Search results

1

Aktualne wskazania do implantacji ślimakowej u dorosłych i u dzieci

100%

Szyfter W., Karlik M., Sekula A., Harris S., Gawęcki W.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(3)

1-5

PL

Wstęp: Chirurgiczne leczenie głuchoty metodą implantów ślimakowych stosowane jest od ponad 40 lat. W tym czasie obserwuje się stałe, stopniowe i istotne poszerzanie wskazań do tego zabiegu. Materiał i metody: W naszym ośrodku w latach 1994–2018 założono 1480 różnego typu implantów ślimakowych – 647 u dorosłych oraz 883 u dzieci. W niniejszej pracy przedstawiono obecne wskazania oraz zasady kwalifikacji pacjentów wypracowane w oparciu o 25-letnie doświadczenie. Wyniki: Wskazania do implantacji ślimakowej u osób dorosłych stanowią: 1) obustronna głuchota postlingwalna, 2) obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy – w audiometrii tonalnej >70 dB HL (średnia 500–4000 Hz) i w audiometrii słownej rozumienie mowy w aparatach słuchowych <50% dla natężenia bodźca 65 dB przy braku korzyści z aparatów słuchowych, 3) obustronny głęboki niedosłuch dla częstotliwości wysokich z zachowaniem częstotliwości niskich przy braku korzyści z aparatów słuchowych, 4) niektóre przypadki asymetrycznego niedosłuchu z nasilonymi szumami w uchu głuchym. Wskazaniem u dzieci jest obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy >80 dB HL wyznaczony na podstawie badań słuchu po około 6-miesięcznej rehabilitacji z użyciem aparatów słuchowych. Dyskusja: Choć implantacja ślimakowa stosowana jest od ponad 40 lat, wskazania do tego zabiegu podlegają stałym modyfikacjom. Dotyczą one wieku kwalifikowanych pacjentów, implantacji u pacjentów z częściowo zachowanym słuchem, a także zabiegów u chorych z trudnymi warunkami anatomicznymi. W wielu krajach powszechnie wykonywane są też implantacje obustronne, a coraz liczniejsze ośrodki rekomendują ten zabieg w przypadku jednostronnej głuchoty lub asymetrycznego niedosłuchu, zwłaszcza z towarzyszącym szumem usznym w uchu głuchym.

2

Raport z realizacji Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce w 2016 roku

100%

Zych M., Greczka G., Dąbrowski P., Wróbel M., Szyfter-Harris J., Szyfter W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 1

1-4

PL

Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN) działa na terenie całej Polski od 14 lat. Jego głównym założeniem jest przeprowadzenie badania przesiewowego słuchu w 2.–3. dobie życia dziecka oraz zebranie informacji na temat czynników ryzyka wystąpienia niedosłuchu. Łącznie w PPPBSuN na trzech poziomach referencyjności, bierze udział 496 ośrodków. Do 22 sierpnia 2017 roku w Centralnej Bazie Danych (CDB) PPPBSuN zarejestrowanych zostało 5 458 114 dzieci. Najczęściej występującym typem niedosłuchu u dzieci był obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy, który został zdiagnozowany w 2016 roku u 260 dzieci. W poniższym raporcie przedstawione są najważniejsze wyniki oraz wnioski płynące z funkcjonowania PPPBSuN w 2016 roku.

3

Zastosowanie akustycznych ocznych przedsionkowych potencjałów wywołanych (AC-oVEMP) w diagnostyce zawrotów głowy

100%

Zwierzyńska K., Lachowska M., Sokołowski J., Tataj E., Niemczyk K.

|

vol. 8(2)

7-11

PL

Test przedsionkowych miogennych potencjałów wywołanych z zastosowaniem bodźca akustycznego (AC-VEMP) jest jednym z oceniających funkcjonowanie równowagi. Oczne przedsionkowe miogenne potencjały wywołane (AC-oVEMP) są badaniem przedsionkowych potencjałów wywołanych z mięśni gałkoruchowych, głównie skośnych dolnych (położonych najbardziej powierzchownie), a impulsy są przewodzone przez górną gałąź nerwu przedsionkowego i pochodzą z plamki łagiewki. Mimo że test oVEMP jest dość nowy, stał się niezwykle powszechny i stanowi narzędzie wykorzystywane w diagnostyce otologicznej i neurotologicznej. Chociaż powstaje coraz więcej artykułów na jego temat, wciąż trwają dyskusje nad metodologią i interpretacją wyników. W niniejszej pracy przedstawione zostaną zagadnienia związane z badaniem AC-oVEMP, tj. metodologia wykonania i interpretacja wyników oraz możliwości zastosowania w diagnostyce zawrotów głowy.

