Search results

1

Udział rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych form berylowców i Pb w pyle zawieszonym i w migdałkach gardłowych

100%

Gerycka M., Nogaj E., Kwapuliński J.

|

vol. 17

|

issue 3

14-20

EN

Introduction. Previous studies have confirmed that the pharyngeal tonsil is a good biomarker of exposure due to its position relative to inhaled air so that multiple elements can be accumulated in this organ. The aim of the study is to determine the share of soluble and insoluble compounds of individual elements in suspended particles in the accumulation of Pb, Be, Ba, Sr, Ca,Mg by the pharyngeal tonsils. Material and methods. The content of the analyzed elements is defined in 86 samples of pharyngeal tonsils from children living in Tychy and in 76 samples of pharyngeal tonsils from children living in Chorzów, as well as in the suspended particles in the air occurring in soluble and insoluble form. The specified coefficients k1, k2 present in the equation division allow the indication the greater importance of soluble and insoluble fraction of an element present in the inhaled air. Results. The value of the coefficients in the equation division based on gender confirmed its importance. Conclusions. The values detect area variation in relation to passive smoking in the extent of accumulation of Pb, Be, Ba, Sr, Mg, Ca in pharyngeal tonsils.

PL

Wstęp. Migdałek gardłowy na podstawie dotychczasowych badań, uznany został jako dobry biomarker ekspozycji, dzięki swojemu położeniu w głównym strumieniu wdychanego powietrza i wiele pierwiastków może być w nim kumulowanych. Celem niniejszych badań było ustalenie, jaki udział posiadają formy rozpuszczalne i nierozpuszczalne związków poszczególnych pierwiastków w pyle zawieszonym w kumulacji Pb, Be, Ba, Sr, Ca, Mg w migdałkach gardłowych. Materiał i metody. Zawartość badanych pierwiastków określono w 86 próbkach migdałków gardłowych dzieci mieszkających w Tychach oraz w 76 migdałkach dzieci z Chorzowa, jak również w pyłach zawieszonych w powietrzu, występujących w formie rozpuszczalnej i nierozpuszczalnej. Wyszczególnione współczynniki k1, k2 obecne w równaniu podziału pozwalają wskazać na większe znaczenie frakcji rozpuszczalnej lub nierozpuszczalnej danego pierwiastka obecnej we wdychanym pyle zawieszonym. Wyniki. Wartości współczynników w równaniu podziału potwierdziły znaczenie płci dziecka oraz zwróciły uwagę na możliwość ich obszarowego zróżnicowania w odniesieniu do biernego palenia, w stopniu kumulowania w migdałkach gardłowych Pb, Be, Ba, Sr, Mg, Ca. Wnioski. Równanie podziału pozwala ocenić względne udziały poszczególnych frakcji w odniesieniu do ogólnej zawartości danego pierwiastka w migdałkach gardłowych.

2

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

100%

Bielicka A., Zielnik-Jurkiewicz B., Podsiadły E., Prochorec-Sobieszek M., Rogulska J., Demkow U.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2016

|

vol. 70

|

issue 5

7-12

PL

STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg

3

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

100%

Bielicka A., Zielnik-Jurkiewicz B., Podsiadły E., Prochorec-Sobieszek M., Rogulska J., Demkow U.

Otolaryngologia Polska

|

2016

|

vol. 70(5)

7-12

PL

STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg

4

Prospektywne badanie obserwacyjne biofilmu bakteryjnego na powierzchni migdałka gardłowego w populacji pediatrycznej i związane z tym implikacje kliniczne

88%

Subtil J., Bajanca-Lavado M. P., Rodrigues J., Duarte A., Reis L., Nogueira I., Jordao L.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

vol. 73(1)

