Search results

1

Rules, indications and documentation for applying physical coercion by emergency medical services

100%

Kucmin T., Kucmin A., Płowaś-Goral M., Nogalski A.

|

issue 2

83-86

EN

Helping people with mental disorders poses a challenge to the members of medical emergency services (EMS). Psychiatric patients are often unpredictable and applying physical coercion is necessary in some cases. The aim of this paper was to present and comment on legal foundations of application of different forms of physical coercion by EMS members and describe how to fill out medical records required every time physical coercion was used. According to the amendments of Polish Mental Health Act made in 2010, the EMS members were granted the right to apply physical coercion. Further amendments to the Mental Health Act and the introduction of appropriate Ministry of Health decree define forms of physical coercion, indications to apply physical coercion and include a sample of proper medical records which are required in all cases of application of physical coercion. Application of physical coercion should always be treated as last-line treatment option while helping patients suffering from mental disturbances. Obeying the law every time a decision regarding physical coercion is made protects patients’ right to receive dignified care and treatment as well as the rights of medical professionals

2

Trust of society towards selected medical professions - doctors, nurses, paramedic.

88%

Klepacka M., Bakalarski P.

Critical Care Innovations

|

2018

|

vol. 1

|

issue 2

1-10

EN

INTRODUCTION: In Poland is equal access to the health care system, based on the insurance model. It consists of many institutions in which patients can benefit from health services. Help in pre-hospital and outpatient settings is usually performed by doctors, nurses and paramedics. The study is aimed at assessing confidence towards these selected three medical professions and indicating their the most important disadvantages and advantages. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted among 109 randomly selected people, using the authorial questionnaire. To the statistical analysis was used Kruskal–Wallis test. All results were considered significant at p<0.05. RESULTS: The study was attended by 75 women and 34 men, the average age was 29.63 years (SD±15.62). The most people had contact with a doctor (n=109), and slightly less with a nurse (n=105) and with a paramedic (n=66). In terms of the level of social trust, paramedics was rated the highest (7.81 points, SD±1.84), and slightly below doctors (7.2 points, SD±1.89) and nurses (6.9 points; SD±2.23). The accuracy of diagnosis / therapy (43.1%, n=47) was considered the best advantage among the doctors, among nurses - good contact with the patient (57.8%, n=63), and among paramedics - manual skills (36.7%, n=40). The main disadvantages of physicians were wrong diagnosis and / or therapy (44%; n=48), among nurses - bad contact with the patient (37.6%, n=41), and among paramedics - a low level of knowledge (45%, n=49). There were no statistically significant differences between the three professional groups in terms of advantages (p = 0.957) and disadvantages (p = 0.995). CONCLUSIONS: The study showed that the greatest confidence have paramedics, then doctors and the smallest nurses. Also indicated the most important advantages and disadvantages of people performing selected medical professions.

PL

WSTĘP: W Polsce istnieje równy dostęp do systemu opieki zdrowotnej, oparty na modelu ubezpieczeniowym. Składa się on z wielu instytucji, w których pacjenci mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych. Pomoc w warunkach przedszpitalnych i ambulatoryjna jest wykonywana zazwyczaj przez lekarzy, pielęgniarki i ratowników medycznych. Przeprowadzone badanie ma na celu ocenę zaufania względem tych wybranych trzech zawodów medycznych oraz wskazanie ich kluczowych wad i zalet. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono wśród 109 losowo wybranych osób, przy użyciu autorskiego kwestionariusza ankiety. Do analizy statystycznej posłużono się testem Kruskala – Wallisa. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: W badaniu wzięło udział 75 kobiet oraz 34 mężczyzn, średnia wieku wyniosła 29,63 lat (SD ± 15,62). Najwięcej osób miało kontakt z lekarzem (n=109), a nieco mniej z pielęgniarką (n=105) i z ratownikiem medycznym (n=66). Pod względem poziomu zaufania społeczeństwa najwyżej oceniono ratowników medycznych (7,81 pkt.; SD ± 1,84), a nieco niżej lekarzy (7,2 pkt.; SD ± 1,89) oraz pielęgniarki (6,9 pkt.; SD ± 2,23). Za największe zalety wśród lekarzy uznano trafność diagnozy i/lub terapii (43,1%; n=47), wśród pielęgniarek - dobry kontakt z pacjentem (57,8%; n=63), a wobec ratowników medycznych umiejętności manualne (36,7%; n=40). Za główne wady lekarzy uznano błędne diagnozy i/lub terapie (44%; n=48), u pielęgniarek - zły kontakt z pacjentem (37,6%; n=41), zaś u ratowników niski poziom wiedzy (45%; n=49). Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między trzema grupami zawodowymi w zakresie zalet (p=0,957) oraz wad (p=0,995). WNIOSKI: Badanie wykazało, że największym zaufaniem cieszą się ratownicy medyczni, następnie lekarze, a najmniejszym pielęgniarki. Wskazano również na kluczowe zalety i wady u osób wykonujących wybrane zawody medyczne.