4

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu

100%

Niewiadomski P., Bielińska M., Pietkiewicz P., Olszewski J.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(3)

20-30

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 chorych, w tym u 54 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 17–79 lat, których podzielono na dwie grupy: I grupa – 50 chorych, w tym 30 kobiet i 20 mężczyzn w wieku 17–79 lat z zawrotami głowy lub/i zaburzeniami słuchu oraz potwierdzoną asymetrią naczyń doczaszkowych, II grupa –50 chorych (stanowiących grupę kontrolną), w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn w wieku 20–71 lat bez zawrotów głowy lub/i zaburzeń słuchu oraz bez zaburzeń w budowie naczyń doczaszkowych. U każdego pacjenta przeprowadzono badania podmiotowe, przedmiotowe otorynolaryngologiczne, USG Dopplera z określeniem średnicy tt. kręgowych i szyjnych oraz prędkości przepływu krwi w tt. kręgowych i szyjnych, diagnostykę audiologiczną, w tym badanie czasu latencji fal I, III, V słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, diagnostykę otoneurologiczną z zastosowaniem testu skrętu szyi. Wyniki badań: Z analizy przedstawionego materiału wynika, że zastosowanie testu skrętu szyi w badaniu USG Dopplera powoduje w grupie badanej zwiększenie średniej prędkości skurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie przeciwnej do skrętu szyi, zwiększenie średniej prędkości rozkurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie wykonywanego testu oraz jej zmniejszenie po stronie przeciwnej w porównaniu do grupy kontrolnej. Wartość latencji fali I, II, V w badaniu ABR w fazie skrętu szyi ulega większemu wydłużeniu w grupie badanej niż kontrolnej, po stronie wykonanego testu. Wykonany test skrętu szyi w badaniu VNG powoduje wzrost występowania zarówno fal kwadratowych, jak i oczopląsu (dużo większe w grupie badanej niż kontrolnej). Wnioski. Zastosowanie testu skrętu szyi w badaniach USG Dopplera, ABR oraz VNG u chorych z zawrotami i/lub niedosłuchem powoduje, że badania te stają się czynnościowymi, a tym samym zwiększa się ich wartość diagnostyczna oraz możliwość ich wykorzystywania w monitorowaniu rehabilitacji zaburzeń ucha wewnętrznego.

5

Zgłaszalność na poziom diagnostyczny dzieci objętych Programem Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce z podziałem na województwa

100%

Greczka G., Zych M., Dąbrowski P., Gasińska A., Król A., Szyfter-Harris J., Szyfter W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 4

1-7

PL

Wstęp: Dzięki Programowi Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN) dzieci rodzące się na terenie Polski objęte są bezpłatnym badaniem przesiewowym słuchu. W latach 2006–15 średnia roczna liczba dzieci z badaniem przesiewowym słuchu wyniosła 373,477. Z przeprowadzonej analizy Centralnej Bazy Danych (CBD) PPPBSuN wynika, że zaledwie 55,8% dzieci zgłasza się na badania kontrolne do specjalistycznych ośrodków. Cel: Celem poniższej pracy jest analiza danych dotycząca zgłaszalności dzieci na poziom diagnostyczny PPPBSuN w poszczególnych regionach Polski z podziałem na województwa oraz próba identyfikacji różnic i podobieństw pomiędzy obszarami. Wyniki: Analizą objęto grupę 182 978 dzieci zarejestrowanych w CBD PPPBSUN pomiędzy 1 czerwca a 30 listopada 2014 r., wśród której znajdowało się 15 049 dzieci wymagających wizyty na poziomie diagnostycznym Programu. 7 888 dzieci nie zgłosiło się na dalszą diagnostykę do ośrodków II poziomu PPPBSuN. Z tej grupy wybrano losowo 3 239 dzieci w celu przeprowadzenia ankiety telefonicznej wśród ich rodziców. Analiza statystyczna danych uzyskanych z ankiety wskazuje, że szacowana zgłaszalność na II poziom wynosi 83,6%. Wnioski: Dzięki przeprowadzonej ankiecie telefonicznej wykryto nieścisłości we wprowadzaniu danych do CBD. Najwięcej nieprawidłowości dotyczyło gromadzenia w CBD informacji na temat nieprawidłowego wyniku badania OAE, a także braku przeprowadzonego badania.

6

Raport z realizacji Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce w 2016 roku

100%

Zych M., Greczka G., Dąbrowski P., Wróbel M., Szyfter-Harris J., Szyfter W.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(1)

1-4

PL

Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN) działa na terenie całej Polski od 14 lat. Jego głównym założeniem jest przeprowadzenie badania przesiewowego słuchu w 2.–3. dobie życia dziecka oraz zebranie informacji na temat czynników ryzyka wystąpienia niedosłuchu. Łącznie w PPPBSuN na trzech poziomach referencyjności, bierze udział 496 ośrodków. Do 22 sierpnia 2017 roku w Centralnej Bazie Danych (CDB) PPPBSuN zarejestrowanych zostało 5 458 114 dzieci. Najczęściej występującym typem niedosłuchu u dzieci był obustronny niedosłuch czuciowo-nerwowy, który został zdiagnozowany w 2016 roku u 260 dzieci. W poniższym raporcie przedstawione są najważniejsze wyniki oraz wnioski płynące z funkcjonowania PPPBSuN w 2016 roku.

