Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: płód

Sort By:

Limit search:

Znaczenie niedomykalności zastawki trójdzielnej w I trymestrze ciąży dla dalszych losów płodu

100%

WÓJTOWICZ A., HURAS H., NOWAK M., OCHREM D., JACH R., REROŃ A.

Ginekologia i Położnictwo

2014

vol. 9

issue 3

61-68

Introduction. The presence or absence of tricuspid regurgitation (called also tricuspid insufficiency) can be used to calculate the specific risk for chromosomal defects occurrence. It has been shown that tricuspid regurgitation is independent of the concentration of free ß-hCG and PAPP-A risk factor for trisomy of 21, 13 and 18 pairs of chromosomes. Aim of the study. Analysis of the fate of fetuses with tricuspid regurgitation diagnosed during ultrasound at 11 to 13 + 6 weeks of gestation Material and methods. 788 pregnant women were examined at an average age of 36.9 years (range 20-48 years), of whom 748 women were in the single pregnancies and 40 women in multiple pregnancies. To further analyzes only the pregnant in single pregnancies were included. The study was conducted with use of Logiq 7 ultrasound machine, ransabdominal probe 3,5mHz and vaginal probe 7MHz. In any case beyond the nuchal translucency easurement and tricuspid valve flow, the presence or absence of the nasal bone, the flow in the venous duct and the anatomy of the fetus were assessed. Results. Tricuspid regurgitation was found in 22 fetuses (2.8%). Increased risk of aneuploidy based on ultrasound and ß-hCG and PAPP-A determination was found in 17 (77.3%) women. The most common chromosomal defect in examined material was trisomy 21, it accounted for three-quarters of all cases. Ultrasound examination carried out in the first and second trimester (16-20 weeks of pregnancy) revealed a heart defect in 10 fetuses (45.4%). Conclusions. Tricuspid regurgitation was rarely diagnosed and was associated with an abnormal nuchal translucency values and was the first symptom of heart defects in the fetus. Isolated tricuspid regurgitation was accompanied by the correct karyotype. The most common genetic syndrome coexisting with tricuspid regurgitation was trisomy 21.

Wstęp. Obecność lub brak niedomykalności zastawki trójdzielnej może być wykorzystana do obliczenia specyficznego ryzyka wystąpienia wad chromosomalnych. Wykazano, że niedomykalności zastawki trójdzielnej jest niezależnym od stężenia wolnego ß-hCG i PAPP-A czynnikiem ryzyka wystąpienia trisomii 21, 13 i 18 pary chromosomów. Cel pracy. Analiza losów płodów z rozpoznaną w czasie badania ultrasonograficznego między 11 a 13+6 tygodniem trwania ciąży niedomykalnością zastawki trójdzielnej. Materiał i metody. Przebadano 788 kobiet ciężarnych o średniej wieku 36,9 lat (zakres 20-48 lat), w tym 748 kobiet w ciążach pojedynczych i 40 kobiet w ciążach mnogich. Do dalszych analiz uwzględniono tylko ciężarne w ciążach pojedynczych. Badania prowadzono aparatem Logiq 7 sondą przezbrzuszną 3,5mHz i dopochwową 7mHz. W każdym przypadku poza pomiarem przezierności karkowej i przepływu na zastawce trójdzielnej oceniano obecność lub brak kości nosowej, przepływ w przewodzie żylnym i anatomią płodu. Wyniki. Niedomykalność zastawki trójdzielnej stwierdzono u 22 płodów (2,8%). Podwyższone ryzyko wystąpienia aneuploidii w oparciu o badanie ultrasonograficzne i oznaczenia ß-hCG i PAPP-A stwierdzono u 17 (77,3%) kobiet. Najczęstszą wadą chromosomalną w badanym materiale była trisomia 21, stanowiła trzy czwarte przypadków. Badanie ultrasonograficzne przeprowadzone w I i II trymestrze (16-20 tydzień ciąży) ujawniło wadę serca u 10 płodów (45,4%). Wnioski. Niedomykalność zastawki trójdzielnej była rzadko diagnozowana i wiązała się z nieprawidłową wartością przezierności karkowej oraz była pierwszym objawem wady serca u płodu. Izolowanej niedomykalności zastawki trójdzielnej towarzyszył prawidłowy kariotyp. Najczęstszym zespołem genetycznym współistniejącym z niedomykalnością zastawki trójdzielnej była trisomia 21.

Treatment of trauma in pregnancy

100%

Maksym M., Lemm M., Franik G., Łabuzek K., Madej P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2016

vol. 70

73-79

Trauma is the most common non-obstetric cause of death among pregnant women, affecting 5–7% of them. In the case of an accident, all first-aid efforts should take into account both the mother and the fetus. In most cases, treating a pregnant woman does not differ from the ITLS (International Trauma Life Support) principles. However, one has to consider the possibility of pregnancy-characteristic injuries as well as the fact that physiological pregnancy can mask some life and health threatening symptoms.

