Search results

Search:
in the keywords: nadzieja podstawowa

Sort By:

Limit search:

Nadzieja jako mediator w związkach cech osobowości i satysfakcji z życia. Badania osób w okresie późnej dorosłości (60–75 lat)

100%

Brudek P.

Polskie Forum Psychologiczne

2019

vol. XXIV

issue 1

5-24

Do predyktorów satysfakcji z życia osób starszych zalicza się między innymi cechy osobowości. Jednocześnie badacze podkreślają, że we „wpływie” osobowości na satysfakcję z życia seniorów pośredniczy wiele innych zmiennych. Analiza literatury psychologicznej skłania do uznania, iż jedną z takich zmiennych może być nadzieja, która pozwala jednostce żywić przekonanie o sensowności otaczającej rzeczywistości (nadzieja podstawowa) oraz daje jej poczucie posiadania kompetencji niezbędnych do pomyślnej realizacji własnych dążeń (nadzieja na sukces). Nadrzędnym celem prezentowanego projektu było zbadanie, czy nadzieja pełni funkcję pośredniczącą w związkach cech osobowości z satysfakcją z życia w okresie późnej dorosłości. Dla realizacji tego celu przeprowadzono badania, którymi objęto 120 osób w wieku od 60 do 75 lat. W projekcie badawczym zastosowano cztery metody psychologiczne takie, jak: (1) Skala Satysfakcji z Życia (SWLS); (2) Inwentarz Osobowości NEOPIR; (3) Kwestionariusz Nadziei Podstawowej (BHIR) oraz (4) Kwestionariusz Nadziei na Sukces (KNS). Przeprowadzone analizy ujawniły wiele istotnych zależności. Pozwoliły także na konfirmację pośredniczącej roli nadziei na sukces w związkach cech osobowości z jakością życia osób starszych w odniesieniu do Neurotyczności, Ekstrawertyczności, Otwartości na doświadczenie i Sumienności.

Poczucie umiejscowienia kontroli oraz nadzieja podstawowa jako cechy korelujące z psychicznym przystosowaniem do choroby nowotworowej u kobiet z rakiem piersi – doniesienie wstępne

63%

Kot J., Kaczor K., Kocur J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2008

vol. 8

issue 3

155-163

Introduction: To date, there are several reports devoted to the influence of psychological factors on treatment outcome in oncological patients. One of these factors is a construct defined as mental adjustment to neoplastic disease, encompassing both patient’s reaction to diagnosis and modification of his/her attitude towards the disease in the course of treatment and rehabilitation. Interviews with mastectomized women revealed that their reactions in response to the diagnosis and therapy may be classified as: “stoic acceptance”, “negation, “helplessness – hopelessness” and “fighting spirit”. Subsequent studies demonstrated that these attitudes closely correlate with activity of the patients’ immune system, and thus with survival rate and quality of life. Therefore it appeared worthwhile to precisely identify factors coexisting with constructive adjustment to cancer. Aim of paper: The aim of this study was to assess correlations between locus of control, basic hope and mechanisms of mental adjustment to neoplastic disease in women with breast cancer. Material and method: Fortyfive women with a diagnosis of breast cancer aged 35-83 underwent psychological examination. The following instruments have been used: Mental Adjustment to Cancer Scale (Mini-MAC), DELTA questionnaire, Basic Hope Inventory (BHI-12) and sociodemographic questionnaire. Results: Statistical analysis revealed significant correlation (p<0.05) between sense of internal locus of control and adoption of “fighting spirit” strategy. There was also a correlation between external locus of control and destructive adjustment to the disease, resulting mainly in adoption of the “helplessness – hopelessness” strategy. No significant correlations between type of adjustment to disease and basic hope were noticed. Perception of outer environment and own life as controlled entities is associated with experience of positive emotional states, which via cortico-hypothalamicpituitary- adrenal axis stimulate the patients’ immune system. Therefore, the “fighting spirit” attitude, typical for women with internal locus of control, contributes to improved survival and quality of life. Lack of sense of control over reality, typical for women with destructive adaptation to their disease, is a powerful and usually prolonged stressor, leading to significant reduction of effectiveness of immune system, thus resulting in increased mortality rate in this group of patients.