7

Zgłaszalność na poziom diagnostyczny dzieci objętych Programem Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce z podziałem na województwa

100%

Greczka G., Zych M., Dąbrowski P., Gasińska A., Król A., Szyfter-Harris J., Szyfter W.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(4)

1-7

PL

Wstęp: Dzięki Programowi Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN) dzieci rodzące się na terenie Polski objęte są bezpłatnym badaniem przesiewowym słuchu. W latach 2006–15 średnia roczna liczba dzieci z badaniem przesiewowym słuchu wyniosła 373,477. Z przeprowadzonej analizy Centralnej Bazy Danych (CBD) PPPBSuN wynika, że zaledwie 55,8% dzieci zgłasza się na badania kontrolne do specjalistycznych ośrodków. Cel: Celem poniższej pracy jest analiza danych dotycząca zgłaszalności dzieci na poziom diagnostyczny PPPBSuN w poszczególnych regionach Polski z podziałem na województwa oraz próba identyfikacji różnic i podobieństw pomiędzy obszarami. Wyniki: Analizą objęto grupę 182 978 dzieci zarejestrowanych w CBD PPPBSUN pomiędzy 1 czerwca a 30 listopada 2014 r., wśród której znajdowało się 15 049 dzieci wymagających wizyty na poziomie diagnostycznym Programu. 7 888 dzieci nie zgłosiło się na dalszą diagnostykę do ośrodków II poziomu PPPBSuN. Z tej grupy wybrano losowo 3 239 dzieci w celu przeprowadzenia ankiety telefonicznej wśród ich rodziców. Analiza statystyczna danych uzyskanych z ankiety wskazuje, że szacowana zgłaszalność na II poziom wynosi 83,6%. Wnioski: Dzięki przeprowadzonej ankiecie telefonicznej wykryto nieścisłości we wprowadzaniu danych do CBD. Najwięcej nieprawidłowości dotyczyło gromadzenia w CBD informacji na temat nieprawidłowego wyniku badania OAE, a także braku przeprowadzonego badania.

8

Analiza zmian Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków na przestrzeni 15 lat działania

100%

Greczka G., Zych M., Szyfter W., Wróbel M.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(2)

13-20

PL

Wstęp: Jednym z przykładów ogólnopolskiego programu prozdrowotnego w Polsce jest Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN). Jest on ukierunkowany na wczesną diagnostykę i interwencję u dzieci z zaburzeniami słuchu i podawany jako przykład programu dobrze zarządzanego. Prezentowanie wyników działania PPPBSuN, jak również aspektów organizacyjnych oraz własnych doświadczeń, mogą w znaczący sposób pomagać instytucjom zarządzającym innymi programami w osiąganiu wysokiej efektywności ich funkcjonowania. Celem niniejszej pracy jest szczegółowa analiza ewaluacji programu w okresie 15 lat jego działania, tj. identyfikacja zmian oraz konsekwencje ich wprowadzenia w perspektywie poprawy jakości i efektywności. Materiał i metody: Materiał stanowią dane dotyczące PPPBSuN, zarejestrowane w Centralnej Bazie Danych Programu, a także informacje organizacyjne związane z zarządzaniem, obsługą informatyczną oraz infrastrukturą PPPBSuN. Analizę przeprowadzono w oparciu o parametry oceny jakości (identyfikacje zmian i cel ich wprowadzenia) oraz efektywności (konsekwencje wprowadzenia zmian). Analiza dotyczy całego okresu funkcjonowania PPPBSuN – od 2002 do 2017 roku. Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy zidentyfikowano 13 głównych modyfikacji programu spełniających kryteria „zmiany” oraz 11 mniejszych – pobocznych – wynikających z konieczności przystosowania funkcjonalności PPPBSuN do aktualnych potrzeb. Zmiany pogrupowano według pięciu kategorii: zmiany prawne, zmiany administracyjne, zmiany w zarządzaniu, audyt i kontrola oraz zmiany informatyczne. Dyskusja: Analizując ewaluację PPPBSuN można przyjąć, że wprowadzone zmiany, wpłynęły pozytywnie na poszczególne aspekty funkcjonowania PPPBSuN, ale nie wyczerpują możliwości dalszej optymalizacji jego działania. Program wymaga stałego rozwoju, tak by wzrastała skuteczność i efektywność jego działania, a zastosowane w nim rozwiązania mogły być bodźcem do ulepszania i tworzenia innych programów prozdrowotnych.

9

Problem rozpoznawania neuropatii słuchowej w ramach Programu Powszechnych Badań Przesiewowych Słuchu u Noworodków

100%

Kałos M.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2017

|

vol. 16

|

issue 2

41-46

EN

Since January 2003, the Program for Universal Hearing Screening in Newborns (PPPBSN) has been operating throughout Poland. Its aim is to detect hearing loss at an early stage in the entire population of newborn children. This program is an effective method of early detection of hearing disorders in children, as well as the initiation of treatment and rehabilitation of hearing loss, referred to as early audiological intervention. The term auditory neuropathy is defined as the syndrome of hearing organ dysfunction, characterized by the normal function of the external auditory cells, with the abnormal function of the distal auditory path. Auditory neuropathy occurs in approximately 9% of infants. The task of the first level of screening centers is to perform a hearing screening test in all live born newborns in the first or second day of life. The hearing test performed at this stage is the study of otoacoustic emission, currently the otoacoustic of non-linear distortion products is registered. Because otoacoustic emission records the activity of external auditory cells and does not assess the function of distal auditory path, there is a certain risk of „missing” children with auditory neuropathy. This regards in particular children for whom there are no other risk factors of hearing disorders.

