Search results

Search:
in the keywords: poprawa

Sort By:

Limit search:

A patient-based national survey on postoperative pain management in France reveals significant achievements and persistent challenges

100%

Fletcher D., Fermanian C., Mardaye A., Aegerter P.

Ból

2010

vol. 11

issue 4

on visual analog scale (21.1%), numerical scale (41.2%), verbal scale (13.8%) or non-numerical tool (24%). Pain was rarely a criterion for recovery room discharge (19.8%). Reported POP was mild at rest (2.7 (1.3)), moderate during movement (4.9 (1.9)) and intense at its maximal level (6.4 (2.0)). Incidence of side effects was similar according to patient (26.4%) or medical chart (25.1%) including mostly nausea and vomiting (83.3%). Analgesia was frequently initiated during anesthesia (63.6%). Patient-controlled analgesia (21.4%) was used less frequently than subcutaneous morphine (35.1%) whose prescription frequently did not follow guidelines. Non-opioid analgesics used included paracetamol (90.3%), ketoprofen (48.5%) and nefopam (21.4%). Epidural (1.5%) and peripheral (4.7%) nerve blocks were under used. Evaluation (63.4%) or treatment (74.1%) protocols were not available for all patients. This national, prospective, patient-based, survey reveals both progress and persistent challenges in POP management.

Przeprowadziliśmy ogólnokrajowe badanie dotyczące leczenia bólu pooperacyjnego (BP) na reprezentatywnej próbie 76 ośrodków chirurgicznych (publiczny/prywatny, szpital prowadzący działalność edukacyjną szpital nieprowadzący działalności edukacyjnej, wielkość) we Francji. W oparciu o rejestry medyczne oraz ankiety ocenialiśmy dorosłych pacjentów 24 godziny po operacji, biorąc pod uwagę informacje na temat bólu przed operacją i po niej, oceny, leczenia i skutków niepożądanych. Miejscowy konsultant dostarczał informacji na temat leczenia bólu pooperacyjnego. Zarejestrowano dane dla 1900 dorosłych pacjentów, z których 69,3% pamiętało informacje na temat leczenia bólu pooperacyjnego. Informacji udzielano głównie ustnie (90,3%), a rzadkością było notowanie ich w karcie pacjenta (18,2%). Pisemne oceny bólu pooperacyjnego miały często miejsce na oddziale (93,7%) z zachowaniem właściwych odstępów czasu (4,1 (4,0) h), lecz nie były często zalecane (32,7%). Oceny bólu dokonywano na podstawie skali wzrokowo-analogowej (21,1%), skali numerycznej (41,2%), skali werbalnej (13,8%) lub przy pomocy narzędzia nie-numerycznego (24%). Ból rzadko stanowił kryterium do opuszczenia przez pacjenta sali poznieczuleniowej. (19,8%). Ból pooperacyjny określano jako łagodny w stanie spoczynku (2,7 (1,3)), umiarkowany podczas ruchu (4,9 (1,9)) oraz intensywny, na poziomie maksymalnym (6,4 (2,0)). Częstość występowania skutków niepożądanych była podobna według opinii pacjenta (26,4%) lub karty medycznej (25,1%) i były to głównie nudności i wymioty (83,3%). Analgezję rozpoczynano często podczas anestezji (63,6%). Analgezję kontrolowaną przez pacjenta (21,4%) stosowano rzadziej niż podskórną morfinę (35,1%), zalecenie której często nie spełniało wytycznych. Wśród stosowanych nieopioidowych analgetyków znajdowały się: paracetamol (90,3%), ketoprofen (48,5%) oraz nefopam (21,4%). Blokada zewnątrzoponowa (1,5%) oraz blokada nerwów obwodowych (4,7%) były rzadko stosowane. Protokoły oceny (63,4%) lub leczenia (74,1%) nie były dostępne dla wszystkich pacjentów. To ogólnokrajowe, prospektywne badanie oparte na pacjentach wykazuje zarówno postęp, jak i stałe wyzwania w zakresie leczenia bólu pooperacyjnego.

