Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: profilaktyka przeciwzakrzepowa

Sort By:

Limit search:

Przedłużona profilaktyka przeciwzakrzepowa za pomocą rywaroksabanu po zabiegach bariatrycznych: wyniki badań przeprowadzonych w jednym ośrodku

100%

Tyselskyi V., Tryliskyy Y., Poylin V., Kebkalo A.

Polish Journal of Surgery

2023

vol. 95

issue 5

76-81

Wstęp: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) występuje często po operacjach bariatrycznych, w związku z czym pacjentom zaleca się przedłużoną profilaktykę. Heparyna drobnocząsteczkowa (LMWH) jest środkiem najczęściej stosowanym, ale do jej stosowania wymagane jest przeszkolenie pacjentów w zakresie samodzielnego wstrzykiwania. Poza tym jest kosztowna. Rywaroksaban jest doustnym preparatem do codziennego stosowania, zatwierdzonym do profilaktyki ŻChZZ po operacjach ortopedycznych. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania rywaroksabanu potwierdzono w kilku badaniach obserwacyjnych dotyczących dużych resekcji przewodu pokarmowego. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki jednoośrodkowego badania dotyczącego stosowania rywaroksabanu w profilaktyce ŻChZZ w chirurgii bariatrycznej. Materiały i metody: Przeprowadziliśmy prospektywne badanie kohortowe oceniające bezpieczeństwo i skuteczność rywaroksabanu jako leku stosowanego w profilaktyce ŻChZZ u pacjentów poddawanych operacjom bariatrycznym w jednym ośrodku w Kijowie na Ukrainie. Pacjenci poddawani dużym zabiegom bariatrycznym otrzymywali okołooperacyjną profilaktykę ŻChZZ za pomocą podskórnej LMWH, a następnie byli przełączani na rywaroksaban przez 30 dni, począwszy od 4. doby pooperacyjnej. Profilaktykę przeciwzakrzepową prowadzono zgodnie z ryzykiem ŻChZZ określonym na podstawie skali Capriniego. W 3, 30 i 60 dniu po operacji u pacjentów wykonano badanie ultrasonograficzne żyły wrotnej oraz żył kończyn dolnych. Wywiady telefoniczne przeprowadzono 30 i 60 dni po operacji w celu oceny obecności dolegliwości, które mogą być charakterystyczne dla ŻChZZ, a także w celu oceny przestrzegania schematu leczenia oraz oceny satysfakcji pacjenta. Wyniki badania obejmowały częstość występowania ŻChZZ i zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem rywaroksabanu. Wyniki: Do badania włączono 110 pacjentów od lipca 2019 r. do maja 2021 r. Średni wiek pacjentów wynosił 43,6 lat, a średni przedoperacyjny wskaźnik BMI wynosił 55 (od 35 do 75). Stu siedmiu pacjentów (97,3%) poddano interwencji laparoskopowej, a trzech (2,7%) laparotomii. Osiemdziesięciu czterech pacjentów przeszło rękawową resekcję żołądka, a dwudziestu sześciu inne zabiegi, w tym operację pomostowania. Średnie obliczone ryzyko zdarzenia zakrzepowo-zatorowego wynosiło 5–6% na podstawie współczynnika Capriniego. U wszystkich pacjentów zastosowano przedłużoną profilaktykę z użyciem rywaroksabanu. Średni okres obserwacji pacjentów wynosił 6 miesięcy. W badanej kohorcie nie stwierdzono klinicznych ani radiologicznych dowodów powikłań zakrzepowo-zatorowych. Ogólny odsetek powikłań wyniósł 7,2%, jednak tylko u jednego pacjenta (0,9%) wystąpił krwiak podskórny związany z rywaroksabanem, który nie wymagał interwencji. Wniosek: Przedłużona profilaktyka pooperacyjna z zastosowaniem rywaroksabanu jest bezpieczna i skuteczna w zapobieganiu powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów poddawanych operacjom bariatrycznym. Jest ona preferowana przez pacjentów i należy rozważyć kolejne badania w celu dalszej oceny jej stosowania w chirurgii bariatrycznej.

Fibrynoliza i inhibitory krzepnięcia u chorych z subkliniczną niewydolnością nerek leczonych radiochemioterapią z powodu zaawansowanego raka szyjki macicy

84%

Derlatka P., Benke M., Bidziński M.