PL

Od stycznia 2003 r. w całej Polsce działa Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSN), którego zadaniem jest bardzo wczesne wykrycie niedosłuchu w całej populacji nowonarodzonych dzieci. Program ten jest skuteczną metodą wczesnego wykrywania zaburzeń słuchu u dzieci, a także rozpoczęcia leczenia i rehabilitacji niedosłuchu, określanej terminem wczesnej interwencji audiologicznej. Terminem neuropatii słuchowej określa się zespół zaburzeń czynności narządu słuchu, charakteryzujący się prawidłową funkcją komórek słuchowych zewnętrznych, przy nieprawidłowej czynności dalszych odcinków drogi słuchowej. Neuropatia słuchowa występuje u ok. 9% niemowląt. Zadaniem ośrodków I poziomu skryningu jest przeprowadzenie badania przesiewowego słuchu u wszystkich żywo urodzonych noworodków w pierwszej lub drugiej dobie życia. Wykonywanym na tym etapie badaniem słuchu jest badanie otoemisji akustycznej; aktualnie rejestruje się otoemisję produktów zniekształceń nieliniowych ślimaka. Ponieważ otoemisja akustyczna rejestruje jedynie czynność komórek słuchowych zewnętrznych, a nie ocenia funkcji dalszych odcinków drogi słuchowej, istnieje pewne ryzyko „przeoczenia” dzieci z neuropatią słuchową. Dotyczy to zwłaszcza tych dzieci, u których nie stwierdza się innych czynników ryzyka uszkodzenia słuchu.

10

Czy trzy różne sposoby wyliczania średniego progu słyszenia można stosować wymiennie u pacjentów z przedsionkowym schwannoma w celu oceny ryzyka utraty słuchu po operacji?

100%

Ochal-Choińska A., Lachowska M., Kurczak K., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(5)

11-16

PL

Wstęp: Pacjenci z przedsionkowym schwannoma (vestibular schwannoma; VS) prezentują najczęściej ubytek progu słyszenia dla wysokich częstotliwości i opadający typ krzywej audiometrycznej. Nasuwa to wątpliwości, czy wszystkie stosowane w literaturze średnie progi słyszenia prawidłowo charakteryzują pacjentów z VS, gdyż typ średniego progu słyszenia, który uwzględnia wyższe częstotliwości, może być bardziej odpowiedni do określania słuchu u tych pacjentów. Cel: Celem pracy była analiza 3 popularnych sposobów wyliczenia średniego progu słyszenia (PTA1 – 500, 1000, 2000 i 3000 Hz; PTA2 – 500, 1000, 2000 i 4000 Hz; PTA3 – 500, 1000 i 2000 Hz) i określenie, który z nich jest najbardziej odpowiedni dla pacjentów z VS. Materiał i metody: Grupa 86 pacjentów zoperowanych z powodu przedsionkowego schwannoma techniką dostępu przez środkowy dół czaszki. Wyniki: Uwzględniając sposób wyliczania średniego progu słyszenia (PTA1, PTA2 i PTA3), wykazano istnienie takich samych lub zbliżonych korelacji między wartościami średnich progów słyszenia (PTA1, PTA2 i PTA3) przed operacją a utratą słuchu w wyniku operacji oraz poszczególnymi parametrami badań audiologicznych. Wnioski: Średnie progi słyszenia wyliczane według 3 różnych sposobów (PTA1, PTA2, PTA3) mogą być stosowane wymiennie przy określaniu wydolności słuchu u pacjentów z VS.

11

Analiza zmian Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków na przestrzeni 15 lat działania

100%

Greczka G., Zych M., Szyfter W., Wróbel M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 2

13-20

PL

Wstęp: Jednym z przykładów ogólnopolskiego programu prozdrowotnego w Polsce jest Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków (PPPBSuN). Jest on ukierunkowany na wczesną diagnostykę i interwencję u dzieci z zaburzeniami słuchu i podawany jako przykład programu dobrze zarządzanego. Prezentowanie wyników działania PPPBSuN, jak również aspektów organizacyjnych oraz własnych doświadczeń, mogą w znaczący sposób pomagać instytucjom zarządzającym innymi programami w osiąganiu wysokiej efektywności ich funkcjonowania. Celem niniejszej pracy jest szczegółowa analiza ewaluacji programu w okresie 15 lat jego działania, tj. identyfikacja zmian oraz konsekwencje ich wprowadzenia w perspektywie poprawy jakości i efektywności. Materiał i metody: Materiał stanowią dane dotyczące PPPBSuN, zarejestrowane w Centralnej Bazie Danych Programu, a także informacje organizacyjne związane z zarządzaniem, obsługą informatyczną oraz infrastrukturą PPPBSuN. Analizę przeprowadzono w oparciu o parametry oceny jakości (identyfikacje zmian i cel ich wprowadzenia) oraz efektywności (konsekwencje wprowadzenia zmian). Analiza dotyczy całego okresu funkcjonowania PPPBSuN – od 2002 do 2017 roku. Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy zidentyfikowano 13 głównych modyfikacji programu spełniających kryteria „zmiany” oraz 11 mniejszych – pobocznych – wynikających z konieczności przystosowania funkcjonalności PPPBSuN do aktualnych potrzeb. Zmiany pogrupowano według pięciu kategorii: zmiany prawne, zmiany administracyjne, zmiany w zarządzaniu, audyt i kontrola oraz zmiany informatyczne. Dyskusja: Analizując ewaluację PPPBSuN można przyjąć, że wprowadzone zmiany, wpłynęły pozytywnie na poszczególne aspekty funkcjonowania PPPBSuN, ale nie wyczerpują możliwości dalszej optymalizacji jego działania. Program wymaga stałego rozwoju, tak by wzrastała skuteczność i efektywność jego działania, a zastosowane w nim rozwiązania mogły być bodźcem do ulepszania i tworzenia innych programów prozdrowotnych.