3

Evaluation of firefighters' knowledge about medical procedures.

88%

Sawicki A., Chrościcki D.

|

vol. 2

|

issue 3

27-36

EN

INTRODUCTION: National Firefighting Rescue System (NFRS) plays an crucial role in ensuring internal security of Poland. NFRS is based on Professional Fire Services (PFS) and Voluntary Fire Services (VFS). In accordance with Polish law, firefighters are able to perform a lot of medical procedures. The purpose of this work is to to evaluate the knowledge levels among professional and voluntary firefighters. MATERIAL AND METHODS: Observational comparative study. Participants were recruited from professionally active firefighters from PFS and VFS. In order to assess the knowledge levels, test containing questions about 22 medical procedures has been prepared. Shapiro-Wilk and Mann-Whitney U tests were used to analyze inter-group differences. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The group of 100 professionally active firefighters from PFS (n = 50) and VFS (n = 50) were tested. The average age was 33.32 years (SD ± 6.06), and 31.96 years (SD ± 8.86) respectively. The average work experience was 10.66 years (SD ± 5.72) in the group of professional firefighters and 11.38 years (SD ± 8.38) among voluntary firefighters. There were no sociodemographic differences between the groups. No inter-group differences were found in an average test results (PSF: 76% vs VFS: 75%; p = 0.795). Work experience and the type of education were independent factors which correlated with test results (rs=0.216, p = 0.031 and rs=0.354, p = 0.000, respectively). CONCLUSIONS: There were no significant differences in test results between PFS and VFS formations. The knowledge levels of medical procedures in professionally active firefighters is insufficient to pass the state exam. Supervision of professional development and education in NFRS structures should be considered.

PL

WSTĘP: Utworzony w Polsce Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) zawiera procedury ratunkowe, które stanowią podstawę szkoleń i egzaminów państwowych. Celem pracy jest określenie poziomu wiedzy funkcjonariuszy państwowej (PSP) i ochotniczej (OSP) straży pożarnej w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. MATERIAŁ I METODY: Obserwacyjne badanie porównawcze. Wsród czynnych zawodowo strażaków przeprowadzono testy wiedzy obejmujące zagadnienia 22. procedur KSRG, lecz przygotowane w odmiennej formie od opublikowanego wzorca, stosowanego na egzaminach KPP. Do analizy różnic międzygrupowych zastosowano ocenę normalności rozkładu zmiennych (Shapiro-Wilk) oraz test U Manna-Whitney’a. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: Grupę stanowiło 100 czynnych zawodowo strażaków z OSP (n=50) i PSP (n=50). Średni wiek w PSP wyniósł 33,32 lata (SD=6,06), a w OSP to 31,96 lat (SD=8,86). Średni staż służby w PSP wynosi 10,66 lat (SD=5,72), a w OSP wynosi 11,38 lat (SD=8,38). Nie wykazano różnic socjodemograficznych pomiędzy grupami poddanymi badaniu. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w ogólnym poziomie wiedzy (PSP: 76% vs OSP: 75%; p = 0.795). . Wykazano różnice w poziomie wiedzy ze względu na staż służby (p=0,031) oraz rodzaj wykształcenia (p=0,000). WNIOSKI: Nie wykazano istotnych różnic w wynikach testu między formacjami PSP i OSP. Poziom wiedzy z zakresu KPP u czynnych zawodowo strażaków jest poniżej poziomu potrzebnego do zdania egzaminu państwowego. Należy rozważyć weryfikację doskonalenia zawodowego w strukturach KSRG.

4

Comparative analysis of pharmacotherapy used by Emergency Medical Services in Poland.

88%

Trochimiak P., Leszczyński P. K., Świniarski P.

