Wprowadzenie: Guz olbrzymiokomórkowy pochewki ścięgnistej jest najczęściej występującą łagodną zmianą rozrostową w obrębie kończyny górnej, charakteryzującą się stosunkowo dużą skłonnością do nawrotów po leczeniu operacyjnym. Cel: Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia operacyjnego tych guzów w obrębie ręki po stosunkowo długim, bo średnio 4-letnim, okresie obserwacji. Materiał i metodyka: Badanie przedoperacyjne przeprowadzono u 58 pacjentów, 36 kobiet (62%) i 22 mężczyzn (38%), w wieku śr. 41 lat, a wyniki leczenia oceniono u 47 osób (81% operowanych) po śr. 4,2 latach od operacji (zakres 3–5 lat). Badanie kontrolne miało formę wywiadu telefonicznego. Wyniki: Najczęstszą lokalizacją guzków były palce – 42 przypadki (72%). U 38 osób (65%) guzek był otorebkowany, a u 11 (19%) stwierdzono od 1 do 3 guzków satelitarnych, które wycięto razem z główną zmianą. W okresie śr. 4,2-letniej obserwacji zanotowano 9 wznów (21%), które wystąpiły w okresie pierwszych 2 lat po operacji. Dwóch chorych miało kolejny nawrót po drugiej operacji. U 8 z 9 pacjentów, u których wystąpiła wznowa, wycinany pierwotnie guz nie miał wykształconej torebki. Wśród 38 osób, które nie miały nawrotu, 31 nie złaszało żadnych dolegliwości, a 7 skarżyło się na niewielki ból blizny i/lub zdrętwienie części palca. Wnioski: Najważniejszymi przyczynami stosunkowo wysokiej częstości wznów była niedoszczętność resekcji, na co wpływały niewystarczająca staranność przy operacji i typ guza pozbawiony torebki. Wskazano na zasadność operowania z użyciem urządzeń powiększających i wycinania z większym marginesem guzków pozbawionych torebki łącznotkankowej, co może przełożyć się na zmniejszenie częstości nawrotów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.