12

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu

100%

Niewiadomski P., Bielińska M., Pietkiewicz P., Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

vol. 71

|

issue 3

20-30

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 chorych, w tym u 54 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 17–79 lat, których podzielono na dwie grupy: I grupa – 50 chorych, w tym 30 kobiet i 20 mężczyzn w wieku 17–79 lat z zawrotami głowy lub/i zaburzeniami słuchu oraz potwierdzoną asymetrią naczyń doczaszkowych, II grupa –50 chorych (stanowiących grupę kontrolną), w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn w wieku 20–71 lat bez zawrotów głowy lub/i zaburzeń słuchu oraz bez zaburzeń w budowie naczyń doczaszkowych. U każdego pacjenta przeprowadzono badania podmiotowe, przedmiotowe otorynolaryngologiczne, USG Dopplera z określeniem średnicy tt. kręgowych i szyjnych oraz prędkości przepływu krwi w tt. kręgowych i szyjnych, diagnostykę audiologiczną, w tym badanie czasu latencji fal I, III, V słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, diagnostykę otoneurologiczną z zastosowaniem testu skrętu szyi. Wyniki badań: Z analizy przedstawionego materiału wynika, że zastosowanie testu skrętu szyi w badaniu USG Dopplera powoduje w grupie badanej zwiększenie średniej prędkości skurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie przeciwnej do skrętu szyi, zwiększenie średniej prędkości rozkurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie wykonywanego testu oraz jej zmniejszenie po stronie przeciwnej w porównaniu do grupy kontrolnej. Wartość latencji fali I, II, V w badaniu ABR w fazie skrętu szyi ulega większemu wydłużeniu w grupie badanej niż kontrolnej, po stronie wykonanego testu. Wykonany test skrętu szyi w badaniu VNG powoduje wzrost występowania zarówno fal kwadratowych, jak i oczopląsu (dużo większe w grupie badanej niż kontrolnej). Wnioski. Zastosowanie testu skrętu szyi w badaniach USG Dopplera, ABR oraz VNG u chorych z zawrotami i/lub niedosłuchem powoduje, że badania te stają się czynnościowymi, a tym samym zwiększa się ich wartość diagnostyczna oraz możliwość ich wykorzystywania w monitorowaniu rehabilitacji zaburzeń ucha wewnętrznego.

13

Ocena położenia elektrody implantu ślimakowego i uszkodzeń struktur ślimaka po implantacji przy zastosowaniu technik tomografii komputerowej

88%

Orłowski A., Lachowska M., Wiśniewska E., Niemczyk G., Koszel-Orłowska A., Szopiński K., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(1)

1-10

PL

Objectives: The aim was to evaluate the position of the cochlear implant electrode inside the cochlea and damage to cochlear structures associated with the implantation itself using cone beam computed tomography technique (CBCT). Wkład autorów: A – projekt badań B – wykonanie badań C – analiza statystyczna D – interpretacja danych E – przygotowanie manuskryptu F – przegląd piśmiennictwa T

14

Ocena fenotypowa pacjentów z zespołem Pendreda

88%

Maciaszczyk K., Pniewska-Siark B., Gajewicz W., Stefańczyk L., Durko T., Pajor A., Lewiński A.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2008

|

vol. 62

|

issue 6

740-746

EN

Introduction. The Pendred syndrome (PS) is an autosomally recessively inherited disease. Its diagnosis requires identifi cation of the classical triad of symptoms, including hypoacusis, thyroid goitre and iodine organifi cation defect in the thyroid, which may lead to thyroid functional disorders of hypothyroidism. SP is accompanied by anatomical anomalies. The objective is the hearing and balance system evaluation and the analysis of the inner ear structure and also the assessment of the function and structure of thyroid gland. Material and methods. For the research four families were qualifi ed, 7 persons with PS, 12 persons altogether. In all the patients the anamnesis in the form of a questionnaire and laryngological examination were performed. It was followed by pure tone, speech and impedance audiometry and brainstem response testing as well. ENG was also conducted. Patients with hearing loss were subjected to magnetic resonance of temporal bone. For the whole group thyroid hormones levels and iodine organifi cation in the thyroid identifi ed in a test with potassium perchlorate were measured and also USG and scyntography were conducted. Results. In audiological examination in 3 cases deafness, in 2 cases profound hypoacusis and in 2 mild hypoacusis were recognised. In the group in 2 patients the hypoacusis was of a mixed type. In radiological assessment the labirynth showed anatomical anomalies in the form of enlargement of the vestibular aqueduct and the endolyphatic sac, yet in 3 patients the anomalies also concerned the structure of cochlear and semicircular canals. Endocrine examination showed hypothyroidism in 5, its subclinical form in 1, diffuse thyroid goitre in 4 and nodular thyroid goiter in 2 cases. Conclusions. A complex clinical evaluation: endocrine and audiological, together with radiological diagnostic imaging, supported by molecular studies of SLC26A4 gene, are the procedures, necessary for complete and accurate diagnosis of PS and EVAS.