Critical Care Innovations

|

2020

|

vol. 3

|

issue 3

20-30

EN

INTRODUCTION: Pharmacotherapy is essential during emergency medical services (EMS). Medication administered in pre-hospital conditions enables i.a.: sedation, analgesia, treatment of arrhythmias, and resuscitation. The equipment of the paramedic’s box (Drug Kit) in an ambulance depends on the Rescue System in a given country. In Poland, since several years, there has been a standardized list of medications available in the emergency medical services. The authors attempt to assess the indication of pharmaceuticals that are most commonly used and those that may turn out to be unnecessary in pre-hospital care. MATERIAL AND METHODS: The interventions of two emergency medical teams (specialized "SEMS" and basic "BEMS") from 2019 were analyzed. The Kolmogorov-Smirnov variable distribution normality test was used for statistical analysis; Pearson correlation and Chi squared independence tests. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The teams intervened 4,530 times in the analyzed period. Medications were used in 1742 cases, which accounts for 38.45% of all interventions (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). The most commonly administered were: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum and Hydroxyzinum. Drugs such as: Flumazenilum, HES - hydroxyethyl starch, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum were not administered. Comparing the total amount of drugs used between the teams, a statistically strong correlation was demonstrated (χ2 = 402.41; p = 0.000), point out more frequent use of drugs by BEMS staff. CONCLUSIONS: There is a group of drugs that are not used in the emergency medical service. The equipment of the paramedic’s box in the BEMS can be considered as sufficient because drugs from the SEMS were used occasionally. Due to the significant differences in the frequency of administration of individual drugs, a modification of the list of medicines in the emergency medical service in Poland should be considered.

PL

WSTĘP: Farmakoterapia jest niezbędna w pracy zespołów ratownictwa medycznego (EMS). Podane leki w warunkach przedszpitalnych umożliwiają m.in .: sedację, znieczulenie, leczenie arytmii i resuscytację. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w karetce zależy od systemu ratownictwa w danym kraju. W Polsce od od kilku lat istnieje ujednolicona lista leków dostępnych dla ratowników medycznych. Autorzy pracy podejmują próbę wskazania leków, które są najczęściej stosowane i tych, które mogą się okazać zbędne w opiece przedszpitalnej. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano interwencje dwóch zespołów ratownictwa medycznego (specjalistyczny "SEMS" i podstawowy "BEMS") z 2019 roku. Do celów statystycznych zastosowano test normalności rozkładu zmiennej Kołmogorowa-Smirnowa, testy korelacji Pearsona i niezależności Chi-kwadrat. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p <0.05. WYNIKI: Zespoły w analizowanym okresie interweniowały 4530 razy. Leki były używane w 1742 przypadkach, co stanowi 38.45% wszystkich interwencji (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). Najczęściej podawano: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum i Hydroxyzinum. Leki takie jak: Flumazenilum, HES - hydroksyetyloskrobia, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum - nie były podawane. Porównując całkowitą ilość leków narkotycznych stosowanych w zespołach, stwierdzono statystycznie silną korelację (χ2 = 402.41; p = 0.000), wskazując na ich częstsze używanie przez personel zespołów podstawowych. WNIOSKI: Istnieje grupa leków, które nie są stosowane w ratownictwie medycznym. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w podstawowych zespołach ratownictwa medycznego można uznać za wystarczające, ponieważ sporadycznie używano leków z ampularium zespołu specjalistycznego. Ze względu na istotne różnice w częstości podawania poszczególnych leków należy rozważyć modyfikację leków stosowanych w pogotowiu ratunkowym w Polsce.

5

Student paramedic exposure to workplace violence: a scoping review

88%

Belk S., Armstrong J., Ilczak T., Webster C. A., Sumera K.

|

EN

INTRODUCTION: Workplace violence (WPV) against healthcare professionals (HCPs), including student paramedics, is a global concern, with reported incidents ranging from physical to psychological abuse. The prehospital environment, characterised by its high-risk nature, presents unique challenges for student paramedics during clinical placements. To explore the extent and nature of WPV experienced by student paramedics during clinical placements, assess the impact of WPV on their training and psychological well-being, and identify existing support mechanisms and training provisions. MATERIALS AND METHODS: Included were research or review articles specifically exploring WPV experienced by student paramedics during clinical placements. Exclusions were applied to articles not focusing on student paramedics, those not in English, and publications outside the specified time frame. A comprehensive search strategy was used across the databases CINAHL, Medline, EMBASE, EMCARE, and PubMed, supplemented by grey literature searches via Google Scholar and citation searching. Data extraction was facilitated through a synthesis matrix and themes were identified and analysed. RESULTS: From 417 records identified, six articles were included, all conducted in Australia, revealing themes such as the risk and effects of WPV, lack of reporting, the role of the practice educator (PEds), and preparedness for WPV. Freedom of Information (FoI) requests to English Ambulance Services highlighted inconsistencies in recording WPV incidents and variability in support provided to student paramedics. CONCLUSIONS: WPV significantly impacts student paramedics' educational experience and psychological health. There is a crucial need for improved education on WPV, standardised reporting mechanisms, and enhanced support systems. Collaborative efforts between ambulance services and higher educational institutions (HEIs) are essential to address these challenges and ensure a safer learning environment for student paramedics.

6

Mortality in OHCA during resuscitation by rescue teams without a doctor.