Wczesna fizjoterapia kończyny górnej chorych po udarze mózgu. Pytania bez odpowiedzi

63%

Sidaway M., Głowacka-Popkiewicz J., Krawczyk M., Waraksa T.

Advances in Rehabilitation

2017

vol. 31

issue 1

37-47

Stroke is still the most common cause of disability in Poland and in western countries. As many as 80% of patients report reduced upper limb function in the acute phase after stroke. It is estimated that only 5% to 20% of patients experience full functional recovery of an upper limb. In clinical practice, paretic upper limb stimulation after stroke is usually treated as of secondary importance. However, it constantly poses a challenge to physical therapists. The existing procedures do not provide detailed guidelines regarding upper limb rehabilitation model particularly in the first four weeks after stroke. It is hard to predict biological limitations and the effectiveness of upper limb rehabilitation. The aim of this work is to make an attempt at reviewing the knowledge of the current state of early upper limb physiotherapy, its intensity and strategy type as well as neurobiological foundations of the improvement process. Ample scientific evidence confirms that early post-stroke rehabilitation is crucial. There are relatively few foreign (and virtually no Polish) reports related to early upper limb rehabilitation that would take into account the type of exercises and their therapeutic dose. There are still no solid foundations for determining optimal intensity and type of upper limb rehabilitation (including physical and occupational therapy). There is a scarcity of extensive and uniform (in terms of research groups and tools) multicentre investigations aimed at defining an optimal model of upper limb rehabilitation at an early stage after stroke. Thus, a number of questions still remain unanswered.

Udar mózgu nadal pozostaje główną przyczyną niepełnosprawności w Polsce i krajach zachodnich. Aż 80% pacjentów ma obniżoną sprawność kończyny górnej w fazie ostrej po udarze mózgu. Szacuje się, że tylko 5% do 20% pacjentów osiąga pełną poprawę funkcjonalną kończyny górnej. Stymulowanie niedowładnej kończyny górnej po udarze mózgu w praktyce klinicznej jest zwykle traktowane jako drugoplanowe. Stanowi to nadal wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii. Istniejące standardy postępowania nie opisują szczegółowo modelu usprawniania kończyny górnej, zwłaszcza w okresie pierwszych 4 tygodni po udarze mózgu. Trudno ocenić, jakie są granice możliwości biologicznych i jaka może być efektywność poprawy sprawności kończyny górnej. Celem tej pracy jest próba podsumowania dotychczasowej wiedzy na temat obecnego stanu wczesnej fizjoterapii kończyny górnej, jej intensywności i rodzaju strategii oraz neurobiologicznego podłoża procesu poprawy. Wiele naukowych dowodów potwierdza, że rehabilitacja we wczesnej fazie poudarowej jest istotna. Stosunkowo mało jest światowych wiarygodnych doniesień, a polskich właściwie barak, odnoszących się do wczesnej fizjoterapii kończyny górnej uwzględniających rodzaj zastosowanych ćwiczeń i ich dawkę terapeutyczną. Nadal brakuje wystarczających przesłanek, aby określić optymalną intensywność i rodzaj stosowanej rehabilitacji kończyny górnej w tym fizjoterapii i terapii zajęciowej. Brakuje dużych, ujednoliconych pod względem grup i narzędzi badawczych wieloośrodkowych badań dla określenia optymalnego modelu rehabilitacji kończyny górnej we wczesnej fazie po udarze mózgu. Zatem nadal wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.

Refine search results

1 Advances in Rehabilitation

1 Ból

1 2017

1 2010

1 Aegerter P.

1 Fermanian C.

1 Fletcher D.

1 Głowacka-Popkiewicz J.

1 Krawczyk M.

1 Mardaye A.

1 Sidaway M.

1 Waraksa T.

Search results

A patient-based national survey on postoperative pain management in France reveals significant achievements and persistent challenges

Wczesna fizjoterapia kończyny górnej chorych po udarze mózgu. Pytania bez odpowiedzi