15

Interpretacja wyników ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną drogą powietrzną (AC-oVEMP) u zdrowych osób – nasze doświadczenia

88%

Zwierzyńska K., Lachowska M., Tataj E., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

vol. 74(3)

6-11

PL

Wprowadzenie: Badanie ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną (oVEMP) to jeden z wprowadzonych w ostatnim czasie testów wykorzystywanych do oceny działania układu równowagi. Metoda ta nadal jest przedmiotem badań i nie wypracowano jeszcze uzgodnionego stanowiska w zakresie jej stosowania. C el: Analiza parametrów odpowiedzi AC-oVEMP u pacjentów bez deficytów neurologicznych i przedsionkowych w wywiadzie. Materiał i metody: W prospektywnym badaniu dokonano analizy wartości AC-oVEMP, uzyskanych od 50 osób (100 uszu), pod względem wystąpienia odpowiedzi oraz latencji i amplitudy fal. Wyniki: Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic pomiędzy prawym i lewym uchem, zarówno pod względem latencji, jak i amplitudy fali N1. W porównaniu grup uczestników w wieku <40 lat i ≥40 lat zaobserwowano istotne różnice (krótsze czasy latencji i wyższe amplitudy u uczestników w wieku <40 lat). Wnioski i znaczenie: Dokonana szczegółowa analiza wyników AC-oVEMP w grupie zdrowych ochotników ułatwiła zaproponowanie zakresów referencyjnych z jednoczesnym uwzględnieniem różnic związanych z wiekiem. U uczestników badania w wieku <40 lat obserwowano krótsze czasy latencji i wyższe amplitudy oVEMP, natomiast u uczestników w wieku ≥40 lat latencje były dłuższe, a amplitudy niższe.

16

Profilaktyka niedosłuchu u dzieci do 7. roku życia

88%

Dominowska J. K., Cybulski M., Krajewska-Kułak E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 4

384-393

EN

Hearing impairment can be classified based on various criteria. Each of these criteria provides information on the cause as well as characterises the impairment in terms of parameters needed for prevention, diagnosis and further treatment. The main criteria for the classification of hearing disorders include aetiology, location, age of onset and the depth of hearing loss. Hearing impairment is currently a very important social problem and one of the most common developmental disorders. Hearing impairment often occurs at birth. Statistics show that 2–3 children per 1,000 births are affected by the disorder, therefore prevention is essential. It allows to prevent hearing loss, or at least reduce its impact on the further life of an individual. This paper describes the classification of hearing impairment in children. The aim was to present measures for the prevention of hearing defects in children up to seven years old. The used research method was a 1998–2014 literature review. Phase 1 prevention, which includes activities undertaken by expectant mothers, should be used to prevent the risk of hearing impairment in children in this age group. Phase 2 prevention (the Universal Neonatal Hearing Screening) is the most common and effective strategy. Phase 3 prevention in children with hearing impairment involves the use of a hearing aid or implant. Avoiding ear infections is a less invasive, although sometimes insufficient, method.

PL

Niedosłuch można klasyfikować na podstawie różnych kryteriów. Każde z nich dostarcza informacji na temat pochodzenia niedosłuchu, jak również charakteryzuje go pod kątem cech istotnych dla profilaktyki, diagnostyki i leczenia. Głównymi kryteriami podziału są etiologia, lokalizacja, wiek wystąpienia i głębokość ubytku słuchu. Niedosłuch jest obecnie bardzo ważnym problemem społecznym i jednym z najczęstszych zaburzeń rozwojowych. Wada słuchu nierzadko występuje już w momencie narodzin. Statystyki pokazują, że 2–3 dzieci na 1000 rodzi się z tym zaburzeniem, dlatego tak istotna jest profilaktyka, która pozwala uniknąć niedosłuchu lub przynajmniej zniwelować jego oddziaływanie w dalszym życiu jednostki. W artykule opisano różne klasyfikacje niedosłuchu u dzieci. Celem pracy było zaprezentowanie działań zapobiegających wystąpieniu wad słuchu u dzieci do 7. roku życia, a metoda badawcza polegała na analizie piśmiennictwa z lat 1998–2014. Aby zminimalizować ryzyko niedosłuchu w omawianej grupie wiekowej, najlepiej zastosować profilaktykę I fazy, która obejmuje działania podejmowane przez przyszłe matki. Najbardziej rozpowszechniona i skuteczna jest profilaktyka II fazy (Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków). W ramach profilaktyki III fazy w przypadku niedosłuchu u dzieci możliwe są zaaparatowanie lub zaimplantowanie. Działaniem mniej inwazyjnym – jednak nie zawsze wystarczającym – jest unikanie infekcji ucha.

