszyć jakość życia pacjenta. Ostry, nagły ból w okolicy ślinianki przyusznej z promieniowaniem do ucha w trakcie pierwszego ugryzienia podczas spożywania posiłku jest charakterystycznym objawem tego zespołu. Prawidłowe jego rozpoznanie oraz indywidualne podejście w wyborze metody leczenia jest kluczem do sukcesu w leczeniu tego powikłania. Celem naszego artykułu jest uzupełnienie skąpych danych na temat tego powikłania w piśmiennictwie polskim.

Refine search results

Parapharyngeal oncocytoma of the parotid gland – case report

Rhabdomyoma przestrzeni przygardłowej – opis przypadku

Rzadki przypadek nowotworów mnogich neurogennych przestrzeni przygardłowej

Hemangiopericytoma – opis przypadku rzadkiego guza przestrzeni przygardłowej

Mięsak maziówkowy ślinianki przyusznej – opis przypadku

Wyniki leczenia chirurgicznego guzów przestrzeni przygardłowej – analiza 22 przypadków

Fibromatoza przestrzeni przygardłowej – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Zespół pierwszego ugryzienia: powikłanie o którym warto pamiętać