Urazy w ciąży są najczęstszą pozapołożniczą przyczyną zgonów ciężarnych i dotyczą około 5–7% kobiet. Przystępując do udzielania pomocy kobiecie ciężarnej na miejscu wypadku należy pamiętać, że działania ratujące zdrowie i życie muszą obejmować dwie osoby – matkę i jej nienarodzone dziecko. W większości przypadków zaopatrzenie urazów u ciężarnej nie odbiega od schematu ITLS (International Trauma Life Support), należy jednak pamiętać, że może u niej dojść do szczególnych obrażeń typowych tylko dla ciąży. Nie bez znaczenia jest również fakt, że zmiany zachodzące w fizjologicznej ciąży mogą maskować groźne dla zdrowia i życia objawy.

Rak piersi współistniejący z ciążą

80%

Skrzypczyk-Ostaszewicz A., Jagielska B., Śpiewankiewicz B., Osuch B.

Current Gynecologic Oncology

2014

vol. 12

issue 1

14-24

Breast cancer is one of the most common cancers to complicate pregnancy. Up until recently, such diagnosis was almost invariably bound with an abortion with all its possible psychological and ethical consequences for the patient, her family, and treating physicians. Throughout the past few years, the considerable progress in medical knowledge and experience has allowed a radical change in the situation of this very special patient group. These days, women may continue with the pregnancy, yet at the same time be effectively and safely treated, in a very close adherence to standards applied in the treatment of non-pregnant patients. The diagnostics of breast cancer in pregnant patients largely meets the generally accepted standards of detecting and staging the disease, apart from a few exceptions mostly related to fetus safety. The differences concern e.g. the sentinel lymph node evaluation procedure and some imaging methods. Whether the patient qualifies for treatment as well as therapeutic decisions depend on the gestational age and the advancement of the disease, with some treatment procedures imperatively postponed until postpartum. Certain chemotherapy regimens have been proved safe during pregnancy, even though up until recently they were considered toxic and impossible to use (FAC, FEC, taxoids). It has also been shown that, unless obstetric indications for caesarean section exist, in most cases the pregnancy does not need to be terminated prematurely. No oncologic counter-indications for a vaginal delivery exist either. This paper aims to bring together and sum up the body of knowledge arising from the recent publications which have facilitated diagnostic and therapeutic standards to be followed in these infrequent, yet exceedingly complex, clinical situations.

Rak piersi to jeden z najczęstszych nowotworów wikłających ciążę. Jeszcze niedawno takie rozpoznanie wiązało się prawie zawsze z aborcją, ze wszystkimi jej konsekwencjami psychologicznymi i etycznymi dla chorej, jej bliskich i lekarzy. W kilku ostatnich latach, wraz ze znacznym rozwojem wiedzy i doświadczenia, sytuacja tej szczególnej grupy pacjentek diametralnie się zmieniła: dzisiaj kobiety mogą zachować ciążę, a jednocześnie skutecznie i bezpiecznie się leczyć – w sposób bardzo zbliżony do leczenia stosowanego u pacjentek niebędących w ciąży. Diagnostyka raka piersi u ciężarnej pokrywa się w znacznej mierze z ogólnie obowiązującymi standardami wykrywania i oceny zaawansowania tej choroby, poza kilkoma odstępstwami, związanymi przede wszystkim z bezpieczeństwem płodu. Różnice dotyczą m.in. procedury oceny węzła wartowniczego i części badań obrazowych. Kwalifikacja do leczenia i decyzje terapeutyczne zależą od zaawansowania ciąży i zaawansowania choroby, a niektóre procedury lecznicze muszą zostać bezwzględnie odroczone na czas po porodzie. Udowodniono bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży wybranych schematów chemioterapii jeszcze do niedawna uważanych za toksyczne i niemożliwe do wykorzystania u ciężarnej (FAC, FEC, taksoidy). Wykazano również, że – o ile nie istnieją położnicze wskazania do cesarskiego cięcia – w większości przypadków ciąża nie musi być rozwiązywana przed terminem, podobnie jak nie ma onkologicznych przeciwwskazań do porodu siłami natury. Niniejsza praca podsumowuje wiedzę płynącą z publikacji, które ukazały się w ostatnim czasie i pozwoliły na opracowanie standardów postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w tych nieczęstych, ale jednocześnie bardzo skomplikowanych sytuacjach klinicznych.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Current Gynecologic Oncology

1 Ginekologia i Położnictwo

1 2016

2 2014

1 Franik G.

1 HURAS H.

1 JACH R.

1 Jagielska B.

1 Lemm M.

1 Madej P.

1 Maksym M.

1 NOWAK M.

1 OCHREM D.

1 Osuch B.

1 REROŃ A.

1 Skrzypczyk-Ostaszewicz A.

1 WÓJTOWICZ A.

1 Łabuzek K.

1 Śpiewankiewicz B.

Search results

Znaczenie niedomykalności zastawki trójdzielnej w I trymestrze ciąży dla dalszych losów płodu

Treatment of trauma in pregnancy

Rak piersi współistniejący z ciążą