17

Interpretacja wyników ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną drogą powietrzną (AC-oVEMP) u zdrowych osób – nasze doświadczenia

88%

Zwierzyńska K., Lachowska M., Tataj E., Niemczyk K.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

vol. 74

|

issue 3

6-11

PL

Wprowadzenie: Badanie ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną (oVEMP) to jeden z wprowadzonych w ostatnim czasie testów wykorzystywanych do oceny działania układu równowagi. Metoda ta nadal jest przedmiotem badań i nie wypracowano jeszcze uzgodnionego stanowiska w zakresie jej stosowania. C el: Analiza parametrów odpowiedzi AC-oVEMP u pacjentów bez deficytów neurologicznych i przedsionkowych w wywiadzie. Materiał i metody: W prospektywnym badaniu dokonano analizy wartości AC-oVEMP, uzyskanych od 50 osób (100 uszu), pod względem wystąpienia odpowiedzi oraz latencji i amplitudy fal. Wyniki: Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic pomiędzy prawym i lewym uchem, zarówno pod względem latencji, jak i amplitudy fali N1. W porównaniu grup uczestników w wieku <40 lat i ≥40 lat zaobserwowano istotne różnice (krótsze czasy latencji i wyższe amplitudy u uczestników w wieku <40 lat). Wnioski i znaczenie: Dokonana szczegółowa analiza wyników AC-oVEMP w grupie zdrowych ochotników ułatwiła zaproponowanie zakresów referencyjnych z jednoczesnym uwzględnieniem różnic związanych z wiekiem. U uczestników badania w wieku <40 lat obserwowano krótsze czasy latencji i wyższe amplitudy oVEMP, natomiast u uczestników w wieku ≥40 lat latencje były dłuższe, a amplitudy niższe.

18

Ocena fenotypowa pacjentów z zespołem Pendreda

88%

Maciaszczyk K., Pniewska-Siark B., Gajewicz W., Stefańczyk L., Durko T., Pajor A., Lewiński A.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

vol. 62(6)

740-746

PL

Introduction. The Pendred syndrome (PS) is an autosomally recessively inherited disease. Its diagnosis requires identifi cation of the classical triad of symptoms, including hypoacusis, thyroid goitre and iodine organifi cation defect in the thyroid, which may lead to thyroid functional disorders of hypothyroidism. SP is accompanied by anatomical anomalies. The objective is the hearing and balance system evaluation and the analysis of the inner ear structure and also the assessment of the function and structure of thyroid gland. Material and methods. For the research four families were qualifi ed, 7 persons with PS, 12 persons altogether. In all the patients the anamnesis in the form of a questionnaire and laryngological examination were performed. It was followed by pure tone, speech and impedance audiometry and brainstem response testing as well. ENG was also conducted. Patients with hearing loss were subjected to magnetic resonance of temporal bone. For the whole group thyroid hormones levels and iodine organifi cation in the thyroid identifi ed in a test with potassium perchlorate were measured and also USG and scyntography were conducted. Results. In audiological examination in 3 cases deafness, in 2 cases profound hypoacusis and in 2 mild hypoacusis were recognised. In the group in 2 patients the hypoacusis was of a mixed type. In radiological assessment the labirynth showed anatomical anomalies in the form of enlargement of the vestibular aqueduct and the endolyphatic sac, yet in 3 patients the anomalies also concerned the structure of cochlear and semicircular canals. Endocrine examination showed hypothyroidism in 5, its subclinical form in 1, diffuse thyroid goitre in 4 and nodular thyroid goiter in 2 cases. Conclusions. A complex clinical evaluation: endocrine and audiological, together with radiological diagnostic imaging, supported by molecular studies of SLC26A4 gene, are the procedures, necessary for complete and accurate diagnosis of PS and EVAS.

19

Wczesne wyniki badań audiologicznych po wykonaniu stapedektomii: porównanie użycia mikrowiertła przy niskich obrotach z perforatorem ręcznym w celu wykonania małego otworu w płytce. Prospektywne badanie obserwacyjne

88%

Palacios-Garcia J., Ropero-Romero F., Aguilar-Vera F., Sanchez-Gomez S.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

vol. 75(1)

45-50

PL

Wprowadzenie: Stapedektomia jest obecnie chirurgiczną metodą z wyboru w przypadku leczenia otosklerozy. Pomimo tego, nie osiągnięto porozumienia w sprawie najlepszej techniki wykonania małego otworu w płytce, dlatego do tej pory zaproponowano wiele różnych sposobów postępowania. Cel: Celem analizy było zbadanie efektów słuchowych uzyskanych przy użyciu mikrowiertła oraz ręcznego perforatora. Materiał i metody: U osób poddanych stapedektomii przeprowadzono prospektywne badanie obserwacyjne. Przeanalizowano próg słyszenia w dwóch grupach pacjentów w zależności od sposobu wykonania otworu w płytce – za pomocą mikrowiertła lub ręcznego perforatora. Wyniki: Ocenie poddano łącznie 113 pacjentów. Pooperacyjna poprawa słuchu w grupie, w której użyto mikrowiertła, wynosiła 23,29 (18,58) dB HL 95% CI (18,40–28,18), zaś w grupie, w której zastosowano ręczny perforator, 22.67 (12.91) dB HL 95% CI (19.07–26.26). Obie grupy osiągnęły wyniki istotne statystycznie. Pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa kostnego przy częstotliwościach 0,5, 1 i 2 kHz oraz pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa powietrznego przy częstotliwościach 2 i 4 kHz wykazały istotne statystycznie różnice w grupie perforatorów ręcznych. Zamknięcie luki powietrzno-kostnej było większe w grupie, w której użyto mikrowiertła, a różnice były istotne statystycznie. Wniosek: Zarówno perforator ręczny, jak i mikrowiertło, zapewniają dobre rezultaty po sześciu miesiącach od zabiegu. Ręczny perforator pozwala osiągnąć lepsze wyniki audiologiczne niż mikrowiertło. Z tego powodu perforator ręczny jest techniką bezpieczną i może być stosowany w ośrodkach, które nie dysponują innymi metodami wykonania małego otworu w płytce.

20

Wczesne wyniki badań audiologicznych po wykonaniu stapedektomii: porównanie użycia mikrowiertła przy niskich obrotach z perforatorem ręcznym w celu wykonania małego otworu w płytce. Prospektywne badanie obserwacyjne

88%

Palacios-Garcia J., Ropero-Romero F., Aguilar-Vera F., Sanchez-Gomez S.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2021

|

vol. 75

|

issue 1

45-50

PL

Wprowadzenie: Stapedektomia jest obecnie chirurgiczną metodą z wyboru w przypadku leczenia otosklerozy. Pomimo tego, nie osiągnięto porozumienia w sprawie najlepszej techniki wykonania małego otworu w płytce, dlatego do tej pory zaproponowano wiele różnych sposobów postępowania. Cel: Celem analizy było zbadanie efektów słuchowych uzyskanych przy użyciu mikrowiertła oraz ręcznego perforatora. Materiał i metody: U osób poddanych stapedektomii przeprowadzono prospektywne badanie obserwacyjne. Przeanalizowano próg słyszenia w dwóch grupach pacjentów w zależności od sposobu wykonania otworu w płytce – za pomocą mikrowiertła lub ręcznego perforatora. Wyniki: Ocenie poddano łącznie 113 pacjentów. Pooperacyjna poprawa słuchu w grupie, w której użyto mikrowiertła, wynosiła 23,29 (18,58) dB HL 95% CI (18,40–28,18), zaś w grupie, w której zastosowano ręczny perforator, 22.67 (12.91) dB HL 95% CI (19.07–26.26). Obie grupy osiągnęły wyniki istotne statystycznie. Pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa kostnego przy częstotliwościach 0,5, 1 i 2 kHz oraz pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa powietrznego przy częstotliwościach 2 i 4 kHz wykazały istotne statystycznie różnice w grupie perforatorów ręcznych. Zamknięcie luki powietrzno-kostnej było większe w grupie, w której użyto mikrowiertła, a różnice były istotne statystycznie. Wniosek: Zarówno perforator ręczny, jak i mikrowiertło, zapewniają dobre rezultaty po sześciu miesiącach od zabiegu. Ręczny perforator pozwala osiągnąć lepsze wyniki audiologiczne niż mikrowiertło. Z tego powodu perforator ręczny jest techniką bezpieczną i może być stosowany w ośrodkach, które nie dysponują innymi metodami wykonania małego otworu w płytce.

Refine search results

Aktualne wskazania do implantacji ślimakowej u dorosłych i u dzieci

Raport z realizacji Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce w 2016 roku

Zastosowanie akustycznych ocznych przedsionkowych potencjałów wywołanych (AC-oVEMP) w diagnostyce zawrotów głowy

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu

Zgłaszalność na poziom diagnostyczny dzieci objętych Programem Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce z podziałem na województwa

Raport z realizacji Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce w 2016 roku

Zgłaszalność na poziom diagnostyczny dzieci objętych Programem Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce z podziałem na województwa

Analiza zmian Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków na przestrzeni 15 lat działania

Problem rozpoznawania neuropatii słuchowej w ramach Programu Powszechnych Badań Przesiewowych Słuchu u Noworodków

Czy trzy różne sposoby wyliczania średniego progu słyszenia można stosować wymiennie u pacjentów z przedsionkowym schwannoma w celu oceny ryzyka utraty słuchu po operacji?

Analiza zmian Programu Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków na przestrzeni 15 lat działania

Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu

Ocena położenia elektrody implantu ślimakowego i uszkodzeń struktur ślimaka po implantacji przy zastosowaniu technik tomografii komputerowej

Ocena fenotypowa pacjentów z zespołem Pendreda

Interpretacja wyników ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną drogą powietrzną (AC-oVEMP) u zdrowych osób – nasze doświadczenia

Profilaktyka niedosłuchu u dzieci do 7. roku życia

Interpretacja wyników ocznych miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych stymulacją akustyczną drogą powietrzną (AC-oVEMP) u zdrowych osób – nasze doświadczenia

Ocena fenotypowa pacjentów z zespołem Pendreda

Wczesne wyniki badań audiologicznych po wykonaniu stapedektomii: porównanie użycia mikrowiertła przy niskich obrotach z perforatorem ręcznym w celu wykonania małego otworu w płytce. Prospektywne badanie obserwacyjne

Wczesne wyniki badań audiologicznych po wykonaniu stapedektomii: porównanie użycia mikrowiertła przy niskich obrotach z perforatorem ręcznym w celu wykonania małego otworu w płytce. Prospektywne badanie obserwacyjne