75%

Szymczuk P.

|

vol. 2

|

issue 4

1-10

EN

INTRODUCTION: Out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) is a condition that requires immediate intervention by a medical emergency team. CPR is usually based on current scientific guidelines. In Poland, medical response teams are divided into specialist emergency medical services with a doctor (S-EMS) and basic emergency medical services with a paramedic or emergency nurse (B-EMS). The aim of the study is to assess the differences in resuscitation management between two types of teams and to determine the mortality rate for each of them. MATERIAL AND METHODS: The study covered 75 emergency ambulance interventions performed in 2017 in central Poland, out of which calls directly to OHCA were selected. The patient's profile, resuscitation and mortality rate were analyzed, taking into account the division into types of emergence response teams. Mann-Whitney U test, chi-squared and Spearman-rho correlation were applied. All results at p<0.05 were deemed significant. RESULTS: The emergency teams were sent 54 times directly to OHCA (n=28; B-EMS vs. n=26; S-EMS). There were no significant differences between the teams in terms of arrival (Mann-Whitney U test: Z=0.43; p=0.668), nor between the profile of the patient. B-EMS more frequently applied fluid therapy (Spearman-rho =0.312; p=0.022). More often resuscitation was discontinued in medical teams than in B-EMS (46.2% vs. 22.2%). There was a statistically significant correlation between the type of the emergency response team and the outcome of resuscitation (x2=10.6834, p=0.001). Comparable often (52.6% vs. 47.4%), the doctor helping the B-EMS pronounced death and undertook transport to hospital. CONCLUSIONS: There are few differences in resuscitation performed by S-EMS and B-EMS. Teams accompanied by a doctor called upon to assist B-EMS with resuscitation do not increase the chance of ROSC (return of spontaneous circulation). New systemic and legal solutions should be considered, taking into account the qualifications of paramedics.

PL

WSTĘP: Pozaszpitalne nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) jest stanem wymagającym szybkiej interwencji zespołu ratownictwa medycznego. Czynności resuscytacyjne opierają się zazwyczaj na aktualnych naukowych wytycznych. W Polsce zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na specjalistyczne z lekarzem (S-ZRM) i podstawowe z ratownikiem medycznym lub pielęgniarką ratunkową (P-ZRM). Celem pracy jest próba oceny różnic w postępowaniu resuscytacyjnym między dwoma typami zespołów oraz określenie dla każdego z nich odsetka śmiertelności. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 75 interwencji pogotowia ratunkowego w 2017 roku w centralnej Polsce, z których wyselekcjonowano wezwania bezpośrednio do NZK. Analizie poddano profil pacjenta, postępowanie resuscytacyjne oraz wskaźnik śmiertelności z uwzględnieniem podziału na rodzaj ZRM. Posłużono się testem U Manna-Whitney’a, Chi kwadrat oraz korelacją Rho-Spearmana. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p<0.05. WYNIKI: Zespoły dysponowano 54 razy bezpośrednio do NZK (n=28; P-ZRM vs. n=26; S-ZRM). Nie wykazano istotnych różnić między zespołami w czasie dojazdu (test U Manna-Whitneya: Z=0.43; p=0.668), ani profilem pecjenta. P-ZRM częściej stosowały płynoterapię (rho-Spearmana=0.312 ; p=0.022). Istotnie częściej przerywano resuscytację w zespołach lekarskich niż P-ZRM (46.2% vs. 22.2%). Wykazano zależność istotną statystycznie pomiędzy rodzajami ZRM a wynikiem resuscytacji (x2=10.6834, p=0.001). Porównywalnie często (52.6% vs. 47.4%) lekarz pomagający P-ZRM stwierdzał zgon, jak i podejmował transport do szpitala. WNIOSKI: Istnieją nieliczne różnice w postępowaniu resuscytacyjnym pomiędzy S-ZRM, a P-ZRM. Zespoły z lekarzem wezwane do pomocy w resuscytacji prowadzonej przez P-ZRM nie zwiększają szansy na ROSC. Należy rozważyć nowe rozwiązania systemowe i prawne uwzględniające kwalifikacje ratowników medycznych.

Refine search results

5 Critical Care Innovations

1 Polish Journal of Public Health

1 2024

1 2020

2 2019

1 2018

1 2015

1 Armstrong J.

1 Bakalarski P.

1 Belk S.

1 Chrościcki D.

1 Ilczak T.

1 Klepacka M.

1 Kucmin A.

1 Kucmin T.

1 Leszczyński P. K.

1 Nogalski A.

1 Płowaś-Goral M.

1 Sawicki A.

1 Sumera K.

1 Szymczuk P.

1 Trochimiak P.