Wprowadzenie: Współcześnie istnieje szereg doniesień opisujących znaczenie czynników psychologicznych dla procesu zdrowienia w grupie pacjentów onkologicznych. Jednym z nich jest konstrukt określany jako psychiczne przystosowanie do choroby nowotworowej, który obejmuje zarówno reakcję na diagnozę, jak i zmiany postaw jednostki wobec choroby zachodzące w trakcie procesu leczenia oraz rehabilitacji. Wywiady prowadzone wśród kobiet po mastektomii wykazały, że reakcje pojawiające się w odpowiedzi na diagnozę i terapię można zakwalifikować jako „stoicką akceptację”, „zaprzeczanie”, „bezradność – beznadziejność” oraz postawę „ducha walki”. W dalszych badaniach okazało się, że powyższe postawy ściśle wiążą się z aktywnością układu immunologicznego, a w efekcie z długością oraz jakością życia. Ważne zatem wydaje się dokładne zidentyfikowanie czynników współwystępujących z konstruktywnym przystosowaniem do choroby nowotworowej. Cel pracy: Celem badań była ocena związku pomiędzy poczuciem umiejscowienia kontroli oraz nadzieją podstawową a mechanizmami psychicznego przystosowania do choroby nowotworowej u kobiet z rakiem piersi. Materiał i metodyka: Badaniem psychologicznym objęto 45 kobiet z rozpoznaniem złośliwych zmian nowotworowych w obrębie piersi, w wieku od 35 do 83 lat. Posłużono się następującymi narzędziami: Skalą Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej Mini-MAC, Kwestionariuszem DELTA, Kwestionariuszem Nadziei Podstawowej (BHI-12) oraz ankietą socjodemograficzną. Wyniki: Wyniki analizy statystycznej wskazały na istotny związek (p<0,05) pomiędzy wewnętrznym poczuciem umiejscowienia kontroli a przyjmowaniem strategii „ducha walki”. Dostrzeżono również współzależność w zakresie zewnętrznego poczucia umiejscowienia kontroli oraz destruktywnego przystosowania do choroby, głównie poprzez postawę „bezradność – beznadziejność”. Nie wykazano istotnych statystycznie korelacji pomiędzy adaptacją do nowotworu a nadzieją podstawową. Postrzeganie świata oraz własnego życia jako kontrolowanego wiąże się z doświadczaniem pozytywnych stanów emocjonalnych, które za pośrednictwem osi korowo-podwzgórzowo-przysadkowo- nadnerczowej stymulują m.in. układ odpornościowy. Dlatego też postawa „ducha walki”, charakterystyczna dla kobiet z wewnętrznym umiejscowieniem poczucia kontroli, przyczynia się do wydłużenia życia i poprawy jego jakości. Brak poczucia wpływu na rzeczywistość, typowy dla kobiet destruktywnie przystosowanych do choroby nowotworowej, jest silnym, najczęściej przewlekłym distresem, który prowadzi do znacznego obniżenia wydajności układu odpornościowego, a tym samym do wzrostu wskaźnika śmiertelności w tej grupie chorych.

Refine search results

1 Polskie Forum Psychologiczne

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2019

1 2008

1 Brudek P.

1 Kaczor K.

1 Kocur J.

1 Kot J.

Search results

Nadzieja jako mediator w związkach cech osobowości i satysfakcji z życia. Badania osób w okresie późnej dorosłości (60–75 lat)

Poczucie umiejscowienia kontroli oraz nadzieja podstawowa jako cechy korelujące z psychicznym przystosowaniem do choroby nowotworowej u kobiet z rakiem piersi – doniesienie wstępne