Ginekologia Onkologiczna

2007

vol. 5

issue 3

159-177

Background: Radiotherapy and chemotherapy increase the likelihood of development of thromboembolic complications. Activation of coagulation and inhibition of fibrinolysis may lead to formation of thrombi in microcirculation of several organs, compromising their function. Appearance of serum coagulation proteins in urine indicates a compromised renal function. Aims of the paper: 1) To assess changes of serum level of coagulation inhibitors and serum fibrinolytic activity in patients with renal failure undergoing treatment for advanced cervical cancer. 2) To develop methods of improving renal function in this clinical setting. Material and method: This was a prospective randomized study, including patients with a diagnosis of FIGO stage IIB-IIIB cervical cancer, with subclinical renal insufficiency. Treatment protocol consisted in radiotherapy (46-65 Gy; box technique), cisplatin (40 mg/m2 QW) in patients with normal serum creatinin level. Renal function was assessed using dynamic scintigraphy to determine glomerular filtration rate (GFR). Serum hemostatic system was assessed by determining levels of D-dimers, PAP, PAI-I, tPA, FDP and C protein. The same parameters were concomitantly assessed in urine. Only patients with GFR below normal range limit were included in the study. Lower limit of age-adjusted normal range was considered 100%. Half of the patients were irradiated without concomitant anticoagulant prophylaxis (group 1). The other half received a standard dose of nadroparin – 2850 IU aXa/0.3 ml. Results: The study revealed a decrease of GFR in the control and in the treatment group not receiving nadroparin. The treatment group receiving nadroparin experienced an increase of GFR. Significant differences were noticed in endpoints between the control group and the treatment group receiving nadroparin, as well as between treatment groups with and without nadroparin (p=0.0001). Lab tests of coagulation system revealed activation of fibrinolysis in patients receiving nadroparin and its further inhibition in the group without nadroparin. Similar alterations were noticed in urine. Conclusions: One of the causes of subclinical renal failure in patients with late-stage cervical cancer may be inhibition of fibrinolysis. Renal insufficiency deteriorates after termination of radiochemotherapy. Unfavorable alterations in the hemostatic system become more pronounced. Administration of low-molecular-weight heparins results in activation of fibrinolysis, unblocking of renal glomeruli and improvement of glomerular filtration.

Wstęp: Radioterapia i chemioterapia zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zmian zakrzepowo-zatoro-wych. Aktywacja krzepnięcia i zahamowanie fibrynolizy może prowadzić do powstania zakrzepów w mikro-krążeniu wielu narządów, upośledzając ich czynność. Pojawienie się osoczowych białek układu krzepnięcia w moczu świadczy o nieprawidłowej czynności nerek. Cele pracy: 1) Ocena zmian stężeń inhibitorów krzepnięcia i zmian w aktywności fibrynolitycznej osocza u chorych z niewydolnością nerek leczonych z powodu zaawansowanego raka szyjki macicy. 2) Wypracowanie metod poprawiających funkcję nerek w tej grupie chorych. Materiał i metoda: Badanie miało charakter prospektywny, randomizowany. Obejmowało chore z rozpoznanym rakiem szyjki macicy w stopniu IIB-IIIB wg FIGO, u których stwierdzono subkliniczną niewydolność nerek. Leczenia zakładało podanie dawki 46-65 Gy techniką box i cisplatyny w dawce 40 mg/m2 co 7 dni u chorych z prawidłowymi wartościami kreatyniny we krwi. Czynność nerek oceniano za pomocą scyntygrafii dynamicznej, oznaczając filtrację kłębkową (GFR). W osoczowym układzie hemostazy oznaczano stężenia D-dimerów, PAP, PAI-1, tPA. FDP, białka C. Jednocześnie wymienione parametry zostały oznaczone w moczu. Do badania zakwalifikowano chore z GFR poniżej dolnej granicy normy dla wieku uznanej za 100%. Połowa pacjentek napromieniana była bez profilaktyki przeciwzakrzepowej (grupa 1.). Pozostała część otrzymywała standardową, profilaktyczną dawkę nadroparyny - 2850 j.m. aXa/0,3 ml. Wyniki: Stwierdzono spadki GRF w grupie kontrolnej i grupie badanej nieotrzymującej nadroparyny. W grupie badanej otrzymującej nad-roparynę zaobserwowano wzrost GRF. Stwierdzono znamienne różnice między zmianami w grupie kontrolnej i badanej otrzymującej nadroparynę oraz między grupą badaną bez nadroparyny i grupą badaną otrzymującą nadroparynę (p=0,0001). Badania układu hemostazy wykazały aktywację fibrynolizy u chorych otrzymujących nadroparynę oraz dalsze jej blokowanie w grupie bez nadroparyny. Analogiczne zmiany wykazano w moczu. Wnioski: Jedną z przyczyn subklinicznej niewydolności nerek u chorych na zaawansowanego raka szyjki macicy może być zahamowanie fibrynolizy. Niewydolność pogłębia się po zakończeniu radiochemioterapii. Nasilają się niekorzystne zmiany w układzie hemostazy. Zastosowanie heparyn drobnocząsteczkowych powoduje aktywację fibrynolizy, „odblokowanie kłębków nerkowych” i poprawę filtracji.

Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków

67%

Chwalisz A., Chojnacka-Kowalewska G.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

2020

vol. 5

issue 3

24-53

Introduction. In modern therapy of patients with atrial fibrillation, which belongs to the group particularly at risk of stroke, prophylactic anticoagulation is of primary importance. The initiation and subsequent proper monitoring of longterm anticoagulation therapy is very important for this group of patients. The use of oral anticoagulants significantly reduces the risk of ischemic stroke, and thus ensures longer survival and avoidance of permanent disability among patients with atrial fibrillation. Aim. Assessment of the level of knowledge of patients with atrial fibrillation on thromboprophylaxis in internal departments and cardiology of the Provincial Specialist Hospital in Włocławek. Materials and methods. The study group consisted of 100 people (63 men and 37 women) with diagnosed atrial fibrillation, taking oral anticoagulants. The research tool was the author's questionnaire. To assess the risk of ischem-ic stroke in this group of patients, the CHA2DS2-VASc scale was used and ques-tions about these factors were included in the survey. Results. Studies show that anticoagulant prophylaxis in the form of oral anticoagulants is used in every patient with diagnosed atrial fibrillation. Most patients use new generation drugs (NOAC) that do not require dose adjustment based on a normalized INR. Persistent atrial fibrillation was found in 51% of the patients. The most numerous group were patients in the 65-74 age range. The annual risk of stroke in my subjects was on average 11%. In most cases, patients correctly answered questions about the rules of conduct when using oral anticoagulants, factors that increase and weaken the effects of these drugs and the symptoms of their overdose. There were no significant differences in the level of knowledge between the women and men studied, while younger, better educated patients who declared a very good or satisfactory material situ-ation showed more knowledge. Conclusions. The study showed that the level of patients' knowledge about antithrombotic prophylaxis in atrial fibrillation is at a good level and corresponds to current medical knowledge.

Wstęp. We współczesnej terapii pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy należą do grupy szczególnie narażonej na udar mózgu, profilaktyczne leczenie przeciwkrzepliwe nabiera podstawowego znaczenia. Rozpoczęcie, a następnie właściwe monitorowanie długotrwałej terapii przeciwzakrzepowej, jest dla tej grupy chorych bardzo istotne. Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, a co za tym idzie, zapewnia dłuższe przeżycie oraz uniknięcie trwałego kalectwa wśród chorych z migotaniem przedsionków. Cel. Ocena poziomu wiedzy pacjentów z migotaniem przedsionków na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej na oddziałach wewnętrznych i kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 100 osób (63 mężczyzn i 37 kobiet) z rozpoznanym migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W celu oceny ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu w tej grupie chorych, zastosowano skalę CHA2DS2-VASc, a pytania dotyczące tych czynników umieszczono w ankiecie. Wyniki. Z przeprowadzonych badan wynika, że u każdego pacjenta z rozpoznanym migotaniem przedsionków stosowana jest profilaktyka przeciwzakrzepowa w postaci doustnych antykoagulantów. Większość chorych stosuje leki nowej generacji (NOAC), niewymagające ustalania dawki na podstawie znormalizowanego wskaźnika INR. U 51% badanych stwierdzono utrwalone migotanie przedsionków. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 65–74 lat. Roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u badanych wynosiło średnio 11%. W większości pacjenci prawidłowo odpowiadali na pytania dotyczące zasad postępowania podczas stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, czynników nasilających i osłabiających działanie tych leków oraz objawów ich przedawkowania. Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wiedzy między badanymi kobietami a mężczyznami, natomiast większą wiedzą wykazali się pacjenci młodsi, lepiej wykształceni i deklarujący bardzo dobrą lub zadowalającą sytuację materialną. Wnioski. Badanie wykazało, że poziom wiedzy pacjentów, na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej w migotaniu przedsionków, jest na dobrym poziomie i odpowiada aktualnej wiedzy medycznej.

Refine search results

1 Ginekologia Onkologiczna

1 Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

1 Polish Journal of Surgery

1 2023

1 2020

1 2007

1 Benke M.

1 Bidziński M.

1 Chojnacka-Kowalewska G.

1 Chwalisz A.

1 Derlatka P.

1 Kebkalo A.

1 Poylin V.

1 Tryliskyy Y.

1 Tyselskyi V.

Search results

Przedłużona profilaktyka przeciwzakrzepowa za pomocą rywaroksabanu po zabiegach bariatrycznych: wyniki badań przeprowadzonych w jednym ośrodku

Fibrynoliza i inhibitory krzepnięcia u chorych z subkliniczną niewydolnością nerek leczonych radiochemioterapią z powodu zaawansowanego raka szyjki macicy

Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków