Search results

1

Analiza retrospektywna zaburzeń czynności tarczycy po wielomodalnym leczeniu nowotworów głowy i szyi

100%

Malik J., Sharma A., Monga S., Alam S., Joshi A., Rasool S., Bahadur S.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(3)

17-22

PL

Cel: Niniejsze badanie ma na celu określenie występowania przypadków niedoczynności tarczycy wywołanej promieniowaniem po leczeniu radioterapią wyłączną lub w skojarzeniu z zabiegiem chirurgicznym/chemioterapią u pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi. Metody: Przeprowadziliśmy nierandomizowane retrospektywne badanie, w którym wzięło udział 100 pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi, u których zastosowano radioterapię wyłączną, radioterapię pooperacyjną lub radioterapię w połączeniu z chemioterapią. W okresie wyjściowym, a także w trakcie dalszej 6-miesięcznej obserwacji, zbadano wartości: TSH, T3 oraz T4. Określono, że subkliniczna niedoczynność tarczycy charakteryzuje się wartością TSH > 4 mU/l, zaś wartość klinicznej niedoczynności tarczycy wynosi TSH > 10 mU/l ze zmniejszoną ilością T3 i T4. Wyniki: Pod koniec 2-letniej obserwacji, spośród 100 pacjentów, 73 osoby znajdowały się w stanie eutyreozy, u 21% rozpoznano subkliniczną niedoczynność tarczycy, zaś u 6% zdiagnozowano kliniczną niedoczynność tarczycy. Częstość występowania subklinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączonym z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 22,3% i 50%. Częstość występowania klinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączone z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 6,5% i zero. Wnioski: Częstotliwość występowania niedoczynności tarczycy jest wysoka u pacjentów cierpiących na nowotwory regionu głowy i szyi otrzymujących radioterapię. Ryzyko jest wyższe u osób, u których wykonuje się zabieg chirurgiczny w połączeniu z radioterapią. W świetle powyższych faktów zaleca się regularne badanie czynności tarczycy.

2

Zaburzenia wydzielania hormonów tarczycy jako powikłanie immunoterapii rozsianego czerniaka - opis przypadku

88%

Szczepaniak K., Błasińska-Morawiec M.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 23

|

issue 1

54-56

EN

The presented paper describes a case of a 69-year old female with disseminated malignant melanoma without BRAF V600E mutation who was treated with nivolumab, a novel PD-1/PDL-1 monoclonal antibody and experienced an autoimmunological side effect of initial hyperthyroidism, which then transformed into hypothyroidism. The reasons of immunological side effects and current guidelines for their treatment are discussed.

PL

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 69-letniej kobiety, u któ- rej w trakcie leczenia nivolumabem, nowym lekiem z grupy inhibitorów PD1/PDL-1 z powodu rozsianego czerniaka bez mutacji BRAF V600E, wystąpiły powikłania immunologiczne pod postacią zaburzeń funkcji gruczołu tarczowego. Początkowa nadczynność przeszła póź- niej w niedoczynność. Omówiono przyczyny powikłań leczenia immunologicznego oraz aktualnie obowiązujące wytyczne postępowania terapeutycznego.

3

Niedoczynność tarczycy u dzieci

88%

Karwowska R.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

479-490

EN

Thyroid hormones are crucial for normal development of a child from early foetal life. They have an impact on the development of the central nervous system, both prenatally and up to the age of 3 years, and regulate growth and most metabolic processes. Their importance has led to the introduction of screening for congenital hypothyroidism, which has been conducted in Poland for over 40 years. The diagnosis of congenital hypothyroidism necessitates immediate levothyroxine implementation and strict treatment monitoring. Thanks to iodine prophylaxis, children in Poland do not require additional iodine administration. An isolated increase in thyroid-stimulating hormone concentration without clinical signs of hypothyroidism and with negative antithyroid antibodies does not require treatment, but only monitoring of thyroidstimulating hormone levels. Children with positive antithyroid antibodies, genetic syndromes that predispose to hypothyroidism and history of thyroid irradiation require more frequent controls. The recommendations for suspected hypothyroidism presented in this article are based on the European Thyroid Association guidelines from 2014 on the management of subclinical hypothyroidism in children and pregnant women.

PL

Hormony tarczycy mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka już od wczesnych etapów życia płodowego. Wpływają na rozwój ośrodkowego układu nerwowego w okresie prenatalnym i do 3. roku życia, regulują proces wzrostu dziecka oraz większość procesów metabolicznych. Ich rola jest tak ważna, że od ponad 40 lat funkcjonuje w Polsce system badań przesiewowych w kierunku wrodzonej niedoczynności tarczycy. Stwierdzenie wrodzonej niedoczynności tarczycy wymaga natychmiastowego włączenia leczenia lewotyroksyną i jego ścisłego monitorowania. Dzięki wprowadzeniu programu profilaktyki jodowej w Polsce dzieci nie wymagają dodatkowej podaży preparatów jodu. Izolowane podwyższenie stężenia tyreotropiny bez objawów klinicznych niedoczynności tarczycy oraz bez obecności przeciwciał przeciwtarczycowych nie wymaga leczenia, a jedynie monitorowania stężenia tyreotropiny. Częstszej kontroli wymagają dzieci ze stwierdzoną obecnością przeciwciał przeciwtarczycowych, z zespołami genetycznymi predysponującymi do rozwoju niedoczynności tarczycy oraz z wywiadem naświetlania okolicy tarczycy. Przedstawione w niniejszym artykule zalecenia postępowania w przypadku podejrzenia niedoczynności tarczycy opierają się na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Tyreologicznego dotyczących postępowania w przypadku hipertyreotropinemii u dzieci i kobiet w ciąży z 2014 roku.

4

Terapia amiodaronem a zaburzenia czynności gruczołu tarczowego

63%

Michalak R., Zieleniewski W.

Folia Medica Lodziensia

|

2010

|

vol. 37

|

issue 2

205-216

EN

Amiodarone is a benzofuranic-derivated iodine-rich drug widely used for the treatment of arrhythmias. Traditionally classified as a class III of Vaughana-Williams antiarrhythmic agent. Its structural formula is similar to thyroxine. Treatment can result in a range of effects from mild disturbances to overt thyreotoxicosis (AIT) or hypothyreosis (AIH). Development of thyroid disorders is connected with former medical history of thyroid gland, sex and daily iodine uptake. The proper management before and during amiodarone therapy can be useful in right diagnosis and treatment of thyroid diseases induced by this antiarrythmic agent. New drug called dronedarone (approved for the treatment in 2009) with similar electrophysiological properties is a hope for both doctors and patients. Dronedarone is structurally devoided of iodine and has a shorter half-life. The treatment by use of this new drug has significantly fewer adverse effects than amiodarone and is safe for thyroid gland. In our work we would like to present short characteristic of amiodarone, diagnosis and treatment of amiodarone – induced thyroid gland disorders.

PL

Amiodaron jest często stosowanym lekiem antyarytmicznym, jodowaną pochodną benzofuranową o budowie cząsteczki zbliŜonej do tyroksyny, klasyfikowany do III grupy wg podziału Vaughana-Williamsa. Jednym z najwaŜniejszych i dość częstych powikłań w terapii amiodaronem są problemy związane z zaburzeniami czynności gruczołu tarczowego. U chorych moŜe wystąpić zarówno nadczynność (AIT- amiodarone-induced thyrotoxicosis), jak i niedoczynność tarczycy (AIH - amiodarone induced hypothyreosis). Patomechanizm choroby związany jest z budową (dwa atomy jodu w cząsteczce) oraz farmakokinetyką amiodaronu. Nie bez znaczenia są takŜe dane z wywiadu wskazujące na przebyte choroby tarczycy, płeć oraz podaŜ jodu w diecie. Odpowiednie postępowanie z chorym przed włączeniem leku oraz w trakcie terapii pozwala na szybką diagnostykę i właściwe leczenie ewentualnych zaburzeń czynności gruczołu tarczowego indukowanego terapią antyarytmiczną. Nowe nadzieje, zarówno lekarze jak i chorzy, pokładają w dronedaronie. Lek ten wydaje się być bezpieczniejszy dla gruczołu tarczowego, gdyŜ nie zawiera w swej cząsteczce atomów jodu. Odpowiedź na pytanie, czy skutecznie zastąpi powszechnie stosowany amiodaron przyniesie przyszłość. W pracy przedstawiamy krótką charakterystykę amiodaronu, a takŜe patomechanizm, diagnostykę i leczenie zaburzeń czynności tarczycy indukowanych leczeniem antyarytmicznym.

Refine search results

1 Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

1 Folia Medica Lodziensia

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 2020

1 2018

1 2017

1 2010

1 Alam S.

1 Bahadur S.

1 Błasińska-Morawiec M.

1 Joshi A.

1 Karwowska R.

1 Malik J.

1 Michalak R.

1 Monga S.

1 Rasool S.

1 Sharma A.

1 Szczepaniak K.

1 Zieleniewski W.

Analiza retrospektywna zaburzeń czynności tarczycy po wielomodalnym leczeniu nowotworów głowy i szyi

Zaburzenia wydzielania hormonów tarczycy jako powikłanie immunoterapii rozsianego czerniaka - opis przypadku

Niedoczynność tarczycy u dzieci

Terapia amiodaronem a zaburzenia czynności gruczołu tarczowego