Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  niesprawność
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
This is a revision of guidelines, originally published in 2004, for the assessment of patients with neuropathic pain. Neuropathic pain is defined as pain arising as a direct consequence of a lesion or disease affecting the somatosensory system either at peripheral or central level. Screening questionnaires are suitable for identifying potential patients with neuropathic pain, but further validation of them is needed for epidemiological purposes. Clinical examination, including accurate sensory examination, is the basis of neuropathic pain diagnosis. For more accurate sensory profiling, quantitative sensory testing is recommended for selected cases in clinic, including the diagnosis of small fiber neuropathies and for research purposes. Measurement of trigeminal reflexes mediated by A-beta fibers can be used to differentiate symptomatic trigeminal neuralgia from classical trigeminal neuralgia. Measurement of laser-evoked potentials is useful for assessing function of the A-delta fiber pathways in patients with neuropathic pain. Functional brain imaging is not currently useful for individual patients in clinical practice, but is an interesting research tool. Skin biopsy to measure the intraepidermal nerve fiber density should be performer inpatients with clinical signs of small fiber dysfunction. The intensity of pain and treatment effect (both in clinic and trials) should be assessed with numerical rating scale or visual analog scale. For future neuropathic pain trials, pain relief scales, patient and clinician global impression of change, the proportion of responders (50% and 30% pain relief), validated neuropathic pain quality measures and assessment of sleep, mood, functional capacity and quality of life are recommended.
PL
Bieżący artykuł stanowi uaktualnienie wytycznych opublikowanych pierwotnie w 2004 roku i dotyczących oceny chorych na ból neuropatyczny. Ból neuropatyczny jest definiowany jako ból będący bezpośrednim następstwem uszkodzenia lub choroby dotykającej układ czucia somatycznego w części obwodowej lub ośrodkowej. Dostępne są kwestionariusze oceny przesiewowej służące do identyfikowania pacjentów z bólem neuropatycznym, ale dla potrzeb epidemiologicznych konieczna jest ich dalsza walidacja. Podstawą rozpoznania bólu neuropatycznego jest badanie kliniczne, w tym dokładne badanie czucia. Przeprowadzanie ilościowego badania czucia w celu dokładniejszego określenia profilu zaburzeń czucia zaleca się w wybranych przypadkach, w tym w rozpoznawaniu neuropatii cienkich włókień i dla potrzeb badań naukowych. Pomiar odruchów trójdzielnych, w których pośredniczą włókna A-beta, można wykorzystać do różnicowania objawowego i klasycznego nerwobólu trójdzielnego. Pomiar potencjałów wywołanych laserem jest przydatny w ocenie dróg włókien A-delta u pacjentów z bólem neuropatycznym. Czynnościowe badania obrazowe mózgu nie są obecne przydatne w praktyce klinicznej u poszczególnych pacjentów, ale są interesującym narzędziem badawczym. U pacjentów z klinicznymi objawami zaburzeń czynności cienkich włókien należy wykonywać biopsję skóry w celu pomiaru wewnątrznaskórkowej gęstości włókien nerwowych. Natężenie bólu i efekty leczenia (zarówno w praktyce klinicznej jak i w badaniach klinicznych) należy oceniać za pomocą liczbowej skali oceny lub wzrokowej skali analogowej. Zaleca się, aby w przyszłych badaniach klinicznych nad bólem neuropatycznym stosować skalę ulgi w bólu, globalne wrażenie zmiany stanu oceniane przez pacjenta i lekarza, odsetki pacjentów reagujących na leczenie (tzn. osiągających zmniejszenie natężenia bólu o 50% i 30%), poddane walidacji miary neuropatycznego charakteru bólu oraz oceny snu, nastroju, zdolności do funkcjonowania oraz jakości życia.
EN
Radiographic knee osteoarthritis (OA) is a highly prevalent condition that has been the focus of a number of studies identifying factors that are prognostic of continued or worsening pain and function. Although prior prognostic studies have identified a number of demographic, physical, and psychological factors that are predictive of outcome, minimal focus has been placed on pain coping skills as prognostic factors, despite crosssectional evidence suggesting that pain coping skills are associated with pain and function in knee OA. The present study reports on the use of pain coping skills as prognostic factors for changes in pain and/or function over a 1-year period. Participants were drawn from the Osteoarthritis Initiative, a prospective longitudinal cohort study of persons recruited from the community who either had knee OA or were at high risk for developing knee OA. Data from the Coping Strategies Questionnaire were compared against 1-year change in pain, function, or both, using established criteria for defining whether the patient got better, worse, or stayed the same over the 1-year period. Results revealed a significant effect for praying/hoping, increased behavioral activities, and pain catastrophizing as prognostic of pain outcomes; ignoring pain and praying/hoping were prognostic of function outcomes; and increased behavioral activities and pain catastrophizing were prognostic of a combined pain and function outcome. The findings provide important new evidence regarding the potential clinical relevance of a number of pain coping responses hypothesized to influence future pain and function in persons with arthritis.
PL
Stwierdzane radiograficznie zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych to schorzenie bardzo częste i będące przedmiotem licznych badań, w których identyfikowano czynniki rokownicze utrzymującego się lub narastającego bólu i zaburzeń czynności. We wcześniejszych badaniach dotyczących rokowania zidentyfikowano liczne czynniki demograficzne, fizyczne i psychologiczne, które są predyktorami wyniku leczenia, ale niewiele uwagi poświęcono umiejętnościom radzenia sobie z bólem jako czynnikowi rokowniczemu, pomimo danych pochodzących z badań przekrojowych, które wskazują, że umiejętności te wiążą się z bólem i z funkcjonowaniem w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych. W bieżącym badaniu opisujemy zastosowanie umiejętności radzenia sobie z bólem jako jednym z czynników rokowniczych zmian w zakresie bólu i/lub funkcjonowania w ciągu rocznej obserwacji. Uczestnicy badania pochodzili z Osteorthritis Initiative, prospektywnego podłużnego badania kohortowego osób rekrutowanych ze społeczności, które miały chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych lub były obciążone dużym ryzykiem rozwoju tego schorzenia. Dane z Coping Strategies Questionnaire porównano z rocznymi zmianami w zakresie bólu, czynności lub obu tych zmiennych, za pomocą określonych kryteriów definiujących zmianę stanu klinicznego pacjenta na lepszy, gorszy lub bez zmian w ciągu roku. Wyniki wskazały na istotne efekty modlitwy/nadziei, zwiększonej aktywności behawioralnej i myślenia katastroficznego na temat bólu, jako czynników rokowniczych wyniku leczenia; ignorowanie bólu oraz modlitwa/nadzieja były czynnikami prognostycznymi wyniku leczenia w zakresie funkcjonowania; zwiększona aktywność behawioralna i myślenie katastroficzne na temat bólu były czynnikami rokowniczymi odnoszącymi się łącznie do wyników leczenia bólu oraz funkcjonowania. Wyniki dostarczają istotnych nowych danych naukowych odnośnie do potencjalnego klinicznego znaczenia wielu reakcji radzenia sobie z bólem, które przypuszczalnie mogą wpływać na przyszły ból i funkcjonowanie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.