22-28

PL

Wprowadzenie: Migdałek gardłowy jest tkanką limfoidalną nosowej części gardła, pełniącą istotną rolę w ochronie gospodarza przed zakażeniami górnych dróg oddechowych. Niemniej, migdałek gardłowy może jednocześnie stanowić rezerwuar drobnoustrojów, wywołujących infekcje górnych dróg oddechowych i zapalenia ucha środkowego, szczególnie u dzieci. Cel: Ocena i porównanie związku między gromadzeniem się biofilmu na migdałku gardłowym a częstością występowania nawracających zakażeń w populacji pediatrycznej poddanej adenoidektomii ze wskazań zakaźnych lub niezakaźnych. Metody: Do oceny biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych zastosowano skaningową mikroskopię elektronową; gromadzenie się biofilmu in vitro monitorowano przy pomocy testu z fioletem krystalicznym; wrażliwość na antybiotyki oceniano zgodnie z wytycznymi EUCAST; typowanie otoczek H. influenzae przeprowadzono przy użyciu metody PCR. Wyniki: Biofilm był obecny w 27,4% próbek migdałków gardłowych i nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami zakaźnymi i niezakaźnymi. W warunkach in vitro bakterie najistotniejsze klinicznie, takie jak H. influenzae, S. aureus, S. pyogenes, S. pneumoniae i M. catarrhalis, brały udział w tworzeniu się biofilmu w stopniu umiarkowanym (71,7%). Łącznie 55,3% z wymienionych bakterii było średniowrażliwych / opornych na co najmniej jeden z badanych antybiotyków. Nie stwierdzono związku między zdolnością do tworzenia biofilmu in vitro a obecnością biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych ani opornością na antybiotyki. Wszystkie szczepy H.influenzae zostały opisane jako nietypowalne (bezotoczkowe). Wniosek: Obecność biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych była niezależna od pochodzenia próbki klinicznej. Zdolność bakterii do tworzenia biofilmu in vitro nie może być stosowana w przewidywaniu powstawania biofilmu in vivo. Brak zależności pomiędzy tworzeniem się biofilmu a wykrywaną opornością na antybiotyki przyczynia się do poddania w wątpliwość znaczenia biofilmu w patogenezie chorób zakaźnych.

5

Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014

88%

Zakrzewska A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(2)

31-40

PL

Zapalenie zatok przynosowych u dzieci rozpoznawane jest na podstawie dolegliwości związanych z zaburzeniami drożności nosa lub/i nieżytem nosa, którym towarzyszą bóle głowy lub rozpieranie w obrębie twarzy oraz kaszel. Przewlekłe zapalenie zatok rozpoznajemy, gdy dolegliwości – z których najdokuczliwszy jest kaszel – utrzymują się, i wpływają na jakość życia przez ponad 12 tygodni. Zapalenie zatok przynosowych jest rezultatem miejscowej i ogólnoustrojowej odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe, dlatego w populacji dziecięcej konieczne jest uwzględnienie dojrzałości układu immunologicznego oraz rozwoju (wykształcenia) narządów pod względem anatomicznym i funkcjonalnym. Powyższe uwarunkowania są podstawą do podziału przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) na chorobę występującą w populacji dzieci młodszych i starszych, podkreślając – u młodszych – rolę migdałka gardłowego oraz decyzje dotyczące leczenia zachowawczego i operacyjnego. W populacji dziecięcej trzeba uwzględnić choroby, takie jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, a także różnego rodzaju zaburzenia odporności, które przebiegają z dużym nasileniem zmian w zatokach przynosowych. Wymaga to specjalnego postępowania w leczeniu oraz rozważenia działań chirurgicznych dostosowanych do przebiegu choroby. Zasady postepowania, dotyczące zarówno diagnostyki, jak i postępowania leczniczego, zostały opracowane w postaci dokumentu European Position Papers on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EPOS, uaktualnionego w 2012 roku. W 2014 roku powstał dokument Clinical Consensus Statement: Pediatric Chronic Rhinosinusitis opracowany przez American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery. Oba konsensusy zawierają niezbędne informacje oraz wskazania dotyczące diagnostyki i leczenia PZZP u dzieci.

Refine search results

2 Otolaryngologia Polska

1 Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

1 Polish Journal of Otolaryngology

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 2018

2 2016

1 2014

2 Bielicka A.

2 Demkow U.

2 Podsiadły E.

2 Prochorec-Sobieszek M.

2 Rogulska J.

2 Zielnik-Jurkiewicz B.

1 Bajanca-Lavado M. P.

1 Duarte A.

1 Gerycka M.

1 Jordao L.

1 Kwapuliński J.

1 Nogaj E.

1 Nogueira I.

1 Reis L.

1 Rodrigues J.

1 Subtil J.

1 Zakrzewska A.

Udział rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych form berylowców i Pb w pyle zawieszonym i w migdałkach gardłowych

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci

Prospektywne badanie obserwacyjne biofilmu bakteryjnego na powierzchni migdałka gardłowego w populacji pediatrycznej i związane z tym implikacje kliniczne

Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014